نان بریدن ، با سر بریدن چه فرقی دارد!
سعید یگانه
در رابطه با اصلاحیه قانون کار دولت سرمایه داری ایران
اعتراض طبقه کارگر ایران به لایحه اصلاحیه قانون کار ضد کارگری دولت سرمایه داری جمهوری اسلامی طی دو ماه گذشته باردیگر مجلس اسلامی را وادار کرد که از برسی مجدد آن درکمسیون اجتماعی مجلس دست بکشد و آن را به شورای سه جانبه «دولت ، کارگران ، کارفرمایان » ارجاع دهد.شورایی که سر نخی منفعت کارگر را در نظر ندارد و همگی در تحمیل زندگی چند برابر زیر خط فقر وتدوین قوانین ضد کارگری دولت اسلامی نقش داشته اند . قانون کار ولایحه اصلاحیه های این قانون طی 27 سال گذشته که از تدوین آن می گذرد یکی از کش و قوسهای دائمی میان طبقه کارگر ایران از یک طرف و دولت و سرمایه داران ،نهادها و تشکلهای دست ساز دولت از طرف دیگر بوده است. اصلاحیه های اخیر دولت که برای تصویب نهایی به مجلس اسلامی ارائه شده است محصول تصمیمات ضد کارگری وبخشش دولت دهم«دولت احمدی نژاد» به کارگران است که ان زمان با اعتراضات کارگری روبرو شد و مجلس اسلامی جرئت نکرد آن را تصویب کند وناچار شد ان را به دولت باز گرداند.
دولت اعلام کرده است که هدف از اصلاحیه ها ی قانون کار اشتغال زایی است .اما این دروغ بزرگ است و حقیقت ندارد و دولتها از جمله جمهوری اسلامی بنا به منفعت طبقاتی خود همیشه به عنوان حامی سرمایه داران عمل کرده اند. اصلاحیه شامل تعین حداقل دستمزد کارگران، قراردادهای موقت کاری، و اخراج است که در همه آنها دست سرمایه داران را برای تعرض بیشتر به معیشت طبقه کارگر باز می گذارد. مواردی که امنیت شغلی کارگران را هر چه بیشتر از بین می برد، کارگران را ازشغل دائم محروم و دست سرمایه داران و کارفرمایان را در اخراج هر چه بیشتر کارگران باز می گذارد . اینها تنها موادی از قانون کار است که به نفع کارگردر ان منظور شده و دولت تلاش می کند با اصلاح این قوانین به نفع سرمایه داران آخرین رمق و ظواهر کارگری را از این قوانین پاک کند.طی سالهای گذشته دولت جمهوری اسلامی بارها اصلاحیه هایی در قانون کار به نفع سرمایه داران ایجاد کرده و از این طریق قانونا محرومیت بیشتری را به طبقه ایران تحمیل کردند.خارج کردن کارگاههای زیر پنج نفر و بعدا کارگاههای زیر ده نفر از شمول قانون کاروسکوت و تسلیم در برابرتحمیل قراردادهای موقت و سفید از جانب سرمایه داران و کارفرمایان هزاران کارگر را ازاندک قوانین کارگری محروم و میلیونها کارگر را بطور دائم در معرض اخراج و ترس از بیکاری قرار داده است.اصلاحیه های قانون کارگر آنچنان ضد کارگری است که حتی تشکلهای ضد کارگری دست ساز دولت که کوچکترین ربطی به منفعت کارگران ندارند از ترس گسترش اعتراضات کارگری به این قوانین که هیچوقت طبقه کارگر ایران به ان تن نداده و زیر بار آن نرفته اند،معترضند. دولت سرمایه داری جمهوری اسلامی بدون قانون کار نیزضدکارگری است ،اما تصویب این قوانین به دولت و سرمایه داران اجازه می دهد که قانونا تعرض به طبقه کارگر را هر چه بیشترسازمان دهند وآنان را تماما خلع سلاح و از هر گونه تعرض و اعتراض به این همه بی عدالتی محروم کنند . نتیجه ان« کارگرارزان ، کارگر خاموش» است اهدافی که در مقابله با طبقه کارگر ایران تعقیب می کنند .
هم اکنون اکثریت طبقه کارگر و مردم کارکن درایران بدون این تغیرات نیزازابتدایی ترین امکانات رفاهی،معیشتی ، امنیت شغلی ،مسکن مناسب و غیره محروم وبا دستمزد بسیار پائین و غیر استاندارد یکی از محرومترین مردم کارکن و مزد بگیر در جهان است و جمهوری اسلامی نباید نیازی به تغیر این قوانین داشته باشد.
بیکاری واخراج وسیع کارگران ازمحیط کار،عدم امنیت شغلی،عدم پرداخت حقوق جندین ماهه به کارگران در خیلی از مراکز کارگری،گرانی و تورم زندگی را برای اکثریت مردم کارگر و محروم جامعه به جهنمی تبدیل کرده و در مقابل اقازاده ها و سرمایه داران دولتی و غیر دولتی درقبال تحمیل زندگی چند برابر خط فقربه انان هر روز بر ثروت و قدرت خود برای دست درازی بیشتر به محرومان باز می گذارد.
اعتراض وسیع کارگران طی دو ماهه گذشته و اعتراض کارگران واحد اتوبوسرانی تهران ، تشکلهای مستقل کارگری و مدافعان طبقه کارگر در مقابل مجلس بار دیگراجازه ندادند که دولت و مجلس اسلامی و شرکای انان بر سر حفظ منفعت سرمایه داران و دولت حامی انان و تحمیل فقرو محرومیت بیشتر به طبقه کارگرمعامله و به توافق برسند. تلاش نمایندگان ، نهادها و تشکلهای حامی انان برای مصادره این مبارزه به اسم خود در افکار عمومی نقش بر آب شد.
«نان بریدن ،با سربریدن چه فرقی دارد»افزایش دستمزدها ،لغو قرارداد های موقت ،امنیت شغلی ،ایجاد تشکلهای مستقل کارگری شعار ، خواست و مطالبات کارگران در مقابل مجلس به لایحه اصلاح قانون کار جمهوری اسلامی و ممانعت در مقابل تصویب این قوانین و قدمی بزرگ در جهت اتحاد کارگری علیه تعرض دولت و سرمایه داران به معیشت طبقه کارگر است.
مبارزه حول اتحاد علیه بیکاری ،اتحاد کارگران بیکار و شاغل علیه بیکاری ، مطالبه بیمه بیکاری برای همه کارگران و تشکیل مجامع عمومی کارگران از اقدامات ضروری طبقه کارگردر شرایط کنونی برای تحقق خواستها و تحمیل مطالبات کارگری به دولت و سرمایه داران و مقابله با تعرض دولت و کارفرمایان، حفظ و گسترش اتحاد در میان طبقه کارگر می باشد.
تشکل و اتحاد در میان بخشهای مختلف کارگری اعم از شاغل و بیکارضامن پیروزی کارگران در مقابل تعرض دولت و سرمایه داران است.
زنده باد اتحاد کارگران سعید یگانه 27 نوامبر 2016