اعدام شنیع ترین شکل قتل عمد است
علی مطهری
رژیم فاسد و جنایتکار جمهوری اسلامی از همان روز به قدرت رسیدنش تاکنون، دها هزار نفر را اعدام کرده است. اعدام یکی از ابزارهای مهم و کلیدی جمهوری اسلامی برای ارعاب جامعه است. این رژیم دشمن آزادی و انسانیت است و هنگامی که پای منافع نظام اسلامی در میان باشد از کشتار و جنایت علیه شهروندان لحظه ای تردید به خود راه نمیدهد. همچنان که در ۳۰ خرداد ۶۰ و تابستان ۶۷ شاهد اعدامهای جمعی و کشتار وسیع برای حفظ نظام اسلامی شان بودیم. امروز نیز از موضع ضعف و در شرایطی که با بحران سیاسی و اقتصادی عمیقی دست و پنجه نرم میکند، بقای خود را در سرکوب و اعدام و ناامن کردن جامعه و ایجاد رعب و وحشت جستجو میکند.
اعدام ۲۱ نفر در یک روز از گروه “توحید و جهاد” کردستان یکبار دیگر چهره کریه جمهوری اسلامی را به نمایش گذاشت، یک جنبه این عمل شنیع مربوط به انتقام جویی و تصفیه حسابهای منطقه ای و جوابی است به عربستان سعودی و اقداماتی که طی چند ماه گذشته علیه ایران انجام داده است و جنبه دیگر در جهت منحرف کردن اذهان عمومی از مبارزات اساسی و ایجاد تفرقه در میان مردم منتسب به اقوام و مذاهب مختلف در داخل ایران است. رژیم اسلامی در شرایط امروز بیش از هر زمان به ناامن کردن جامعه و ایجاد رعب و وحشت درمیان مردم نیاز دارد. دامن زدن به نفاق قومی و مذهبی و ایجاد شکاف بین شهروندان ساکن در مناطق مختلف ایران نیز یکی از اهداف حکومت است تا از این طریق مانع شکل گیری مبارزات متحدانه مردم علیه فقر و بیکاری و شرایطی جهنمی شود که به جامعه تحمیل کرده است. اعدام یک رکن به تسلیم کشاندن مردم بوده و هنوز هم است. رژیم اسلامی از طریق اعدامهای مستمر میخواهد این پیام را به جامعه بدهد که اعدام مجازاتی در مقابل هرگونه اعتراض علیه نظام و قوانین اسلامی آن است تا اقتدار خویش را در سطح جامعه حفظ کند و به حکومتش ادامه دهد.
بحث بر سر نفس اعدام است، قبل از هرچیز باید بر این مسئله تاکید کرد که اعدام به هر بهانه و با هر استدلالی محکوم است، هیچ انسانی نباید اعدام شود، اعدام وقیحانه ترین و شنیع ترین قتل عمد دولتی است که طبق نقشه قبلی افرادی را برای کشتن دست چین میکنند که هیچ گونه اختیاری برای دفاع و مقاومت در مقابل این عمل کثیف دولت که با خونسردی کامل جان آنها را میگیرد، ندارند. تاریخ جمهوری اسلامی تاریخ قتل و خون است و مملو از کشتار و اعدام جمعی و فردی است. هیچ دوره ای از حیات ننگین این حکومت را نمی توان یافت که چند صباحی اعدام متوقف شده باشد. باید در مقابل حکومت اسلامی ایستاد و اعدام را متوقف کرد.
دولت “اعتدال” روحانی بیش از اسلافش تعرض به هستی و معیشت کارگران و مردم ایران را بطور سازمانیافته در دستور گذاشته است. برای مرعوب کردن جامعه و ایجاد وحشت در میان مردم متنفر از جمهوری اسلامی، ماشین کشتار و اعدامش را بیوقفه بکار گرفته و تنها در سال ۹۵ بیش از ۱۰۰۰ انسان را در داخل زندان و در ملاء عام اعدام کرده است. حکومت جمهوری اسلامی با سرکوب و اختناق بیشتر و دو برابر کردن اعدامها، میخواهد مردم را تابع مقررات و دستورات خود کند. میخواهد ریاضت اقتصادی بیشتر به کارگران و مردم محروم جامعه تحمیل نماید. میخواهد مانع اعتراض کارگران، زنان و جوانان به شرایط غیر قابل تحمل اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی شود و از این طریق در صدد تامین امنیت برای سرمایه و حکومت اسلامی است.
جمهوری اسلامی حتی به نوجوانانی که سن قانونی ندارند و هنوز مزه زندگی را نچشیده اند و ناخود آگاه در سن ۱۵ و ۱۶ سالگی به جرم و جنایت کشانیده میشوند، رحم نمیکند، نوجوانانی که نیازمند محبت و حفاظت خانواده و جامعه هستند، توسط جانیان اسلامی زندانی میشوند و سالها در زندان در انتظار مرگ بسر میبرند تا به سن قانونی مرگ برسند و توسط جمهوری اسلامی اعدام شوند. این شقاوت که کودکان مجرم را در زندان برای کشتن بزرگ کنند، تنها با تفکر و فرهنگ متحجر اسلامی خوانایی دارد و تنها جمهوری اسلامی و داعش قادر به انجام چنین جنایتی هستند.
دولتهای غربی نیز در شرایط فعلی که مشغول خوش و بش با رژیم هستند، جزو نظاره گران بی آزار ماشین کشتار حکومت اسلامی اند. آنچه معلوم است بخاطر منافع حقیرشان بعد از برجام حتی از ادعای یک مثقالی “دفاع از حقوق بشر” خویش نیز کوتاه آمده اند و بیش از سابق در مقابل اعمال ارتجاعی رژیم و اعدامهای هر روزه دولت روحانی و حکومت اسلامی، سکوت اختیار کردند. نهادها و فعالین حقوق بشر نگرانی خود را از سکوت جامعه جهانی در مقابل اعدام ها ابراز داشته اند، اما برای دولتهای غربی که تلاش میکنند جمهوری اسلامی را رام کنند، واکنش جدی به جنایت و اعدام های جمعی و فردی تا اطلاع ثانوی ممکن نیست. “حقوق بشر” برای دولتهای غربی قبل از اینکه یک ارزش مدنی و انسانی جهان شمول باشد، ابزاری سیاسی است که بسته به شرایط برای تحت فشار قرار دادن این یا آن دولت به اصطلاح نافرمان که طبق نقشه آنها عمل نمیکنند، بکار گرفته میشود. به همین دلیل این ها نمیتوانند مدافعان ثابت قدم حقوق انسانی در هر شرایطی باشند.
کارگران، جوانان و زنان متنفر از جمهوری اسلامی نباید بی تفاوت از کنار موج وسیع اعدامها بگذرند. باید جلوی این فاجعه انسانی را گرفت. نباید اجازه داد جمهوری اسلامی با گسترش کشتار جامعه را مرعوب کند. جامعه باید از قانون قرون وسطائی جمهوری اسلامی و قتل عمد دولتی عبور کند و نگذارد جمهوری اسلامی بیش از این دست به کشتار شهروندان بزند. باید با اعتراض متحدانه در مقابل بربریت اسلامی، انزجار خود را از جمهوری اسلامی و عمل شنیع اعدام اعلام کرد.
۱۱ اوت ۲۰۱۶