شورای همبستگی با جنبش کارگری ـ پاریس -“شورای عالی کار” کارفرمایان و فقر هر چه بیشتر کارگران

“شورای عالی کار” کارفرمایان و فقر هر چه بیشتر کارگران

بالاخره “شورای عالی کار” در روز 24 اسفند حداقل دستمزد کارگران برای سال 96 را اعلام نمود و مطابق پیش بینی فعالین واقعی کارگری، بار دیگر حداقل دستمزد چهار مرتبه پائین تر از خط فقر مطلق قرار گرفت و نیازها ی اولیه معیشت کارگران ایران همانند سنن هر ساله تخریب و قدرت خرید آنان سیر نزولی هر چه بیشتری بخود گرفت. “شورای عالی کار”، حداقل دستمزد 812 هزار تومانی سال 95 را با افزایش 14،5 در صد، به سطح 930 هزار تومان برای سال 96 میرساند.

همانطور که میدانیم ماده 41 قانون کار دارای دو بند است. بند اول حداقل مزد را بر مبنای نرخ تورم سالانه (که هیچگاه بطور واقعی در ایران اعلام نمی شود)، “تدقیق” می گردد و بند دوم خط فقر دستمزد کارگری را خارج از شرایط روحی و جسمی و نیز وضعیت متفاوت کاری برای همه یکسان ارزیابی میکند که مطابق آن بتوانند از دستمزدی بهره گیرند که سبد هزینه هر خانوار کارگری (که تعداد آن را معین نمی کنند) تامین شود. ولی حداقل دستمزد در شرایط اجتماعی ایران و با محاسباتی که در پیرامون آن می توان انجام داد، به چهار میلیون تومان می رسد، که میزان حداقل پرداختی 930 هزار تومان، چهار بار از خط فقر نیز کمتر است. بنابراین نه بند اول و نه بند دوم ماده 41 قانون کار رعایت نمی شود و آنطور که ایلنا “خبرگزاری کار جمهوری اسلامی ایران” از قول حتی فعالین خانه ی کارگری (بخوان ضد کارگری) عنوان می دارد، حداقل دستمزد: “تنها 10 روز از هزینه های زندگی را پوشش می دهد”. در نتیجه سه جانبه گرایی “شورای عالی کار” فقط به فقط منافع سرمایه داران را نشانه میرود و ماده ی 41 قانون کار برای طبقه کارگر ایران نمی تواند ضمانت عملی داشته باشد و اگر در این رابطه استثمار وحشیانه برگه های سفید امضا، قراردادهای موقتی که نزدیک به 90 در صد کارگران را شامل می شود و حقوق های معوقه، حوادث ناشی از کار و فقدان بیمه های اجتماعی اعم از بیکاری و بهداشت و درمان و غیره را بدان اضافه نمائیم، بطور کامل امنیت شغلی آنان در خطر جدی قرار می گیرد و هر گونه اعتراض در چارچوب احقاق حقوق با فشار سرکوبگرانه حاکمیت جمهوری سرمایه داری اسلامی ایران روبرو خواهد گشت.

طبقه کارگر ایران برای اینکه مطالبات خود را در مبارزه با کارفرمایان و حاکمین دولتی تعقیب نماید، راهی جز اتحاد و همبستگی طبقاتی ندارد و نهادهای مستقل کارگری در چنین عرصه ای نقش بارزی در رابطه با گام های مترقیانه خواهند داشت.

برقرار باد اتحاد و همبستگی کارگری در ایران

زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیم

سرنگون باد نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی ایران

شورای همبستگی با جنبش کارگری ـ پاریس

27 اسفند 1395 ـ 17 مارس 2017