ناسيوناليسم و انتخابات!
آیا هنوز امیدی به چپ ماندن کومله هست!
مقدمه: در دنياي سياست هر اتفاقي مي تواند بيافتد و در اين ” سياست كردن” هر انتخابي مي تواند صورت گيرد. اما هر انتخابي، نمي تواند انتخابی درست باشد. درست از اين منظر كه نمي توان يك بام و دو هوا سياست كرد، نمي توان خود را به يك جنبش متعلق دانست ولی در جبهه مقابل آن قرار گرفت و حتي پا را فراتر گذاشت و سخنگوي آن شد. اين نوشته سعي مي كند كه به بررسي يك “انتخاب” بپردازد. كومله- سازمان كردستان حزب كمونيست ايران- در يك انتخاب سياسي، بيانيه مشتركی را با چند حزب و سازمان سياسی و اسلامي منتشر كرده است و در آن از مردم خواسته است كه مضحكه انتخابات ” البته در بيانيه به صراحت از واژه انتخابات استفاده شده است” را تحريم كنند. تعدادی از اعضا و كادرهاي اين حزب، به دفاع تمام قد از اين اقدام پرداخته اند كه جای تامل بسيار است.
دوراهي چپ يا راست
بهانه مضحكه انتخابات است و هدف تلاش براي كاهش حضور مردم در اين مضحكه. اين خلاصه تمام دفاعيه هاي كومه له از اين اقدام است و از آن به عنوان يك حركت تاكتيكي ياد مي كنند و تاكييد دارند كه اين همكاري ما ربطي به استراتژي كومه له ندارد. اما بايد تاريخ را از كمي قبلتر ورق بزنيم. از روزهايي كه زمزه برگزاري كنگره ملي كرد به گوش مي رسيد و سرانجام كومه له تصميم گرفت كه در آن شركت كند. اجماعي از ٣٨ حزب ناسيوناليست و اسلامي كه نهايتا به نتيجه نرسيد. مدتي بعد در دانشگاه سليمانيه كنفرانسي براي ابراهيم عليزاده سازمان داده شد كه در آن و به اذعان همه كساني كه در شكل گيري آن تاريخ حضور دارند، تاريخي وارونه به خورد حاظرين و پس از آن بينندگان و شنوندگان ارائه شد. تاريخي كه در آن رگه های ناسيوناليستی كومه له بیرون زد وبا احترام از آنها ياد شد و جنبش و تفکری که بر شانه های آن حزب کمونیست ایران پایه گذاری شد تقريبا حذف شد. در دو سال گذشته دو كنفرانس در سليمانيه از سوی مركز ميری ترتيب داده شد كه اين رهبر كومه له واژه و يا بهتر است بگويم سياست “جنبش عمومی” به جای دو جنبش چپ و ناسیونالیست را بدون هيچ مشكلي وارد ادبيات كومه له كرد. و نهايتا مدتي قبل، به عنوان سخنگوی شش جريان ناسيوناليستی – اسلامی از مردم خواست كه انتخابات را تحريم كنند. اگر اين موارد را در كنار هم بگذاريم، به يك چرخش درسياست می رسيم تا يك انتخاب تاكتيكي. نمي توان از روی ادعا يك سازمان و يا جريان را چپ ناميد و يا در صف راستها قرار داد. پراتيك و عملكرد هر جريان و حزبي است كه نشان مي دهد كجا قرار مي گيرد. بسياری عنوان مي كنند كه كومه له در سياستهايش كم كم به سمت راست جامعه مي رود، اما بايد واقع بين باشيم. که كومه له با این سیاستهایی که در پیش گرفته به این سمت می رود. اگر خيلي منصف باشيم، كومه له را بايد ازجناح چپ ناسیونالیست جامعه ببينيم.
اما چرا؟
شايد اين سوال مهمترين پرسشي باشد كه ذهنها را درگير مي كند. این روند را بایددر وضعيت جهانی، منطقه ای و محلي جستجو كرد و ديد كه چرا رهبری كومه له این مسیر را طی می کند. پس از روی كار آمدن ترامپ، جرياناتی كه در باد “حمله نظامي به ايران” روزگار مي گذرانند، دوباره فرصتي برای عرض اندام پيدا كردند. همه اين جريانات (البته من موضع خبات را نمي دانم و صراحتا بگويم اصلا هم برايم مهم نيست كه اين چند نفر چه فكر مي كنند) متحد در بيانيه در زمره اين دسته بندي قرار مي گرفتند كه تمايل زيادی به حمله نظامي دارند، بجز كومه له. وقتي بخش مهمي از سياست دنيا بر روی تصميمات ترامپ گرفته مي شود، و وی هميشه – چه قبل از انتخابش و چه پس از آن- حمله نظامي را صريحتر روی ميز قرار داده است. اين عامل و پروسه ايجاد “جبهه كردستانی” كه در اين روزها، بيشتر از هر زماني جنب و جوشی را در ميان احزاب ناسيوناليست به راه انداخته، سيگنالي هر چند نادرست را به كومه له مي دهد. سيگنالي كه سرانجام باعث شد طيفی از رهبری كومه له با صراحت تمام به طرف جنبش راست و ناسيوناليستي جامعه بچرخند. اين چرخش زماني بيشتر آشكار مي شود كه رهبری كومه له جنبش عمومی كردستان را بيشتر به رسميت می شناسد تا جنبشهای طبقاتی موجود در كردستان. اين يعنی عدم ديدن يك جامعه طبقاتي و خزيدن به زير چتر ناسيوناليسم. علاوه بر این تحولات منطقه هم در اين چرخش به راست نمي تواند بی تاثير باشد. زماني كه حزب دموكرات كردستان به رهبری هجری منابع مالي خود را وابسته به عربستان كرد، ساير جريانات ناسيوناليست هم به تكاپو افتادند. در كنفرانسی كه “ميری” برگزار كرد همه جريانات شركت كننده در آن به تكاپو افتاده بودند كه يك اتحاد عملي را امضا كنند. حتي عبدالله مهتدی به صراحت اعلام كرد كه هم اكنون آنها آماده امضای اين پيمان خواهند بود. با توجه به وضعيت اقتصادی اين احزاب و همچنين كاهش و قطع كمكهای اقليم كردستان به آنها، پر واضح است كه چنين چرخشهايي برای تامين منابع مالی صورت گيرد. اما به چه قيمتی؟ به قيمت پشت پا زدن به تمام مبارزات آزاديخواهانه و برابري طلبانه ای كه در طول چهار دهه كومله مدعی آن بود. حضور عربستان سعودی پشت اين جريانات و دعوت از سازمان خبات برای حضور در اين بيانيه، بسيار روشن است. دعوت از خبات به نظر من از طرف اين جريانات صورت نگرفته است، بلكه از طرف عربستان و بارزانی به آنها ديكته شده است. خروجی اين جريان، حتی اگر تمام مردم در كردستان به انتخابات نه بگويند و شركت نكنند، تنها يك بازنده دارد و آن هم كومه له است.
چرا بازنده؟
كومله سازمان كردستان حزب كمونيست ايران، مدتهاست كه در ادبيات خود هيچ جريان يا سازمان ديگری را به عنوان كومه له نمی پذيرفت. خود را تنها كومه له می دانست. اما در سير اتفاقات افتاده كه در ايتدا به آنها اشاره شد، كومه له عملا پذيرفته است كه “هر دو سازمان کومله زحمتکشان “، از نظر آنها کومله و رسمیت دارند. حالا بايد منتظر بود كه اين اتحاد مبارك صورت گيرد و ما با يك كومه له روبرو باشيم. كومه له ای كه ديگر از محتوای چپ خالی شده است . رهبران سازمانهای ديگری كه با نام كومه له فعاليت مي كنند، اكنون مدعی هستند كه كومه له سرانجام پذيرفته كه ورود و تشكيل حزب كمونيست ايران كاری اشتباه بوده است.
نشست و دادن بيانيه مشترك با سازمان خبات اسلامی هم يك باخت ديگر برای كومه له است. مگر سازمان خبات در جامعه نيرو است كه شما برای تاثير گذاري بيشتر با آنها بيانيه می دهيد؟ با اين كارتان ضربه مهلكی به مبارزات مردم كردستان زديد. دوباره خبات را زنده كرديد و حالا در كنارش و به عنوان سخنگويش قرار گرفته ايد. اين ادعا از طرف برخي اعضا و كادرهای كومه له مطرح مي شود كه اين تنها يك تاكتيك است و بس. اما اين يك انتخاب سياسي است.
ما هم تلاشمان و سياستمان بر مبنای عدم شركت مردم در مضحكه انتخابات است. از نظر ما انتخاباتی در جمهوری اسلامی وجود ندارد که ما مردم را به شركت يا عدم شرکت درآن تشويق كنيم. اما با اين وجود مخالف هيچ جريان سياسی نيستيم كه مي خواهند مردم را از حضور در این مضحكه منع كنند و اين را به نفع مبارزات آزاديخواهانه مردم ايران مي دانيم. کومله با احزابی اين بيانيه را داده كه زماني مردم را به حضور در انتخابات تشويق مي كردند و از مردم مي خواستند كه در انتخابات شرةت كنند.
جنبشهای طبقاتی یعنی در جنبش چپ و ناسیونالیست موجود در كردستان كماكان راه خود را مي روند. با اين انتخابهای سياسی كه كومه له انجام داده است، مرزيندی بين راست و چپ جامعه را مخدوش می کند. ديگر نمی توان خود را چپ دانست و در اردوی راست جامعه مبارزه كرد و با احزاب ناسيوناليست و اسلامی بيانيه داد. فعالينی كه كماكان خود را چپ و كمونيست مي دانند و عضو كومه له هستند بايد حساب خود را از اين انتخابهای سياسی جدا كنند. شايد اميدی به بازگشت کومله فعلی به ريل چپ وجود داشته باشد. اميدی كه فعلا و با اتخاظ این سیاستها بعيد به نظر مي رسد.
درپایان یادآوری می شوم که ابراهیم علی زاده در مصاحبه ای در توضیح این بیانه مشترک ،به روشنی عنوان کرد که این اقدام مشترک زمینه همکاری های بیشتر میان این احزاب را در آینده فراهم آورده است.
سيوان كريمي
مه ٢٠١٧