شهلا دانشفر
کارگران در هفته ای که گذشت
شانزده آذر روز دانشجو، روز اتحاد مبارزاتی دانشجو- کارگر، ادامه اعتراضات گسترده کارگران هفت تپه، تدارک بازنشستگان برای تجمع بزرگ در تهران برای ١٩ آذر، گزارشات منتشر شده دولتی مبنی بر در خطر بودن جان ١٣ هزار کارگر در معادن ذغال سنگ از جمله سرتیترهای مهم اخبار و مسائل کارگری در هفته گذشته است.
دانشجویان به استقبال روز دانشجو رفتند
به مناسبت شانزده آذر، روز دانشجو، ٣٢ تشکل دانشجویی بیانیه ای مشترک منتشر کردند و این روز را نماد مبارزه علیه بیکاری و فقر گسترده و اقتصاد مقاومتی خواندند. دانشجویان، این بیانیه خود را در ادامه بیانیه فراگیر سال گذشته شان دانسته و در آن بعنوان بخشی از طبقه کارگر، همسرنوشتی خود را با کارگران و اکثریت محروم جامعه اعلام کرده و صدای اعتراضشان را علیه بیعدالتی، استثمار و ظلم و سرکوب بلند کردند. بیانیه ٣٢ تشکل دانشجویی به مناسبت روز دانشجو بیانگر صف متحد دانشجویان حول خواستهایی سراسری است. خواستهایی که بیش از بیش مبارزات دانشجویان، کارگران، معلمان، بازنشستگان و بخش های مختلف جامعه را به هم پیوند میدهد.
دانشجویان از دانشگاههای مختلف از روز سیزده آذر به استقبال برگزاری روز دانشجو رفتند. منطق دانشجویان در این روز با شعار سرمایه‌داری، استثمار بیکاری، توحش سرمایه داری را به چالش کشیدند. در عین حال اعتراض علیه کالایی شدن آموزش و شهریه اجباری، علیه تفکیک جنسیتی، طرح قرون وسطائی کارورزی و امنیتی شدن دانشگاهها، علیه بیحقوقی ها و فقر و محرومیت، موضوعات محوری اعتراضات دانشجویان بودند. در این اعتراضات دانشجویان همچنین بر خواستهایی مشخصی چون تحصیل رایگان، درمان رایگان و کار و مسکن برای مردم تاکید داشتند و این خواسته ها بر پلاکاردهایشان نقش بسته بود.
یکی از برنامه های درخشان دانشجویان در این اعتراضات تاتری بود که توسط دختر و پسری اجرا شد که در آن دانشجویان خود را صدای تاریخ و پیشروان جهان جدید و خود را بیرقداران رهایی سرکوب شدگان و کارگران اعلام کردند.
همچنین به مناسبت روز دانشجو تشکلهای کارگری چون اتحادیه آزاد کارگران ایران، انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه و شورایعالی تشکلهای صنفی معلمان طی بیانیه هایی از مطالبات دانشجویان پشتیبانی کرده و اعلام کردند که باید خواستهای دانشجویان مورد حمایت و پشتیبانی همه بخش های طبقه کارگر قرار گیرد و برای تحقق آنها به عنوان مطالبات خود مبارزه کنند.
اعتراضات دانشجویان، بیانیه ها و شعارهایشان امروز بیش از هر وقت عروج چپ در جنبش های اجتماعی در جامعه علیه توحش سرمایه حاکم در ایران را به نمایش میگذارد. شانزده آذر امسال و گسترش اعتراضات در دانشگاهها بیش از هر وقت فضای پر تحرک جامعه در شرایط امروز ایران را به نمایش میگذارد.
جان ١٣ هزار کارگر معادن ذغال سنگ در خطر است
قتل در محیط های کار بخاطر نا امنی، جنگی اعلام نشده به کارگران است که هر روز بخاطر سودجویی مشتی سرمایه دار جنایتکار و دولت حامی شان، به وقوع می پیوندد. معادن در راس این قتل و کشتار قرار دارند. محمد مجتهد زاده رئیس انجمن ذغال سنگ ایران طی گفتگویی با رسانه حکومتی ایلنا با اشاره به “غفلت” از ایمنی معادن ایران از در خطر بودن جان ١٣ هزار کارگر در معادن ذغال سنگ خبر میدهد.
سخنان مجتهدزاده اعترافی آشکار به قتل عمد هر روزه در محیط های کار در ایران است. این گزارشات را در اختیار دارند و هر روزه هزاران کارگر معدن را به اعماق ١٨٠٠ متری زمین میفرستند، تا برایشان پول و ثروت بسازند. ننگ و نفرین باد بر این توحش و جنایت آشکار سرمایه داری.
یک نمونه آشکاراین جنایات انفجار مهیب در معدن زمستان یورت در سال گذشته است که در جریان آن ٣٤ کارگر جانباختند. بعدا نیز همه شواهد حاکی از ناامنی این معدن و گزارش شدن آن از قبل به مقامات مسئول بود.
رئیس انجمن ذغال سنگ ایران در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به اینکه این معادن از همان آغاز بهره برداری از سال ١٣٤٥ با تکنولوژی‌های قدیمی روسی کار می کردند و اکنون نیز همان روال ادامه دارد، میگوید: “چه آن زمان که معادن تحت نظر شرکت ملی فولاد و ذوب آهن ایران بودند و چه اکنون که دو دهه میشود که اداره آنها به بخش خصوصی واگذار شده است در تکنولوژی‌های مورد استفاده این معادن تغییری ایجاد نشده است”.
به عبارتی روشنتر ٥٠ سال از شروع کار این معادن گذشته است و همچنان کارگران در این معادن فرسوده و ناامن کار میکنند و هر روز قربانی میدهند.
جالب اینجاست که محمد مجتهد زاده بعد از همه این صحبت ها، تحت عنوان اینکه بحران اقتصادی گریبانگیر کشور شده است، خواهان اینست که دولت کمک های بلاعوض در اختیار معادن قرار دهد تا برخی تجهیزات فراهم شود. از جمله میگوید: تمامی فضای معادن ذغال سنگ باید هر چه سریعتر به کپسول‌های خود نجات و تجهیزات مربوط به گروههای امداد و نجات مجهز شوند.
واقعیت اینست که فضای بالای اعتراض در محیط های کارگری است که انعکاس آن را در گزارشاتی از این دست می بینیم. از جمله ناامنی محیط های کار، نا امنی معادن یک موضوع اعتراض کارگران است. اما حرف کارگران اینست که بحران اقتصادی حکومت ربطی به آنها ندارد. کارگران شرایط امن کاری میخواهند. کارگران خواستار یک زندگی انسانی هستند. کارگران در مبارزات هر روزه شان با شعارهایی چون یک اختلاس کم بشه، مشکل ما حل میشه، حقوق های نجومی، فلاکت عمومی کل این بساط توحش و دزدسالاری را به چالش میکشند.
ادامه اعتراضات کارگران نی بر نیشکر هفت تپه
روز ١٣ آذر کارگران نی بر هفت تپه برای پیگیری خواستهایشان به اعتصاب خود ادامه دادند. اعتراض این کارگران به عدم پرداخت دستمزد بهمن واسفند سال ٩٤ و پاداش وبهربرداری سال‌های ٩٤ و ٩٥ و همینطور تعویق پرداخت چهار ماه مزد سال جاری و عدم پرداخت حق بیمه شان است. هم اکنون ٣٠٤ کارگر نی‌بر در استخدام نیشکر هفت تپه هستند که اگر کارفرما مطالبات بیمه‌‌ای آنها را به حساب تامین اجتماعی پرداخت کند، حدود ٢٠٠ نفر از آنها مشمول بازنشستگی خواهند شد. در حرکت اعتراضی ١٣ آذر کارگران دروازه را بستند و ماشینها و تراکتورهای حامل نیشکر را پشت در متوقف کرده و به آنها اجازه ورود ندادند. کارگران همچنین به سمت کوره و نیروگاه رفتند تا آنها را خاموش کنند. یک اقدام اعتراضی دیگر کارگران در این روز این بود که با نشستن بر روی سکوی تخلیه ی نیشکر آسیاب فعلی مانع تخلیه ماشین های حامل نیشکر در آسیاب شدند. زیر فشار این اعتراضات نیروی انتظامی و بدنبال آن امام جمعه شهر شوش وارد محل اعتراض کارگران در کارخانه شدند و سعی کردند وعده هایی دهند، اما کارگران به اعتراضاتشان ادامه داده و خواستار پرداخت فوری طلبهایشان هستند. دور کنونی اعتصاب کارگران نیشکر هفت تپه بدنبال قرار و مداری صورت گرفت که در فضای مجازی بین کارگران گذاشته شد و طی فراخوانی از کلیه کارگران شرکت نیشکر هفت تپه اعم از رسمی، پیمانی و روزمزد خواسته شده بود که با همبستگی کامل در ١١ آذر ماه همگی دست از کار کشیده و خواستهایشان را فریاد بزنند. در ساعات اولیه صبح آن روز کارگران بخش کشاورزی بسوی محوطه کارخانه حرکت کردند و با بلند شدن شعار مرگ بر افشار، کارگران بخش تولید شکر نیز به آنها پیوستند. و سپس با پیوستن کارگران قسمتهای بهره برداری و نیروگاه برق ، اعتصاب تمام بخش ها را فراگرفت. مدیریت برای شکستن صف متحد کارگران از از صبح آنروز فیشهای حقوقی را توزیع کرده بود و خبر داده بود که میتوانند حقوقهای خود را روز ١٢ آذر بگیرند، اما کارگران به اعتراض متحدانه خود ادامه دادند. یک نقطه برجسته در اعتراضات کارگران نیشکر هفت تپه، استفاده از مدیای اجتماعی بعنوان ظرفی برای سازمانیابی مبارزاتشان است. مدیای اجتماعی هر روز بیشتر در شکل دادن به اعتراضات سراسری نقش ایفا کرده و میرود تا به ظرف اعمال اراده مستقیم کارگران و تشکلیابی آنها تبدیل میشود، و این یک نقطه عطف مهم در جنبش کارگری است.
بازنشستگان در تدارک تجمع سراسری ١٩ آذر در مقابل مجلس
بازنشستگان در ادامه اعتراضاتشان برای پیگیری خواستهای خود به تجمع بزرگ در ساعت ده صبح روز ١٩ آذر فراخوان داده اند. فراخوان بازنشستگان نه تنها خطاب به کسانی است که هم اکنون بازنشسته اند، بلکه به شاغلین و خانواده ها نیز هست و این یک نقطه قوت این فراخوان و ابعاد اجتماعی آن است. بازنشستگان تجمع ١٩ آذر را مهمترین تجمع سال ٩٦ خوانده اند. تجمعات اعتراضی پی در پی و سراسری بازنشستگان، گرد آمدن آنها در گروههای مبارزاتی چند هزار نفره از شهرهای مختلف در تلگرام، بحث و تبادل نظر در این گروهها بر سر خواستها و مطالباتشان و تبدیل آنها به شعار ها و قطعنامه های اعتراضی همه و همه دستاوردهای مهم بازنشستگان در زمینه سازماندهی اعتراض و مبارزه است. این تجربیات نوین است و باید آنها به همه بخش های کارگری تسری داد و به سنتی پایدار در جنبش کارگری و کل جامعه تبدیل کرد.
بازنشستگان در تجمعاتشان با شعارهایی چون خط فقر ٤ میلیون حقوق ما یک میلیون، حقوق ما ریالیه، هزینه ها دلاریه، نیاز ما این زمان، معیشت است و درمان، ما همبسته ایم، از وعده ها خسته ایم، سی و هشت سال گذشته، عدالت کجا رفته، یک اختلاس کم بشه مشکل ما حل میشه، نوبخت نوبخت استعفا، تبعیض تاکی؟ اعتراض خود را به فقر، تبعیض و نابرابری، اختلاس ها اعلام کردند. اینها خواستها و شعارهایی است که در اعتراضات بخش های مختلف جامعه فریاد زده میشود و ابعادی اجتماعی پیدا کرده است. از مبارزات بازنشستگان وسیعا حمایت کنیم.