بحران حکومتی و تقلای رژیم برای بقا
علی مطهری
اوضاع سیاسی ایران نمایانگر عمیق تر شدن بحران درونی و حاد شدن بیسابقه جنگ جناح های رژیم است. جنگ امروز با دوران خاتمی متفاوت است، چرا که از یک سو فقر و بیکاری و فشار شدید اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بیش از هر زمانی کارد را به استخوان کارگران، زنان و جوانان رسانیده و از سوی دیگر بعد از برجام قدرت مانور رژیم هم در مقابل امریکا و غرب و هم در داخل برای فریب مردم بسیار محدود شده است. یک سال بعد از برجام تغییرات مورد نظر امریکا و غرب در درون جمهوری اسلامی جهت انطباق با جامعه جهانی در سطح حداقل هم صورت نگرفته است تا بر مبنای آن دولت های غربی مناسبات خود را با رژیم تنظیم کنند و بر بستر آن گفتگوهای خود را در مورد مسایل منطقه ای آغاز نمایند، روحانی نیز قادر به عملی کردن وعده های خود در مورد ایجاد اشتغال و کا‌هش فقر و بیکاری و باز شدن فضای فرهنگی در جامعه نشده و این اوضاع درگیری و کشمکش جناح ها را تا حدود زیادی از کنترول خارج کرده و جامعه را به مرحله انفجار رسانده است.
انتشار نوار منتظری یکی از تقلاهای جناحی از رژیم اسلامی درشرایط بحران شدید حکومتی بود. شرایطی که بقای حکومت را بیش از هر زمان به مسئله محوری هر دو جناح تبدیل کرده است. بخشی از رژیم تلاش کرد در شرایط نگران کننده بعد از برجام با انتشار این نوار، توجه جامعه را به خود جلب کند و در همان حال فشار شدید جناح خامنه ای را خنثی و از سر فرود آوردن رهبران جناح اعتدال و اصلاحات در مقابل خامنه ای و سپاه جلوگیری کند. هدف این بود که اصلاح طلبان و جناح اعتدال را از زیر ضرب رهبر و سپاه بیرون بکشد و توازنی بین جناح های درونی برقرار کند، اما شدت بحران حکومتی و ترس از انفجار اجتماعی به مرحله ای رسیده که انتشار نوار منتظری نیز کارساز واقع نشد و جسارت آنها را در مقابل خامنه و سپاه بالا نبرد.
بخشی از اصلاح طلبان برای بقای جمهوری اسلامی تلاش میکنند پرونده دوران خمینی و میراث سیاسی آن دوران بسته شود و جمهوری اسلامی را به عبور از آن دوران و باز تعریف خود هم در سطح داخلی و هم درسطح بین المللی هدایت کنند تا بلکه از این طریق روزنه ای برای خروج رژیم از بن بست تاریخیش ایجاد نمایند. تقلای که هر دوره با بن بست روبرو شده است. منصور حکمت در مصاحبه با نشریه انترناسیونال در دوران خاتمی این باز تعریف را غیر عملی میداند و میگوید ” رژیم اسلامی فقط بعنوان میراث آن دوران (دوران خمینی) و بر دوش پیروزی خونین ضد انقلاب اسلامی در سالهای قبل به حیات خود ادامه داده است ” و امروز این واقعیت سالهای بعد از مرگ منصور حکمت بیش از هر زمانی صحت این گفته را اثبات میکند.
افشا و به روز کردن جنایت و کشتار 67 نیز در راستای کمک به این هدف بود و تیری بود که به سوی خامنه ای و جناح راست پرتاب کردند تا ضرورت کوتاه آمدن در این دوره را گوشزد کنند و با این سیاست جامعه را به سمت آشتی با جمهوری اسلامی بکشانند و راه را برای تبرئه نظام اسلامی باز نمایند. اما با دفاع تعدادی از شخصیت های اصلاح طلب و معتدل از خمینی و به نوعی از کشتار 67 در جهت تضعیف آنها نیز عمل کرد، از این زاویه تیر به هر دو جناح اصابت کرد و کل رژیم را بهم ریخت و سندی انکار ناپزیر را نیز از زبان یکی از بنیان گذاران حکومت اسلامی در دسترس جامعه قرار داد.
معذرت خواهی از بازماندگان این جنایت و کشتار جمعی نیز یک نوع پیشنهاد به جمهوری اسلامی بود، تا از آن بعنوان راه خروجی از بن بسست تاریخی اش که امروز با کله به ته آن برخورد کرده است، استفاده نماید.هر دو جناح رژیم زمین لرزه حرکت مردم را احساس کرده اند، شگردهای دیگری نیز بخرج خواهند داد تا بلکه از سقوط رژیم جلوگیری نمایند، یکی به دنبال آن است که با در پیش گرفتن ” راه مسالمت آمیز” و معذرت خواهی از جامعه و باز ماندگان کشتار 67 جامعه را به سمت ” آشتی” با جمهوری اسلامی ببرد و سپس با عادی سازی رابطه با امریکا و غرب، بقای رژیم را تضمین کند، و دیگری از زیر ضرب قرار گرفتن خمینی و فرو ریختن عمارت اسلامی که او بنیان نهاده است، موقعیت خود را نیز در خطر میبیند و کمر به ادامه سیاست های جمهوری اسلامی به شیوه 38 سال گذشته را دارد و در صدد است با ضد امریکای گری سطحی، دخالت در منطقه و اختناق و سرکوب جامعه، بقای رژیم را تضمین کند. هیچ یک ازجناح ها آینده روشنی ندارند، جنگ سیاسی بر سر آینده جمهوری اسلامی، جایگاه ولی فقیه، قانون و… در ساختار سیاسی ایران وارد مرحله حادی شده است، رژیم در بحرانی ترین دوران حیات خود بسر میبرد، کنترل درونی از دست خامنه و جناح ها خارج شده و ترس از به حرکت در آمدن پائینی ها، جنایتکاران اسلامی را که پایبند به هیچ اصول سیاسی و انسانی نیستند به طور بی سابقه ای به جان هم انداخته است. این شرایط فرصت استثنایی برای دخالت جدی کارگران،زنان و جوانان در سیاست و درسر سرنوشت جمهوری اسلامی فراهم کرده است. تمام مسئله این است که مردم زیر لوای شرایط جدید با رژیم چه خواهند کرد.
2016/09/05