رضا مقدم – خامنه اى در آستانه نوشيدن جام زهر هسته اى

خامنه اى در آستانه نوشيدن جام زهر هسته اى
رضا مقدم – 28 فوریه 2015
خامنه اى در حضور گروهی از نيروهاى نظامى در روز یکشنبه، هشتم فوريه برای اولین بار نه از تأیید مذاکرات اتمی بلکه در دفاع از توافقات سخنرانی کرد و مطابق معمول شرط و شروطی هم گذاشت. تأیید علنی همه ی آنچه نمايندگان رژيم در مذاكرات هسته ای پذيرفته بودند توسط خامنه ای، گردن گذاشتن به خواست كشورهاى پنج باضافه يك بود كه وى را تصميم گيرنده نهايى مي دانند. خامنه اى به طوررسمی و علنی، محدودیت در ظرفیت غنی سازی و متوقف شدن غنی سازی بیست درصد، محدودیت های اساسی در فعالیت نیروگاه آب سنگین اراک و تأسیسات فردو را پذیرفت.
خامنه ای با دو مرحله اى شدن توافقات مخالفت كرد: “اگر توافق می کنند، جزئیات و کلیات را در یک جلسه واحد تمام بکنند و امضاء بکنند” و توضيح علت آنرا به عهده ی مشاورش در امور بين المللی، اکبر ولایتی، واگذاشت که اظهار داشت از مذاکرات اسرائیل و فلسطین درس آموخته اند که با وجود دو دهه توافقات کلی در اسلو هنوز هیچ پیشرفتی نداشته اند. خامنه ای حتی از یادآوری نوشیدن جام زهر توسط خمینی هنگام پذیرش قطعنامه آتش بس نیز ابا نکرد تا تسلیم شدن رژیم اسلامی در مذاکرات اتمی را توجیه کند و در عین حال تاکید کرد که توافقات نباید بگونه ای باشد که به تسلیم رژیم اسلامی به آمریکا و اروپا تعبیر شود!
از اظهارات هر دو طرف چنین بر می آید که زمان بندی رفع تحریم ها تنها موضوع مهم باقی مانده است. یعنی تنها امتیازی که قرار است رژیم اسلامی در مقابل تسلیم به خواست های پنج باضافه یک بگیرد.
با ظهور آدمکش های اسلامی در عراق و سوریه، رژیم اسلامی می پنداشت که قدرت چانه زنی اش در مذاکرات اتمی افزایش یافته است و در این باور به مطلوبیت خود در جنگ علیه رقیب آدمکشش-داعش- اتکاء داشت. منتها کاهش قیمت نفت رویاهای رژیم اسلامی را به باد داد و زمان را کاملا به زیان او برگرداند.
واضح است که کشورهای پنج باضافه یک تحریم ها را یکباره لغو نخواهند کرد و رژیم اسلامی چاره ای جز قبول طرح زمان بندی چند ساله لغو تحریم ها ندارد. با کاهش قیمت نفت، لغو تحریم ها تاثیر چندانی در اوضاع اقتصادی رژیم اسلامی ایجاد نخواهد کرد. رژیم اسلامی از کمک به بشار اسد و حزب الله و ده ها گروه مرتجع و آدمکش اسلامی در خارج نخواهد کاست و در داخل هم بودجه ی انواع و اقسام گروه ها و نهادهای مذهبی – که تماما ضد مردمی هستند – را افزایش داده است و به سپاه با وجود آنهمه درآمد از غارت و قاچاق، بودجه سالانه هم اختصاص می دهد. بهبود اوضاع اقتصادی کارگران و مردم، در دل یک بحران عمیق اقتصادی و با رژیمی غرق در فساد ساختاری، دچار بحران حکومتی و متکی بر سرکوب خشن تنها در گرو اعتراض و مبارزه است.