علی مطهری -جمهوری اسلامی در صدر جدول اعدام های جهان

جمهوری اسلامی در صدر جدول اعدام های جهان

 

علی مطهری

روز سه شنبه ۱۷ فروردین ۹۵ عفو بین الملل در گزارشی اعلام کرد، ایران، عربستان و پاکستان نود درصد اعدام های جهان را در سال گذشته انجام داده اند. جمهوری اسلامی ایران با اعدام ۹۷۷ نفر در ردیف اول جهان قرار دارد.
حکومت اعتدال روحانی بیش از اسلافش تعرض به هستی و معیشت کارگران و مردم ایران را بطور سازمانیافته در دستور خود قرار داده است. پیشبرد این سیاست نیازمند “حرف های معتدل و فریبنده “ از یکسو و بکار گرفتن حربه زور و ایجاد رعب و وحشت در جامعه از سوی دیگر است. این حکومت طی دو سال گذشته، بیوقفه ماشین کشتار و اعدامش را بکار گرفته و هر سال تعداد اعدام ها را افزایش داده است. روحانی و حکومت جمهوری اسلامی با سرکوب و اختناق بیشتر و افزایش اعدامها، دارند ارعاب میکنند و میخواهند مردم را بعد از برجام ساکت نگاه دارند و به تمکین به وضع موجود وادار نمایند. میخواهند با پیاده کردن سیاست “اقتصاد مقاومتی”، وضع موجود را ابدی نمایند و هر صدایی را که برای حکومت تهدیدی بنظر میرسد، خفه نمایند و یا از میان بردارند. میخواهند از اعتراض کارگران، زنان و جوانان به شرایط غیرقابل تحمل اقتصادی و سیاسی جلوگیری نمایند و از این طریق در صدد هموار نمودن راه برای ورود سرمایه های خارجی و تامین امنیت برای سرمایه و حکومت اسلامیش هستند.

 

جنایتکاران اسلامی به نیابت از سوی سرمایه و برای حراست از حکومت اسلامی، اعدام را مساوی با امنیت میدانند، که منظورشان امنیت برای سرمایه از طرق ایجاد رعب و وحشت در جامعه است، ابزاری که ۳۷ سال است بقای خود را بوسیله آن تامین کرده اند و سود نجومی را از نیروی کار ارزان کارگر و چپاول و دزدی ثروت جامعه برای خود ممکن نموده اند. جمهوری اسلامی در طول حیات ننگینش هیچ سقفی از آزادی، آسایش و رفاه را برای کارگران و مردم محروم به رسمیت نشناخته است و با اعدام مخالفین سیاسی و آزادیخواهان و “مجرمین”، تحمیل فقر و سیه روزی به میلیونها انسان، ناامن ترین فضا و زندگی را به جامعه ایران تحمیل کرده است. اعدام عامل “تامین امنیت” نیست، برعکس، حربه و عامل مستقیم نا امن کردن جامعه بوده و میباشد.

 

رژیم اسلامی دشمن آزادی و انسانیت است و هنگامی که پای منافع نظام اسلامی در میان باشد از کشتار و جنایت علیه شهروندان لحظه ای تردید به خود راه نمیدهد. همچنان که در ۳۰ خرداد ۶۰ و تابستان ۶۷ شاهد اعدامهای جمعی و کشتار وسیع برای حفظ نظام اسلامیشان بودیم. امروز نیز بعد از برجام از موضع ضعیف تر و در شرایطی که با بحران اقتصادی عمیقی دست و پنجه نرم میکند و جنگ جناح های حکومتی به اوج خود رسیده است و جمهوری اسلامی در مرحله حساسی از حیات خود قرار دارد، میخواهد با اعدام و سرکوب بقای نظام اسلامی را ممکن کند و با استثمار شدید کارگران، کار ارزان و فوق سود را برای صاحبان سرمایه تامین نمایند. دولتهای غربی نیز در شرایط فعلی نظاره گر ماشین کشتار حکومت اسلامی اند. آنچه معلوم است بخاطر منافع حقیرشان در سازش با جمهوری اسلامی از ادعای یک مثقالی “دفاع از حقوق بشر” خویش نیز کوتاه آمده اند و بیش از سابق در مقابل اعمال ارتجاعی رژیم اسلامی و اعدامهای هر روزه دولت روحانی و حکومت اسلامی که طبق گزارش عفو بین المللی در سال گذشته ۹۷۷ نفر را اعدام کرده است، سکوت اختیار کرده اند. نهادها و فعالین حقوق بشر بارها نگرانی جدی خود را از سکوت جامعه جهانی در مقابل این فاجعه انسانی ابراز داشته اند و خواهان واکنش فوری در مقابل چنین جنایتی توسط جمهوری اسلامی شده اند. البته دولتهای غربی که بعد از برجام در حال حمایت از دولت روحانی و مماشات با جمهوری اسلامی هستند، واکنش به جنایت و اعدامهایش را تا اطلاع ثانوی به بایگانی سپرده اند. “حقوق بشر” برای دولتهای غربی قبل از اینکه یک ارزش مدنی و انسانی جهانشمول باشد، ابزاری سیاسی است که بسته به شرایط برای تحت فشار قرار دادن این یا آن دولت به اصطلاح نافرمان که طبق نقشه آنها عمل نمیکنند، بکار گرفته میشود. به همین دلیل این ها نمیتوانند مدافعان ثابت قدم حقوق انسانی در هر شریطی باشند.


در گزارش عفو بین الملل آمده که چهار نفر از اعدام شدگان زیر ۱۸ سال بوده اند. جمهوری اسلامی حتی به نوجوانانی که سن قانونی ندارند و هنوز مزه زندگی را نچشیده اند و ناخودآگاه در سن ۱۴ و ۱۵ سالگی در اثر فقر و بیحقوقی که رژیم به جامعه تحمیل کرده، به جرم و جنایت کشیده میشوند، رحم نمیکند. خشونت قالب بقای جمهوری اسلامی است و تلاش کرده آنرا به جامعه نیز تسری دهد تا در نگاه مردم امری عادی به شمار آید. جمهوری اسلامی از اعدام در ملاء عام و تجمع مردم در هنگام اعدام نیز اهدافی تعقیب کرده است، یکی ایجاد رعب و وحشت و دومی عادت دادن جامعه به خشونت. جامعه باید از خشونت فاصله بگیرد و به کمک قربانیان بشتابد و از تکرار آن توسط جمهوری اسلامی جلوگیری کند. مجازات کودکان در ایران و از جمله حکم اعدام برای آنان یکی از شنیع ترین جنایت حکومت اسلامی است. رژیم اسلامی نوجوانانی که نیازمند محبت و حفاظت خانواده و جامعه هستند، زندانی و اعدام میکند و بعضا ‌آنها را سالها در زندان در انتظار مرگ نگاه میدارند تا به سن قانونی برسند و سپس آنها را در ملا عام به دار می آویزد. این شقاوت که کودکان مجرم را در زندان برای کشتن بزرگ کنند، تنها با تفکر و فرهنگ متحجر اسلامی خوانایی دارد و تنها جمهوری اسلامی و داعش قادر به انجام چنین جنایتی هستند.

 

اعدام یک رکن اساسی ایدئولوژی و بخشی از فلسفه وجودی جمهوری اسلامی را تشکیل میدهد و در انطباق کامل با تحجر اسلامی و قوانین برخاسته از آن است. سران جمهور اسلامی بارها اعلام کرده اند مخالفت با اعدام، مخالفت با اسلام و جمهوری اسلامی است. کشتار، اعدام، تجاوز، سنگسار، قصاص، زن ستیزی، ضدیت کامل با مدرنیسم، ضدیت با شادی و نشاط جامعه، بی اراده کردن مردم و دخالت در زندگی خصوصی آنها و … جزو تفکیک ناپذیر تفکر، قوانین و سنت ارتجاع اسلامی است.
نباید گذاشت این بربریت به نرم جامعه تبدیل شود. نباتد به سادگی و بی تفاوت از کنار این جنایت شنیع گذشت. کارگران، زنان و جوانان هرجا با چنین مراسم زشتی روبرو شدند، باید بلافاصله با اراده جمعی به مقابله با آن برخیزند و بساط رژیم را بهم ریزند و فرد اعدامی را از زیر دست جنایتکاران اسلامی بیرون بکشند. این حکومت ننگ انسان امروزی است. تولید کنندگان ثروت جامعه چند مرتبه زیر خط فقر زندگی میکنند. کارگران، زنان، کودکان و سالمندان جزو بیحقوق ترین ها هستند. کشتار و اعدام جزو تفکیک ناپذیر ایدئولوژی و قوانین رژیم اسلامی است و ماشین کشتارش طی چند دهه هیچوقت متوقف نشده است. مردم ایران از این حکومت متنفرند. نسل جوان و زنان هیچوقت مرعوب سرکوب جمهوری اسلامی و شگردهای جناحهای رنگارنگ این رژیم که برای راضی کردنشان بکار گرفتند، نشده اند و مبارزه با قوانین اسلامی را بیوقفه و به مناسبت های متفاوت پیش برده اند. جامعه ایران تشنه آزادی است. پیش شرط برقراری یک جامعه بدون اعدام و کشتار، بدون تبعیض و نابرابری و ایجاد یک جامعه آزاد و مرفه، رهای از  سلطه جمهوری اسلامی است.

 

۷ آوریل ۲۰۱۶