متن پیام مبارزان کمونیست به کنگره نهم حزب کمونیست کارگری ایران
مبارزان کمونیست همراه با احزاب و سازمانهای دیگر به کنگره نهم حزب کمونیست کارگری ایران دعوت شده بود. رفیق اسد نودینیان از طرف مبارزان کمونیست مهمان این کنگره بود و متن پیام زیر را در آن قرائت کرد.
پیام مبارزان کمونیست به کنگره نهم حزب کمونیست کارگری ایران
رفقا! برگزاری کنگره نهم را به شما و به تمام اعضا و دوستداران حزب کمونیست کارگری ایران تبریک می گوئیم. برایتان آرزوی کنگره ای موفق داریم.
کنگره نهم حزب کمونیست کارگری در شرایطی برگزار میگردد که جامعه بشری با یورش همه جانبه و کم سابقه نظام سرمایه در تمام عرصه های سیاسی و اقتصادی روبرو است. در هیچ دوره ای در تاریخ نظام سرمایه داری، دستاوردهای طبقه کارگر و مدنیت جوامع این چنین و در این ابعاد از کانال پروبال دادن به عقب مانده ترین گرایشات فرتوت و ارتجاعی مورد حمله قرار نگرفته است. آمریکا و کشورهای غربی و دیگر دولتهای قدرتمند دنیا با استفاده از مذهب، ملی گرایی، قبیله گری، طایفه و عشیره و هر نوع تمایلات عقب مانده فردی و گروهی بربریت را در دنیا بخصوص بر مردم در خاورمیانه و آفریقا تحمیل کرده اند. کمتر کسی تحمل دیدن فجایعی را که روزانه بر صفحه تلویزیون ها در نوار غزه و شنگال و مخمور و دیگر شهرهای عراق و سوریه و آفریقا اتفاق می افتد دارد. در این دوره دسته بندیها و اختلافات را در میان مردم نهادینه کرده و رسمیت داده اند. در فرهنگ این نظام ارزش و حرمت انسانها بر اساس قاره ها و کشورها هم تفاوت دارد. خاورمیانه را بخاطر منابع ثروت و چاه های نفت و دفاع از اسرائیل تبدیل به جهنمی برای مردم این منطقه کرده اند. از این وضعیت مصیبت بار خاورمیانه چماق ترس و حشت برای کوبیدن طقبه کارگر و منکوب کردن مردم دراروپا و آمریکا ساخته اند تا ساکت شوند و قناعت پیشه کنند. با تقسیم بندی شهر ها در اروپا و آمریکا، به مناطق مردم سیاه پوست و سفید، پناهنده و غیر پناهنده و حمایت گسترده این دولت ها از جریانهای مذهبی و نژاد پرست پشت جبهه محکمی برای فعالیت نیروهای ارتجاعی در اقصی نقاط جهان ساخته اند.
قصد ما در اینجا تحلیل از اوضاع بین اللملی نیست و فقط ارائه تصویر فشرده ای از یک رویه این اوضاع در جهان است. زندگی تحت نظام سرمایه داری همین است که می بینیم. انتقادی به این نظام وارد نیست و مجریان و مدافعان آن دارند صادقانه امر خود را دنبال می کنند.
اما در رویه دیگر این اوضاع مبارزات و مقاومت دائمی طبقه کارگر و کمونیست ها و مردم آگاه آگاه قرار گرفته است. در همین دوره ما شاهد جنبشهای انقلابی مردم در تونس و لیبی و مصر و سوریه و بزیر کشیدن چند دولت مستبد توسط مردم بوده ایم. اما پیش تر از این اتفاقات ما شاهد جنبش اعتراضی سال 1388 مردم ایران در تهران و شهرهای بزرگ آن بودیم. این جنبش اعتراضی در ایران توان بزیر کشیدن جمهوری اسلامی را داشت. اما چرا موفق نشد؟ چرا در طی سال 2011 در کشورهائی که مردم آن توانستند چند دولت را یکی پس از دیگری سرنگون کنند به خواستهای خود نرسیدند. چرا نتیجه مبارزات آنها به سر انجام نرسید و حتی حقوقی را که شهروندان این جوامع قبلا داشتند از دست دادند؟ چرا هر ماه و هر سال ملائی و یا بچه آخوندی یا یک شخص مذهبی لمپن در جائی سر بلند می کند و در مدت کوتاهی سرنوشت بخش زیادی از مردم را تغییر میدهد و طرف مذاکره با دولتها میشود؟ چرا ما کمونیستها دستمان به جائی بند نیست؟ آیا دلیل ان نا آگاه بودن مردم است؟ متشکل نبودن آنها است؟آیا دلیل آن قدرت سرکوب و افکار سازی نظام سرمایه داری است؟ بنظر ما هیچکدام از اینها موانع اصلی پیروزی مبارزات مردم و طبقه کاگر در دنیا نیستند. زندان و اعدام و افکار سازی با مدیای پر قدرت و حتی بهره برداری نظام سرمایه از مبارزات مردم در جهت مخالف با خواست و آرزوهای طبقه کارگرو مردم زحمتکش فرض است و همه اینها شرایط فعالیت ما کمونیست ها را نشان میدهد. حتی متشکل نبودن طبقه کارگر و عدم وجود تشکلهای قدرتمند کارگری توجیه قابل قبولی برای در حاشیه ماندن احزاب و جریانات کمونیستی نیستند. اگر چه تشکل های کارگری شرایط مبارزاتی را آسان تر و راه رسیدن به سوسیالیسم را برای کمونیست ها ممکن میسازند، اما شرط قدرت گیری کمونیست ها در هر دوره تاریخی به وجود تشکل های قدرتمند کارگری گره نخورده است. بلکه شرط کسب قدرت سیاسی توسط طبقه کارگر و خلع ید از نظام سرمایه داری به کمونیسم ما و حزب آن رگه معینی از کمونیسم که منصور حکمت نمایندگیش کرد گره خورده است.
دلیل اصلی در حاشیه ماندن احزاب و نیروهای کمونیستی را نمی توان با برنامه های نظام سرمایه داری، سرکوب و استثمار آن که خارج از ارداه ما هستند توضیح داد. اینها توجیه گری سنتی و ریشه داری در میان ما کمونیست ها است. ما فکر می کنیم علتش عدم وجود حزب سیاسی چابک کمونیستی است. علتش انجام ندادن آن کارها و سیاست هائی است که تا کنون انجامش نداده ایم. علتش ول نکردن سبک فعالیت به روال تا کنونی و چسبیدن به سیاست هائی است که بیفایده بودن آنها را حوادث و اتفاقات درون جامعه ده ها بار بر ما ثابت کرده است. ما مبارزان کمونیست هم همین مشکل را داریم و جزئی از صورت مسئله هستیم. باید در عرصه های حزب داری، شیوه فعالیت و سیاست ها بطور جدی تجدید نظر کرد. ما فکر میکنیم اگر این کنگره در این جهت به پیش رود، کنگره موفقی است. اگر هر حزبی در این دوره در جهت پیدا کردن راه سر خود را به صخره سخت سنت های امتحان شده چپ ایران به کوبد و قدرتمند کردن کمونیسم را در آن جهتی که منصور حکمت در بحث های “حزب و قدرت سیاسی” و “حزب و جامعه” نشان داد امر خود کند، می تواند به حزب مورد اعتماد و مایه امید تبدیل مردم بشود
بار دیگر برایتان آرزوی کنگره موفقی را داریم
مبارزان کمونیست
20141018