فرهاد شعبانی-تشدید فشار بر فعالین جنبش کارگری در داخل و وظائف ما در خارج از کشور

تشدید فشار بر فعالین جنبش کارگری در داخل و وظائف ما در خارج از کشور

فرهاد شعبانی

در آستانه 11 اردبیهشت روز جهانی کارگر، دستگاههای امنیتی جمهوری اسلامی فشار بر فعالین جنبش کارگری در داخل را افزایش داده اند. شماری از فعالین این جنبش تاکنون احضار، دستگیر و بازداشت شده اند. پیش بینی می شود که این احضار و دستگیریها تا پایان روز جهانی کارگر ادامه یابد.

این سیاست کارگر ستیز جمهوری اسلامی تازه نیست. سالهای سال است که چنین اقدامی در این ایام به اولویت دستگاههای امنیتی رژیم تبدیل می گردد و موجی از احضار و دستگیری فعالین جنبش کارگری به جریان می افتد. آنچه که تازه گی دارد ویژگی امسال است. برجام شکست خورده و آن وعده های پوچ و بی اساسی که بنام برجام به طبقه کارگر دادند همانند حباب روی آب ترکید. افزون بر این، دستمزدی که برای سال  1396 طبقه کارگر ایران تعیین کردند، بنا به ادعای خودشان سه مرتبه زیر خط فقر است گرچه بیشتر از آن است و امسال نمایش  مسخره و تکراری بنام انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای شهر و روستا در پایان اردیبهشت ماه برگزار می شود.

بر متن این اوضاع نارضایتی و اعتراض طبقه کارگر ایران رو به افزایش و این طبقه از جمهوری اسلامی و کلیه جناجهایش متنفر است. در این روزها جنب و جوش و تحرک فعالین جنبش کارگری در داخل و خارج و در راستای پافشاری بر مطالبات طبقه کارگر شدت بیشتری پیدا خواهد کرد.

رژیم با دستگیری فعالین جنبش کارگری علاوه بر تلاش برای جلوگیری از برگزاری مراسم های مستقل اول ماه مه، در صدد ایجاد محیط رعب و وحشت و تحمیل یک فضای قبرستانی بر جامعه ایران است. فضائی که بر متن آن بتواند از این دو رویداد، بویژه برگزاری نمایش مسخره و تکراری بنام انتخابات را بدون دردسر از سر بگذراند.

ما فعالین جنبش کارگری ایران و احزاب و سازمانهای سیاسی مستقر در خارج از کشور وظیفه داریم دامنه افشاگری از سیاست های ضد کارگری جمهوری اسلامی را در این روزها شدت ببخشیم و با افزودن دو خواست به خواست های پایه ای که هر روزه برای آن مبارزه می کنیم، هزینه دستگیری فعالین جنبش کارگری برای جمهوری اسلامی را بالا ببریم.

احضار، دستگیری و بازداشت فعالین جنبش کارگری ایران در آستانه اول ماه را بشدت محکوم کنیم. نه تنها این بلکه باید بکوشیم بیشترین توجه تشکلهای کارگری و احزاب چپ کشورهای محل فعالیت را به محکومیت این سیاست ضد کارگری جمهوری اسلامی جلب کنیم و حمایت آنان را بخواهیم. خواهان این باشیم که کارگران در ایران بتوانند مستقل از هر گونه فشاری مراسم روز جهانی کارگر را برگزار کنند.

جا دارد کلیه اقدامات نوشتاری و گفتاری ما در این زمینه به زبان کشورهای محل زیست ترجمه و در اختیار تشکلهای کارگری و احزاب چپ و افکار عمومی قرار بگیرد و تنها در این صورت است که می تواند موثر واقع شود.

دیدار و تماس با اتحادیه های کارگری و احزاب چپ  را در این روزها باید وسیعا” گسترش بدهیم و به ملاقات آنان برویم. در این ملاقاتها خواست حمایت آنان از کارگران و فعالین جنبش کارگری ایران را مطرح و بر آن پافشاری کنیم. با در پیش گرفتن چنین تاکتیکی فشار بر جمهوری اسلامی افزایش می یابد و هزینه سرکوب فعالین جنبش کارگری برای جمهوری اسلامی را بالا می رود. فراموش نکنیم این کمترین انتظاری است که فعالین جنبش کارگری در داخل از ما دارند.