مصاحبه کارگر کمونیست با پیام آذر-اعتصابات وسیع کارگری در فرانسه

اعتصابات وسیع کارگری در فرانسه
مصاحبه کارگر کمونیست با پیام آذر


پیام آذر شما در میدیای اجتماعی اخبار اعتصاب واعتراضات کارگران در فرانسه را پوشش خبری دادید. لطفا برای خوانندگان کارگر کمونیست گزارش مفصل از این اعتراضات را بگویید!
پیام آذر: برای اینکه بتوانیم اعتصابات و اعتراضات دو هفته کذشته در فرانسه را متوجه شویم لازم است کمی به عقب بر گردیم! سنوات اعتصابات کارگران را مرور کنیم. از سال ٢٠٠٨ بحران سرمایداری به صورت عریان و در ابعاد گسترده‌ ای عریان شد. و در ارتباط با وضعیت نابسامان و رکود اقتصادی بنگاه های مالی وبیمه و مسکن آمریکا، سریعأ این بحران در اروپا و در جهان همه گیر شد. و در پی این بحران بود که شورش گرسنگان را در نقاط مختلف در دنیا از جمله می‌شود به انقلابات بهار عربی و یا در شورش های خیابانی اسپانیا و پرتغال و یونان و بعضأ در سراسر اروپا از جمله در سال ٢٠١٠ در فرانسه را شاهد بودیم.
و اما در فرانسه در زمان در قدرت بودن سارکوزی و حزب جمهوریخواه دولت طرحی به مجلس در رابطه با افزایش سن بازنشتگی از ٦٢ سال به ٦٧ سال ارائه کرد که بامخالفت گسترده و اعتراضات کارگری و جامعه قرار گرفت. موج گسترده این اعتراضات دولت وقت(سارکوزی) را مجبور به عقب نشینی کرد و بحران حکومتی را دامن زد.
دولت سارکوزی عملا از حل بحران موجود در فرانسه ناکام و در دوره دوم انتخابات ریاست جمهوری از رقیب خود فرانسوا هولاند از حزب سوسیال دمکرات شکست خورد و نتوانست برای بار دوم به ریاست جمهوری برسد.
و اما فرانسوا هولاند که با وعده های شیرین رفع بیکاری و قدرت خرید بالا و امکانات بیشتر رفاهی به میدان آمده بود در همان نخستین گامها با بن‌بست اقتصادی روبرو گشته و نتوانست به حداقل وعده هایش عمل کند، و اولین دولت منتخبش مجبور به استعفا شده و هولاند از مانوئل والس که گفته میشد شواله ناجی خواهد بود خواست که دولت جدید را تشکیل دهد. اما بحران همچنان گلوی سرمایداری و دولت را میفشرد. راه حل دولت و بورژوازی فرانسه بر محور فشار بر کارگران و کاستن از امکانات اجتماعی از جمله حذف برخی اقلام دارویی از لیست بیمه اجتماعی پیش میرود.
ترور جریانهای اسلامی در دفتر نشریه شارلی هبدو فرصت مناسبی بود برای دولت والس که به بهانه خطرتروریسم، سیاست سفت کردن کمربندها و تحمیل ریاضت کشی اقتصادی را پیش بکشد. و با ترورهای ١٣ نوامبر در پاریس “هولاند” اعلام وضعیت فوق الاده کرد. او در طی سخنانی گفت فرانسه امروز در حالت جنگی قرار دارد و کشور در خطر نا امنی بسر میبرد از این رو ما باید خیلی محتاط باشیم تا امنیت جامعه از بین نرود. از این رو دستور داد که برخی موارد از جمله تجمعات و اعتراضات باید قانون‌مند شود. اما “هولاند” و دولتش فراموش نکردند که در همین وضعیت جنگی قوانین ریاضت اقتصادی را روی میز دولت و مجلس قرار دهند تا از این شرایط برعلیه کارگران و زحمتکشان جامعه قانون تصویب کنند. و یکی از همین طرح ها طرح خانم “الخمری” در مورد قوانین اصلاحی کار بود. در این طرح آمده است که صاحبان کار و صنایع این امتیاز را میدهد تا کارگران را راحت تر اخراج کنند. و همچنین از میزان پرداخت ها برای اضافه کاری و کار در شب و نیزاین اختیار را به صاحبان بنگاه ها میدهد که بر اساس زمان بندی و نیاز کاری ساعات قانونی کار و اضافه کاری و نیز قراردادهای کاری را آنطور که تشخیص میدهند تنظیم کنند و عملأ دست کارگران و مزدبگیران را بسته و آن‌ها را بی‌اختیار کنند.
از این رودر تاریخ ١٤ مارس بعد از اعلام این طرح دانش آموزان کلاسها را تعطیل کرده و در مقابل مدرسه‌ها ایستاده و اعتراض کردند و در پی آن دانشجویان و سندیکا ها پی در پی به صفوف آن‌ها پیوستند و تصمیم جمعی بران شد که روز ٣١ مارس اولین تظاهرات سراسری را اعلام کنند.
تظاهرات روزپنجشنبه ٣١ مارس از جانب پلیس ضد شورش به خشونت گرائید و عده‌ای از تظاهر کنندگان تصمیم گرفتند شب را در میدان جمهوری فرانسه بمانند و از همان جا تصمیم بر آن شد که این تجمع هر شب در همان محل گردهمائی داشته باشند، و جنبش شب برپا آغاز شد و شرایط برای یک ایستادگی مقاوم را در برابر دولت هولاند-والس را بر پا کرد. از مشخصات این جنبش آن بود که هر کسی آزاد است بلندگو را گرفته و نظرش را ابراز کند و اینکه به مرور از خواسته لغو طرح قانون کار فراتر رفته و خواهان آن هستند که باید اختیارات رئیس جمهور کمتر شود. قانون اساسی تفییر کند. و تا اینجا مطرح میکنند که دوره جمهوری پنجم بسر رسیده است و باید جمهوری ششم برقرار شود. و اما در مورد سندیکا های کارگری و بویژه س ژ ت بعنوان با نفوذترین تشکیلات کارگری هم به این جنبش اعلام همبستگی کرده و از برخی خواسته آنان بویژه لغو اصلاح قانون کار تصمیم گرفته شد که تا دولت از تصمیمش عقب نشینی نکند ما هم به اعتراضات و تظاهرات ادامه خواهیم داد و در صورت ضرورت دست به اعتصاب میزنیم,

پبام آذر: عکس العمل دولت فرانسه به ااعتصاب کارگران را بیان کنید؟
عکس‌العمل دولت پر واضح بود، خشونت و آوردن پلیس ضد شورش علیه مردم! دولت حاکم از طرح اصلاح قانون کار عقب نشینی نکرد و همزمان کارگران در بخش‌های خدمات و صنعت دست از کار کشیدند. که میتوان به اعتصاب سراسری راه آهن ونیروگاههای انرژی اتمی و هواپیمائی کشوری، همچنین پالایشگاه ها و انبارهای نفت اشاره کرد و در هفته ای که گذشت، بنزین و گازوئیل در پمپ بنزینها کمیاب و نایاب شد و طبق اطلاعیه ای دولت اعلام کرد که در دو روز اول اعتصاب مصرف استفاده از ذخیره انبارها که برای مواقع اضطراری ١٥٢ روز تعین شده بود به ١٤٩ روز رسیده است و دیگر این وضعیت را تحمل نمی‌توانیم بکنیم از این رودر یک یورش سحرگاهی به اعتصابون در انبار نفتی در شما ل فرانسه آنها را عقب رانده و بعد از این حمله بود که بحث‌ها بالا گرفته است. معترضین میگویند قصد ما اخلال درنظام و ایجاد آشوب آنطورکه دولت میگوید نیست بلکه میخواهیم آنها از تصمیمشان عقب بنشیند و والس : میگوید یک “اقلیت”(که منظورش اعتصابات و اعتراضات ده ها هزار نفری مردم و کارگران است) مردم و اقتصاد فرانسه را به گروگان گرفته‌اند، و میگوید؛ س ژ ت قانون تعیین نمیکند. علیه صحبتهای وزیر کار(میریم “الخمری” معترضین میگویند؛ این رئیس جمهور و نخست وزیر هستند که در اقلیت هستند. آن‌ها نمیتوانند قانون تعین کنند!! رو در روئی و مبارزه مردم با دولت و بالایی ها هنوز ادامه دارد. جامعه قطبی تر شده. التهاب سیاسی و اعتراضی را شما در گوشه و کنار این مملکت میبیند!
آنچه که در این دو ماه اتفاق افتاد نشان میدهد فراسوا هولاند و نخست وزیرش به یک بن‌بست سیا سی رو برو هستند و نمیتواند کاری از پیش برند، به همین لحاظ دست به خشونت برده‌اند و باید گفت از اولین روزهای آغاز این اعتراضات پلیس ضد شورش با خشونت تمام در مقابل صف متحد دانش آموزان و دانشجویان و کارگران و مزد بگیران ایستاده ودراین میان بیش از هزاران نفر زخمی شده ودر میان زخمی ها چندین نفر از ناحیه چشم و دست و پا دچار نقص عضو شده‌اند. و هزاران نفر تا کنون دستگیر شده‌اند. و خسارات مالی فراوانی بوجود آمده است و در مقابل چندین پلیس زخمی شده‌اند که البته از جانب هولاند پلیس مورد قدردانی قرار گرفت و مدال افتخار دریافت کردند. دولت هولاند هرچند با وعدهای رفاهی بر سرکار آمد اما نشان داد که یدک کشیده اسم سویالیسم برای یک حزب بورژوائی که حافظ بی چون و چرای منافع سرمایداری است مانع آن نمیشود که جامعه چهره واقعی آنرا نبیند و کارگران و زحمتکشان نشان دادند که اتحاد کارگری میتواند سرمایداری را در هر چهره ای افشا کند، و با مبارزات بی‌وقفه در دفاع از منافع خودش به پشروی ادامه دهند.

کارگر کمونیست: با تشکر