سیوان كریمی -کارگران و سخنان شرم آور وزیر كار!

کارگران و سخنان شرم آور وزیر كار!

 

سیوان كریمی

این نوشته نگاهی است به دو موضوع كه در دو روزنامه متفاوت به چاپ رسیده است. روزنامه ابتكار چاپ شنبه اول اردیبهشت در مورد “حداقل نیاز یك سفره سالم” بود كه با حداقلهای آن نزدیك به ٧٣٠ هزار توان بود و نوشته دیگر “تبریك روز پدر به كارگران” در روزنامه تفاهم توسط وزیر كار در همان تاریخ است. ابتدا نگاهی نكته وار به دو مطلب می اندازیم و سپس آن را با وضع كنونی طبقه كارگر می سنجیم.

سخنان وقیح و شرم آور وزیر كار در صفحه اول این شماره روزنامه تفاهم قبول پذیرش كامل بردگی طبقه كارگر ایران است. در این نوشته وی اشاره ای نكته وار به وضعیت اسفبار زندگی كارگران می اندازد. دستمزد زیر خط فقر كارگران، ساعت كار طولانی، شرایط نامساعد طبقه كارگر، نبود حداقل ایمنی برای كارگران تنها مواردی است كه وزیر كار نه تنها به آن اشاره می كند بلكه كاملا آنها را می پذیرد. سپس از طرف همه فرزندان كارگران روز پدر!! را به آنها تبریك می گوید و خود را شرمنده این وضع می داند. نهایتا به فرزندان این كارگران دلداری می دهد كه پدران تان لقمه حلال در سفره می گذارند.

نوشته دیگر كه در روزنامه ابتكار منتشر شده بود، نگاهی بود به سفره سالمی كه هر خانواده باید داشته باشد. حداقل هزینه این سفره باید ٧٣٠ هزار توان باشد تا یك خانواده چهار نفره “سالم” بمانند. من به آمارهای این نوشته اشاره نمی كنم اما این مبلغ را با حداقل دستمزد سال ٩٥ كه ٨١٢ هزار توان است مقایسه كنیم؟ نتیجه چه می شود؟

فقر مطلق، زندگی چند برابر زیر خط فقر و استمرار بردگی و كار طاقت فرسا، عدم ایمنی كار جمع بندی این دو مطلب در روزنامه های دولتی رژیم به طبقه كارگر است. این سخنان و این آمارها نشان می دهد كه از هر سر كه به این رژیم گندیده اسلامی و این سرمایه داری نگاه كنیم، همه فشار خود را بر طبقه كارگر وارد كرده كه هر چه بیشتر زیر بار زندگی زیر خط فقر كمر خم كنند.

كارگران ایران خود نیز بر این امر واقفند كه زندگیشان معنای “زندگی” را از دست داده است. حتی اگر به این آمار رژیم اقتدا كنیم، تنها مبلغ بسیار ناچیزی برای سایر امور زندگی كارگران باقی میماند. وزیر به اصطلاح كار باید شرمگین باشد كه اینطور كارگران را به سخره می گیرد. این به معنای واقعی توهینی است كه به طبقه كارگر می شود. این سخنان و آمار را در كنار هم قرار دهیم، می بینیم كه رژیم اسلامی و سرمایه داری ایران به روشنی و با آگاهی كامل این خط فقر و این شرایط نامساعد را به طبقه كارگر تحمیل می كند.

باید دیگر بر همه كارگران روشن شده باشد كه هیچ یك از نهادهای كارگری وابسته به رژیم كوچكترین توجهی به وضعیت زیر خط فقر كارگران ندارند و آنها هم جز طبقه سرمایه دار هستند كه در پوشش “كارگر” سخن میگویند. وضعیت زندگی و معیشت كارگران تنها و تنها توسط خود كارگران و با تكیه بر منافع طبقاتی قابل تغییر است. كارگران، امروز، در چند برابر زیر خط فقر به سر می برند و وضعیت معیشتی بسیار نامساعدی دارند، اما راه حل برون رفت از این شرایط نه از كانالهای دولتی می گذرد و نه از سازمانهای وابسته به رژیم و با نام كارگر. اگر قرار بود كه اعضای این نهادها جزو طبقه كارگر باشند، این آمارها را می دیدند و برسر دستمزدی كه جوابگوی یک هفته زندگی حداقل کارگران است، به توافق نمی رسیدند.

كارگران باید با اتکا به قدرت متشکل خود و مشخصا برپائی مجامع عمومی و ایجاد شوراهای کارگری در صفی متحد در مقابل این وضعیت بایستند. جنبش مجمع عمومی کارگری تنها مكان واقعی و قابل اتكا برای تصمیم گیری در مورد وضعیت معیشتی و زندگی كارگران است. كارگران باید به این امر توجه كنند كه در سایه رژیم اسلامی حافظ سرمایه داری ایران و زیر چتر سازمانها و نهادهای غیر كارگری “آش همان آش است و كاسه همان كاسه”. امید به تغییر در چنین وضعیتی تنها انتظار كشیدن بیهوده است. كارگران باید متكی به نیروی عظیم طبقه خود باشند نه هیچ نیروی بورژوائی و ضد کارگری.

این سخنان وزیر كار رژیم در واقع ریختن “اشك تمساح” است. چطور برای وضعیتی كه خود رژیم هم به اسفناك بودن آن اذعان دارد، و خود شما یكی از مسببین این فقر و فلاكت هستید، احساس شرمساری می كنید؟ آیا این عمل قابل پذیرش است؟ مسبب واقعی فقر، فلاكت، گسترش اعتیاد، كودكان كار، ناامنی، و هزاران مورد دیگر در جامعه، خود رژیم اسلامی و سرمایه داری حاكم بر ایران است. این وضعیت تنها با بمیدان آمدن طبقه کارگر و سرنگونی انقلابی این نظام میتواند تغییر کند.

كارگران!

نباید چنین سخنان سخیف و وقیحانه وزیر كار رژیم را تحمل كرد. نباید اجازه داد كه به طبقه كارگر توهین كنند. طبقه كارگر باید در اول مه امسال در كنار تمام مطالبات و قطعنامه هایی كه منتشر میشوند، اول مه را در صفوفی متحد گرامی بدارد. طبقه كارگر باید به گوش حاكمان سرمایه در ایران برساند كه دیگر این اوضاع را تحمل نمی کند. تنها یك طبقه كارگر متحد که افق تغییر بنیادی نظم موجود را در مقابل خود قرار داده است، می تواند حاكمان سرمایه را به زیر افكند و جامعه را از تبعیض و فقر و استثمار و بردگی آزاد کند.

زنده باد اول مه روز جهانی كارگر

زنده باد انقلاب كارگری

آوریل ٢٠١٦