زن آزاد، کابوس ولی فقیه و خلیفه
علی فکری
خاورمیانه امسال تابستان سخت سوزانی را پشت سر نهاد. در این فصل خونین، شاهد نبردی سهمگین و نابرابر میان دواردوی تباهی و برده گی و اردوی آزاده گی و رهایی بودیم. شنگال نخستین آغاز گاه رزم این دو اردو بود. پیکار جویان اسلامی در این نبرد بیش از هر چیز زن را نشانه گرفتند. زنان ایزدی از نخستین قربانیان برده گی خلافت اسلامی بودند. تاریک اندیشان اسلام گرا خشونتی بدوی را از قعر تاریخ بر کشیده و آن را بر سر زنان ایزدی آوار کردند. خشونت اعمال شده ی آنان به قدری شنیع و تهوع آور بود که دیکتاتورهای ریز و درشت منطقه را وا داشت تا ریاکارانه از آنان دوری جویند. رزم گاه دوم کوبانی بود که کام اسلام گرایان را تلخ کرد. آنان گمان می کردند کوبانی را هم مانند شنگال می توانند به ساده گی فتح کنند. اما مقاومت مردمی در کوبانی، خیال خام اسلام گرایان را نقش بر آب کرد. آن چه در این مقاومت مردمی چشم گیر بود، نقش حماسی زنان کوبانی در این پیکار بود. زنان کوبانی با پیکار دلیرانه ی خویش توانستند تصویر حک و تثبیت شده ی زن قربانی را در هم بشکنند، و افزون بر آن در طُرفه العینی به نماد آزاده گی و سرافرازی بدل شدند. در واقع می توان گفت تا همین جا کوبانی توانسته است افقی نوید بخش در دل خاورمیانه ی پر تلاطم بیافریند. هم اکنون زنان نه در حاشیه، بل در قلب پیکار سرنوشت سازی قرار گرفته اند که نظم و نظام پدرسالاری را در خاورمیانه نشانه گرفته است.
در حالی که هنوز هلهله شادی از مقاومت حماسی کوبانی در صدای برابری خواهان ایران و جهان موج می زد، دسته ای از داعشیان شیعه در اصفهان چهره زن را نشانه گرفتند. امری که بیانگر هم پیمانی داعشیان در یورش به زنان و تصویر برساخته ی آنان از زن به مثابه نماد فریب و افسون و نافرمانی است. اکنون، هم خلیفه مسلمانان در عراق و شام و هم ولی فقیه در ایران می دانند برای پیشگیری از زایش جهانی دیگر در منطقه، باید زنان نافرمان و رها شده را بار دیگر به انقیاد کشند. آنان نیک دریافته اند که اگر زن از سمبل بردگی به نماد رهایی تبدیل گردد، تداوم سلطه بر جامعه ناممکن خواهد شد.
alisferkri@gmail.com