نارضایتی های مردمی “توطئە” جناح های حکومتی نیست، عمق نفرت از کل رژیم اسلامی است
حسن رحمان پناه
دور نوین اعتراضات و مبارزات تودەای در ایران در روز پنجشنبه ۷ دیماه ١٣٩٦ با تظاهرات گستردە مردمی در مشهد، دومین کلان شهر ایران و شهرهای ” کاشمر، نیشابور ، یزد و…” وارد فاز جدیدی شد. مقامات رژیم در مشهد ، ٥٢ تن از معترضین را به بهانه “ساختارشکنی” ، سر دادن “شعارهای تند” و سوءاستفاده از “احساسات مردم” بازداشت کردند. اما “ساختار شکنی” و “سردادن شعارهای تند” ، یعنی مرگ بر دیکتاتور، به مشهد و چند شهر دیگر محدود نماند و روز جمعە فراگیر و سراسری شد.
بنا به گزارشات مختلف از گوشە وکنار ایران روز جمعه ٨ دیماه ١٣٩٦ شهرهای مختلف کشور صحنه اعتراضات و تظاهرات سراسری و وسیع مردم معترض و جان به لب رسیدە علیه گرانی، فقر، بیکاری، فساد ، بی عدالتی ، سرکوب و حکومت و نظامی بود کە مسبب تمام معضلات بیان شدە است.
روز جمعه مردم در نقاط مختلف ایران از جمله تهران، اصفهان، شیراز، کرمانشاه، رشت، قم، قزوین، مشهد، قائم شهر، خرم آباد، همدان، ساری، سبزوار، زاهدان، اهواز، بیرجند، قوچان و میاندوآب و برخی دیگر از شهرهای ایران به خیابان ها سرازیر شدە و علیه معضلات اقتصادی ، فساد سیاسی ، اداری و دیکتاتوری مذهبی حاکم بر کشور ، ابراز خشم و نفرت عمومی نمودند. در تهران و برخی دیگر از شهرها، نیروهای امنیتی رژیم از ترس حضور مردم، میدانها را قرق کرده و فضای شهر را به شدت امنیتی نمودند. در کرمانشاه بیش از ٥ هزاران نفر با شعار “مرگ بر دیکتاتور، مرگ بر روحانی، زندانی سیاسی آزاد باید گردد، یا مرگ یا آزادی” ، ” زندە باد سوسیالیسم ” ، “اتحاد ، اتحاد ” به خیابانها سرازیر شدە و علیه فقر و بیکاری، حکومت مذهبی و سیاست های پان اسلامیستی و تروریستی رژیم در سوریه و لبنان و دیگر کشورهای منطقه اعتراض نمودند. تظاهرکنندگان در کرمانشاه همچنین علیه عدم رسیدگی به زلزله‌زدگان شعار سرداده و اعتراض کردند. نیروهای امنیتی رژیم در کرمانشاه با حمله به معترضان، شماری را بازداشت کردند. ماموران امنیتی برای پراکنده نمودن معترضان در کرمانشاه از گاز اشک‌آور و ماشین آب‌پاش استفاده کرده و حاضران در تجمعات این شهر را با باتوم و لگد مورد هجوم قرار دادند. معترضان در کرمانشاه تصاویری از علی خامنه ای و خمینی را پایین کشیده و به آتش کشیدند. همزمان هزاران نفر در تهران و دەهها شهر دیگر در سراسر ایران ، با سردادن شعارهایی همچون “سید علی حیا کن، مملکت را رها کن، سوریه را رها کن، فکری به حال ما کن، پلیس برو دزد را بگیر، نترسید، نترسید، ما همه با هم هستیم، جوان بیکار نشسته، آخوند پشت میز نشسته، مرگ بر دیکتاتور، مرگ بر روحانی، کشور ما دزد خونه ست، توی جهان نمونه ست، ایرانی می میرد، ذلت نمی پذیرد، ملت گدایی می کند، آقا خدایی می کند، استثمار، بیگاری، منطق سرمایه داری، جمهوری اسلامی نمی خوایم، نمی خوایم” ، علیه جمهوری اسلامی ، فساد ، سرکوب و بی عدالتی حاکم در ایران اعتراض کردند. در همین ارتباط، معاون امنیتی استانداری تهران از بازداشت چند نفر در تهران خبر داد.
تظاهرات روز جمعه مردم شهرهای مختلف در ادامه تظاهرات مردم شهرهای استان خراسان ، یزد ، نوشهر ، شاهرود و گناوه و چابهار در روز پنج شنبە ٧ دیماه برگزار شد. در همین حال گزارشات حاکی است که حکومت نظامی اعلام نشده ای در شهرهای ایران به ویژه شهرهای بزرگ برقرار است و نیروهای ضد شورش فضای شهرهای را به شدت امنیتی کرده اند. گزارشات دریافتی حاکی است که شهرهای سنندج، مریوان ، سقز و مهاباد نیز به دلیل ترس رژیم از گسترش این اعتراضات، از سوی نیروهای امنیتی ، سپاە ، گارد ویژه و لباس شخصی و استقرار در مکان عمومی و حساس شهر به شدت امنیتی شده اند. اعتراضات سراسری مردم، حاکمان مذهبی بر صندلی قدرت در ایران را به شدت نگران و وحشت زدە کردە است. معاون رئیس جمهور هشدار داده که “دود” این حوادث به چشم کسانی می‌رود که تجمعات را سازمان می‌دهند. برخی از مقامات حکومتی افشاگریهای مهرە سوختە و بی خاصیتی همچون محمود احمدی نژاد سابقآ بسیجی را مسئول بخشی از وضعیت موجود می دانند. دیگر مسئولین حکومتی با متهم کردن همدیگر مشغولند. جناح “اصول گرا” با نشان دادن انگشت اتهام تنها علیە دولت و روحانی، قصد وارونه نشان دادن حقایق و تحریف ماهیت و جهت اصلی اعتراضات کە کلیت نظام مذهبی را نشانه گرفتە است را دارند. قوە قضائیە و نیروهای سپاه و امنیتی آشکارا چنگ و دندان نشان می دهند و با تهدید و ارعاب قصد خاموش کردن شعلەهای آتشی را دارند کە به خرمن نظام استبداد دینی افتادە است.
در مبارزات حق طلبانه مردم ایران ، نه دست خارجی در کار است و نه با پول و تبلیغات هیچ کشور و قدرتی شروع شدە است . این اعتراضات و مبارزات، محصول سیاست سرکوب و دیکتاتوری نظام حاکم ، محصول ٣٨ سال با پنجەهای آهنین بر اکثریت مردم ایران حکومت کردن ، محصول دزدی و به هدر دادن دسترنج و زحمات دەهها میلیون انسان کارگر و ستمکش در جنگ بی حاصل ٨ سالە ایران و عراق و اکنون جنگ نیابتی منطقەای و صدور “انقلاب اسلامی” و به عبارت دقیق تر، تروریسم مذهبی به کشورهای همجوار و کل منطقە، محصول پیادە کردن سیاست های نئولیبرالی بانک جهانی و صندوق بین المللی پول علیە مردم ایران است کە در بودجە پیشنهادی سال ٩٧ دولت روحانی به مجلس رژیم به خوبی خود را نشان می دهد و همچنین محصول رشد و گسترش مافیایی سپاە پاسداران ، فربە شدن مسئولین آن و برادران دزدشان در نهادهای دولتی و زیر خط فقر مطلق زندگی کردن ٥٠ میلیون مردم ایران و رشد و گسترش روز افزون معضلات عدیدە سیاسی ، اقتصادی و اجتماعی است.
اعتراضات و نارضایتی های تودەای کنونی ، نه حاصل “توطئە” و جنگ جناحها علیە همدیگر و دخالت آنان، بلکە ادامه نارضایتی روزانه کارگران در محیط های کار و استثمار ، مبارزات رو به گسترش ماه گذشتە دانشجویان در دانشگاهها بعد از یک دورە رخوت و کم تحرکی ، ادامه اعتراض و مبارزات متحدانه و حق طلبانه مردم کردستان علیە سرکوبگری رژیم در این منطقە ، از جملە کشتار روزانه کولبران زحمتکش ، حمایت از حق طبیعی و انسانی مردم کردستان عراق در رفراندوم حق تعیین سرنوشت خود، در کمک و همیاری مردمی و تودەای به زلزلە زدەگان استان کرمانشاه کە رژیم آنان را در سرما ، زمستان و بی سرپناهی به حال خود رها کردە است و در دهها صحنە شورانگیز اعتراضی و مبارزات دیگر است . اعتراضات کنونی محصول بن بست سیاسی و اقتصادی حاکمیت سرکوبگرانه رژیم اسلامی سرمایەداری است کە همچون بختکی ٣٨ سال است بر گردە مردم ایران سنگینی می کند .
این اعتراضات قابل حمایت ، پشتیبانی و شرکت فعال در آنها است. این اعتراضات تا کنون دست آوردهای ارزشمندی را به ارمغان آوردە است . توازن نیرو در جبهە انقلاب و ضدانقلاب اسلامی را به نفع جبهە انقلاب تغییر دادە است . مردم جان به لب رسیدە، دارند به نیرو و قدرت خود برای تغییر وضع موجود ایمان می آورند. تودەهای ستمکش ، دارند متحد و یکپارچە می شوند . مبارزات از شکل یک محلە و یک شهر فراتر رفتە و ابعاد سراسری می یابد. شعارهایشان رادیکال و بنیان بر افکن می گردد. توهم ها روز به روز و لحظە به لحظە بیشتر فرو می ریزد . نیروی تازە نفس و جوان در خیابانها به زور آزمایی با مزدوران سرمایە برخاستەاند. اکنون و از هرزمان دیگری بیشتر ضرورت تلفیق مبارزات کارخانه ، کارگاه، دانشگاه ، مدارس و خیابان فرارسیدە است.
از زاویە منافع و مصالح کارگران و اکثریت مردم ستمدید ایران ، از زاویە تقابل با تروریسم اسلامی و بنیادگرایی مذهبی در منطقە کە جمهوری اسلامی یکی از حامیان اصلی آن در طول ٣٨سال گذشتە بودە و هست، از زاویە تقویت جبهە انقلاب در تقابل با امپریالیسم و متحدان آن در منطقە ، سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی حاکم بر ایران ، یکی از مسیرهای ایجاد ثبات و آرامش در ایران و منطقە برای رسیدن به امیال ، خواست ها و مطالبات برحقشان است .
اما و فراتر از آن، برای ما کمونیست ها و طبقە کارگر اگاه ایران ، تنها سرازیر شدن به خیابانها کافی نیست . مرگ بر دیکتاتور کە شعار قلبی دەهها میلیون ایرانی است کافی نیست. بلکە تکرار نشدن تجربه رویدادهای سال ٨٨ در اعتراض به “تقلب انتخاباتی” و به هدر نرفتن زحمات و فداکاریهایمان ، وجود صف مستقل طبقە کارگر و مردم ستمدیدە در ایران ، هدایت و رهبری چنین اعتراضاتی با شعارهای انقلابی و رادیکال ، عدم توهم و خوشباوری به جناح های رژیم و جنگ درون خانوادگی آنان و حامیان سرمایە در اشکال سلطنتی ، ملی_مذهبی، اسلامی و ناسیونالیست ایرانی و ناسیونالیست های چشم به راه دخالت آمریکا و متحدینش در رویداهای ایران و مهمتر از همه، اندیشیدن به الترناتیو حکومتی بر ویرانهای استبداد مذهبی و شکل دادن به آن در دل اعتراضات و مبارزات جاری روزانه، با اتکا به شوراهای انقلابی کارگران و مردم به پا خواستە ، چه بعنوان ابزار مبارزاتی و چه بعنوان نهاد حکومتی با اتکا به مجمع عمومی و رای انتخاب کنندگان، ضروری و حیاتی است . تجربە حیزش های مردمی در کشورهای عربی و تکرار نشدن سناریوهای تحمیلی بر این کشورها ، از ضروریات درس و تجربە گرفتن از آن اعتراض و نارضایتی ها است. ضمانت پیشروی و موفقێت اعتراضات و تظاهرتها کنونی ، سرتاسری شدن آنان ، رهبری ، تشکل یابی انقلابی و اگاهی و استمرار آنان است . شرکت فعال در این اعتراضات ، هدایت و رهبری آن ، وظیفە کمونیست ها و کارگران اگاه و متحد است.
جمعە ٨ دیماه ١٣٩٦