هجومهای هوایی و زمینی دولت فاشیستی ترکیه به عفرین قویا محکوم است!
شروع حملات هوایی و زمینی دولت فاشیستی اردوغان از روز 19 ژانویه به کانتون عفرین تا کنون شمار زیادی از انسانهای بی تاوان اعم از کودک و پیر و جوان را قربانی و آماج اهداف فاجعه بار خود قرار داده و تلفات و خسارات سنگینی بر جایی گذاشته.
هر چند این حملات هوایی و زمینی از سوی دولت ترکیه هجوم به مواضع نیروهای اتحاد دمکراتیک (پ. ی. د) عنوان شده اما این به ذره از هجوم و دخالتگری وحشیانه و بیمورد دولت ترکیه علیه ساکنین عفرین نه تنها کم نمی کند بلکه بر ابعاد افسار گسیخته رژیم ترکیه افزوده. مگر زندگی در سه کانتون عفرین، کوبانی و جزیره را همین آحاد اجتماعی اعم از پیر و جوان فارغ از رنگ، زبان، جنیست، ملیت و نژاد سازمان ندادند. مگر نیروی سازمانده اعم از آزادیخواهان و سوسیالیستها و کمونیستها و اتحاد دمکراتیک برخاسته از همین جامعه نیستند؟ این هجومها که هرازگاهی به بهانه های واهی از سر گرفته می شود زیاد هم غیر منتظره نبوده چون پیشینه ای دارد. کما اینکه حمله این دفعه هم غیر منتظره نبود و تا حدود زیادی نشانه های آن از قبل وجود داشت.
در متنی که مدتی پیش به زبانی کردی به نگارش در آمده در مورد اوضاع سیاسی منطقه و پیشامد 16 اکتبر در کردستان عراق خطاب به آزادیخواهان و کمونیستهای کردستان عراق به روشنی به نشانه ها و اگر احتمالی چنین حملاتی به کانتونهای سوریه نیز اشاره نموده بودم.
بعد از مقاومت و مبارزه توده ای که در کوبانی در مقابل وحشیگریهای داعشیان با حمایت مستقیم و غیر مستقیم دولت ترکیه انجام گرفت همه به خاطر دارند آمریکا هم لحظه شماری میکرد تا این مقاومت در هم بشکند و مردم کوبانی نیروی “نجات بخش” آمریکا را به مصاف بطلبند. اما نه تنها چنین اتفاقی نیفتاد بلکه توده های به پا خاسته علیه وضع موجود با ایستادگی و رزمندگی و اتکاء به نیروی خود برگ زرینی از پیروزی را در تاریخ مبارزه خود علیه دشمنان آزادی و رهایی طومار کردند.
آمریکا در این مصاف از تعقیب استراتژی خود به نوعی ناکام ماند و دست از پا درازتر مجبور شد به دفاع از مواضع مردم کوبانی بیفتد.
اما همان مواقع نگرانی هایی در بیان واقع بوجود آمد که این نیروی سازمانیافته توده ای آیا کماکان این انسجام را حفظ خواهد نمود؟ به این معنا که در کمین پلان بند و بستهای منطقه ای که قطبهای جهانی از اینسو و آنسو نقش اصلی در آن را ایفاء میکنند نخواهند افتاد؟ خصوصا بعد از مقاومتی که میبایست در تدارک این باشند دوباره از نو زندگی را بر ویرانها سازمان دهند؟ به عبارتی دیگر آیا این چشم انداز را جلو خود ترسیم خواهند نمود که با دو جبهه که علیه بدست گرفتن سرنوست سیاسی توده های مردم اند و علیه خلاصی از قید و بند آزادی و رهایی مرزبندی روشن کنند؟ افقی که ضامن و حافظ دستاوردها و متعاقبا موجب گسترش و تعمیق دادن آن شوند. خصوصا بعد از پیروزی بر داعش و تار و مار نمودن آن در رقه که به مرکز خلافت داعش شهرت گرفته بود و نیروهای حزب اتحاد دمکراتیک نیز نقش عمده در آن داشتند آیا به پیاده نظام این یا آن صف منطقه ای و جهانی تبدیل نخواهند شد و استقلال سیاسی خود را حفظ خواهند نمود؟
بدیهی است آمریکا و غرب از یکسو و جبهه روسیه، اسد و ایران از دیگر سو هر کدام به سهم خود در تلاش بودند و هستند که این پتانسیل و ظرفیتهای مبارزاتی شکل گرفته میان آحاد جامعه در این کانتونها را به مسیر منافع خود بیاندازند. دولت فاشسیتی اردوغان که بسته به منافع و مقتضیات بین این دو جبهه در نوسان بوده مدام نشان داده هر طرفی منافع و ثباتش را بیشتر تضمین کند به آنسمت خواهد چرخید حتی معیارش دیگر متحد استراتژیک سابق خود آمریکا و غرب نیست. این موازنه دیگر برای دولت ترکیه اولویت ثانوی است لااقل در کشمکش ها و صف بندی های کنونی.
خلاصه حفظ تمامیت ارضی ترکیه به هر قیمتی برای دولت اردوغان از مقدسات است. برای ترکیه در درجه اول تامین منافع و برگرداندن ثباتش مهم است خواه از طریق آمریکا باشد خواه از سوی روسیه. کمااینکه دیگر کشورهای پیرامون آن در این مصاف هم با دولت ترکیه مخرج مشترک دارند. هر وقت احساس کنند این “مرز مقدس” دارد تهدید یا مخدوش میگردد همه اختلاف و کشمکشها را با همدیگر به کنار می گزارند و در یک صف علیه این مخاطرات وارد کارزار جنگ می شوند. کما اینکه ایجاد سه کانتون در سوریه و خودمدیریتی آن قبل از اینکه رژیم زوار در رفته اسد را به واکنش وادارد دولت فاشیستی ترکیه را به دخالت واداشته. چرا که موقعیت استراتژیکی که هر کدام از این کانتونها و خصوصا عفرین بدلیل مرز مشترک با ترکیه داشته و دارند به نوعی دولت اردوغان و دیگر دولتهای مستبد اعم از رژیم ایران با این مخرج مشترک را با مخاطراتی مواجهه کرده که در آینده مستقیم یا غیر مستقیم بی ثباتی در اعمال حاکمیت استبدادیشان را دامن خواهد زد.
کسی فراموش نکرده که در مقاومت بی سابقه کانتون کوبانی علیه خفاشان داعشی هفته ها تانکها و نیروهای مزدور این دولت فاشیستی دور و بر شهر کوبانی و حومه را محاصره کرده بودند تا با اعمال قتل و عام و کشتار بیشتر به مردم بی تاوان این مقاومت و ایستادگی را به نفع داعشیان در هم شکنند. اما نهایتا داعشیان و حامیانش در مقابل عزم راسخ تودهای تسلیح شده و رزمنده شکست فاحشی را تجربه کردند.
صف آزادیخواهی و مدافعین رهایی انسان از قید استثمار و زور گویی باید متحدانه علیه این هجوم وحشیانه دولت فاشیستی ترکیه به عفرین قویا بایستد و این تعرض را شدیدا محکوم کنیم.
ناصر بابامیری ژانویه 2018