فقط مردم متحد میتوانند
اطلاعيه كميته كردستان حزب حكمتيست درمورد :
اعتصاب امروز مردم بانه
بدنبال جنايت تازه جمهورى اسلامى در روزهاى گذشته و كشته شدن دو نفر ديگر از كولبران زحمتكش در منطقه بانه . موجى از اعتراض و رويارويي با نيروهاى سركوبگر جمهورى اسلامى براه افتاده است . روز گذشته كولبران و جمعى از مردم آزاديخواه در اعتراض به اين جنايت تازه جمهورى اسلامى در مقابل فرماندارى بانه تجمعى اعتراضى برپا كردند كه طبق معمول با فريب و وعده دروغين مقامات سركوبگر روبرو شدند .
كولبران و مردم زحمتكش بانه براى ادامه اعتراض و پيگيرى خواستهايشان قرار گذاشتند امروز سه شنبه شهر بانه را به اعتصاب فراخوانند . مردم مبارز و آزاديخواه به اين فراخوان جواب مثبت داده و قسمت اعظم مغازه ها و بازار شهر بانه امروز در اعتصاب بود . مردم بار ديگر در مقابل فرماندارى تجمع كرده و طبق اظهارات شاهدان عينى نيروهاى سركوبگر براى متفرق كردن معترضين از گاز أشك آور استفاده كرده اند .
راه مقابله با كشتار روزانه كولبران زحمتكش ، قربانيان تحميل فقر مطلق از طرف جمهورى اسلامى ، همين است . جنايات روزانه سركوبگران در كردستان درحق كارگران بيكار ، زنان ، كولبران و بقيه تنها بايد با قدرت متحد و دسته جمعى كارگران و مردم آزاديخواه جواب بگيرد . جوانان و فعالين كارگرى در شهر سنندج در اعتراض به مرگ كارگر جوشكار مصلح حسينى همين كار را كرده و نوكران رژيم را دستپاچه كردند . اين موارد نه تنها بايد ادامه پيدا كند ، مهمتر از أن بايد مورد پشتيبانى در نقاط و شهرهاى ديگر قرار بگيرد . وظيفه رهبران و فعالين مبارزات واعتراضات عليه جمهورى اسلامى اينجا معنا پيدا مى كند . دست جمهورى اسلامى فقط با رويارويي متحدانه و همبسته از سر زندگى و جان ومال كارگران و مردم زحمتكش كوتاه خواهد شد . مردم متحد بسادگى شكست نخواهند خورد .
زنده باد اعتراض توده اى عليه جنايات جمهورى اسلامى دركردستان .
٥ سپتامبر ٢٠١٧
اعلامیه حزب کمونیست کارگری- حکمتیست
پاکسازی قومی در میانمار محکوم است!
ایالتِ راخین برمه در آتش تعصب قومی و مذهبی میسوزد. ارتش برمه همراه با فرقه و دستجاتِ متعصب بودائی، پروژه یک پاکسازی قومی و مذهبی را بویژه در یکماه اخیر آغاز کرده اند. کشمکش قومی و مذهبی در میانمار از سال ۲۰۱۲ به تناوب در جریان بوده است. در ماههای آبان و آذر سال گذشته بدلیل تهدیدها و حملاتِ مُکرر ارتش و دستجاتِ بودائی، قریب ۳۰۰ هزار نفر از مردم موسوم به “اقلیت قومی روهینگیا” مجبور به ترکِ منازلِ خویش و فرار به بنگلادش، که نزدیکترین نقطه مرزی با ایالت راخین برمه است، شدند. یک ناظر سازمان ملل در سال گذشته عنوان کرده بود که “نظامیان میانمار به کشتار مردان، سلاخی بچه‌ها، تجاوز به زنان و آتش زدن خانه‌های آنان مشغولند و مجبورشان میکنند که از عرض رودخانه بگذرند و به بنگلادش بروند”. دستجاتِ بودائی نگرانِ بهم خوردنِ تناسبِ جمعیتِ ایالت راخین به نفع مردم موسوم به “اقلیت مسلمان روهینگیا” هستند. در میانمار، نظامیان و دولت خانم سوچی، درست مانند اسلافشان در دنیای آشفته امروز، تروریسم و “مبارزه با تروریسم” را وسیله دمیدن در کوره نفرت پراکنی و پاکسازی قومی و مذهبی کرده اند و در دو هفته اخیر تعداد بیشماری کودک و پیر و جوان، زن و مرد، و هر کسی که داغ لعنت “اقلیت” و “مسلمان” بر پیشانی اش کوبیده اند را به اشکال بسیار وحشتناک و سبعانه ای کشتار کردند.
برمه، تحتِ حاکمیتِ عزیز دُردانه حقوق بشر و برنده جایزه نوبل، خانم آنگ سان سوچی است. جایزه نوبل، البته برای کسانی که ریگی به کفش و توهمی به دستگاه شخصیت سازی این نظام نداشته باشند، سیاسی است. همانوقت که خانم سوچی بعنوان “قهرمانِ دمکراسی حصر شده” در بوق میشد، به مردم زیر چکمه نظامیان در برمه وعده “آزادی” میدادند. سوچی و حزبش بقدرت رسید و اوضاع امروز بدتر از هر زمانی شده است. “اقلیت مسلمان” موسوم به روهینگیا در برمه شهروند محسوب نمیشوند و از همان حقوق محقر شهروندی برخوردار نیستند. این مردم زحمتکش که عمدتا با دامداری گذران میکنند، قربانی عده ای مفتخور بنام “شورای علمای مسلمانان روهینگیا” از یکسو و هویت جعلی “اقلیت مسلمان روهینگیا” توسط دولت برمه از سوی دیگرند. کودکان معصوم و زنان و مردانی که قربانی این تعصب قومی و مذهبی از دو سوی ماجرا میشوند، نه در جنگی حضور داشته اند و نه میدانند که چرا چنین سرنوشتِ شومی یافته اند. آنها با فتوای رئیس جمهور میانمار “خارجی” و “قومی بیگانه” و “مسلمان و غیر بودائی” نام گرفته اند. دنیای دمکراسی و حقوق بشر نیز در خفقان کامل بسر میبرد. خانم آنگ سان سوچی هم برآشفته میشود اگر این قتل عام را کسی “پاکسازی قومی” بنامد و حتی حاضر نشده علیه آن سخن بگوید. لذا همه چیز برای یک قتل عام، یک پاکسازی قومی و مذهبی، یک کشتار دستجمعی، یک مجازات جمعی آماده است. نظامیان و دستجاتِ بودائی اینروزها بار دیگر وقایع شنیع رواندا را تکرار کردند.
نسل کشی رواندا در آوریل ۱۹۹۴ توسط قوم هوتو علیه قوم توتسی در فاصله ۱۰۰ روز حدود یک میلیون قربانی بجای گذاشت. نسل کشی میانمار تکرار رواندا است. اینجا صرفا جای هوتو با بودائی و جای توتسی با روهینگیا عوض شده است. قتل عام در راخینِ میانمار درست مانند قتل عام در رواندا سازمانیافته و در فضای سکوتِ بین المللی رُخ میدهد. این سکوت نه از بیخبری دنیا بلکه از تضاد منافع نیروهای درگیر در منطقه و در متن تروریسم رسمی و میلیتاریسم سازمانیافته دولتی و تروریسم اسلامی و موج ناسیونالیسم افراطی و فاشیسم در دنیای امروز صورت میگیرد. پاکسازی قومی و مذهبی در میانمار مدالی است که بر سینه خانم سوچی و دم و دستگاه پر از رذالتِ سیاسی “حقوق بشر” آویزان است.
مسئول این فاجعه و فجایع مشابه در سوریه و لیبی و عراق و ایران و هرگوشه جهان، نظم حاکم و ضد ارزشهای حاکم است که در آن قرار است؛ انسان بودن، برابر بودن، حق حیات داشتن، آزادی عمل داشتن، و دستاوردهای نسلها مبارزه آزادیخواهانه کارگری و سوسیالیستی را برای همیشه مدفون کند. مسئول جنایت جمعی و پاکسازی قومی و مذهبی سرمایه داری امروز است. بانیان و عناصر فعاله و مجریان این نسل کشی ها، فرانکشتاین های دست پروده این نظام است که افق هولناکی را در مقابل بشریت امروز قرار داده اند. جنایتِ جمعی در میانمار از نقطه نظر ما و هر انسان آزادیخواهی که خود را با روندهای کنونی جهان امروز در تناقض میبیند، بشدت محکوم است. بانیان و مجریان این جنایات اعم از دم و دستگاه آنگ سان سوچی و اسپانسورهای بین المللی اش تا جریانات اسلامی و “شورای علمای” خودگمارده “مسلمانان روهینگیا”، همه و هر کدام به سهم خود در این جنایت مسئولند. سیاستهای انقباضی دولتها برای بستن مرزها و رها کردن مردمی بیدفاع در قصابخانه دستجات متفرقه تروریست و سکوت و انفعال امروز آنان را، باید مجوزی غیر مستقیم بر تداوم این جنایات دانست. بار دیگر و برای هزارمین بار ثابت شد که نفرت قومی و مذهبی و ایدئولوژی دست ساز هویت قومی و مذهبی و ناسیونالیستی دارای چه پتانسیلِ وحشتناکِ جنایتهای ضد انسانی است.
راه حل پایان دادن به این چرخه باطل نسل کشی و نفرت پراکنی ملی و قومی و مذهبی، عروج نیروئی بیرون از این دستجات برای تغییر انقلابی و برپائی نظامی انسان محور و مناسبات اجتماعی انسان محور و برابر است. این امر کارگر و کمونیسم است که متاسفانه و بلافصل در برمه نمایندگی نمیشود. راه حل کوتاه مدت و فوری اعمال فشار افکار عمومی آزادیخواه و انساندوست جهان به نهادهای بین المللی و سازمان ملل و دولتها برای توقف فوری جنایت و کشتار جمعی در میانمار است. کودکان دین و مذهب و قومیت و ملیت ندارند. دنیائی که چنین رفتاری را با کودکان و مردم بیدفاع و سیویل تحمل میکند، وارونه و از ارزشهای انسانی و حس همبستگی انسانی تهی شده است. آنگ سان سوچی و شرکا در برمه درست مانند خامنه ای و البغدادی و طالبان و بن لادن و بوش و بلر و نتانیاهو و شرکای جنایت در دنیای امروز، باید در انظار افکار عمومی مردم پیشرو جهان، بعنوان جنایتکار و مسئول در کشتار دستجمعی بر صندلی اتهام نشانده شوند.
نه قومی، نه مذهبی، هویت انسانی!
حزب کمونیست کارگری ایران – حکمتیست
۱۳ شهریور ۱۳۹۶ – ۵ سپتامبر ۲۰۱۷