ادعانامه یک زندانی سیاسی کمونیست!
“ننگ” کی؟
ننگ رژیم اسلامی یا ننگ سازمان اکثریت؟!
سیاوش دانشور
بدنبال منصوب کردن مصطفی پورمحمدی به عنوان وزیر دادگستری دولت روحانی، اخبار روز از سایتهای سازمان اکثریت، فراخوان کمپینی را با عنوان “با این ننگ چه باید کرد؟! متهم به جنایت علیه بشریت در جایگاه وزارت” منتشر کرده است. *
در نگاه اول بنظر میرسد که برگماردن یک جنایتکار به ریاست وزارت دادگستری قلب این تازه دمکراتهای آخوند مسلک و اسلام زده را شکسته است و تلاش دارند در مقابل این اقدام کاری بکنند. اما وقتی دقیق تر میشوید، میبیند مسئله این حضرات برگماری پورمحمدی نیست بلکه دردشان اینست که از این دریچه سیاست کثیف دفاع از رژیم جنایتکاران را رفع و رجوع کنند. در این مورد معین هم، سازمان اکثریت بدنبال سیاست سه دهه دفاع از جمهوری اسلامی، میخواهد با کمپین راه انداختن و خرج کردن از حرمت و تاریخ مبارزین سیاسی و انقلابی به رژیم پورمحمدی ها سرویس دهد.
بعنوان یک زندانی سیاسی کمونیست و کسی که زخم جمهوری اسلامی بر تن و قلب ام حک شده است، مایلم پاسخ این عوامفریبی سازمان اکثریت را بدهم.
“ننگ” البته در فرهنگ لغات سیاسی جنبشهای سیاسی و طبقاتی معنی یکسانی ندارد. برای آزادیخواهان و انقلابیون نفس این حکومت ننگ بشریت است. برای سازمان اکثریت و جنبش ملی اسلامی که مدافع جمهوری اسلامی اند، “ننگ”، آنهم اخیرا، صدارت یک جانی بر وزارت دولت “اعتدال” است! دقت کنید، وجود پورمحمدی در دولت احمدی نژاد برای ملی اسلامیها “ننگ” نبود اما در دولت روحانی “ننگ” است. این همان رژیم است. وزارت دیروز وی کمپین و جست و خیزی لازم نداشت اما امروز لازم دارد! چرا؟
چون خود این آقایان مدافع فالاتژ و دو آتشه ننگین ترین جنایتکاران جمهوری اسلامی بوده اند. اینها زیر پرچم خمینی فراخوان مسلح کردن سپاه پاسداران به سلاحهای سنگین را دادند تا انقلابیون را بخون کشند. اینها همکار لاجوردی جلاد بودند. اینها اعدامهای صحرائی خلخالی جلاد را “اقدام انقلابی” علیه “ضد انقلاب” نامیدند. اینها در دوره خاتمی مخالفین انقلابی و کمونیست جمهوری اسلامی را “همکاران شریعتمداری” نامیدند. اینها دیدند و شنیدند که به دختران انقلابی زندانی قبل از اعدام تجاوز میکردند و هنوز از این رژیم دفاع میکردند. اینها حتی در زندان جمهوری اسلامی در به تله انداختن و زیر اعدام بردن زندانیان کمونیست فعال بودند. اینها صدها قلم جنایت دیدند، حتی از دوستان خودشان را کشتند، اما بازهم از این رژیم دفاع کردند. سیاستی که سازمان اکثریت و حزب توده داشت شرکت مستقیم و غیر مستقیم در جنایت بود. اینها هنوز خاتمی و روحانی جنایتکار را “رئیس جمهور منتخب” مردم ایران می نامند و در دفاع از آن دست و پای همدیگر را لگد میکنند. اینها میخواهند اردوی قربانیان آشویتس اسلامی در ایران را بسیج کنند تا با “اقامه دعوا” علیه پورمحمدی از فاشیسم اسلامی در جهان اعاده حیثیت کنند. اینها در دفاع از ننگ و جنایت شهره آفاق هستند. اینها براستی در وقاحت سیاسی بی همتا هستند!
ابتذال، کلمه گویایی برای سیاست دفاع از رژیم جنایتکاران نیست. برای دفاع پایدار از حکومت جنایتکاران باید منفعتی پایه ای تر و قویتر وجود داشته باشد. منفعتی که بمجرد بقدرت رسیدن جناح متبوعشان در حکومت اسلامی عنان از کف می دهند. شما شعور زندانیان سیاسی و خانواده های جانباختگان و قربانیان این رژیم را دست کم گرفته اید. شاید هم نه، بحدی در ننگ غرق شده اند که “ننگ” برایتان در تفاوت پورمحمدی و خامنه ای معنی میشود! راستی شما، با این کارنامه سیاه دفاع از حاکمیت جنایتکاران، چطور میتوانید شب را با وجدان راحت سر به بالین بگذارید؟
واقعا چه کسی از شما قبول میکند که در دنیا راه بیافتد که “ارگانهای بین المللی” این جناب پور محمدی را تحریم کنید اما با دولت روحانی و ولی فقیه همکاری کنید؟ چه کسی از شما قبول میکند که پورمحمدی جلاد است و رئیس پور محمدی آخوند معصوم و “نماینده تغییر”؟ چه کسی از شما قبول میکند که تنها “مشکل” جمهوری اسلامی پورمحمدی است؟ مردم یا باید مشاعرشان را از دست داده باشند یا مثل شما در بقای ننگ جمهوری اسلامی منفعتی داشته باشند تا نیروی کمپین اعتراض به برگماری پور محمدی شوند؟ مردم باید اکثریتی شده باشند تا وزارت بیدادگستری اسلام را “عدالتخوانه” فرض کنند و انتظار صدارت فردی “عادل” را در مصدر آن داشته باشند!
آقایان احمدی و تابان! سازمان اکثریت! ملی اسلامی های مدافع رژیم اسلامی در کسوت جمهوریخواه! معضل شما پورمحمدی نیست. خودتان هم میدانید. ای کاش علیه جنایت و جنایتکار و رژیم جنایتکاران بودید. معضل شما دفاع از رژیم جنایتکاران بزعامت خامنه ای ها و روحانی ها است که حتی در سازمان و جنبش خودتان مسئله ساز شده است. معضل شما تداوم دفاع آگاهانه از جمهوری اسلامی است. پورمحمدی اسم شب این سیاست ننگین است. شما فریاد “آی دزد آی دزد” سر میدهید تا کراهت سیاست دفاع از رژیم جنایتکاران را روتوش کنید. اگر میخواهید خدمتی به مردم ایران بکنید، واقعا باید کرکره این سازمان بدنام را پائین بکشید و به فکر یک زندگی شرافتمندانه باشید.
***
ضمیمه: یادداشت سایت اخبار روز
با این ننگ چه باید کرد؟!
متهم به جنایت علیه بشریت در جایگاه وزارت
سه‌شنبه ۲۹ مرداد ۱٣۹۲ – ۲۰ اوت ۲۰۱٣
اخبار روز: پس از معرفی مصطفی پورمحمدی به عنوان وزیر دادگستری دولت روحانی، بسیاری از زندانیان سیاسی پیشین، بازماندگان جان باختگان دهه ۱٣۶۰ و نیز جمعیت ها و گروه های مدافع حقوق بشر مانند سازمان دیده بان حقوق بشر خواستار تجدید نظر رئیس جمهوری اسلامی ایران در این برگماری شدند. علیرغم این اعتراضها، حسن روحانی شورمندانه از او دفاع کرد و مجلس شورای اسلامی به پورمحمدی رأی داد.
برای مدافعان حقوق بشر و همه کسانی که می کوشند فاجعه کشتار زندانیان سیاسی در دهه ۶۰ و به ویژه سال ۱٣۶۷ به فراموشی سپرده نشود، راهی جز اقدام مشترک برای پیگرد قضایی و تحریم سیاسی وزیر دادگستری جدید جمهوری اسلامی باقی نمانده است. ما از همه شاهدان جنایات پورمحمدی در دهه ۱٣۶۰، زندانیان سیاسی پیشین، خانواده های جان باختگان در کشتار ۶۷، گروه ها و جمعیت های مدافع حقوق بشر، سازمانهای سیاسی آزادیخواه و دمکرات و همه کسانی که حاضر نیستند حضور نمادین چهره ای مانند پور محمدی در دولت ایران را بپذیرند دعوت می کنیم برای اعتراض به این دهن کجی آشکار به وجدان و شعور مردم ایران، دست به دست هم دهند و نزد ارگانهای بین المللی علیه وزیر دادگستری جمهوری اسلامی اقامه دعوا کنند. از آنجا که دادگاه بین المللی حقوق بشر معمولا بر اساس تقاضای دولتها فعال می شود، مراجعه مشترک و پربازتاب به دولتهای مختلف ضروری است. این دولتها تنها به اقدام مشترک و متحد واکنش نشان خواهند داد.
ما به سهم خود آماده ایم امکانات رسانه ای خود را در اختیار کمپینی به منظور پیگرد قضایی و تحریم سیاسی وزیر دادگستری جمهوری اسلامی قرار دهیم.