اعلامیه: به مناسبت برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای شهر و روستا
کمتر از یک هفته به برگزاری یازدهمین انتخابات ریاست جمهوری نمانده است. درحالی که حاکمان جمهوری اسلامی تمامی تلاشهای رذیلانه و مزوّرانه ی خود را در نشان دادن مشروعیت خود به جهانیان و درعین حال حفظ منافع طبقاتی شان پیش می برند، در صفوف نیروهای چپ تشتت فکری و بعضا نفی نظرات یک دیگر به شیوه ای یک جانبه باعث شده است که دید واحد انقلابی در برخورد به این انتخابات از جانب نیروهای چپ ارائه نشود. لذا در زیر سعی می کنیم به طور فشرده نظرات حزب رنجبران ایران را در برابر انظار کارگران و زحمت کشان و افراد آزادی خواه و دموکرات در این باره قراردهیم:
۱ـ انتخابات نوع پارلمانی هیچ گاه در تاریخ به طور اصولی و دموکراتیک در خدمت کارگران و زحمت کشان و کلیه ی افراد کشور که از سلطه ی بورژوازی و استثمار و ستم آن رنج برده اند ، قرار نگرفته و به مثابه وسیله ای در خدمت حفظ سلطه ی نظام سرمایه داری قرار داشته و طبقه کارگر آگاه در راس گورکنان این نظام، انتخابات نوع شورائی را به مثابه آلترناتیو در برابر آن قرارداده است. به این اعتبار انتخابات نوع پارلمانی از دیدگاه پرولتری مطرود می باشند.
۲ـ اما در شرایطی که طبقه کارگر به قدرت نرسیده ، در استراتژی سرنگونی نظام سرمایه داری اجبارا باید از امکانات تاکتیکی برای نشان دادن ماهیت این نظام و آگاه نمودن توده های وسیعی که توهٌم نسبت به این گونه انتخابات دارند، استفاده کرد. طبقه کارگر برای تقویت نفوذ خود در جامعه و به نسبت توازون قوایش شرکت در انتخابات را نمی تواند کلا نفی کند، به شرطی که امکان معرفی نامزدهای انتخاباتی خود را داشته باشد و بتواند مانعی در تقلب انتخابات توسط حاکمان ایجاد کند.
بنابراین براساس وضع خفقانی موجود در ایران، گفتن این که بی بی سی و رادیو آمریکا هم به نفی انتخابات درایران می پردازند، پس تحریم و افشای این انتخابات توسط نیروهای چپ دلیلی بر همسو شدن با امپریالیستها است، سفسطه ای بیش نمی باشد. کما اینکه امپریالیستها از “دموکراسی”، “حقوق بشر”، “آزادی ملل” نیز امروزه ظاهرا “دفاع ” می کنند و به این دلیل نمی توان به عنوان کمونیست ازاین مقولات صحبت نکرد چون که غدارترین دشمنان طبقه کارگر، دموکراسی، حقوق بشر و آزادی ملی وارد این کارزار شده اند تا از این طریق سلطه ی نو مستعمراتی خود را ایجاد نمایند.
۳ـ بورژوازی به مثابه یک طبقه هیچ گاه متحد و یک پارچه نبوده و ضمن خواست حفظ قدرت در کشورها، در درونش مبارزه بین جناحهای مختلف آن برای پیداکردن جایگاه برتر در استثمار و غارت و چپاول ثمرات نیروی کار دائما جریان داشته است. به این اعتبار در ایران از یک سو بین سرمایه دولتی (با توجه به قدمت تاریخی قدرت فائقه دولت در ایران در تملّک وسایل تولید و وجود سلطنت مطلقه که برهمه چیز حاکم بود) و خصوصی و سرمایه های صنعتی و تجاری، دائما تضاد هست برای کسب بخش بیشتری از کیکی به بزرگی ایران. از سوی دیگر، بخشی از اقشار متوسط و بالای خرده بورژوازی نیز که در تلاش برای کسب موقعیتی برتر بودند در انقلاب بهمن ۱۳۵۷ با بورژوازی متوسط در به زیر کشیدن نظام پادشاهی شرکت کرد و پس از روی کارآمدن رژیم جمهوری اسلامی در دفاع از این نظام چه از طریق شرکت در ارگانهای سرکوب، قلع و قمع نیروهای مخالف به ویژه نیروهای چپ و مایه گذاشتن در جنگ ایران و عراق نقش مهمی در حفظ این نظام ایفا کرد، بدون این که جایگاه مناسبی در این نظام بیابد. لذا در دهه ی اخیر خواستار سهم بیشتری از کیک شده است.
در این ماجرا خرده بورژوازی قشر بالا با سرمایه بوروکراتیک دمسازی بیشتری نشان داد. احمدی نژاد به مثابه سخنگوی این خرده بورژوازی به قدرت رسیده، به دفاع از سپاه پاسداران که اکنون در اداره اقتصاد ایران نقش درجه اولی دارد هم داستان شد و حتا با فشاری که از جانب سرمایه جهانی در تعدیل اقتصادی به حاکمان در عرصه ی خصوصی سازی وارد آمد، جانب پروار کردن سپاه را گرفت و برخلاف این که امروز ظاهرا سپاه پاسداران با وی در افتاده ، هنوز حرف آخر زده نشده است.
رد صلاحیت رفسنجانی و مشائی و عدم شرکت اصلاح طلبان ، دال براین است که در این مضحکه ی انتخاباتی سرمایه دولتی تصمیم گرفته است تا مانع از قدرت گیری فائقه سرمایه های خصوصی گردد. دفاع سپاه از خامنه ای نیز بیش از هر چیز تاکتیکی است. باختن این انتخابات برای آن به معنای حرکت نظام در هماهنگی بیشتر با امپریالیستهای غربی و از دست دادن موقعیت ممتاز ش خواهد بود.
۴ـ این انتخابات حتا با معیارهای نظام سرمایه داری مضحکه ای بیش نیست. از نزدیک به ۷۰۰ نفر نام نویسی کننده در انتخابات ریاست جمهوری تنها ۸ نفر از فیلتر شورای نگهبان گذشتند و در انتخابات شوراهای شهر و روستا نیز صحبت از رد شدن نامزدی بیش از ۱۰۰۰ شرکت کننده می شود.
بیان این واقعیات و نشان دادن این که در حاکمیت نظام جمهوری اسلامی تورم، فقر و نکبت، بی کاری ، عدم پرداخت مزد ها به موقع، تجاوز به حقوق اولیه انسانها، ستم بر زنان، فحشاء، فروش دختران، گسترش کار کودکان و غیره برای بیدار کردن آن بخش از کارگران و زحمت کشان که هنوز نسبت به این نظام توهم دارند، وظیفه ی بی چون و چرای نیروهای چپ و به ویژه نیروهای کمونیست است جهت سازماندهی آنان و نهایتا پیش بردن انقلاب کارگری تا کسب قدرت و ادامه انقلاب تابه آخر و تا محو کامل طبقات و کشاندن هرچه بیشتر آنان به عدم شرکت در رای دهی.
۵ـ مشکل طبقه کارگر درآن است که ویروس تفرقه به جان این طبقه افتاده و به تشدید تشتت نظری و سازمانی آن می پردازد. طبقه کارگر بدون حزب آگاه، مدبّر، مبارز ش و در پیوند فشرده با طبقه، قادر به هیچ پیشروی در تحقق سوسیالیسمِ نیست. آن بخش از خرده بورژوازی که در لباس دفاع از طبقه کارگر وارد این صف شده ولی دست از دیدگاهها و شیوه های نظری و عملی خود بر نداشته، امروز بزرگ ترین ضربه را برای حضور پرقدرت طبقه کارگر در صحنه ی سیاسی ایران می زند. مع الوصف، بدون حضور متحد و یک پارچه نیروهای سیاسی مدافع طبقه کارگر در صحنه انتخابات، امکان افشای همه جانبه این انتخابات و تغییر شرایط سیاسی طبقاتی ولو اندک به نفع طبقه کارگر و توده های زحمت کش غیرممکن و امکان ناپذیر است.
۶ـ بنابراین امروز امر سرنگونی بدون این که طبقه کارگر متشکل در هدایت آن قرارگیرد، در عمل به نفع نیروهای بورژوائی تمام شده و بدون پشتوانه است. از نظر تاکتیکی تحریم انتخابات، بازگو کردن حیله گیریهای ولایت فقیه در کشاندن مردم به رای دهی و کلا افشا گری حول این انتخابات در رشد آگاهی طبقه کارگر و توده های زحمت کش از اهمیت ویژه ای برخوردار است و به همین علت هر نیروی ضد نظام سرمایه داری که به این افشا گری می پردازد، و از شرکت نکردن مردم در انتخابات به طور عملی دفاع می کند، درسطح تاکتیکی گامی هرچند کوچک در جهت منافع استثمار شده ها و سرکوب شده ها در حرکت انقلابی شان به پیش، بر می دارد که خود این هم لازم است اما نه کافی !
۷ـ اگر در انتخابات نمایشی گذشته رژیم، رای دهنده گان به نامزدهای رژیم از ۱۵ ـ ۲۰% تجاوز نکرد، با تصفیه های اخیر نامزدهایی از “خودیها”، امکان هست که رای دهنده گان به نفع کاندیداهای رژیم از ۱۰% نیز تجاوز نکنند و لذا آوردن آمارهائی چند ده میلیونی رای دهنده بعد از انتخابات فاقد هرگونه ارزش حقیقی خواهد بود چون که “مهندسی” انتخابات در دست خودشان است.
به افشای ماهیت ارتجاعی انتخابات ۲۴ خرداد۱۳۹۲ با هر امکانی برخیزیم!
انتخابات نوع پارلمانی در خدمت حفظ نظام سرمایه داری است، زنده باد انتخابات نوع شورائی !!
وحدت پیشروان طبقه کارگر در ایجاد حزب کمونیست امری است عاجل در مبارزه علیه رژیم!
تنها در سوسیالیسمِ انسانها حق دموکراتیک انتخاب کردن و انتخاب شدن را به دست می آورند!
حزب رنجبران ایران ـ ۹ خرداد ۱۳۹۲