غالم صالحی-گزارش جامع روز کارگر39 روز کارگر آینه تمام نمای سیاست های طبقات وجناح ها

گزارش جامع روز کارگر39
روز کارگر آینه تمام نمای سیاست های طبقات وجناح ها
بلحاظ اهمیت اول ماه مه برای کارگران و زحمتکشان و فعاالن کارگری , آنان تمامی تالش ها , توان و نیروهای  خود را برای برگزاری با شکوهتر این روز و طرح مطالبات خود متمرکز و عملیانی می کنند . بهمین لحاظ از یکماه  قبل شروع به طرح ریزی فعالیت ها ، برای به صحنه آمدن کارگران , وحدت فعاالن از تشکل های مختلف ، اتحاد
عملی و بزرگداشت آن می شود . روش های کار در این روز بررسی و تصمیم گیری می شود .
نحوه برگزاری این روز در ایران ، از یکطرف اوج بی سازمانی و گسستگی طبقه کارگر و فقدان اراده برای حضور  متشکل این طبقه را بنمایش می گذارد . طبقه کارگر هم اکنون ، نابسامان ترین دوران تاریخی خود را در بی حقوقی ,  سطح نازل دستمزدها و کاهش حمایت های تأمین اجتماعی در برقراری بیمه بیکاری و عدم تأمین سطح مناسبی از  درمان را با خود حمل می کند . بی حقوقی در محیط کار با قراردادهای یک ماهه و سه ماهه که عموما ، نسخه تأیید  شده آن را بدست کارگر نمی دهند و یا با گرفتن برگه سفید امضای تسویه حساب در همان روز انعقاد قرارد اد ,  شرایطی ایجاد می کنند که کارفرما بتواند هر روز و ساعتی که بکار وی نیاز نداشته باشد اقدام به اخراج نماید . با  توجه به عدم حضور کارگران در بزرگداشت این روز , کارگران ممکنست با داشتن یک کار بخور و نمیر رضایتمند  بوده و از اینکه مشکلی برایش ایجاد شده و وی از کار اخراج شود هراس دارد و یا آنقدر در مشقات و نان روزانه در  فشار و رنج است که دیگر توانی برای ابراز مخالفت و مبارزه برایش باقی نمانده است ، و لذا گسست طبقاتی خود را  نشان می دهند . شرایط سرکوب مطلق حاکمیت و عدم مجوز برای هر گونه راهپیمایی نیز در این میان بسیار تعیین  کننده است . بطور کلی این وضعیت را می بایست حاصل نظام سرکوب شبه فاشیستی ، بیکاری گسترده ، فقر و
فالکت کارگران و فقدان حمایت ها و تأمین اجتماعی برای آنان ، دانست .
برای برون رفت از این وضعیت ضرورت ارتباط پیشروان ؛ فعاالن کارگری و کارگران آگاه با بدنه کارگران بخوبی  آشکار است ، که بدون ارتباط منسجم , ارگانیک و درونی با بدنه , و طرح یک نظام جامع و مناسب مطالبات معیشتی  ، اجتماعی ، مدنی و تاریخی برای طبقه کارگر ، وضعیت بهمین منوال که هست باقی خواهد ماند . در ایران دولت و
جناح های مختلف و تشکل های وابسته به آنان از جمله شوراهای کار ؛ انجمن های صنفی و کانون های وابسته نیز  برای مصادره کردن این روز و نمایش روز کارگر, اقدام به برگزاری آن بدون حضور کارگران , زحمتکشان و  جمعیت های میلیونی آن می کنند . در سال 39 که کابینه شیخ حسن روحانی و جناح رفسنجانی پس از یک دوره هشت ساله که دولت در دست اصول  گرایان ناب محمدی و جناح امنیتی – نظامی ها بود توانستند سکان کابینه را در دست بگیرند , برای طرح سیاست  های خود و در راستای تعدیل اقتصادی , کنار آمدن با غرب و درهای باز اقتصادی در این روز سنگ تمام گذاشتند .
اهداف دولت روحانی  پس از شکست جناح اصولگرا و باند نظامی – امنیتی حکومت والیت فقیه که در دستیابی به سالح هسته ای برای  گسترش هژمونی منطقه ای خود با ناکامی مواجه شدند یک اقتصاد درهم شکسته با کسب شاخص فالکت ) مجموعه  تورم و بیکاری( دومین کشور دنیا و اقتصاد ورشکسته با رشد حدود منفی 6% جای خود را به جناح سوادگر و
سرمایه دار الیگارشیک رفسنجانی و کارگزاران داد تا با سازش هایی با غرب , از وضعیت کنونی خارج و نظام  ورشکسته را حفظ کنند . نظام سرمایه داری والیت فقیه برای حفظ وممانعت از روند سقوط خود , از بلند پروازی  هایش بعقب نشست تا حفظ نظام که از اوجب واجبات است محقق شود . کارگران از سیاست های توسعه طلبانه جناح  نظامی – امنیتی , همانند جنگ هشت ساله بخاک سیاه نشتستند و صدها میلیارد دالر هزینه تسلیحات هسته ای و  چند هزار میلیارد دالر کاهش توان اقتصادی کشور ثمره این تالش های بی حاصل و توسعه طلبانه بود .
دولت روحانی از ارتباط یک سویه با کشورهای شرق : چین , روسیه و هند تالش دارد تا بسرعت تعادلی در ارتباط  با غرب ایجاد نماید عقب نشینی های هسته ای , با آزاد شدن پنج میلیارد دالر از دارائی های ایران پیوند خورد .  حاصل عملکرد جناح امنیتی – نظامی همانند کلیت دوران جمهوری اسالمی ، سیاست صدور انقالب در خارج و  سرکوب فاشیستی در داخل بود جناح نظامی – امنیتی تمامی مصادر حکومتی ؛ وزارتخانه ها ؛ مجلس و فرمانداری  ها را قبضه و نفس مردم را در شیشه کرد , حاصل آن خاموشی مراکز مقاومت و مدنی از جمله عرصه نشریات ،  دانشگاهها و سندیکاهای مستقلی بود که پا گرفته بودند . این مراکز را تبدیل به یک قبرستان نمودند ,  برنامه روحانی  جناح رفسنجانی که سیاست های سرکوب مطلق را برای استقرار نظام ضروری و الزم دانسته ، اما آنرا برای بقای
نظام مفید نمی شمارد سیاست درهای باز برای سرمایه گذاری خارجی و تدارک زمینه آن در داخل را در اولویت  سیاست های خود قرار داده است .
نیویورک تایمز، در پنج شنبه ٨٢ فروردین ٣١٣١، خبری منتشر کرد طبق این خبر، یک هواپیمای وی.آی.پی متعلق
به بانک یوتای امریکا، مزین به پرچم این کشور، دو روز قبل از انتشار خبر، یعنی سه شنبه، در فرودگاه مهرآباد تهران رویت شده است. طبق گزارش نیویورک تایمز، یکی از آخرین مکانهایی که این هواپیما در آن ردیابی شده،
زوریخ و همزمان با برگزاری کنفرانس داووس در ماه ژانویه )یعنی سه ماه قبل( بوده است. حسن روحانی، رئیس
جمهوری ایران همراه با هیئتی بلندپایه در این کنفرانس شرکت کرده بود. پیشتر، بیژن نامدار زنگنه، وزیر نفت ایران،
پنجم آذر ٣١٣٨، در گفتگویی با نشریه بریتانیایی فایننشال تایمز، از طرف دولت ایران اعالم کرده بود که دولت، در
حال بازنگری قراردادهای نفتی خود است و قصد دارد این قراردادها را از حالت بیع متقابل، که شرکت طرف قرارداد
بعد از مدتی، بهره برداری از پروژه را کامال تحویل میدهد، به حالت قرارداد مشارکتی از نوعی که در عراق انجام
شده، درآور د. وی گفته بود قرارداد مشارکتی با ایران در دستور کار شرکتهای بزرگ نیست، اما ایران قصد دارد
امتیازات بهتری را نسبت به همسایه های خود، از جمله عراق، به این شرکتها پیشنهاد کند
روزنامۀ فرانسوی “فیگارو” در چهارم ماه می جاری در صفحۀ اقتصادی اش مقالۀ مفصلی در مورد تالش و اقدام
های شرکت های آمریکایی برای فتح بازار ایران پس از پرچیدن مجازات های بین المللی علیه این کشور به چاپ
رسانده است. “فیگارو” نوشته است که در این بین تالش های شرکت های آمریکایی “کرایسلر”، “سیسکو” و
“بوئینگ” از اهمیت خاصی برخوردارند.
“فیگارو” به نقل از یک تاجر ایرانی تصریح نموده که شرکت خودروسازی “کرایسلر” در پیامی به رییس جمهوری
ایران، آمادگی خود را برای سرمایه گذاری در بازار 57 میلیون نفری این کشور ابراز کرده است. روزنامۀ فرانسوی
اضافه کرده که این پیشنهاد در اوایل ماه مارس و از طریق دیپلماتیک، یعنی در واقع با موافقت دولت آمریکا، به رییس
جمهوری ایران ارایه شد.
“فیگارو” می افزاید : هر چند دولت آمریکا رسماً از شرکت های خارجی می خواهد که تا پیش از حل نهایی بحران
اتمی ایران برای ورود به بازار این کشور از خود تعجیل نشان ندهند، اما، شرکت های آمریکایی از جمله شرکت
“سیسکو سیستمس” از خزانه داری آمریکا خواستار جواز صدور تجهیزات رایانه ای به ایران شده است.
“فیگارو” سپس به نقل از منابع غربی افزوده است که در فوریه گذشته حدود ده تن از رؤسای دانشگاه های آمریکا
از بهترین دانشگاه های ایران از جمله دانشگاه صنعتی شریف بازدید کردند و عالوه بر وزیر آموزش و پرورش
ایران و محمد نهاوندیان، مشاور اقتصادی و رییس دفتر حسن روحانی، با حجت االسالم محمدی گلپایگانی، رییس
دفتر رهبر جمهوری اسالمی، آیت اهلل علی خامنه ای، دیدار و گفتگو کردند.
به نوشتۀ “فیگارو”، معمار اصلی گشایش اقتصادی ایران به روی آمریکا، محمد نهاوندیان، رییس دفتر حسن روحانی
است که سال های متمادی در آمریکا تحصیل و زندگی کرده است. محمد نهاوندیان که پیشتر رییس اتاق بازرگانی ایران بود، اکنون در نظر دارد “اتاق بازرگانی ایران و آمریکا” را دایر کند و مسئولیت آن را به یک دانشگاهی ایرانی
تبار بسپارد.
به غیر از شرکت آمریکایی “جنرال موتورز” و بزرگترین شرکت های نفتی آمریکا، شرکت هواپیماسازی بوئینگ نیز
در فهرست نخستین شرکت های آمریکایی قرار دارند که در کمین بازار ایران نشسته اند. به موجب توافقات بیست و
چهارم نوامبر گذشته میان ایران و قدرت های غربی، شرکت هواپیماسازی بوئینگ جواز فروش قطعات یدکی به
شرکت هواپیمایی “ایران ایر” را دریافت کرده که یکی از کهنه ترین ناوگان های هوایی جهان را دارد. به تازگی
مقامات ایران اعالم کردند که آماده اند در صورت برچیده شدن تحریم ها 044 فروند هواپیمای مسافربری از بوئینگ
و ایرباس خریداری کنند.
“فیگارو” تصریح نموده است که در صورت انجام توافق نهایی بر سر برنامۀ اتمی ایران، شرکت های آمریکایی
باصطالح “سهم شیر” را از بازار ایران به ویژه در صنایع هواپیمایی، نفت و احداث نیروگاه های برق به دست
خواهند آورد. “فیگارو” افزوده است که رهبران ایران برای تعدیل برخی موانع از جمله در کنگرۀ آمریکا بر سر لغو
تحریم ها علیه جمهوری اسالمی قراردادهای تجاری مهمی را به ایاالت متحد آمریکا پیشنهاد کرده اند. “فیگارو”
مدعی است که از هم اکنون تفاهم نامه هایی نیز میان دو کشور ایران و آمریکا در بخش صنایع هواپیماسازی و نفت
به امضا رسیده اند. در مقابل و تا زمان برچیده شدن کامل تحریم ها دولت ایران مجاز خواهد بود که بخش مهمی از
هشتاد میلیارد دالر دارایی های مسدود شده اش را در آسیا به دست آورد تا به این ترتیب هم رمقی به اقتصاد از
نفس افتاده اش بدهد و هم سرمایۀ الزم برخی قراردادهایش با دولت آمریکا را که هم اکنون در دست بررسی است
تأمین کند.
“فیگارو” می افزاید که در این میان دولت آمریکا از خود سخاوت نشان داده و به کشورهای آسیایی اجازه میدهد که
از ایران نفت خام وارد کنند. یک اقتصاددان ایرانی در تهران به روزنامۀ فرانسوی گفته است که هم اکنون “نه تنها
حجم صادرات نفت ایران افزایش یافته، بلکه طرف ایرانی می تواند پول نفت صادراتی اش را به طور کامل و یا بخش
اعظم آن را دریافت کند.”
گفتنی است که در هفته های گذشته شمار قابل توجه ای از نمایندگان سیاسی و اقتصادی فرانسه برای بررسی سهم
خود از بازار ایران پس از برچیده شدن احتمالی تحریم ها علیه این کشور سفرهای رسمی و غیررسمی به تهران و
دیگر شهرهای ایران انجام دادند. همزمان دولت انگلستان نیز سایمون گس، سفیر پیشین خود در تهران که هم اکنون مدیر سیاسی وزارت امور خارجۀ بریتانیا و نمایندۀ این کشور در مذاکرات اتمی با ایران است را برای عادی سازی
مناسبات دیپلماتیک دو کشور راهی تهران کرد.
روزنامۀ “فیگارو” در شمارۀ امروزش ضمن اشاره به تالش های شرکت های آمریکایی برای فتح بازار ایران افزوده
است که بزرگترین مانع شرکت های فرانسوی برای توسعۀ مناسبات تجاری با ایران نظام مالی یا در واقع تحریم
های بین المللی علیه بانک مرکزی ایران و شبکۀ مالی این کشور است.
فیگارو با اشاره به سفر اخیر فیلیپ مارینی، رییس کمیسیون امور مالی سنای فرانسه، در رأس هیئتی از سناتورهای
این کشور به تهران نوشته است که سفر سناتورهای فرانسوی به ایران با موافقت ضمنی وزارت امور خارجۀ فرانسه
صورت گرفت.
“فیگارو” سپس یادآوری می کند که تا پیش از این لوران فابیوس، وزیر امور خارجۀ فرانسه، نسبت به انجام هر نوع
سفر رسمی تجار فرانسوی به ایران برای عقد احتمالی قرارداد با این کشور محتاط بود و هر نوع مبادلۀ اقتصادی با
ایران را به حل بحران اتمی این کشور منوط می کرد.
“فیگارو” می افزاید به دلیل همین احتیاط ها بود که شرکت هواپیمایی “ایرباس” از عقد قرارداد با ایران بازماند، در
حالی که بوئینگ جواز فروش قطعات یدکی به ایران را دریافت نمود.
یکی دیگر از رؤسای بنگاه های بزرگ اقتصادی فرانسه به فیگارو گفته است که در سفرش به تهران به همراه جمعی
از رؤسای شرکت های فرانسوی از مرکز مخابرات و ارتباطات ایران بازدید کردند و در نهایت تعجب متوجه شدند که
کلیه تجهیزات این مرکز آمریکایی هستند. شرکت های فرانسوی اعتراف می کنند که حتا همتایان انگلیسی شان در
حال پیشروی برای فتح بازار ایران هستند و در این زمینه جک استروا، وزیر پیشین امور خارجۀ بریتانیا، به سود
ایران در لندن اعمال نفوذ می کند.
فیگارو در ادامه می افزاید که تحریم های بین المللی علیه نظام مالی ایران بزرگترین مانع شرکت های فرانسوی برای
حضور و فعالیت در بازار ایران هستند. ، بانک های فرانسوی به دلیل نگرانی از مجازات های احتمالی آمریکا از
هرگونه فعالیت و همکاری با بانک های ایرانی خودداری می ورزند. در این میان تنها شرکت فرانسوی که به نوشتۀ
“فیگارو” توانسته در بازار ایران حضور یابد شرکت “الکاتل” است که با اجازۀ خزانه داری آمریکا قراردادی به
ارزش 944 میلیون دالر با ایران برای فروش تجهیزات اینترنت به این کشور امضا کرده است. فیگارو در پایان می
افزاید : آنچه حضور “الکاتل” در ایران را تسهیل کرد حضور و شعبۀ این شرکت در آمریکا بوده است. بدین ترتیب با درهای باز اقتصادی یک کشور 57 میلیونی ، روحانی می خواهد مردمی را که جناح اصول گرا به مرگ
گرفته بود به تب راضی کند و همراه با گردش سرمایه و سودهای نجومی آن , لقمه نانی هم به مردم برسد و
بدینوسیله کارگران را بچای به بند کشیدن با سر نیزه مستقیم با سالح سرمایه به اسارت بکشد و از بدین طریق بر
تداوم عمر نظام اسالمی بیفزاید .
روحانی و جناح رفسنجانی در مهندسی جدید اقتصاد ایران , به بازسازی ارتباط با غرب , اتخاذ درهای باز اقتصادی
, اجرای فاز دوم حذف یارانه ها و اجرای سیاست های بانک جهانی و صندوق بین المللی پول را برگزیده است . پس
از این مرحله و اطمینان از بچرخش افتادن چرخ های اقتصادی , پشت سرگذاشتن رکود و ایجاد رشد تولید ناخالص
داخلی می تواند کشتی درهم شکسته را حفظ کند .
تاریخ یک بار تکرار می شود
در سال 56 پس از حضور جناح اصالح طلب حکومتی , جمعیت ها و تشکل های مدنی در سراسر کشور پا به عرصه
حضور گذاشتند . جناح اصول گرا ماهها در کما و شوک ناشی از شکست خود قرار داشت و امکان هر عکس العملی
از آن سلب شده بود , اما در سال 39 هنوز روحانی به پیروزی نرسیده بود و در اولین روزهای پیروزیش جناح
اصول گرا و نظامی – امنیتی شمشیر را از رو بست و از به رسمیت شناختن آن خودداری کرد ، هر چند کابینه
روحانی از کابینه خاتمی بمراتب محافظه کارتر و وابستگی آنها به والیت فقیه مسجل تر است . روحانی می خواهد
تنش های سیاسی را کاهش و درهای اقتصادی را باز کرده و برای کارگران و مردمی که از نفس افتاده اند اعالم کند
که آماده دادن آزادی هایی در محدوده قانون اساسی , البته زیر نظر والیت فقیه خودکامه است . شرایطی که دانشگاه
با تجربه سرکوب های خونین سال 57 و کل جامعه در سرکوب گسترده و کشتار های سال های 77 , از حضور در
صحنه های اجتماعی به اندازه کافی سرخورده شده و نگرانی دارد تا جایی که رفسنجانی می گوید اگر همه به
صحنه بیایند نمی توانند همه را دستگیر کنند و روحانی از خاموشی اندیشمندان مستقل شکایت کرده و از آنها می
خواهد که نظرات کارشناسی خود را شجاعانه بگویند . اما با توجه به تجربیات تاریخی جامعه به آنان اعتماد نکرده
و به مقاومت خاموشی خود ادامه می دهد و نمونه ای از آن در انصراف از دریافت یارانه ها خود را نشان داد .
انعکاس تضاد دو جناح در سرکوبی روز کارگر
برگزاری تظاهرات چند صد نفر در مقابل وزارت کار و پخش شیرینی در بین رانندگان شرکت واحد اتوبوسرانی در
پایانه آزادی که دومی حتی در سال های قبل تحمل و برگزار می شد امسال با سرکوب وحشیانه ای مواجه شد در
حالیکه این فعالیت ها هیچ خطری را متوجه رژیم نمی کرد . واقعیت آنست که بحران بین دو جناح درونی رژیم بحدی عمیق و بحرانی است که یکدیگر را متهم به انواع و اقسام اتهامات , حتی جاسوسی کرده و از هیچ اقدامی برای
تخریب رقیب فروگذار نمی کنند . در حالیکه روحانی در ورزشگاه آزادی از برسمیت شناخته شدن تشکل ها که با
قدرت سرمایه به بند کشیده و حد و مرزهای آن تعیین می شود صحبت می کند جناح رقیب تنها چند کیلومتر اینطرف
تر در میدان آزادی و در مقابل وزارت کار فعاالن و پیشروان کارگری را بخاک و خون می کشد و کابینه روحانی را
به سخره گرفته و نشان می دهد که هیچکاره است و نباید بوی اعتماد کرد . با توجه به تجربیات دوره اصالحات
خاتمی , ضعف و تزلزل و سر سپردگی آن به نظام والیت فقیه و پیامدهای آن ، این بار کارگران , دانشجویان و
مردم آزاده به چراغ سبز جناح باصطالح معتدل اعتماد نکرده و جنبش مدنی همانند دوره قبل براه نیفتاد .
سرکوب کارگران , زحمکشان و زندانیان سیاسی نشان می دهد که تا وقتی کارگران قدرت طبقاتی و سیاسی خود را
تشکیل نداده و در صحنه جامعه توازن نیروها به مرحله تعیین کننده و بازدارنده گی نرسد آنان همواره مرغ عزا و
عروسی جناح های مختلف بورژوای خواهند بود و گرو کشی ها و درگیری های جناح های مختلف سرمایه داری از
کارگران و پیشروان آن قربانی خواهد گرفت .
برگزاری روز کارگر به رویه کابینه روحانی
برگزاری مراسم روز کارگر از طرف کابینه روحانی , وزیر کار امنیتی آن و خانه کارگر , امسال ویژگی ها و اهداف
خاصی را در برداشت .
تدارکات مراسم هفته کارگر – بقول خانه کارگر – امسال با پیش بینی ها و تدارک و اهداف خاصی طرح ریزی گردید
و با سال های قبل کامال ” متمایز بود . ابتدا یک مراسم روز یکشنبه 5 اردیبهشت ماه در سالن وزارت کشور برگزار
شد . در این مراسم وزیر کار و جهانگیری معاون اول روحانی حضور یافتند وحاکی از شرایط ویژه ای داشت .
مراسم این روز را می توان مقدمه و تمرینی برای برگزاری روز کارگر با حضور روحانی بحساب آورد بخصوص
آنکه معاون اول روحانی نیز حضور یافته بود . جلسه با شرایط بسیار امنیتی و تحت کنترل برگزار گردید وزیر کار
و خانه کارگر توانستند کابینه را قانع کنند که قادر به کنترل و برگزاری مراسم هستند و حضور روحانی در روز
کارگر را تضمین کنند .
مطالبه عمده و رسمی مطرح شده از طرف گرداننده گان , جدا ماندن سازمان تأمین اجتماعی از طرح بیمه کلی سالمت
بود . بیمه سالمت یک طرح جامع برای یکسان سازی بیمه ها و کاهش سطح بیمه ای و پوشش های درمانی است .
خانه کارگر یک مالقات نیز با رفسنجانی در هفته فوق داشت و رفسنجانی طی آن بر آزادی تشکل ها تأکید کرده بود.
آخرین روز برگزاری مراسم روز کارگر در سالن 29 هزار نفری آزادی بود . مراسم روز کارگر حاصل پیوند امنیت سرمایه با مقام امنیتی وزیر کار بود . روحانی با دادن وعده و وعید به
کارگران حاضر و جلب حمایت و تشویق های آنها می خواست بهشت برین سرمایه گذاری در ایران را به سرمایه
گذاران و شرکت های خارجی نشان دهد . سالن 29 هزار نفری مملو از کارگران و برخی دیگر اقشار از جمله
دانشجویان بود . روحانی به سرمایه داران نشان می داد که کارگران ایران با دریافت حقوق 270 دالر ماهیانه و کمتر
از یک دالر برای هر ساعت کار , تا چه میزان راضی و سر بزیرند . کدام سرمایه دار در جهان امروز است که از
دیدن این وضعیت مشعوف نشود ؟ امنیت سرمایه در چنین شرایطی بدون یک نظام و چتر امنیتی – توسط وزیر کار
و وزارت اطالعات – ممکن نبود . برای ورود به سالن چند الیه امنیتی وجود داشت از حضور در اتوبوس هایی که
توسط خانه کارگر تهیه شده بود و ارائه کارت مخصوص با هولوگرام جهت حضور در مراسم توسط عوامل خانه
کارگر با شناسائی افراد صورت می گرفت . با رسیدن اتوبوس ها مقامات اطالعاتی خیر مقدم گفته و نکات ضروری
را به کارگران یادآور می شدند مسیر حضور تا سالن را نیروهای وزارت اطالعات و دوربین ها کنترل تحت نظر
داشتند . در دروازه ورودی افراد حق بردن هیچگونه وسیله ای , حتی تلفن همراه و یا کوچکترین شیئی را نداشتند و
با تمام دقت مورد بازرسی بدنی قرار می گرفتند . پس از این مرحله یک حلقه امنیتی بعد از آن وجود داشت و در
صورت لزوم افراد دوباره مورد بازرسی دقیقتری قرار می گرفتند . در راهرو های منتهی به سالن دوربین ها و
مأموران حاضرین را زیر نظر داشته و هنگام ورود به سالن , مأمورین حفاظتی ، بر اساس کارت های مخصوص ,
کارگران را جدا می کردند . جایگاه ها نیز زیر نظر دقیق مأمورین اطالعات قرار داشت و هر حرکتی را زیر نظر
داشتند . این نحوه و سبک برگزاری روز کارگر به سیاق جمهوری والیت فقیه در ایران است . برگزاری مراسم
بدون چنین نظام امنیتی غیر قابل کنترل می گردید د ر سال 70 که وضعیت اقتصادی به ورشکستی امروز قرار
نداشت کارگران در همین سالن توانستند شعارهای مطالباتی خود را داده و رفسنجانی که مقرر بود در سالن حضور
و سخنرانی نماید از بین راه تغییر مسیر داد . صدای کارگران معترض در گلو خفه شده بود و امکان هیچ عکس
العملی وجود نداشت , حتی تلفن های همراه را برای بی خبری مطلق حاضرین از حرکت های بیرون گرفته بودند . از
گزارش یورش به فعاالن کارگری در مقابل وزارت کار و حمله به سندیکای شرکت واحد را همه در جریان هستیم .
روز 29 اردیبهشت طبق برنامه همه ساله فعاالن کارگری بهمراه خانواده های فوق در طبیعت به بزرگداشت روز
کارگر پرداختند و امسال نیز شور وشوقی وصف نشدنی برای چنین مراسمی وجود داشت اما از ساعت 6 صبح
محلی را که قرار بود فعاالن در آن جمع شوند توسط نیروی انتظامی پلمب شده و چند ون را در مقابل درب قرار
داده بودند . در بین راه جلوی اتوبوس ها گرفته و از ورود آنها ممانعت می کردند که در این بین بسیاری از اتوبوس
های متفرقه نیز دچار مشکل شدند اما سواری ها می توانستند به حرکت خود ادامه دهند . بنا به هماهنگی شرکت
کننده گان در مراسم گلگشت بمناسبت روز کارگر ، چهار بخش شدند و هر کدام منطقه جداگانه ای را انتخاب کردند و بدین وسیله توانستد تور پلیسی را درهم شکسته و بزرگداشت روز کارگر را همراه با اشعار و سرود و سخنرانی
برپا دارند . چند نفر در مقاطع مختلف توسط پلیس دستگیر شدند .
جمع بندی
2-. در درجه اول عدم حضور کارگران برای بزرگداشت این روز پایه ای ترین حلقه ضعف در بزرگداشت این روز
است . همانطور که مطرح شد ، سرکوب حکومت ؛ وضعیت نابهنجار حمایت های اجتماعی ، بی حقوقی ها و بیکاری
های گسترده و مشکالت معیشتی کارگران عامل عمده است . بخش هایی از کارگران نیز از اهمیت این روز غافل بوده
و حتی از تعطیلی آن بی خبرند و حتی در سر کار حاضر می شوند . فعاالن کارگری ضروری است برای سال بعد با
هماهنگی مناطق صنعتی و کارگری را از یک ماه قبل تقسیم بندی نموده و با اطالعیه هایی از تعطیلی آن روز و
بزرگداشت آن ، کارگران را آگاه کنند . باید اطالع رسانی شود که اگر کارگری در اثر اجبار سر کار حاضر شود می
بایست اضافه کاری دریافت کند . طرح این موارد باعث استقبال کارگران از این اطالعیه ها خواهد شد . می توان
کارگران را برای بزرگداشت روز کارگر دعوت نمود
9- با توجه به امکان سرکوب وحشیانه و متمرکز مراسم روز کارگر – تا وقتی که کارگران توانمندی حضور متشکل
و سراسری را بدست نیاورده اند – بنظر می رسد بهتر است که در چند محل و یا پارک در شهر مکان هایی را
مشخص کرد و کارگران هر منطقه بتوانند در همان منطقه ضمن گردهمایی هایی این روز را گرامی دارند . باین ترتیب
نیروهای نظامی رژیم پخش شده و قادر به سرکوب متمرکز نیستند .
9- بر اساس کارخانه و یا یک شعبه صنعت گروه ها کارگری می توانند برای بزرگداشت این روز تجمع کنند .
0- فراخوان تجمع در روز کارگر در مقابل وزارت کار هر چند توسط بخش هایی از فعاالن کارگری و بدون حضور
خود طبقه بود اما فریاد درگلو خفه شده کارگران را نشان داد . هر چند شیوه عمل و نوع مطالبات مطرح شده توسط
فعالین اتحادیه آزاد کارگران عمدتا روی سطح دستمزد و بدون رسالت تاریخی طبقه کارگرمطرح می شود ، اما این
خود یک رویه بوده و می تواند یک بعنوان یک عامل انگیزشی برای اتحاد کارگری مورد استفاده قرار گیرد. پا فشاری
، تأکید ، شهامت , از خود گذشتگی و فداکاری این رفقا را که از جان خود در حکومت جهل و سرمایه داری مذهبی ,
مایه می گذارند و پرده فریب را از حاکمیت نظام سرمایه حاکم برمی کشند , بسیار قابل تقدیر است . قرار نیست همه
به یک سبک کار و مبارزه کنند . یک فرهنگ و رویه بسیار مخربی در بین فعالین چپ ، سوسیالیست و فعالین جا
افتاده که خود جلوی پای دیگر رفقا را گرفته و سد ایجاد می کنند و به تخریب یکدیگر می پردازند ، در واقع بخشی از
رسالت و زحمات و کار نیروهای سرکوبگر جمهوری اسالمی را بدوش می کشند . در نقد و ارزیابی فعالیت ها و عملکرد های می بایست بخش های مثبت و اثر گذار را تقویت کرد و برای کاستی های آن یک برنامه تکمیلی و
پوششی طرح نمود رفقای اتحادیه و دیگر فعاالن در این فعالیت از خود مایه گذاشتند اما پرده های دروغ و جهل و
فریب را باال زدند . اگر این حرکت اعتراضی و یا جشن سندیکای شرکت واحد برگزار نمی گردید و روز کارگر تنها با
مراسم دولتی مواجه بود آیا یک سرخوردگی در بین طبقه کارگر ، فعاالن و پیشروان آن ایجاد نمی کرد ؟
بی شک در مورد سبک کار رفقای اتحادیه آزاد وسطح مطالبات طبقه کارگر از نظر آنان ، یک ارزیابی صادقانه و
دوستانه در جای خود ضروری است اما دفاع از عملکرد شجاعانه آن بحث دیگری است و کسانی که این بخش را
مورد نکوهش قرار می دهند تنها بی عملی و محافظه کاری خود را توجیه می کنند . باید رویه چوب الی چرخ گذاشتن
و جلوی حرکت دیگر تشکل ها و جناح و فعاالن را گرفتن – به اسم انتقاد انجام می شود – از سنت غلط و ضد
کارگری موجود رخت بربندد . هر کسی هر کاری که می تواند انجام دهد بشرطی که ضربه و خدشه ای به حاکمیت
سرکوبگر کنونی بوده و بهانه برای سرکوب گسترده بدست وی نمی دهد بسیار مبارک و ارزشمند است .
ضرورت تمرکز و مراجعه به بدنه کارگران , هماهنگی و همفکری بیشتر فعاالن کارگری اهل عمل و صادق برای
پیشبرد ایجاد تشکل و همبستگی کارگران و تبادل تجربیات فعالین , بصورت یک برنامه مستمر ، طرح مطالبات
تاریخی طبقه و برنامه های عملیاتی برای ارتباط ارگانیک با طبقه از ضرورت های پیشبرد مبارزات جاری است .
.
غالم صالحی
39 اردیبهشت 29