سخنی کوتاه به مناسبت ۸ مارس، روز جهانی زن
عبداله دارابی
جنبش دفاع از حقوق زنان، یک جنبش بین‌المللی است که وسیع‌ترین و متمایز‌ترین بخش آن، جنبش کمونیستی است که با جامع‌ترین شکل ممکن از برابری کامل زن و مرد دفاع کرده و آنرا در برنامه کاری خود قرار داده است. دفاع کمونیست‌ها تنها به برابری حقوقی و مدنی زن و مرد در جامعه سرمایه‌داری بسنده نکرده، به همه روابط و شئونات زندگی زن و مرد اعم از سیاست، اقتصاد، فرهنگ وغیره… پرداخته و به مثابه یک امر هویتی از آن دفاع می‌نماید. در مقابل این جنبش هم، نظام سرمایه‌داری قرار دارد که برابری کامل زن مرد را به گونه‌ای که خود نیاز دارد تعریف کرده است. نگاه سرمایه‌داری به زن، در قیاس با دوران ماقبل خود، به مراتب پیچیده‌تر و دشوار‌تر است.
سرمایه‌داری ، این امر واقعی و انکار نا‌پذیر را در قالب دستهبندیهای کاذبی چون مذهب، فرهنگ، قوم، ملت، سنت و فرهنگ‌های متحجر قرون وسطایی و ده‌ها بسته‌بندی غیرواقعی و دروغین دیگر احاطه کرده و از این طریق علاوه بر انکار کردن حقوق جهانشمول زنان، نیروی کار ارزان آن‌ها را هم در خدمت اهداف طبقاتی خویش بکار گرفته و در جهت سود و سودآوری سرمایه از آن استفاده می‌نماید. مبانی فکری و عملی نظام سرمایه در برخورد به امر برابری زن و مرد، اساسا بر سود دهی و سود بخشیدن به یک اقلیت مفتخور سرمایه‌دار در جهان سوار است و به عنوان تنها معیار «قانونی» این سیستم بردگی از آن بهره می‌گیرند. در نظام سرمایه‌داری امروز، علاوه بر استثمار و بهره‌کشی مضاعف از زنان، فشار مضاعف ناشی از فرهنگ و سنت مردسالارانه و زن ستیزانه حکومت‌های مستبد مذهبی و ناسیونالیستی بر زنان، زندگی عادی و رایج در جامعه را به جهنمی برای زنان تبدیل کرده است. زندگی زنان در کشورهای عقب مانده و اسلام‌زده چون ایران، به مراتب وحشیانه‌تر و مخوف‌تر از بقیه کشورهای دیگر جهان است. چون در کشوری مثل ایران، زن چیزی غیر از یک برَده بی‌حقوق و بی‌حرمت نیست. زنان از دخالت بر سرنوشت خویش و خانواده‌شان، از دخالت و تأثیرگذاری بر محیط کار و زندگیشان، آداب، معاشرت و مراودات اجتماعیشان و تأمین حقوق فرهنگی و مدنی‌اشان و… بری و محروم شده‌اند.
جمهوری اسلامی ایران، همواره از موقعیت فرو دست زن و تحمیل حجاب اجباری و نابرابری با مردان در تمام عرصه‌ها و غیره، به عنوان رسم و سنت و فرهنگ و هویت «جامعه اسلامی ایران» یاد کرده و به آن افتخار نموده است. اما در عالم واقع مردم ایران بویژه زنان، طی ۳۴ سال اخیر همواره درمخالفت با این رسوم عقب‌مانده قوانین ارتجاعی حکومت اسلامی به آنان چه تحمیل شده است و می‌شود، عرض اندام نموده و با تمام توان و امکان خود در مقابل آن ایستاده و مبارزه کرده‌اند. واقعیت امر به خوبی نشان داده است که، تمام این همه رسم و سنت و قوانین پوسیده‌ی اسلامی، تنها و تنها با ایجاد فضای اختناق و بگیروببند، زندان، شکنجه و اعدام و سنگسار، اسید پاشی و دشنه و قمه‌کشی و خون پاشیدن، به جامعه تحمیل شده است. چون مردم ایران، به عناوین مختلف نشان داده‌اند که ایران، جامعه اسلامی نیست. خلاف ادعا و پروپاگند تا کنونی رژیم، مردم ایران علیرغم تحمل این همه زور و فشار وقربانی دادن‌ها، در برابر رژیم تمکین نکرده و برای رسم و سنت و قوانین پوسیده و ارتجاعی آن نیز وقع و اهمیت قایل نشده‌اند.
باید از مبارزات رادیکال و تاریخی مردم ایران بویژه زنان آموخت و به آن احترام گذاشت. چون با صلابت و استواری کامل نشان داده‌اند که، جامعه ایران تشنه‌ی آزادی و برابری و رفاه و سعادت است. مردم ایران خواهان رفع هرگونه تبعیض و نابرابری است و با آغوش گرم و باز خود از فرهنگ و سنن و زیست مترقی و رایکال جوامع غربی نیز استقبال می‌کند. اعتراف مقامات ریز و درشتِ رژیم، بخوبی نشان می‌دهد که مردم ایران هنوز به قوانین و رسم و سنت و هویت ارتجاعی اسلامی تن نداده و زیر بار آن نرفته‌اند. همین واقعیت، بخوبی نشان می‌دهد رژیم جمهوری اسلامی ایران، هیچ تعلق سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی به کارگران، زنان و جوانان آزادیخواه و برابری طلب ایران ندارد، و خودِ همین عامل، بعنوان بزرگ‌ترین و اصلی‌ترین فاکتور بحران موجود در حاکمیت ایران، از آن یاد می‌شود.
اکنون در شرایطی به استقبال ۸ مارس روز جهانی زن می‌رویم که، یکی هار‌ترین رژیم‌های سرمایه‌داری و زن ستیز در ایران، در بحران عمیق سیاسی و اقتصادی گرفتار آمده و برای نجات خویش از این بحران، به هر دری می‌زند و از احتمال قریب‌الوقوع نارضایتی روز افزون مردم، به شدت هراسان است.
جنبش کمونیستی و حزبی که من به آن تعلق دارم، همواره در صف مقدم آزادی و برابری زن و مرد در ایران و جهان قرار گرفته است. امسال نیز با همین عظم و اراده‌ی آزادیخواهانه و برابری طلبانه، به استقبال ۸ مارس امسال روز جهانی زن در ایران می‌رود و در این راستا از هیچ تلاش و کوششی فروگزار نخواهد بود.
جنبش رهایی و آزادی زن در ایران، یکی از قوی‌ترین، ضدمذهبی‌ترین جنبش‌ها در ایران است. به همین خاطر، محق‌تر و رسا‌تر از همیشه اعتراض و نارضایتی خود را علیه آپارتاید جنسی و فرهنگ زن‌ستیزانه و مردسالارانه‌ی حاکم بر زنان ایران، اعلام می‌دارد و برچیدن این فرهنگ زن‌ستیز را حق مسلم خود دانسته و با اتحاد و همبستگی خود آنرا از صحنه سیاست جارو خواهد کرد.
زنان و مردان آزادیخواه ایران، از همین حالا تا برگزاری ۸ مارس روز جهانی زن، علاوه بر اعتراضات خود علیه هر نوع استثمار و تبعیض و نابرابری اقتصادی در جامعه، به مبارزات خود علیه تمام بی‌حقوقی‌های فرهنگی، سیاسی و مدنی موجود در ایران ادامه خواهیم داد و اعلام می‌داریم حقوق سیاسی و اجتماعی زن و مرد یکی است.
زنان و مردمان آزادیخواه در ۸ مارس امسال اعلام می‌دارند: زن و مرد همانند یکدیگر در تعین سرنوشت خویش و نحوه زندگی کردنشان در خانواده و جامعه، آزاد، سهیم و برابرند، و برای قانونی کردن و رسمیت دادن به آن نیز ازهیچ تلاشی فروگزار نخواهند بود.
آزادی کامل زن و مرد در گرو سرنگونی جمهوری اسلامی است. اما برای همواره کردن این امر مهم، بایستی با مبارزات مستمر علیه هر نوع بیحقوقی سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جامعه منجمله زنان، ایستاد و از این طریق راه برای سرنگونی رژیم و استقرار یک حکومت سوسیالیستی در ایران هموار ساخت. ۸ مارس در راه است و مبارزه برای کسب حقوق سیاسی و اجتماعی زنان، یکی از ارکان مهم این هدف است.
زنده باد ۸ مارس روز جهانی زن
مرگ بر جمهوری اسلامی
عبداله دارابی ۲۵ فوریه ۲۰۱۳