عبدالله کهنه پوشی صالح سرداری عبدالله دارابی-متهم  و نه قاضی تاریخ

متهم  و نه قاضی تاریخ

آقای طاهر خالدی در باره تاریخ وقایع و رویدادهای مریوان چگونگی تشکیل اتحادیه دهقانان مریوان اعضای اصلی و فرعی آن و ماجرای اختلافات بین او و جناح”انقلابیون” و “سازشکاران” و غیره نوشته ای با عنوان: “رویدادهای مریوان در سالهاای۵۸- ۵۷، برخی ملاحظات” منتشر کرده است.

مستقل و صرفنظر از سرنوشت و جایگاه اتحادیه دهقانان، که پدیده ای گذرا و محصول محدودیتهای تاریخی آن دوران بود، اگر هر کسی از بازماندگان آن”دو جناح” حرف و قضاوتی در باره گذشته داشته باشد، قطعا طاهر خالدی در هیچ لیستی نخواهد بود.

طاهر خالدی با اعمال زشت خود، با رویه شارلاتانیسم خود، هر چه از دستش بر آمد در بد نام کردن سیمای”اتحادیه دهقانان” مذکور، “کومه له” قدیم و شخصیت های سیاسی آن دوره تاریخی، دریغ نکرد. امروز هم همان راه را میرود و سر گرم به لجن زار کشیدن این تاریخ است تا از این لجن زار خود ساخته، به جائی برسد.

باید به جناب طاهر خالدی و مخاطبین “بدهکار” ایشان و تمام دوایر ضد کمونیست که قصد دارند از”اتحادیه دهقانان مریوان” و فعالین چپ و انقلابی آن دوران و شخصیت هائی چون فواد مصطفی سلطانی چماق سرکوب و اختناق بسازند، اعلام کنیم که ما نمی گذاریم دشمنان و نادمین آن تاریخ افتخار آمیز، راوی آن باشند. ما نمی گذاریم کسی را که بطور دائمی کنترل می کردیم و هر لحظه از او غافل میشدیم، زشت ترین اعمال غیر انسانی را نه یک دو سه و چهار و ….که چندین مورد را انجام می داد و مرتکب جرم میشد۔ اکنون هوس کرده است همان بلا را بر سر این تاریخ بیاورد. اعمال گذشته این شخص به “تاریخ نویسی” امروز او متصل است و یک کیس واحد اند.

ما این را از طاهر خالدی می پذیریم که ما و دیگر مسئولین اصلی تشکیلات کومه له در مریوان “سازشکار” بودیم، میبایست اخراجش میکردیم. دو بار خلع سلاح در مریوان و یک بار خلع سلاح در سنندج توسط ایوب نبوی و تذکرهای پشت سر هم به او کافی نبودند و اکنون کومه له آن دوران و ما کمونیست ها تاوان این سازشکاری را پس می میدهیم. طاهرخالدی را باید بر صندلی اتهام نشاند و نه بعنوان “قاضی” تاریخ.

این شخص متوجه دوره ای که ما در مریوان پشت سر گذاشتیم و کارهای صدها بار عظیم تر ما در کومه له قدیم و حزب کمونیست ایران نیست. حتی متوجه تغییر و تحولاتی که بر سر جنبش ناسیونالیسم کُرد که به آن تعلق دارد نیست. تفاوت ناسیونالیسم مدعی حقوق بشر و دمکراسی طلب و ضد تروریسم امروزی را با ناسیونالیسم دیروزی که با اعمال امثال او براحتی کنار می آمد، نمی شناسد. بعید به نظر می آید این ناسیونالیسم با شخصی که چنین کارنامه ای زیر بغل دارد براحتی کنار آید.

“عاقلانه” نبود که آقای طاهر خالدی به این ترتیب، پرونده اعمال زشت و ضد انسانی خویش را مفتوح گذاشته است. وقتیکه ما با این سطح از ابتذال در تعریف آن تاریخ روبروئیم، شاید ضروری باشد اعمال او را چه در زمینه رفتارش با مردم و ضعیف کُشی، چه در مورد گریز از رودر روئی با مقاطع حساس سیاسی و نظامی از دوره ستاد حفاظت در شهر مریوان تا آخرین روزی که کومه له را به جا گذاشت و دو خردادی شد، بنویسیم.

فرمایشات او شاید بعنوان بخشی از دفاعیات او در در دادگاه، موجب تحفیفات باشند، اما قطعنا بعنوان راوی حقیقت های تاریخی و قضاوت در باره شخصیت های سیاسی، فاقد ارزشند.

۱۲ اکتبر ۲۰۱۷

عبدالله کهنه پوشی

صالح سرداری

عبدالله دارابی