با رفتن منصور اسانلو به دامن راست، احساس رضایت نكنید
رشید شباهنگام
رضا مقدم اخیرا نوشته ای با تیتر “شرایط بازگشت اسانلو به جنبش كارگری” منتشر كرده است كه بخش عظیمی از آن با زبانی بسیار ناشایست و غیرسیاسی بر علیه دوستان قدیمی اش نگاشته شده است. این ادبیات كلا نوشته را از خواندن و جدیت می اندازد. توصیه صمیمانه من به رضا مقدم این است كه باید بحث سیاسی را سیاسی كرد و به خواننده اجازه داد كه خود تصمیم بگیرد. اینگونه برخوردها هیچ كس را حقانیت بحثت قانع نخواهد كرد.
این نوشته اما در لابلای این زبان زمخت، نكات قابل بحثی هم دارد كه من به یك نمونه از آن اشاره خواهم كرد. این نوشته با این پاراگراف شروع می شود: “از حول و حوش روز كارگر امسال یك تلاش هماهنگ برای بازگرداندن اسانلو به جنبش كارگری آغاز شده است.” و او این تلاش را تقبیح می كند و سراسر نوشته خود را به ناسزاگوئی ـ و نه نقد! ـ بر علیه كسانی اختصاص داده كه در این تلاش سهیم بوده اند. بگذریم از اینكه او در این اظهارنظر دركی بسیار سطحی از مقوله “جنبش كارگری” به نمایش گذاشته است، اما یك سئوالی كه جلوی هر خواننده شریفی قرار دارد این است كه رضا مقدم چه منفعتی در این دارد كه منصور اسانلو را به دامن دشمن هل دهد؟ هیچ انسان منصفی نمی تواند این نكته را انكار كند كه منصور اسانلو شناخته شده ترین فعال جنبش كارگری است كه خوب و یا بد برای یك دوره نسبتا طولانی بعنوان سمبل مقاومت جنبش كارگری در برابر جمهوری اسلامی در جامعه شناخته شده بود. از دست دادن یك چنین شخصیتی جنبش كارگری را گامها عقب می راند. هیچ كمونیست و كارگر شریفی نباید از راست شدن چنین شخصیتی احساس پیروزی و رضایت بكند! رضا مقدم با این كارش، اگر واقعا منظورش همكاری با دشمنان طبقه كارگر ایران نباشد، ساده ترین كسی است كه درباره جنبش كارگری ایران اظهار نظر می كند.
لینك نوشته رضا مقدم:
http://www.azadi-b.com/G/2013/06/post_441.html
١٦ خرداد ١٣٩٢