فواد کمانگرفواد کمانگر

فواد کمانگر – گذری بر وضعیت اقتصادی – سیاسی ایران و ضرورت های اول ماه مه 2

اول ماه مه ، روز جهاني كارگر روزی است که علاوه بر اهميت تاريخي و طبقاتی اش ، روزی است که طبقه كارگر در سراسر جهان در يك روز مشخص ميخواهد نمايش قدرت بدهد و متحدانه علیه یوغ ستم نظام سرمایه و استثمار به پا ایستد. اول ماه مه یک نه تاریخی به تاریخ نوشته شده بشر، تاریخ فاتحان و پادشاهان و حکومت داران تا به امروز است.

مراسم اول ماه مه امسال در ایران به خاطر موقعيت و شرايطي كه امروز و در آستانه اول ماه مه ، طبقه كارگر ایران در آن زندگي ميكند، اهميت بسزایی دارد.امسال مراسم اول ماه مه، در حالی برگزار می شود که تحریم های بین المللی جمهوری اسلامی را در سال گذشته به پای میز مذاکره کشاند و بحران های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی در داخل و خارج رژیم را زمین گیر کرده است، رژیم دیگر نمی تواند به راحتی اقتصاد اش را سامان دهد، پروژه های عمرانی و صنعتی رژیم تقریبا تعطیل و نیمه تعطیل است و فقر، بیکاری و معضلات اجتماعی فراوان به مانند اعتیاد، فحشا و … در جامعه ی ایران رو به افزایش رفته است. جهموری اسلامی از لحاظ مشروعیت داخلی، مشروعیت اش را در میان اکثریت مردم ایران از دست داده، نارضایتی های مردمی در ایران افزایش پیدا کرده و بحران های اقتصادی می تواند به عنوان عامل مهم و اساسی ای در تقابل با جمهوری اسلامی، در ماندن و نماندن این نظام تاثیر گذار باشد. این عوامل اساسی و جدی حکومت اسلامی در بن بست قرار داده است و راهی جز، به توافق رسیدن با کشورهای غربی ندارد ، تا بتواند بر بحران همه جانبه ای که گریبانش را گرفته و وجودیت و بقایش را در خطر قرار داده است، غلبه کند. برای از نطفه خفه کردن نارضایتی های اجتماعی سرکوب و دامد زدن به فصای رعب و وحشت و اخراج و بیکار سازی وسیع در مراکز کاری- تولیدی روی آورده است، فقر و فلاکت را به جامعه تحمیل و معیشت اکثریت مردم زحمتکش بویژه زبقه کارگر را نشانه رفته است. کارفرمای دولت تدبیر و امید بخشی از فرایند تجدید استثمار طبقه کارگر را به شکلی وقیح تر در دستور کار قرار دارد. تعیین دستمزد 600 هزار تومان برای کارگر در شرایطی که خود نهادهای حکومتی، حداقل خط فقر را برای یک خانواده 4 نفری، 2 میلیون تومان تعیین کرده اند خود بخشی از استثمار و دهن کجی به طبقه کارگر در جامعه ایران است. جمهوری اسلامی با ابزار سرکوب و بگیر و ببند و با تحمیل فقر اقتصادی و بیکاری دو چندان می خواهد که از هر نوع اعتراض طبقه کارگر و زحمتکش این جامعه در این شرایط بحرانی جلوگیری کند.

در این شرایط طبقه کارگر چه وظیفه ای بر عهده دارد؟ الزامات و رسالت طبقه کارگر در برابر این ناهنجاری و ستم موجود در ایران به چه شکلی باید باشد و برای دست یابی به منافع طبقاتی شان، خواست ها و منافع طبقه کارگر باید دارای چه سمت و سویی باشد؟ این ها سوالاتی است که طبقه کارگر در این برهه از زمان و برای مقابله با شرایط موجود در برابر خود می بیند.

رسالت طبقه کارگر در این شرایط، متحد شدن در برابر سیاست های تحمیلی و فقرو فلاکت اقتصادی و سرکوبگری سیاسی رژیم اسلامی است. طبقه کارگر با ایجاد شوراهای کارگری و اتحادیه ها می تواند هم طبقه ای هایش را در برابر جمهوری اسلامی سازماندهی و متحد کند. جنبش کارگری در ایران باید بتواند با متشکل کردن طبقات مختلف از کارگر و زحمتکش تا دانشجویان و زنان علیه وضع موجود اعتراض کند. اول ماه مه، سمبل مقاومت طبقه کارگر و نه گفتن طبقاتی در برابر ظلم و ستم سرمایه داری اسلامی است. سنتی اعتراضی و طبقاتی که سالهاست در کردستان و ایران، به سنتی اعتراضی علیه این نظام استثمارگر تبدیل شده است. فعالیت آکسیونی صرف، شرط لازم ولی ناکافی برای این مبارزه طبقاتی است. جنبش کارگری، دانشجویی، زنان و کودکان در ایران جدای از منافع حزبی و اختلاف در نقطه نظرها و سمت و سوهایش باید بتواند گرد پرچم آزادی خواهی و برابری طلبی همه را سازمان دهد. جنبش کمونیستی و کارگری در ایران باید بتواند برای مسئله تربیت نیروهای زبده اجتماعی و اهرم های اجتماعی تاثیر گذار در جامعه برنامه ای بلند مدت داشته باشد. باید نیروهای کمونیست و چپ و کارگرهای پیشرو بتوانند درمراکز حساس کارگری هم چون پالایشگاه ها و کارخانه های بزرگ به سازماندهی و کار روشن سازی هم طبقه ای های خود برای سالیان آینده، بپردازند. نیروی اجتماعی تاثیرگذار در وضعیت سیاسی را پرورش دهند. جنبش کارگری می تواند با توسعه نیروهایش و تکثیر آنها در مراکز کاری متفاوت، مطالباتش را هم در جامعه تکثیر کند. زیرا هیچ نجات دهنده ای بجز خود طبقه کارگر وجود ندارد. باید بتوان این نجات دهنده را متشکل و با شعارهای رادیکال و منسجم به مشغله جامعه مبدل کرد. اول ماه مه نزدیک است، به پیشواز آن با زرح شعارهای :
” زنده باد اول ماه مه” ، ” آزادی و برابری” ، ” کارگر زندانی آزاد باید گردد” ، ” کارگر، دانشجو، مردم، اتحاد اتحاد” به مبارزه علیه وضع موجود و ستم و استثمار و بی حقوقی موجود در جامعه ایران رفت.

فواد کمانگر – 19 فروردین 1393- 8 آوریل 2014