کارگران در هفته ای که گذشت
شهلا دانشفر
هفته گذشته، یک هفته پر تلاطم اعتراضی بود و ١٤ شهریور یکی از روزهای مهم آن بود. از جمله تجمعات اعتراضی بازنشستگان کشوری و فرهنگی در برابر سازمان برنامه و بودجه و بازنشستگان ارتش در برابر دفتر رئیس جمهوری، تجمع اعتراضی با شکوه کارگران، معلمان، دانشجویان در دفاع از رضا شهابی، طنین شعار کارگر زندانی آزاد باید گردد در مقابل مجلس اسلامی، اعتراضات مردم بانه در دفاع از دو کولبری که بدست سرکوبگران حکومت به قتل رسیدند، تجمع گروهی از بازنشستگان صنعت فولاد از شهرهاي مختلف كشور با حضور در مقابل ساختمان نهاد ریاست جمهوری، با خواست رسیدگی به مطالباتشان از جمله پرداخت به موقع حقوق و هزينه هاي درماني شان به نمایندگی از ٨٥٠٠٠ بازنشسته، ادامه اعتراضات کارگران نیشکر هفت تپه و اعتراضات گسترده در کارخانجات مختلف از جمله سرتیترهای مهم این اعتراضات است.
اعتصاب و راهپیمایی کارگران کارخانه هپکو در اراک -” زیر بار ستم نمیکنیم زندگی”
روز ١٢ شهریور بار دیگر سرود همبستگی “زیر بار ستم نمیکنیم زندگی” بر فضای شهر اراک طنین انداخت. سرودی که فریاد اعتراض کارگران و همه مردم به فقر، بی تامینی، تبعیض، نابرابری و برای داشتن یک زندگی انسانی است. کارگران کارخانه هپکو از دی ماه سال ۹۵ دستمزدهایشان را به صورت کامل دریافت نکرده و با مشکل تمدید دفترچه های خود روبرویند. آنها به وضع نابسامان کارخانه اعتراض دارند.
در اراک علاوه بر کارگران هپکو، کارگران آذر آب نیز در اعتراض اند. بیش از ١٨٠٠ کارگر آذر آب در هشتم شهریور در اعتراض به تعویق پرداخت ٦ ماه دستمزد خود و مشکل تمدید دفتر چه های بیمه درمانی و بلاتکلیفی وضع کارخانه دست به تجمع زدند و در شهر راهپیمایی کردنند. علاوه بر هپکو و آذرآب، شرکت های واگن پارس، کمباین سازی و ماشین سازی در اراک در وضعیتی مشابه قرار دارند شهر اراک به یکی از کانون های داغ اعتراضات کارگری تبدیل شده است.
تجمعات اعتراضی بازنشستگان در ١٤ شهریور
١٤ شهریور روز پر جنب وجوش و اعتراضی در سراسر ایران بود. تجمعات اعتراضی بازنشستگان معلمان کشوری، لشکری، پیراپزشکی در مقابل سازمان برنامه وبودجه، دفتر رئیس جمهوری ودر شهرهای مختلف ایران از نمونه های آنست. قبل از آن بازنشستگان در ٣١ در سطح سراسری در مقابل مجلس اسلامی تجمع داشتند و با شعارهای اعتراضی علیه فقر، تبعیض و نابرابری، اختلاس، سرکوب و امنیتی کردن مبارزات صدای اعتراض کل جامعه بودند. در ٣١ مرداد بازنشستگان با شعارهایشان اعلام کرده بودند که اگر جواب نگیرند، در ٣١ شهریور دوباره بازمیگردند. علیرغم این قول وقرارفراخوان تجمع مقابل سازمان برنامه وبودجه در تهران در ١٤ شهریور از طرف “پیشکسوتان” داده شد و این یک ناهماهنگی در تداوم مبارزات سراسری بخش های مختلف بازنشستگان در صفی متحد بود. طبعا جمعیت میلیونی باز نشسته از هر فرصتی استفاده می کند و پیگیر خواسته ها ومطالباتش می شود، همان طوری که در ١٤ شهریوربه تبعیض وحقوق های نجومی اعتراض خودرا فریاد زد و به جواب سربالای نو بخت که گفته بود، افزایش بیشتر حقوق ها نا ممکن است، اعتراض داشت. در پایان، تجمع با شعار تا حق خود نگیریم، از پا نمی نشینیم خاتمه پیدا کرد.
جنبه قابل توجه دیگر در حرکت روز ١٤ شهریور، تبلیغات مسمومی بود که گروه موسوم به “پیشکسوتان” علیه بخش دیگر از همکاران خود، یعنی گروه اتحاد بازنشستگان به راه انداخته بودند. تحت عنوان اینکه این گروه ” با شبکه های ماهواره ای چپ و برانداز بیگانه” مرتبط است و برای آنها فیلم و عکس و گزارش میفرستد، بطور واقعی به فضای امنیتی دامن زدند. لابد یک اشاره شان به کانال جدید است. ما همواره سعی کرده ایم صدای اعتراض بازنشستگان و هر اعتراضی در جامعه باشیم. از جمله در رابطه با تجمع ١٤ مرداد برنامه ای در تلویزیون داشتیم که در نقد سیاست های تفرقه گرایانه و گرایشات راست و سازشکار بود. در حالیکه آن برنامه به درست بر خواستهای برحق بازنشستگان تاکید داشت و با جلوی چشم گذاشتن نقطه قدرت حرکت متحد ٣١ مرداد بازنشستگان، فراخوانش این بود که با همان شعارها و همان خواستهای ٣١ مرداد خود در صفی متحد جلو بیایند و ١٤ شهریور را به روز اعتراض سراسری و بزرگ تبدیل کند.
رژیم اسلامی حق تشکل، تحزب و آزادیهای سیاسی در جامعه را سلب کرده است. رژیم میکوشد هر حرکت و اعتراضی از سوی مردم را به احزاب و نیروهای اپوزسیون بویژه به حزب کمونیست کارگری ایران و کانال جدید وصل کند و بعد هم با چماق اخراج و سرکوب و زندان اعتراضات را عقب بزنند. تبلیغاتی از نوع تبلیغات “پیشکوستان” چه خواسته و چه ناخواسته همصدایی با این سیاست سرکوب است. صحه گذاشتن بر ممنوعیت حق تشکل و تحزب و نبود آزادی های سیاسی پایه ای در جامعه و کمک به نهادینه کردن این سرکوبگری ها است. اینگونه تبلیغات یک مانع بزرگ در برابر امر متشکل شدن و تحزب یابی جامعه است.
یک وظیفه مهم هر حزبی که خود را حزب رهایی جامعه از شر توحش سرمایه داری میداند، اینست که صدای اعتراض مردم علیه تبعیض، نابرابری و سرکوبگری های رژیم حاکم باشد. در عرصه های مختلف نبرد مردم در دفاع از زندگی و معیشتشان حضور فعال داشته و همراه باشد. بر سر مسائل و مشکلات مردم و اعتراضاتشان بحث کند و با دخالت فعالش اجازه ندهد که اعتراضات جاری به دنبال این جناح و آن جناح حکومتی کشیده شود. اجازه ندهد که این مبارزات در چهارچوب قوانین اسلامی چون قانون کار و قانون اساسی و غیره خفه شود. و با تعین دادن به خواستهای رادیکال و انسانی مردم، گرایشات راست و سازشکار را به عنوان مانع از سر راه اعتراضات مردم کنار زند. مردم معترض حق دارند بدانند که کدامیک از احزاب نماینده خواستهای رادیکال، انسانی و برابری طلبانه آنهاست و به آن حزب بپیوندند. بنابراین پاسخ تبلیغات “گروه پیشکوستان” دفاع از حق تشکل و حق تحزب است. دفاع از آزادی های سیاسی پایه ای در جامعه است. فراخوان به پیوستن وسیع به حزب کمونیست کارگری ایران و معرفی گسترده کانال جدید به همه مردم است.
روز ١٤ شهریور همانطور که اشاره شد، بازنشستگان ارتش نیز در مقابل دفتر روحانی تجمع داشتند. نکته قابل توجه در این تجمع شعار اعتراضی آنان بود. آنها با شعار های، نوبخت استعفاء، استعفا، یک اختلاس کم بشه مشکل ما حل میشه، تا حق خود نگیریم از پا نمی نشینیم، ما بازنشستگانیم، از جان رستگانیم، اگر جواب نگیریم دوباره برمیگردیم، صدای اعتراض خود را بلند کردند. اعتراض بازنشستگان در ١٤ شهریور ادامه اعتراض سراسری آنها در ٣١ مرداد بود.
در ادامه کارزار علیه امنیتی کردن مبارزات
بیانیه ٣٣١ نفر از فعالین معلمین، کارگران و دانشجویان و دیگر فعالین اجتماعی در اعتراض به احضار محمود بهشتی عضو کانون صنفی معلمان در تهران و علی نجاتی عضو هیات مدیره سندیکای نیشکر هفت تپه به زندان، نمودی از یک همبستگی مهم کارگری در ادامه کارزار علیه امنیتی کردن مبارزات است. امضاء کنندگان این بیانیه خواستار پایان دادن فوری به چرخه سرکوب و احضار و بازداشت فعالین مبارزاتی شده اند.
در این بیانیه ضمن اشاره به دورتازه ای از موج احضار و بازداشت فعالین اعتراضی، احضار محمود بهشتی و علی نجاتی به زندان و محکوم کردن آن، بر توقف فوری احضار و بازداشت فعالین تاکید شده است. این بیانیه همچنین خواستار پایان دادن به امنیتی کردن اعتراضات کارگران، معلمان و دیگر اقشار زحمتکش جامعه و برداشته شدن اتهامات امنیتی از پرونده های فعالین کارگری، معلمان معترض و کلیه فعالیت اجتماعی در بند و تحت تعقیب قضائی شده است. این بیانیه اولتیماتوم میدهد که در صورت تداوم چنین سیاستهایی به ناچار اعتراضات خود را گسترش و با اتکا به حقوق انسانی و برحق خود بر ابزارهای اعتراضی موثرتری متوسل خواهند شد. بیانیه ٣٣١ نفر فعال مبارزاتی معلم، کارگر و دانشجو بطور واقعی بیانیه مردم علیه سرکوبگریهای رژیم اسلامی و گامی مهم در جهت متحد کردن صف مبارزه علیه امینتی کردن مبارزات و دفاع از حق تشکل، حق اعتصاب و آزادی های پایه ای در جامعه است. وسیعا به این بیانیه و این کارزار بپیونندیم.