«درخواست رضا شهابی از شاهرخ زمانی برای پایان دادن به اعتصاب غذا»
رفیق هم طبقه ای عزیزم، شاهرخ زمانی!
بر همگان روشن است که انتقال غیر قانونی تو به زندان قزل حصار که موجب شده 73 روز در اعتصاب غذا به سر ببری و به لحاظ جسمی و روحی تحت شدیدترین فشارها قرار بگیری، چیزی نیست جز ادامه ی سناریویی که به اسم تشکیل گروه های غیر قانونی (سندیکا) و تبلیغ علیه نظام (درخواست حقوق حقه ی کارگران) قرار است مقاومت طبقه ی کارگر را در هم شکند.
اما این خیالی باطل است؛ این موج به راه افتاده از حرکت باز نخواهد ایستاد.
شاهرخ عزیز!
تو خودت خوب می دانی که نه فقط من، که همه ی مدافعان آزادی و برابری پشتیبان تو هستند، و این همه از انبوه بیانیه ها و امضاهایی که در حمایت از حرکت اعتراض آمیز تو منتشر شده پیداست. مقاومت تو امروز ندای حق طلبی طبقه ی کارگر ایران را جهانی کرده است و براساس آرمان های مان که متکّی بر خرد جمعی و طبقاتی است، چه چیزی از این بهتر؟
به همین دلیل است که پیش از هر چیز در قامت یک رفیق و در وهله ی دوم به عنوان یک نفر از طبقه ی کارگر ایران از تو می خواهم به اعتصاب غذایت پایان دهی، چه اینکه این نه تو، بلکه این، زندان و زندان بان ها هستند که شکسته اند.
رفیق عزیزم!
جنبش کارگری ایران نیازمند فعالین کارگری خردمند و پخته ای همانند تو است.
ما حالا راه درازی در پیش داریم که باید دوشادوش هم آن را بپیماییم.
از تو خواهش می کنم که خودت را یک فرد نبینی و به عنوان صدایی از یک طبقه به قضاوت بنشینی. همان طور که گفتم امروز این صدا به واسطه ی مقاومت تو جهانی شده است. پس با ما بمان تا این راه را با هم ادامه دهیم.
به سان رود
که در نشیب دره سر به سنگ می زند
رونده باش
امید هیچ معجزی ز مرده نیست
زنده باش.
اوین – بند 350
رضا شهابی 21/1/1392