بیمه کولبران : پاک کردن صورت مسله کار و معیشت انسانی!
ریبین رها
این روزها تبلیغات زیادی از طرف کارگزاران و عمال رژیم اسلامی در مورد بیمه کولبران به راه افتاده است و ظاهرا با شوق و ذوق فراوان در رسانه ها اعلام نموده اند که قرار است کولبران تحت پوشش بیمه قرار گرفته و برایشان کارت کولبری (پیله وری) صادر نمایند.
ظاهر امر اینگونه نشان می دهد که این پیشامد میتواند حرکت مثبتی در جهت حمایت از این زحمتکشان و کارگران کولبر باشد اما با کمی ملاحظه و تحقیق بیشتر می توان به ماهیت کاملا ارتجاعی و ضد انسانی این طرح پی برد برای روشن تر شدن قضیه به نکاتی چند اشاره می کنیم.
کولبری شغل نیست.
کولبر و کولبری واژه ای است که از زمستان سال ۹۵ و پس از ریزش بهمن بر روی تعدادی از کولبران در مناطق سردشت و پیرانشهر و مدفون شدنشان در زیر برف در فضای مجازی و رسانه های داخلی ایران بر سر زبانها افتاد البته پدیده کولبری از سالیان پیش برای مردم مناطق مرزی کردستان شناخته شده است اما همیشه درج اخبار مربوط به آنها توسط نهادهای امنیتی و اطلاعاتی سانسور شدید می گردید.
کولبر به افرادی اطلاق می گردد که در قبال دریافت مبلغی ناچیز اجناس و وسایل تجار و بازاریان را از طریق راههای صعب العبور و کوهستانی به طرف دیگر مرز ایران یا عراق انتقال می دهند این بار می تواند کولر گازی ، لاستیک ماشین ، سیگار ، پارچه یا دیگر اقلامی باشد که هر کدام بسته به وزنشان حداقل صد کیلو یا بیشتر وزن دارند و کولبر باید در قبال دریافت مبلغ ۵۰ هزار تومان در تاریکی شب و به دور از چشم ماموران مرزبانی اقدام به جابجایی آنها در مسیرهای طولانی و سخت کوهستانی بنماید.
حال در طول این مسیر با موانع و مشکلات جدی که جان آنها را در معرض تهدید قرار می دهد روبرو می شوند از نظر طبیعی عبور از این کوهستانها همواره با خطراتی همچون ریزش بهمن ، سقوط در دره یا روبرو شدن با حیوانات وحشی همراه می باشد. جدا از اینها گاها با آب شدن برفها مین های بجا مانده از جنگ ایران و عراق نیز خطری جدی برای کولبران ایجاد می نماید که سالانه شاهد کشته شدن یا نقص عضو تعدادی از این افراد بر اثر انفجار این مین ها می باشیم.
نیروهای نظامی مستقر در دو طرف مرز نیز مشکلات عدیده ای بر سر راه این کولبران قرار می دهند از یک طرف نیروهای مرزبانی رژیم اسلامی با چیدن کمین در مسیر و تیراندازی به سمت آنها متاسفانه جان تعداد زیادی از این زحمت کشان را می گیرند که بخاطر مخفی کاری و سرپوش گذاشتن روی این جنایات از سوی رژیم هنوز آمار دقیقی از تعداد کشته شدگان در دست نمی باشد در آن طرف مرز نیز برخی احزاب ناسیونالیست کرد همچون پ ک ک یا حزب دمکرات کردستان ایران با برپا کردن گمرک اقدام به باج گیری از کولبران می نمایند.
با همه این تفاسیر این سوال به ذهن خطور می کند که چه علل و عواملی باعث گردیده که فردی با اطلاع کامل از همه این خطرات باز هم تن به انجام چنین کاری برای دستمزد ناچیزی بدهد؟
صورت مسله اصلی بیکاری و فقر موجود در این مناطق مرزنشین می باشد که بصورت افسار گسیخته بر معیشت و زندگی مردم در این مناطق چنگ انداخته بطوریکه فرد کولبر حاضر است برای دستمزد ناچیز ۵۰ هزار تومانی روی زندگی و جان خود قمار نماید. طرح بیمه کولبران از سوی رژیم نه اقدامی از روی مسولیت پذیری بلکه رسمیت بخشیدن به کار بسیار خطرناک کولبری و پاک کردن صورت مسله اصلی که همان بیکاری و فقر است می باشد باید بجای حمایت از این طرح بشدت به سیاستهای ارتجاعی و غیرانسانی رژیم در تحمیل فقر به مردم این مناطق تاخت و اجازه نداد با عوام فریبی کارگران را بسوی کارهای خطرناک و مرگ سوق دهند.
طرح بیمه کولبران :
به گفته نماینده پیرانشهر در مجلس رژیم قرار است که کولبران تحت پوشش “بیمه روستایی و عشایر” قرار بگیرند که شامل بیمه حوادث و صدور کارت کولبری جهت ساماندهی آنها می باشد.
همین سخنان و رونمایی ابتدایی کافی است تا به ارتجاعی بودن و عوام فریبی مسولان رژیم در ارائه این طرح پی ببریم چون بیمه عشایر و روستایی سالهاست که شامل اغلب این کولبران که خود ساکنان روستاهای مرزی هستند گردیده است و کاربرد آن تنها برای مراجعه به درمانگاههای دولتی محدود در محل میباشد که آن هم بیمه تنها در قبال مراجعه به پزشک عمومی یا داروهای معمولی حاضر به قبول تعهد می باشد.
توضیحی ارایه نمی دهند که آیا بیمه حوادث مورد نظر رژیم شامل گلوله های مزدوران سپاه و مرزبانی و یا مین های باقیمانده از جنگ ارتجاعی ایران و عراق می گردد و یا نه طبق روال سابق باید خانواده های این کولبران برای پس گرفتن جسد بی جان عزیزانشان مبلغی را به حساب رژیم جهت بازپرداخت غرامت فشنگهای شلیک شده به قلب کولبران بپردازند.
ساماندهی کولبران جهت نیل به اهداف معین رژیم.
بحث صدور کارت کولبری (پیله وری) و ساماندهی آنان هم خود داستانی مفصل دارد بنا به گفته کسانی که برای اخذ این کارت مراجعه نموده اند شرایط سختی را پیش روی این افراد قرار داده اند از جمله داشتن کارت پایان خدمت سربازی، متاهل بودن فرد متقاضی، داشتن کارت بسیج و همکاری با عوامل امنیتی رژیم، تن دادن به زمانبندی محدود و مشخص تعیین شده جهت عبور و مرور بعنوان مثال هر کولبر درطول یکماه تنها ۷ بار حق جابجا کردن کالا را دارد ارائه لیست کالاهای جابجا شده و خودداری از جابجا نمودن اقلام ممنوع از نظر رژیم که شامل لیست بلند بالایی میباشد.
حال با وجود این شرایط مطرح شده باید پرسید کولبری که برای هر جابجایی بار مبلغ ۵۰ هزار تومان دریافت می کند چطور می تواند با وجود این محدودیتها زندگی و معیشت خود و خانواده اش را تامین نماید؟
کولبر خود صاحب بار نیست بلکه کارگری است حامل بار که در قبال دستمزد ناچیزی اقدام به جابجایی این کالاها می نماید و سود اصلی به جیب صاحبان سرمایه و کالایی می رود که اغلب با دادن رشوه های کلان یا سهیم کردن مسولان رژیم در سود حاصل از این کالاها بر روی گرده کولبران صاحب سرمایه های نجومی گردیده اند.
با این شرایط و محدودیتهای بوجود آمده برای کولبران همین سرمایه دارن و صاحبان بار اکنون می توانند با دادن رشوه و هماهنگی با عمال رژیم بیشترین سود را از قبل به خدمت گرفتن کولبران با کمترین دستمزد برای خود حاصل نمایند و باندهای مافیایی و برادران قاچاقچی سپاه و نیروی انتظامی هم در این میان به نان و نوایی برسند و در این میان کولبر باید همچون گذشته تن به مسیر پر خطر کوهستان برای تامین حداقل نیازهای خود بزند.
طرح ساماندهی و بیمه کولبران طرحی ارتجاعی و عوام فریبانه است باید در مقابل آن ایستاد و اجازه نداد رژیم سرمایه داران بجای فراهم نمودن کار و معیشت در خور شان انسان آنان را به دامگه مرگ بفرستد.
