کمونیستها و مسئله فلسطین
دونالد ترامپ، این عصاره سرمایه داری و دمکراسی دنیای امروز، با بحث برسمیت شناسی اورشلیم بعنوان پایتخت اسرائیل جنجال دیگری بپا کرده است. این اقدام یک گرد و خاک سیاسی برای اهداف مهمتری در خاورمیانه است. خود ترامپ و کاخ سفید حاضر نیست بلافاصله و در کوتاه مدت سفارت آمریکا را به اورشلیم منتقل کند و برای اینکار “سه چهار سال” وقت میخواهد! ترامپ و مشاورانش میدانند که این موضعگیری، تا به موضوع فلسطین و صورت ظاهر مسئله اورشلیم بعنوان شهری مورد مشاجره مربوط است، موجب شکاف وسیعی در میان اردوی دوستان و هم پیمانان آمریکا از دولتهای مرتجع عربی تا متحدان اروپائی میشود. مواضع بیست و چهار ساعت گذشته سران و سخنگویان دولتهای سرمایه داری همین واقعیت را منعکس میکند. در طرف مقابل، نه مخالفین این اقدام از دولتهای متحد تا رقبای تجاری و اقتصادی آمریکا، از حکومتهای اسلامی مانند جمهوری اسلامی و عربستان و دولتهای عربی که کاسبکارانه در “دفاع از مردم فلسطین” شعار میدهند، و حتی خود حاکمان نوار غزه و کرانه غربی رود اردن حاضر نیستند در این زمینه وارد یک نزاع جدی با ترامپ و نتانیاهو شوند. ظاهرا همه میدانند که این حرکت ترامپ و شور و شعف نتانیاهو، اساسا نه در باره مسئله فلسطین و یا دور جدید مذاکرات بلکه دریچه ای برای حل و فصل مسائل بزرگتری در منطقه است که با پایان داعش روی میز قرار گرفته اند.
تا به مسئله فلسطین مربوط است، در دور دوم اوباما تماما به محاق رفت و اولویت دولت ترامپ هم نیست. این اقدام ترامپ صرفا دست طرف فلسطینی را در مذاکرات – اگر دور جدیدی بطور فرمال شروع شود- خالی تر میکند. نه محمود عباس علاقه ای به تقابلی جدی با این موضوع دارد و نه حتی حماس و اسماعیل هنیه که از “انتفاضه دوم” سخن میگوید قرار است وارد یکدوره جنگ شود و نه دولت اسرائیل برای جنگی جدید براین اساس خود را آماده میکند. پس موضوع چیست؟ مسئله اساسی به بازتعریف ساختار قدرت در خاورمیانه برمیگردد که ابعاد آن جهانی و منطقه ای است و قرار است هر موضوع کشوری و هر مسئله مشخص در پرتو آن حل و فصل شود. در میان مخالفان که این اقدام ترامپ را محکوم کرده اند از همه شاخص تر حاکمیت های ارتجاعی و اسلامی عربستان سعودی و جمهوری اسلامی است. اینها هر کدام منفعت خود را در منطقه دنبال میکنند و یک طرف جنگ و آدمکشی در خاورمیانه اند. فلسطین برای حکومتهای کشورهای اسلام زده ابزاری برای ارتزاق سیاسی و پیدا کردن موئتلف سیاسی و نظامی است. در پس جار و جنجال تبلیغاتی طرفین، همه میدانند که موضوع چیست و قرار است جبهه کدام نیروها و حکومتها در منطقه در مقابل جبهه کدام نیروها و حکومتها تقویت و یا تضعیف شود. سوریه، عراق، یمن، لبنان و فلسطین جبهه های یک نبرد استراتژیک تر در منطقه است. تا به آمریکا و دولتهای اروپائی و کشورهای منطقه مربوط است، هیچکدام طرحی فوری و جدی برای حل مسئله قدیمی فلسطین ندارند.
از نظر حقوقی، اتفاق خاصی قرار نیست رُخ بدهد. فلسطین هنوز دولت نیست، طرح قدیمی دو دولت در محاق است و مذاکراتی برای صلح در جریان نیست. اورشلیم سرجایش است و دولت نتانیاهو و اسرائیل هم از فردا کار انتقال اداری پایتخت از تل آویو به اورشلیم را در دستور ندارد. اما نفس طرح این مسئله با توجه به حساسیت آن و سابقه تاریخی مترتب به آن، فرصتی به انواع تروریسم اعم از اسلامی و دولتی میدهد تا با بسیج حول خرافات مذهبی و فرقه ای قربانیان بیشتری از مردم محروم فلسطین بگیرند. اقدام ترامپ به انواع تروریسم اسلامی و دولتی پلاتفرمی برای ابراز وجود میدهد. این اقدام صرفا به گسترش تروریسم و میلیتاریسم زمینه میدهد که اساس نیاز طرح آمریکا و موئتلفینش در خاورمیانه برای بازتعریف آنست.
کمونیست ها و طبقه کارگر در اسرائیل و فلسطین و کشورهای خاورمیانه نباید در جدال دولتهای ارتجاعی و اردوهای ارتجاع مذهبی و سرمایه داری شریک شوند و صورت مسئله فلسطین را به اورشلیم تقلیل دهند. کمونیست ها در این جدال تبلیغاتی موئتلف ترامپ و نتانیاهو و یا حکومتهای مرتجع سعودی و جمهوری اسلامی نمیشوند. در هر جدالی مسائل مورد مناقشه از جمله تعیین تکلیف حق حاکمیت بر یک شهر، گوشه ای از مذاکرات برای حل مسئله اصلی تر است. هر نوع مُهر مذهبی و قومی زدن بر یک شهر و یک منطقه مورد مناقشه تنها بنزین ریختن روی آتش تخاصمات کاذب است که به جریانات ارتجاعی نیرو میدهد. صورت مسئله اصلی حل مسئله ملی فلسطین است که موارد متعددی از جمله؛ مسئله آوارگان، شهرک سازیها، تعیین تکلیف حقوقی اورشلیم و غیره را شامل میشود. کمونیست ها مستقل از جار و جنجال ارتجاعی ترامپ و نتانیاهو و تروریست های دولتی و اسلامی، بر حق مردم فلسطین در برخورداری از یک دولت و حل عادلانه مسئله فلسطین بعنوان یکی از قدیمی ترین مسائل ملی جهان تاکید دارند. مسئله فلسطین راه حل نظامی ندارد و مادام که در دو طرف مناقشه نیروهای افراطی و فالانژ و آدمکشانی مانند نتانیاهو و اسلامیون قرار دارند، گرایش عمومی به تداوم اشغالگری و جنگ و سلّبِ حقوقِ مردم فلسطین است. کار کمونیست ها و طبقه کارگر در کشورهای خاورمیانه به شکست کشاندن تروریسم اسلامی و افق میلیتاریستی و تروریستی آمریکا و اسرائیل و جلو گذاشتن افق سیاسی و جنبشی پیشروِ سکولار و سوسیالیستی برای ایجاد یک خاورمیانه آزاد و برابر و مبتنی بر صلح پایدار و همزیستی شهروندان آنست. *
سردبیر.
٧ دسامبر ٢٠١٧