روز دانشجو نه حكومتی خواهد شد و نه بسیجی!
در پاسخ به الهه بقراط
سیوان كریمی
خانم الهه بقراط در مطلبی در كیهان لندن، تصویری از روز دانشجو می دهد كه تا به امروز حتی رژیم اسلامی جرات نكرده است كه همچنین تصویری را بدهد. سران رژیم همیشه از سكولاریزم و ماركسیسم و بیگانگی دانشجویان با “ارزشهای اسلامی” گلایه دارند و تلاش كرده اند كه دانشگاه را به سمتی ببرند كه سالیانی است آرزویش را دارند. اما كیهان لندن راه خود را می داند و این كار را هرچند روی كاغذ، دوست دارد انجام دهد و اینبار نماینده سانسور و تغییر واقعیت رژیم در خارج از كشور شود.
جنبش دانشجویی در ایران مختصات منحصر به فرد خود را دارد. مهمترین و بالنده ترین مشخصه این جنبش غیر حكومتی بودن آن است. جنبشی كه با تمام ضعف ها پایش روی زمین و كارش نقد و به چالش كشیدن ارزشهای امروز جامعه و حكومت است. جنبشی كه هیچگاه اسیر شامورتی بازیهای رژیم اسلامی نشد و همیشه نقطه مقابل حكومت و نهادهای غیر دانشجویی وابسته به حكومت و با نام دانشجو بوده و هست. امسال سال متفاوتی برای جنبش دانشجویی بود. سالی كه شاید نه، حتما، كیهان لندن و طیفی كه سخنگوی آن است، می خواهند كم رنگ تر از هر سال جلوه كند. پس از دستگیری و حمله به دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب در سال ٨٦، جنبش دانشجویی در ایران ضربه سهمگینی خورد. ضربه ای كه اگرچه هدفش خفه كردن صدای اعتراض دانشجویان و رادیکالیسم دانشجویی بود، اما در این امر موفق نبود. با تمام كمی ها و كاستی ها، هر سال مراسم روز دانشجو در ایران برگزار می شود. این مراسم همیشه دو طرف داشته است. یك طرف این ماجرا حكومت و بسیج دانشجویی و نهادهای سركوبگر آن بود كه هر ساله برگزار كننده مراسم حكومتی خود هستند و جای تعجب است كه چرا طیف ملی اسلامی و سلطنت طلب خصوصا خانم بقراط امسال را فاكتور گرفتند؟ مگر در سال گذشته “ظریف” تان علم نشد؟ مهم تفاوت امسال با سالهای قبل است كه هم ما و هم طیف ملی اسلامی از تفاوت آن آگاه هستند.
سوی دیگر این طیف دانشجویان چپ هستند. انسانهای كه از كف جامعه آمده اند، فرزندان طبقه كارگر و بخش پایین جامعه هستند و قاعدتا این وضعیت و شرایط را نه قبول می كنند و نه می پذیرند كه به همان شیوه بماند. تقابل این دو جریان همیشه بوده و هست. این انعکاسی از تقابل اجتماعی و طبقاتی جاری جامعه در دانشگاه است. گاهی طیف دانشجویان چپ و آزادیخواه در اوج قدرت هستند و روز دانشجوی سال ١٣٨٦ را در “١٣ آذر” رقم می زنند. روزی كه به عنوان اوج مبارزات دانشجویی در دوران حكومت اسلامی، مهر خود را به تاریخ زد. گاها طیف مقابل در فضای شدید سركوب و اختناق قد علم می كند و “روز دانشجوی” خود را گرامی می دارند.
سوال این است كه چرا كیهان لندن سعی دارد از اهمیت روز دانشجوی امسال كم كند و آنرا در جیب “حكومتی ها” و ” بسیجی ها” قرار دهد.
به جرات می توان گفت و می توان اثبات كرد كه پس از سال ٨٦ و سركوب داب (دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب) روز دانشجوی امسال باشكوهترین روز دانشجو در یك دهه قبل بوده است. تعداد اعتراضات و مراسم در دانشگاهها نشان داد كه وسعت این مناسبت تقریبا همه دانشگاههای کشور را دربرمیگرد. واضح است حکومتی سر کار است، نهاد ضد فرهنگی و ابزار و مزدور دارد، سعی میکند بر هر چیزی مهر اسلامی بزند، و ١٦ آذر هم از این طاعون مستثنا نیست. در كنار عكس “حججی ها” و “سلیمانی ها” كه از سوی نهادهای بسیج و نیروهای سركوبگر در دانشگاهها بر افراشته شده بودند، شعارها و پلاكاردهای “سرخ” اعتراض اینبار نه در یك دانشگاه و نه در دست تعداد محدودی از دانشجویان، بلكه در شمار وسیعی از دانشگاهها و اینبار توسط شمار وسیعتری از دانشجویان برافراشته شد و بار دیگر گفتند كه “دانشگاه نمرده است”! خانم بقراط یا نشنیدند و یا خود را آگاهانه به نشنیدن زدند. هر شخص و هر جریانی بنا به تعلق طبقاتی خود به هر مساله ای نگاه می كند. روز دانشجو برگزار شد و ما كمونیستها و چپ ها واقعیت جامعه دانشجویی را كه در زیر فشار سركوب و خفقان كماكان به رنگ سرخ امیدوارند و پرچم برابری طلبی و آزادیخواهی را ترویج می دهند، می بینیم و ارج می نهیم. در سوی دیگر طیف ملی اسلامی و بخشا تازه سلطنت طلب سعی میكند مبارزات دانشجویی را در هر مقیاسی كه باشد نادیده بگیرد و روز دانشجو را مراسمی “حكومتی” و “بسیجی” بنامد. آیا واقعا اینها از حکومتی بودن روز دانشجو ناراحت اند یا از چپ بودن آن؟
شروع اعتراضات دانشجویی در ١٣ آذر امسال هم پیامی دیگر به حكومتی ها و البته نوع خانم الهه بقراط داد. در دنیای سیاست همه انتخابها معنی دارد. انتخاب نام، رنگ، تاریخ و همه چیز. كیهان لندن به درست این سیگنال را گرفت كه اعتراضات واقعی دانشجویی كه توسط خود دانشجوها برگزار شد، در یك اقدامی درست و نمادین در ١٣ آذر برگزار شد. روزی كه ١٠ سال قبل دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب با شكوه هرچه تمامتر به استقبال این روز رفتند. این انتخاب امسال هم اقدامی بود كه نشان دهند جنبش دانشجویی در ایران نتنها كماكان سرزنده است بلكه می دانند كه نشان دهند ادامه دهنده كدام راه هستند. این واقعیتی است برای طیف ملی اسلامی كه امروز سخنگویش در كیهان لندن از روز دانشجوی امسال فاكتور می گیرد و تمام تحركات دانشجویی امسال را در چند حركت نهادهای حكومتی خلاصه می كند.
این فاكتورگیری و این عینك عوضی زدن به چشم جامعه نمی تواند واقعیت موجود را تغییر دهد. این نشان از تلاشی دارد كه امروز در خارج از ایران تلاش می كند كه بگوید جنبش مستقل دانشجویی وجود ندارد و همه به زیر سایه حكومت و بسیج رفته اند! خانم بقراط و طیف ملی اسلامی همفکر وی باید بدانند كه جنبش دانشجویی مستقل و چپ كماكان در جامعه وجود دارد و كماكان پرچمدار هر نوع اعتراض رادیكال در دانشگاهها است. وقتی كه دانشجویان دانشگاه قم، قبله خانم بقراط، در اعتراض به تفكیك دانشجویان در روز دانشجو مراسم حكومتی دانشگاه را بایكوت می كنند، چگونه باید تحلیل كرد؟ لابد اعتقاد دارید كه این بایكوت را دوستان “حكومتی” و “بسیجی” سازمان می دهند!
شعارهای رادیكال امسال از جمله “دانشگاه پادگان نیست”، “دانشگاه نمرده است”، “آموزش و بهداشت رایگاه حق همه است”، “نه به تفكیك جنسیتی دانشجویان” و دهها شعار رادیكال دیگر بیانگر این است كه این روز و این مراسم قابل دزدیدن و قابل مصادره کردن نیست. نه كیهان (چه لندن و چه تهران) به عنوان رسانه هایی كه با شیوه و ادبیات خود سعی در تغییر واقعیت دارند و یكی زبان حال بورژوازی است و دیگری كه وضعیتش مشخص، و نه جمهوری اسلامی و نه بسیج دانشجویی آن هیچگاه نمی توانند روز دانشجو را مصادره كنند.
زنده باد روز دانشجو، زنده باد دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب!