مصاحبه نشریه کمونیست هفتگی با شمال علی از فعالین کمونیست کردستان عراق
در باره ترور کاوه گرمیانی در کردستان عراق
کمونیست هفتگی: این هفته یک ترور سیاسی دیگر در کردستان عراق به وقوع پیوست، کاوە گرمیانی، روزنامه نگار ترور گردید. شمال علی لطفا ابتدا برای خوانندگان کمونیست تشریح کنید که جریان این ترور چگونه بود؟
شمال علی: کاوە گرمیانی یک روزنامەنگار شجاع و جسور کردستان بود، وی سردبیر یک ماهنامە بە اسم “ڕایەڵ ” بود. همزمان کار روزنامەنگاری و خبررسانی برای روزنامە “ئاوێنە” در سلیمانیە نیز انجام میداد. قبلا هم سردبیر ماهنامە “گەڕان” بود کە بعد از انتشار چند گزارش در مورد فساد مالی عدەای از دست اندرکاران “حکومت” کردستان و اعضای رهبری اتحادیه میهنی چند بار مورد ضرب و شتم عناصر مسلح نهادهای امنیتی این حزب قرار گرفت. بعداز انتشار گزارش افشاگرانه یک برنامه صوتی از طرف کاوە در ژوئیە سال قبل، از جانب یکی از اعضای دفتر سیاسی و فرماندە نظامی حزب مزبور بە نام محمود سنگاوی صریحا بە قتل تهدید شد. کاوە گرمیانی ٧ بار از طرف سازمانهای امنیتی اتحادیه میهنی مورد ضرب و شتم قرار گرفت و در سال ٢٠١١ زیر شکنجه بینی او شکستە شد. کاوە سال قبل چند بار در مصاحبەهای تلویزیونی راجع بە وضعیت امنیتی خطیر خود صحبت کرد و گفت کە از ترس ترور شبها در منزل خود نمی خوابد.
در هفتەهای اخیر در ماهنامەای کە سردبیر آن بود، چند گزارش جدید در مورد تلاش یکی دیگر از مسئولین اتحادیه میهنی بە نام “عدنان حەمە مینا” در رابطه با تصرف زمین و املاک یک شهروند چاپ کرد، پس از انتشار این گزارش از طرف فرد مذکور در دادگاه علیە وی اقامه ی دعوا شد. کاوە ٣ روز قبل از ترور شدنش در فیسبوک خود نوشتە بود کە ظرف چند روز آیندە گزارشات دقیق و مستدل دیگری منتشر خواهد کرد. متاسفانه روز پنجشنبە گذشتە از طرف یک باند مسلح در منزل خود مورد حملە تروریستی قرار گرفت و جلوی دیدگان مادرش به ضرب گلولە کشته شد.
مشخص است کە این اقدام جنایتکارانه در ادامە ی تهدیدات مکرر سران حزب اتحادیه میهنی صورت گرفته است. کاوە چند بار بعد از حملات فیزیکی و تهدیدات لفظی در دادگاهای منطقە اقامه ی دعوا کردە است، ولی هر بار با بی اعتنایی مواجه گردیده و افراد متهم وتهدید کنندگان مورد پیگرد و بازجوئی قرار نگرفته اند.
کمونیست: تا جایی که ما اطلاع داریم در چند سال اخیر این چهارمین ترور روزنامه نگاران و فعالین سیاسی و منتقدین حاکمیت کُردی میباشد. برای برخی کردستان عراق “بهشت” است، در حالی که بطور واقعی جهنمی بیش برای زن و کارگر و روزنامه نگاران نبوده و نیست، شما این اوضاع را چگونه ارزیابی میکنید؟
شمال علی: قتل کاوە گرمیانی و روزنامەنگاران دیگر، تنها نوک کوه یخ سرکوب وحشیانە است کە احزاب جنبش کُوردایتی حاکم در کردستان بر جامعە حاکم کرده اند. احزاب بورژوائی کُرد بیش از دو دهە است مشغول غارت ثروت جامعە و کنترل همە چیز هستند و همدوش با سرمایه داران در مسابقە ثروتمندتر شدن هستند. طبقەی حاکمه و آن احزاب با خشم و نفرت کم سابقەای از طرف مردم روبرو هستند. ترور کاوە دارد بە ما میگوید کە آنها جز سرکوب و ریختن خون هیچ جوابی برای اعتراضات مردم ندارند. ترور کاوە گرمیانی در شهر کلار، و قبلا سوران مامە حمە در کرکوک و سردشت عثمان در شهر اربیل، حاکی از عمق اصطکاک و تنش میان مردم با احزاب حاکم و طبقەی سرمایه دار جامعە است. آن تنش و تضاد واقعی در اعتراضات گستردە سال ٢٠١١ تبلور پیدا کرد و گوشه ای از عمق آن اعتراض اجتماعی و تضاد نشان داده شد. شکاف طبقاتی بطور خیرە کنندەای در حال تعمیق و گسترش است، هر سال و چە بسا هر روز خشم و اعتراض مردم بیشتر اوج میگیرد.
جامعە تحت حاکمیت احزاب کُردایتی در بحران عمیقی فرو رفتە است، کارگران و مردم زحمتکش و بخصوص جوانان احساس بیگانگی کامل با این بە اصطلاح “حاکمیت خودی” میکنند. پرچم فریبنده ی “کُردایتی” و ناسیونالیسم کە ایدئولوژی رسمی قدرت حاکمە ی کردستان است، خریدار چندانی ندارد. در واقع طبقەی حاکمە در مقابلە با خشم روزافزون مردم نگران تهی شدن پوششهای ایدئولوژیک قومی و سیاسی میباشند. بە این خاطر از آگاهی بیشتر جامعه و افشاگری و انتقاد به شدت نگران و از این رو ترور روزنامەنگاران و منتقدان را به مثابه ی تنها راه ادامە دادن این حاکمیت ننگین خود ارزیابی میکنند. اینها دارند به سرعت در مقابل اکثریت مردم و جامعه “مشروعیت” خود را از دست میدهند.
کمونیست: سناریویی که از دور دیده میشود این است که غالبا بازماندگان قربانیان و ترور شدگان از “حکومت اقلیم” میخواهند، تروریستها را شناسا ئی و مجازات کند، اما ادعاها و شواهد زیادی هم هست که انگشت اتهام را به طرف خود این حاکمان ناسیونالیست کُرد یا بخش هایی از آن نشانه رفته است. بنظر شما مردم کردستان، آزادیخواهان آن، چه راه و اقدام دیگری میتوانند در پیش بگیرند؟ اصلا امیدی برای پایان دادن به این تروریسم لجام گسیخه هست؟
شمال علی: شعار مردم در اعتراضات جاری بعضا با صحبتهائی مثل تحویل دادن یا حتی کمک به شناسائی قاتلین تعبیر میشود، ولی این بە معنای آن نیست کە مردم توهمی دارند. مردم در کردستان دارند بە سرعت از توهمات ناسیونالیستی خلاصی پیدا میکنند. کمت کسی پیدا میشود کە احزاب حاکم را مثل سابق “احزاب” و حکام خودی تعریف کند. ولی مشکل اعتراضات آن است کە مردم فاقد شبکەهای مبارزاتی و سازماندهی محلی و سراسری هستند. در چنین فضائی رادیکال تر شدن این حرکت و زیر سوال بردن کل این حاکمیت بعید و غیر واقعی بنظر میرسد. آن چه در این حرکت مهم است قدم برداشتن جوانان برای سازمان دادن خود و ارتباط گرفتن با هم در سطوح مختلف است. بنظر من کار و اقدامی کە باید انجام شود و مردم بە آن هدایت شوند تسریع و گسترش همین ارگانها است، منظورم شکل دادن بە سازمانهای تودە ایست. شعارها میتوانند و باید در این مسیر رادیکال تر و انقلابی تر شوند.
١٢-١٢-٢٠١٣