وقتی کارگران خیابانهای فرانسه را به لرزه در میاورند
(در حاشیه اعتصابات اخیر کارگران و کارکنان این کشور)
عزیزآجیکند
کارکنان بخش عمومی فرانسه روز سه‌شنبه ۱۸ مهر (۱۰ اکتبر) در اعتراض به برنامه رئیس جمهوری برای عدم افزایش حقوق و کاهش شمار شاغلان این بخش دست از کار کشیدند و علیه این برنامه دست به تظاهرات زدند.
5 میلیون کارگر فرانسوی در ١٥٠ شهر دست از کار کشیدند.امانوئل ماکرون رئیس‌جمهور تازه‌کار و جوان فرانسه اصلاحات ساختاری گسترده‌ای را در قوانین بازار کار و اشتغال به اجرا گذاشته که این مسئله با مخالفت و اعتراض گسترده کارگران و اتحادیه‌های کارگری این کشور روبرو شده است .ماه گذشته میلادی نیز هزاران کارگر در بیش از ۱۳۰ شهر این کشور به خیابانها ریختند و قدرت خود را به رخ رئیس‌جمهور جوان این کشور کشیدند و ماکرون را با اولین چالش جدی دوران ریاست‌جمهوری خود روبه‌رو کردند.
همزمان با انتخاب ماکرون به عنوان رئیس جمهور کشور فرانسه دور تازه ای از تهاجمها به طبقه کارگر آغاز گردید. در این میان کارگران و شهروندان این کشورازپا نه نشسته و مدام در حرکت هستند برای عقب نشینی سیاست ضد کارگری امانوئل ماکرون. شهروندان فرانسوی را می‌توان انقلابی‌ترین شهروندان در میان کشورهای اروپایی دانست. آنها که تجربه انقلاب بزرگ فرانسه را دارند وبا برپایی این انقلاب ، دنیا را در آستانه مرزهای جدیدی قرار دادند، از ۱۸۴۸ تا به امروز در حوزه تاسیس نهادهای کارگری فعال هستند.
این روزها فرانسه تحت فرمان ماکرون روزهای سختی را تجربه میکند . معترضان خاموش نمی نشینند و به خیابانها می ریزند و فراخوان اعتصاب و اعتراضات عمومی میدهند، به صورتیکه همه این حرکتها دارو دسته ماکرون را به وحشت انداخته است .همه چیز شبیه یک انقلاب است . انقلابی که سالها پیش می بایست تاریخ این کشور را رقم بزند.
ماکرون می‌گوید با اصلاح قوانین بازار کار و سیاست‌های ریاضتی به دنبال مقابله با نرخ بیکاری ٦ درصدی فرانسه است. نرخ بیکاری فرانسه تقریبا دو برابر بیشتر از آلمان و انگلیس است. در قانون کار جدید، اختیارات بیشتری به کارفرمایان داده شده و همین مسئله خشم اتحادیه‌های کارگری را برانگیخته است. ماکرون این را هم گفته که قصد دارد در راستای اجرای همین اصلاحات ١٢٠ هزار نفر از کارمندان بخش عمومی فرانسه را یا اخراج کند یا، حقوق آنها را کاهش داده و مزایای‌اشتغال در حوزه عمومی را نیز تغییر دهد.
روز سه شنبه نیز ٩ اتحادیه کارگری بخش عمومی فرانسه از کارگران خواسته بودند که به مدت یک روز دست به اعتصاب بزنند. شرایط بد کاری، کاهش قدرت خرید و حذف ۱۲۰ هزار فرصت شغلی در ۵ سال و در مجموع اعتراض به لایحه اصلاحی قانون کار که به امضای امانوئل ماکرون رسیده از جمله دلایل برپایی این اعتصاب سراسری عنوان شده که در ١٣٠ شهر جریان داشت.
بر همین اساس دیروز حدود ٥/٥ میلیون کارمند و حقوق بگیر دولتی در فرانسه به ویژه کارمندان بخشهای مهم و استراتژیک از جمله فرودگاه‌ها، راه آهن، مترو، مدارس و دیگر بخشهای آموزشی بزرگترین اعتصاب سراسری خود در ۱۰ سال گذشته را برگزار کردند. حدود ٣٠ درصد از پروازهای داخلی فرانسه لغو شد. همزمان تظاهرات بزرگی نیز روز سه شنبه در شهر پاریس برگزار شد.
امروز ماکرون جوان و کم تجربه یکی دیگر از منفورترین رئیس‌جمهور تاریخ فرانسه بعداز اولاند، نبض امور از دستش در رفته و اصلا معلوم نیست که چه می کند. ماکرون در الیزه سنگر گرفته و نخست‌وزیر او هم در دفتر کارش، سخت روی اصلاحات جدید قانون کار، پافشاری می کنند. خیلی ها امیدوار بودند که بعد از اولاند ، ماکرون رئیس جمهور جوان این کشور بتواند دستی روی اوضاع بکشد و حداقل ترکش های بحران مالی اروپا را دفع کند اما ماجرا آن گونه که آقای رئیس جمهور می خواست پیش نرفت.
بدون شک این اعتراضات که خیابانهای این کشور سرمایداری را به لرزه در آورد ، یک زورآزمایی مهم در جنبش کارگری فرانسه نیز به شمار می آید که با قوانین ضد کارگری آقای ماکرون در تضاد است و می خواهد و در نظر دارد دولت ضد کارگری ماکرون را به عقب براند و همچنین می تواند نشان دهد که آیا این بخش از کارگران می توانند و توانایی آن را دارند که بخشهای دیگری از طبقه کارگر فرانسه رابا خود همراه کنند و از پراکندگی آن بکاهند. طبقه کارگر فرانسه در دو دهه گذشته نشان داده است که هجومهای دولت حاکم و سرمایداران رابه منافع طبقاتی اش را با اعتصابات میلیونی پاسخ می دهد.اکنون طبقه کارگر فرانسه در شرایط سختی قرار گرفته است. اگر بتواند بر پراکندگی خود غلبه کند و اعتراضات خود را گسترش دهد، بی شک اعتصابات اخیروهم مبارزاتشان در آینده میتواند تمام چرخهای حرکت حامعه را متوقف کندو خواست و مطالبات خود را به پیروزی رساند.
تا به امروز این چهارمین و بزرگترین اعتصابی است که طی ماه‌های گذشته در فرانسه و در اعتراض به سیاست‌های دولت این کشور شکل می‌گیرد.اعتصاب‌های گذشته موفقیت زیادی را در تحت فشار قرار دادن مقامات فرانسوی نداشته است چرا که پیشتر، دیگر اتحادیه‌های کارگری از آنها حمایت نکردند و تقریبا به صورت پراکنده بودند. محبوبیت ماکرون در چند ماه گذشته در فرانسه به ٣٠ درصد کاهش یافته اما وی همچنان بر اجرای سیاست‌های‌اشتغال خود پافشاری می کند.
بی شک آینده نشان خواهد داد که ماکرون و دولت حامیش نمی تواند در برابر زورآزمایی طبقه کارگر فرانسه دوام بیاورند و این کارگران هستند که با مبارزه خود و اتحاد خود آنها را به سجده در خواهند آورد .
منبع: شماره نوزده نشریه سوسیالیسم امروز
٢٢ مهر ١٣٩٦
١٤ اکتبر ٢٠١٧