دومین گزارش از تظاهرات علیه قانون کار در فرانسه
پس از تظاهرات موفقیت آمیز روز پنجشنبه 23 ژوئن، پس از پنج روز، تظاهرات دیگری در تاریخ سه شنبه 28 ژوئن باز از طرف 7 سندیکای فرانسه سازماندهی گردید. یکی از دلایل اساسی برگزاری آکسیون فوق به دلیل گفتگو و رای گیری در مجلس سنای فرانسه در رابطه با “قانون کار” الخمری بود. هفت سندیکا عبارتند از: 1ـ (CGT). 2ـ (Solidaire Sud). 3ـ (Force Ouvrière – FO) قدرت کارگری. 4ـ (FSU) سندیکای معلمان. 5ـ (UNEF)- اتحادیه ملی دانشجویان در فرانسه
.Union Nationale Des Etudiants de France de France
6 ـ (UNL) اتحادیه ملی دبیرستان ها (دانش آموزان) ـ Union Nationale Lycéenne ـ 7ـ (FIDL) ـ فدراسیون مستقل و دموکرات دبیرستان ها که به سندیکای دبیرستانی نیز مشهور است ـ Fédération Indépendante et démocratique Lycéenne. همانطور که در گزارش تظاهرات در روز 23 ژوئن در مورد سندیکای (CFDT)، اضافه نموده بودیم که این سندیکا چون همیشه به دلیل نزدیکی با حزب باصطلاح سوسیالیست فرانسه، تضادی واقعی با “قانون کار” الخمری ندارد و همراه سندیکای (UNSA) طبیعتا در زمره ی 7 سندیکایی که تظاهرات را سازماندهی میکنند، نمی گنجند. در کنار هفت سندیکایی که بسیج عظیم کارگران و سایر زحمتکشان اجتماعی را عملی می سازند، بسیاری از نیروهای دیگر نظیر “شب بیداری و مقاومت” فعالانه در آن شرکت دارند.
تظاهرات در ساعت 14.30 دقیقه از میدان باستیل آغاز میشود و تا میدان ایتالیا پایان مییابد که در آن هزاران هزار از کارگران و زخمتکشان شرکت داشتند. دولت فرانسه اینبار نیز قصد داشت که تظاهرات را غیر قانونی نماید و همانند آکسیون قبلی، اجازه آن در صبح 28 ژوئن صادر گردید. باید اضافه نمائیم که آخرین ممنوعیت برگزاری تظاهرات در سال 1962 در زمان جنگ الجزایر مربوط می شود و از آنزمان تا به امروز هیچ دولتی تظاهرات نیروها و سندیکاها را (که قانونی عمل می نمایند و حکومت های مختلف آنها را برسمیت می شناسند)، ممنوع اعلام نکرده است و فقط حکومت به اصطلاح سوسیالیستی اولاند ـ والس قادر است هم از لایحه ی دیکتاتورمآبانه 49.3 بهره گیرد و بدون رای گیری از نمایندگان مجلس “قانون کار” الخمری را به تصویب رساند و هم کرنش به ممنوعیت تظاهرات کارگران و زحمتکشان فرانسه را سر دهد! در طول تظاهرات بیانیه ما به زبان فرانسه بوسیله رفقای “شورای همبستگی با جنبش کارگری” توزیع میگردد. در این آکسیون پلیس سرکوبگر فرانسه همه جا را تحت نظر گرفته بود و در مسیر تظاهرات همه ی خیابان های کوچک و بزرگ اطراف را بوسیله ماشین ها و پرسنل مسدود نموده و کاملا در اختیار خود داشت و با تحریکات مداوم همانند عبور با گام های محکم و یا حتا دویدن،عامدانه در پی درگیری بود. در کنار این همه تحریکات پلیسی، فقط یکبار بخشی از تظاهر کنندگان بعنوان اعتراض سایبان یک ایستگاه اتوبوس شهری را در نزدیکی ایستگاه “راه آهن استرلیتز” شکستند که ما نیز در کنار چنین حادثه ای قرار داشتیم که منجر به پرتاب گاز اشک آور بوسیله تحریک گران پلیسی می گردد. در این تظاهرات که پنجاه و پنج هزار نفر شرکت داشتند، شعارهای ضد سرمایه داری بیش از آکسیون های قبلی طرح میگردید و این نشان میدهد که بخشا بدنه ی بعضی از سندیکاهای بزرگ نسبت به رهبران بسی سبقت می گیرند و تضاد کار و سرمایه را در بطن اصلی آکسیون قرار میدهند. اگر بعضی مواقع تظاهر کنندگان از روی منطق و خشم کارگری ـ دانشجویی، مراکز ظلم و استثمار را در آماج حملات خود می گیرند، دولت امپریالیستی و پلیس سرکوبگر آن با تهاجم وحشیانه به بعضی اماکن حساس، آنرا به حساب تظاهر کنندگان می نویسند. نظیر تهاجمی که در تاریخ 14 ژوئیه به بیمارستان کودکان (Necker) صورت گرفته بود.
تظاهرات بعدی احتمالا در ماه ژوئیه سازماندهی میشود و سپس از ماه سپتامبر از سر گرفته خواهد شد.
زنده باد همبستگی جهانی کارگران
شورای همبستگی با جنبش کارگری ـ پاریس
conseil.solidarit@yahoo.fr
28 ژوئن 2016