انفجارهای استانبول ، ” نعمت الهی” برای ادامه یورش به حزب دمکراتیک خلق ها !
حسن رحمان پناه
ساعت ۲۲ و ۳۰ دقیقه شب شنبه ١٠ دسامبر٢٠١٦ برابر با ۲۰ آذر ١٣٩٥ دو انفجار شدید شهر استانبول را لرزاند . به گفته وزیر کشور ترکیە “این انفجارها در نزدیکی ورزشگاه “وودافون آرنای” و پس از مسابقە دو تیم فوتبال “بورسا و بشیکتاش” صورت گرفتە است .” طبق آخرین آمارها در این انفجارها ٤٤تن کشته و ۱۶٠ نفر نیز زخمی شدند. گفتە می شود هدف از این انفجار نیروهای ضد شورش پلیس بوده است کە ٣٦ تن از کشتەها متعلق به این نیرو است. مقامات کشوری ترکیە یک روز عزای عمومی به یاد قربانیان انفجارهای شنبە در این کشور اعلام نمودند . گروه “باز‌های آزادی کردستان” ( T A K) کە منشعب از حزب کارگران کردستان (پ ک ک) است در پیامی اینترنیتی اعلام داشت ” کە این عملیات در اعتراض به حبس “عبدالله اوجالان” رهبر و بنیانگذار زندانی حزب کارگران کردستان (پ ک ک) و همچنین حملات نیروهای مسلح ترکیه به مناطق جنوب شرق این کشور صورت گرفتە است.” این گروە در ادامه پیام خود اعلام داشتە ” تا زمانی که عملیات نظامی ارتش ترکیه در مناطق جنوب شرقی ادامه یابند، هیچ کس نباید انتظار زندگی راحت در ترکیه را داشته باشد.”
“سلطان اردوغان” ، نخست وزیر و دیگر مقامات حکومتی “اک پارتی ” بلافاصلە بعد از انفجارهای شب شنبە، حملات شدید تبلیغاتی اگاهانه را علیە “حزب کارگران کردستان (پ ک ک)” آغاز نمودند کە در این کمپین تبلیغاتی سازمانیافتە “حزب دمکراتیک خلق ها ” نیز نه تنها بی نصیب نماند ، بلکە و اساسآ یورش تبلیغاتی اخیر جدید علیە آنان و آدامه سیاست از پیش تعیین شدە “اردوغان” و حزب و دولت مطبوعش به منظور آدامه بازداشت رهبران ، کادرها ، اعضای پارلمان و فعالین این حزب بودە و هست. رجب طیب اردوغان، کە از تە دل این انفجارها را “برکت الهی” برای تکمیل پروژە واگذاری تمام قدرت از سیستم پارلمانی به سیستم جدید رئیس جمهوری می داند کە برای آن لحظە شماری می کند ، رسما اعلام نمود که “انتقام” این سوءقصدها را خواهد گرفت.اگرچە بعد از وقوع انفجارهای شنبە ١٠ دسامبر “حزب دمکراتیک خلق” این انفجارها را محکوم نمود ، اما گوش مقامات و مسئولین دولتی ترکیە به این پیام بدهکار نبود و آنان مصمم به حذف این حزب در وهلە اول در پارلمان بی خاصیت این کشور و سپس در صحنه سیاسی ترکیە هستند.
بنا به گزارشات مختلف منتشر شدە، امروز دوشنبە ١٢ دسامبر ٢٠١٦ مقامات امنیتی و پلیس ترکیە، یورش گستردەای را علیە فعالین و سیاستمداران “حزب دمکراتیک خلق‌ها”، از جمله رهبران این حزب را در دو شهر بزرگ استانبول و آنکارا آغاز و ١١٨ تن از آنان را دستگیر و روانه زندان نمودند. دستگیری این افراد مطابق هیچ دلیل و مدرک “قانونی” صورت نگرفتە است ، بلکە بنا به فرمان سلطان اردوغان و به منظور گرفتن “انتقام” کور انفجارهای روز شنبە از فعالین جنبش های اجتماعی و مسالمت آمیز علنی کار داخل کشور ترکیە، بویژە فعالین و رهبران “حزب دمکراتیک خلق ” سازماندهی شدە کە “اک پارتی” و رهبران آن به شدت از آنان وحشت و نفرت دارند و این حزب را یکی از دلایل اصلی مانع رسیدن “سلطان اردوغان” به اهداف فاشیستی خود می دانند . مقامات ترکیە بهانه زنگ زدە قبلی خود از جملە ” اتهام داشتن ارتباط حزب دمکراتیک خلق ها، با “حزب کارگران کردستان ترکیه (پ ک ک)” را به آنان منتسب نمودەاند. این بهانه در حالی علیە حزب دمکراتیک خلق ها بکار گرفتە می شود کە رهبران آن، بارها رابطە تشکیلاتی خود با “حزب کارگران کردستان” کە در ترکیە ممنوع الفعالیت می باشد و دولت تروریست پرور و حامی “داعش” رجب طیب اردوغان آن را یک “سازمان تروریستی” می‌داند ، تکذیب کردەاند.
“سلطان اردوغان” و حزب و دولتش ، حداقل از انتخابات ٧ ژوئن ٢٠١٥ کە به شکست بزرگ آنان و موفقیت عظیم “حزب دمکراتیک خلق های ترکیە” منجر شد، کینه و نفرت از این حزب و بیشتر از هر زمانی از مردم کردستان و جبهە چپ و انساندوست ترکیە را به دل گرفت و درصدد جبران این شکست برآمد. با چشم پوشی از فعال شدن “داعش” در داخل این کشور و آنجام عملیات های تروریستی در شهر “سورچ” در اردوی تابستانی جوانان سوسیالیست و سپس انفجار ماه نوامبر٢٠١٥ درمیتینگ انتخاباتی حزب دمکراتیک خلق ها در “انکار” و کشتار صدها انسان ، عملآ مسئلە “امنیت” را به رآس همه مسائل راند و به مسئلە اصلی جامعە ترکیە تبدیل نمود. “امنیت ” موضوع فکرشدە و طراحی شدەای از جانب “سلطان اردوغان” و اک پارتی بود کە جامعە ترکیە را به شدت نگران حال و آیندە خود نمود و در تب و تاب آن می سوزاند . سرآنجام با پیروزی کە بعد از ٥ ماه ناامنی داخلی و با به خطر انداختن اگاهانه امنیت جامعە، از جملە اجازە فعال شدن داعش در این کشور و دخالت مستقیم و آشکار در جنگ سوریە ایجاد نمود، در انتخابات ١نوامبر ٢٠١٥ پیروز اصلی “انتخابات” شد. این پیروزی گام اول در راه قدم برداشتن جهت تحقق رویاهای ممنوعە “اردوغان” ، تغییر قانون اساسی و تغییر قدرت از پارلمان به رئیس جمهور بود.
در عرض یک سال گذشتە “اردوغان” ، دولت و حزب متبوعش از هیچ جنایاتی علیە آزادیهای نیم بند در این کشور، ممنوعیت ومحدودیت فعالیت فردی و جمعی، ایجاد محدودیت در راە فعالیت احزاب و سازمانها، سرکوب نشریات و مطبوعات غیرخودی و منتقد، محدودیت فعالیت و آزادی زنان و از جملە لایحە تجاوز مردان به دختران زیر سن قانونی در راه جذب و جلب مردان هوس باز و ضدزن کە در قانون این کشور رابطە جنسی با زنان و دختران از ١٨ سال به بالا است ، یورش گستردە و وحشیانه به مناطق مختلف کردستان و نسل کشی بیرحمانه مردم این دیار و ویران نمودن خانه و کاشانه مردم و به آتش کشیدن هست و نیست آنان کە انسان را به یاد نسل کشی آرامنه توسط “ترک های جوان” در جریان جنگ اول جهانی می انداخت، کوشش برای بازگرداندن حکم اعدام به قانون قضایی این کشور که از سال ۱۹۹۱ در راستای انطباق با قوانین اتحادیه اروپا و تحقق معیارهای کپنهاگ، اجرای مجازات اعدام در این کشور متوقف و سرآنجام در سال ۲۰۰۴ قانون لغو کامل اعدام را به تصویب رسید، کودتا علیە کودتا توسط اردوغان و حزبش در تاریخ ١٥ژوئیە ٢٠١٦کە به کشتار خونین مخالفین و تصفیەهای گستردە در نهادهای سیاسی ، دولتی ، قضایی ، بانک ها ، ارتش ، نیروهای پلیس و امنیتی، مراکز آموزشی و تحصیلی و مطبوعات و تلویزیون کشیدە شد، از دیگر “نعمت های الهی” نازل شدە بر اردوغان ، حزب و دولت متبوعش در راستای تحقق سیاست و استراتژی خود در جهت حفظ “امنیت” جامعە و در واقع حذف امنیت از جامعە و تآمین و گام برداشتن در جهت تثبیت موقعیت و امنیت شکنندە حاکمیت “سلطان اردوغان” بودە است. لشکرکشی به خاک سوریە، جلوگیری از شکست فاحش فرزندخواندە خود”داعش” از تعرض نیروهای “سوریە دمکراتیک” و اشغال مناطقی کە “داعش” در مرز سوریە با جنگ یا مطابق توافق با ترکیە تخلیە می نمود و جنگ و بمباران مناطق تحت کنترل نیروهای “سوریە دمکراتیک” بخش دیگری از سیاست و استراتژی اردوغان و دولت وی در طول یک سال اخیر و گام برداشتن در جهت سلب اختیار از مردم ترکیە و بویژه نیروهای مردمی و نهادهای تودەای و غیرحکومتی بودە است.
یورش گستردە امروز پلیس و نیروهای امنیتی به رهبران و فعالین حزب دمکراتیک خلق های ترکیە ، حزب اصلی مخالف سلطان اردوغان ، بعد از دستگیری دو رهبر اصلی حزب “صلاح الدین دمیرتاش و فیگن یوکسک‌داغ ” و ٩تن دیگر از اعضای پارلمان این حزب در ماه نوامبر گذشتە آنجام می گیرد کە بخشی از یک سناریوی از قبل طراحی شدە است. این اقدام ، گامی دیگر در جهت نظامی نمودن فضای این کشور و سلب آزادیهای سیاسی ، اجتماعی ، فردی و جمعی در ترکیە و حاکم شدن هرچه بیشتر استبداد فردی و فاشیستی “سلطان اردوغان” و حزب و دولت نامبردە است. اردوغان و دولتش با اقدامات اگاهانه تاکنون و از جملە امروز، درصدد مسدود کردن روزنە ضعیفی از فعالیت علنی و قانونی “حزب دمکراتیک خلق ها ” و دیگر نهاد و سازمانهای اجتماعی و مردمی مخالف سیاست های حزب و حکومت در قدرت است. اردوغان با این اقدامات و رفتارهای خود که بعد از کودتا علیە جامعە ترکیە سازمان دادە ، عملآ هزاران جوان ناراضی را به جای پوسیدن در زندانهای مخوف سازمان امنیت این کشور(میت) به کوەهای “قندیل” و پیوستن به نیروی مسلح حزب کارگران کردستان (پ ک ک) تشویق و ترغیب می کند. حزبی کە مسلح شدن و دست بردنش به اسلحە از سال ١٩٨٤ در جواب به کودتای نظامیان و در دفاع از موجودیت خود، به ناچار به این شکل از مبارزە پناه برد. مبارزە مسلحانه در کشورهای استبدادی و دیکتاتور زدە از جملە ترکیە ، ایران ، عراق ، سوریە ، اسرائیل و برخی از کشورهای آمریکای لاتین ، آفریقا و اسیا، شکلی از دفاع از خود و از مردم، توسط احزاب و نیروهای سیاسی و مسلح انقلابی و مردمی است کە اساسآ توسط مستبدین در قدرت در جواب به شیوە مبارزە سیاسی مسالمت آمیز بر احزاب و سازمانهای اپوزسیون تحمیل شدە است . ترکیە تحت رهبری سلطان اردوغان و حزب اک پارتی کە تصور می شود در ماەهای آیندە با تغییر قانون اساسی این کشور از نظام پارلمانی به نظام رئیس جمهوری، آخرین میخ ها را بر تابوت “دمکراسی” این کشور خواهد کوبید، به مسیر خطرناک و اکندە از جنگ و خونریزی چه در داخل و چه با همسایەها ، بویژه دو کانون اصلی بحران خاورمیانه ، یعنی عراق و سوریە گام برخواهد داشت.
مردم ترکیە، جبهە سوسیالیست و چپ آن ، جنبش کارگری قوی و متشکل آن ، مبارزات حق طلبانه و انساندوستانه مردم کردستان برای کسب آزادی و حق تعیین سرنوشت خویش و از جملە حزب دمکراتیک خلق ها ،لازم است دست در دست هم ، با سیاست و شیوە کار متناسب با شرایط کنونی ، با خنثی نمودن توطئەها و سیاست های ضدانسانی و فاشیستی “سلطان اردوغان” و حزب و دولتش کە با حمایت مذهب و شوونیسم ترک به جنگ انسانیت و همه دست آوردهای انسانی و تا کنونی این مردم رفتە ، این مرحلە حساس از تاریخ ترکیە را با سربلندی پشت سرگذاشتە و سرنوشت اصلی قدرت را نه در پارلمان مزدور و حلقە به گوش حاکمان مستبد و فاسد، بلکە در محیط کار و زندگی ، در خیابانهای پرجوش و خروش استانبول ، انکارا، دیاربکر ، ازمیر و جاهای دیگر، جستجو و تعیین تکلیف نمایند.
دوشنبە ١٢ دسامبر ٢٠١٦