شهلا دانشفر -کارگران در هفته ای ای که گذشت

کارگران در هفته ای ای که گذشت

کارزار علیه سرکوب ها تحت عنوان “اخلال در نظم امنیت ملی کشور” و گسترش دامنه و ابعاد اجتماعی آن، همچنان موضوع برجسته و مهم در جنبش اعتراضی کارگران و معلمان در هفته گذشته بود. همچنین با توجه به در پیش بودن برگزاری اجلاس سالانه سازمان جهانی کار، آی ال او،  تدارک برای برپایی آکسیونهای اعتراض در مقابل این اجلاس با خواست اخراج جمهوری اسلامی از سازمان جهانی کار و در همین رابطه نامه اتحادیه آزاد کارگران ایران به کنفدراسیون اتحادیه ها کارگری در سراسر جهان(آی تی یو سی) و نامه بهنام ابراهیم زاده از چهره های شناخته شده کارگری از زندان رجایی شهر به گای رایدر دبیر کل سازمان جهانی کار از اتفاقات مهم دیگر این هفته است. در عین حال اعتراضات کارگران همچنان گسترده در جریان است و از جمله یک هفته اعتراض پی در پی کارگران پیمانکاری کارخانه آهن وفولاد ارفع اردکان برای حذف شرکت های پیمانکاری وعقد قراردادمستقیم، تجمع اعتراضی کارگران پتروشیمی ماهشهر مقابل بیمارستان صنایع پتروشیمی دراعتراض به واگذاری آن به بخش خصوصی  و وخیم شدن وضع درمانی آنان، تجمعات اعتراضی متوالی کارگران شرکت گاما و فاز ١٤ عسلویه بخاطر دستمزدهای پرداخت نشده، تجمعات اعتراضی کارگران پارسیلون بخاطر تعویق پرداخت دستمزدهایشان، تجمع اعتراضی تعدادی از فرهنگیان بازنشسته برای پیگیری خواستهایشان در مقابل دیوان محاسبات کشور و اعتصاب کارگران شهرداری جیرفت دراعتراض به عدم پرداخت مزدشان از جمله سرتیتر های مهم اخبار اعتراضات کارگری در هفته گذشته است. اعتراضات کارگری هر روزه و گسترده است. دستمزدهای معوقه تا اخراج ها و نوع قرادادها و نازل بودن سطح دستمزدها، و اساسا دفاع از زندگی و معیشت محورهای اصلی آنهاست. ابعاد گسترده و تعرضی این اعتراضات بطور واقعی فضای شهرها را تحت تاثیر خود قرار داده و محیط های کارگری را  به کانون های داغ اعتراض در شهرهای مختلف تبدیل کرده است.

 نگاهی می اندازیم به آخرین خبرها از کارازر علیه سرکوب ها تحت عنوان “اخلال در نظم امنیت ملی کشور” و وضعیت جعفر عظیم زاده از رهبران این کارزار و نیز تدارک برای اعتراض به حضور هیات جمهوری اسلامی در سازمان جهانی کار، آی ال او .

آخرین اخبار از کارزار علیه سرکوب ها تحت عنوان “اخلال در نظم امنیت ملی کشور”

هفته گذشته نقطه اوج دیگری در حرکت به پیش این کارزار بود. آزادی اسماعیل عبدی، محمود بهشتی، و رسول بداغی از رهبران کانون صنفی معلمان فضای پرشوری در بیرون از زندان بپا کرده است و معلمان جشن آزادی همکارانشان را اعلام میکنند. ضمن اینکه تاکیدات بر لغو پرونده های مفتوحه برای آنان است. اسماعیل عبدی نیز بعد از آزادی از زندان بر خواستهای  بیانیه مشترکی که با جعفر عظیم زاده از زندان علیه سرکوب ها و تحت عنوان اخلال در نظم امنیت ملی کشور دادند، و هم اکنون به کارزاری تبدیل شده است، تاکید گذاشته و در نتیجه گفتمان ها بر سر لغو پرونده های تشکیل شده برای معلمان و کارگران زندانی داغ است. این فضا را در طومارهای اعتراضی ای که در حمایت از جعفر عظیم زاده در این هفته به راه افتاد به روشنی دیدیم.

جعفر عظیم زاده از رهبران این کارزار مهم سیاسی و از چهره های شناخته شده کارگری همچنان در زندان است. او که به اتفاق اسماعیل عبدی اعتراض خود را با اعلام اعتصاب غذا از روز دهم اردیبهشت آغاز کرد، همچنان در زندان است. او  به اعتصاب غذای خود ادامه داده و وضعیت جسمانی اش نگران کننده است.

رزیم اسلامی در قبال جان جعفر عظیم زاده مسئول است. خواستهای او برحق و خواست همه کارگران، معلمان و کل مردم است و باید فورا پاسخ گیرد. جعفر عظیم زاده باید فورا آزاد شود.

در رابطه با وضعیت جعفر عظیم زاده و در دفاع از خواستهای برحقش در این هفته شاهد به راه افتادن طوماری اعتراضی بودیم. این طومار را بیش از سه هزار و پانصد نفر از کارگران، معلمان و مردم معترض با اسم و رسمشان امضا کردند و در همین هفته این طومار تحویل کمیسیون اصل ٩٠ مجلس داده شد . در نامه همراه آن اتمام حجب شد که اگر چنانچه قوه قضائیه همچنان نسبت به تحقق خواست جعفر عظیم زاده مقاومت نماید، اقدامات مؤثرتری در دستور کار خود قرار خواهد داد. در بخشی از طومار اعتراضی ارائه شده به کمیسیون اصل ٩٠ ، ضمن اشاره به محرومیت کارگران و همه مزد بگیران جامعه از ابتدایی ترین حقوق معیشتی و اجتماعی و سرکوبگری های حکومت و اشاره به وضعیت جسمی نگران کننده جعفر عظیم زاده چنین آمده است:

“خواست جعفر عظیم زاده حذف اتهام “اقدام علیه امنیت ملی” از پرونده های فعالین صنفی و اجتماعی است. این خواستی است که به همه کارگران ومعلمان و مزدبگیران مربوط می باشد. در نتیجه ما امضا کنندگان این طومار ضمن تأکید بر تحقق خواست حذف اتهامات امنیتی از همه پرونده های فعالین صنفی و اجتماعی، خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط جعفر عظیم زاده هستیم.”.

حمایت از کارزار اعلام شده از سوی جعفر عظیم زاده و اسماعیل عبدی ادامه دارد. در ادامه موج حمایت هایی که شده، در این هفته کارگران پتروشیمی پلمیر کرمانشاه طی بیانیه ای حمایت خود را از این کارزار اعلام داشتند.

٥ اتحادیه کارگری در فرانسه نیز قبلا با ارسال نامه ای خطاب به جعفر عظیم زاده با تاکید بر خواستهای وی، نسبت به وضعیت او ابراز نگرانی کرده و خواستار پایان دادن به اعتصاب غذایش شده بودند. در این هفته جعفر عظیم زاده با پاسخ به نامه صمیمانه آنها همبستگی خود را با مبارزات کارگران و مردم فرانسه علیه تغییرات در قانون کار که تعرضی به زندگی و معیشت آنان است، اعلام داشت.

کارزار علیه سرکوب ها تحت عنوان “اخلال در نظم امنیت ملی کشور” هر روز قویتر شده و تداوم دارد. این کارزار بطور واقعی یک اتفاق سیاسی مهم در مبارزات کارگران، معلمان و کل جامعه است. معنای واقعی اش دفاع از حق تشکل، حق اعتصاب، حق تجمع و آزادی های اولیه سیاسی در سطح جامعه است. این کارزاری اجتماعی است و پیروزی آن یک پیشروی بزرگ برای کارگران ، معلمان و کل جامعه است. یک گام فوری برای موفقیت این کارزار حمایت از جعفر عظیم زاده و خواستهایش و آزادی فوری اوست. وضعیت جعفر اضطراری است، با حمایت وسیع خود و اطمینان دادن از تداوم این کارزار، فشار را از روی جعفر عظیم زاده برداریم و بخواهیم که به اعتصاب غذایش خاتمه دهد.

اعتراض به حضور رژیم اسلامی به عضویت در سازمان جهانی کار

یک موضوع اعتراض هر ساله کارگران در ایران، اعتراض علیه حضور هیات جمهوری اسلامی در اجلاس سازمان جهانی کار است و آنرا بارها و بارها در بیانیه هایشان اعلام داشته اند. امسال در فضای پر کشاکش تری، شاهد این اعتراضات هستیم. حزب کمونیست کارگری ایران نیز هر ساله با حضور خود در اجلاس سازمان جهانی کار، تلاش کرده است که صدای اعتراض کارگران و مردم ایران باشد. امسال نیز ما به آنجا خواهیم رفت و تلاش میکنیم تا صدای اعتراض جعفر عظیم زاده و صدای اعتراض همه کارگران، معلمان و کل جامعه باشیم.

اتحادیه آزاد کارگران ایران در این هفته طی نامه ای خطاب به شارون بارو دبیر کل کنفدراسیون بین المللی اتحادیه های کارگری، خواستار بر چیده شدن کرسی هیات دولت در اجلاس سازمان جهانی کار به عنوان اولین قدم برای رساندن صدای واقعی کارگران ایران به نهادهای بین المللی شده است. در بخشی از این نامه با  اشاره به دستمزدهای زیر خط فقر و فشار روز افزون بر زندگی و معیشت کارگران و سرکوبگری های حکومت اسلامی چنین آمده است:

” دولت ايران با جا زدن نهادي متشكل از عناصر بشدت ضد كارگري بنام ” مجمع عالي كارگران ايران” به جاي تشكل و نماينده واقعي كارگران قصد خاك پاشيدن به چشم ما كارگران و نهاد هاي جهاني را دارد و در عوض كارگران را مورد شديدترين سركوب و بي حقوقي ها قرار داده و نمايندگان واقعي كارگران را به زندان انداخته است و هم اكنون جعفر عظیم زاده در اعتصاب غذا به سر ميبرد و سلامتی اش به شدت در معرض خطر است” و در آخر چنین میگوید:ما از شما درخواست داريم كه در اجلاس امسال ilo يكبار ديگر در گزارش خود به نقض خشونت بار حقوق كارگران در ايران و سركوب و زنداني كردن انها اعتراض كرده و خواهان اخراج نمايندگان غيرواقعي كارگران ايران در اجلاس شويد.”. جعفر عظیم زاده نیز طی نامه ای خطاب به  دبیر کل و نماینده های کارگری حاضردر اجلاس سالانه سازمان جهانی کار مینویسد:”من از پشت میله های زندان اوین و در بیست و نهمین روز اعتصاب غذایم ، بار دیگر با صدایی رسا این اعتراض را به سازمان جهانی کار اعلام میدارم و از نماینده های کارگران جهان که در اجلاس جاری ILO حضور دارند میخواهم تا همصدا با ما کارگران ایران، عدم شفافیت و عمل موثر ILO در قبال نقض حقوق بنیادین کارگران ایران و بی تفاوتی این سازمان نسبت به اعتصاب غذا و اعتراض من و اسماعیل عبدی و عملکردش را مورد اعتراض متحدانه خود قرار بدهند و مصرانه از سازمان جهانی کار بخواهند تا دولت ایران را متعهد و ملزم به رعایت حقوق بنیادین کارگران ایران ،پایان دادن به امنیتی کردن اعتراضات صنفی کارگران و معلمان و خارج کردن اتهامات امنیتی از پرونده های مفتوح کارگران و معلمان معترض و پرونده های فعالین صنفی زندانی بنمایند.”.

همچنین بهنام ابراهیم زاده در نامه خود به دبیر کل سازمان جهانی کار مینویسد: “من اعلام میکنم که به لیست امضاهای کارزاری که در حمایت از جعفر عظیم زاده و خواستهایش به راه افتاده می پیوندم و از همه سازمانهای کارگری. نهادهای مدافع حقوق بشر و همگان هم انتظار دارم به این کارزار بپیوندید و همراه ما کارگران به حضور هیات ایران در اجلاس سازمان جهانی کار اعتراض کنید.”.

“کمپین برای آزادی کارگران زندانی” طی نامه ای سرگشاده به سازمان جهانی کار ، اعتراض خود را به حضور  جمهوری اسلامی در این سازمان و اجلاس هایش اعلام داشته و از همه نهادهای کارگری و انساندوست در سراسر جهان خواست است که از این خواست که بطور واقعی خواسته همه کارگران و مردم ایران است. پشتیبانی کنند.