قرار در باره تاکتیک اعتصاب غذا
در سالهای اخیر بیش از گذشته، توسل به اعتصاب غذا توسط زندانیان از نحله های سیاسی مختلف بعنوان یک روش مبارزه برای تحقق خواستهای مورد نظر استفاده میشود. متاسفانه این روش مبارزه به اندازه کافی با برخورد انتقادی کمونیست ها و فعالین جنبش کارگری مواجه نشده، بلکه بخشا اصرار ناموجهی وجود دارد که هر مورد اعتصاب غذا توجیه عُقلائی شود و روش اعتصاب غذا و حتی ماراتن مرگ را بعنوان روش مبارزاتی “رادیکال” توجیه کند.
نظر به اینکه؛
• اعتصاب غذا یک سنت مبارزه کارگری نیست، این روش سنت مبارزاتی هیچ جنبش اجتماعی پیشرو نیست،
• اعتصاب غذا یک عمل اساسا فردی است و عمدتا عنصر یاس یا انقلابیگری خرده بورژوازی و روش اعتراض طبقات میانی را منعکس میکند،
• اعتصاب غذا عملی قابل تعمیم نیست و کارگران بجای مبارزه نمیتواند دست به اعتصاب غذا زنند،
• اعتصاب غذا نوعی حمله بخود و نوعی انتخار و نابودی فرد زندانی است که تاثیرات منفی آن دراز مدت است و حتی نابودی و مرگ زندانی برای رژیم اسلامی اهمیتی ندارد،
کنگره حزب تصویب میکند؛
اعتصاب غذا روش و سیاست و تاکتیکی پیشرو نیست و کارگران و کمونیست ها در هر شرایطی ضروری است به سنت های مبارزاتی جنبش طبقه خویش متکی شوند.
زندانی در موارد بسیار کنکرتی ناچار میشود که دست به اقدامات غیر متعارف از جمله اعتصاب غذا و خود کشی بزند. ما ضمن درک این شرایط کنکرت و دفاع از زندانی در مقابل زندانبان تحت هر شرایطی، تاکید داریم که اعتصاب غذا کمکی به پیشروی جنبش کارگری، کمکی به جلب توجه سمپاتیک جامعه در ابعاد وسیع، کمکی به اعتلای افق کارگری برای آزادی جامعه، و کمکی برای بمیدان کشیدن توده های کارگران به مبارزه را نمیکند.
حزب حکمتیست بر سازماندهی یک اقدام پیگیر و اجتماعی در داخل و خارج کشور برای دفاع از زندانیان سیاسی و آزادی آنها بجای سنت اعتصاب غذا و نگرانی موسمی از وضعیت زندانیان در حال مرگ تاکید میکند.
***
قرار مصوب کنگره هشتم حزب حکمتیست
در باره ضرورت گسترش تلاش برای حفاظت از محیط زیست
حاکمیت سرمایه بر تولید و منابع طبیعی جهان و حرص و طمع افسارگسیخته بورژازی در جهت سودجویی بیشتر، امروز بیش از هر زمان خسارات ناشی از آن را متوجه محیط زندگی بشر کرده است. گسترش جنگ در مناطق مختلف جهان، و تخريب مستقيم زيستگاه و نيز افزايش مواد راديواكتيو و سموم ناشى از بمب ها بهره برداری سودجویانه بیش از بیش از منابع طبیعی، آوارگی میلیونها انسان در جستجوی نان و امنیت و شرایط بهتر زندگی، در کنار آن افزایش آلودگی هر چه بیشتر کره زمین در هوا و زمین، از بین رفتن سیستم های طبیعی بازیابی، بشریت را در مقابل تهدیدات جدی قرار داده است.
ایران تحت تسلطه جمهوری اسلامی یک مورد خطیر از این موقعیت هشداردهنده است. ضایع شدن منابع طبیعی، خشک شدن منابع آبی مانند دریاچه ها و چشمه های طبیعی و ته كشيدن منابع زيرزمينى آب، سد کردن مخرب میسر آبها، از بین رفتن جنگلها، آلودگی هوای شهرها و روستاها و حلبی آبادهای اطراف کلانشهرها، کابوس هجوم ریزگردها مجموعا شرایط خطرناکی را برای زیست انسان و گیاهان و حیوانات بوجود آورده اند.
جنبش اعتراض علیه این چپاولگری و این وضعیت خطیر در راستای حفاظت از محیط زیست اکنون در ایران در حال گسترش به یک جنیش مردمی میباشد. اعوان و انصار جمهوری اسلامی که خود عامل اصلی این وضعیت هستند در مقابل این جنبش میایستند و تلاش میکنند مانع گسترش آن شوند. گسترش جنبش اعتراضی در قدم اول مانعی جدی برعلیه سودجویی رژیم و مفت خورانی است که محیط زیست انسان و طبیعت را به باد فنا میدهند.
کنگره هشتم حزب حکمیتست ضمن تاکید براین اصل که تا حاکمیت سرمایه و تولید برای سود دهی از بین نرود نمیتوان روند تخریب طبیعت و ساختار اکوسیستم زمین را به طور قطع متوقف نمود، در عین حال به هر تلاشی برای محدود کردن این تخریبات و حفاظت از محیط زیست ارج مینهد. حزب حکمتیست برخورداری از یک محیط کار و یک محیط زیست ایمن و سالم را حق بدیهی و پایه ای شهروندان میداند.
نظر به اهمیت این مسئله و از آنجا که عواقب وخیم این وضعیت در وهله اول تهدیدی جدی برای طبقه کارگر و مردم تهیدست در ایران و دیگر نقاط جهان است، کنگره هشتم حزب حکمتیست (کنگره اکتبر)، رهبری منتخب و ارگانهای حزبی خود را موظف میداند که:
– عواقب خطیر روند تخریب محیط زیست در سطح جهانی و در جغرافیای ایران را، در میدیای خود خاطرنشان سازد و نقد و آگاهگری و ارائه راه حل به آن را مورد توجه جدی قرار دهد.
– از جنبش هایی که تلاش میکنند خود آگاهی نسبت به محیط زیست و عواقب آلودگی هوا و طبیعت را بالا ببرند و ایجاد یک محیط زیست سالم و رفع تناقض انسان با طبیعت را امری ضروری میدانند، پشتیبانی کند و در تقویت و گسترش آنها و مرتبط ساختن آنها به مبارزات جاری طبقه کارگر تلاش ورزد.
***
در محکومیت کشتار کولبران و تعرض به دستفروشان
(مصوب کنگره هشتم حزب حکمتیست)
در سالهای اخیر بارها شاهد کشتار کولبران و تعرض به دستفروشان به بهانه های “مقابله با قاچاقچیان” و “اخلالگران در اقتصاد ملی” و طرح هائی بنام “ساماندهی” بوده ایم. کولبران و دستفروشان هم سرنوشتانی از بدنه طبقه کارگر می باشند که محصول و قربانیان سیستمی هستند که با تحمیل روز افزون فقر و بیکاری جهت انباشت سود و سرمایه از جان و کرامت انسانها مایه می گذارد.
کولبری یا دستفروشی یک انتخاب نیست بلکه اجباری است برای تامین معاش از طرف کارگرانی که در نبود زمینه و بستر لازم جهت اشتغال با قمار بر روی جان خود تن به قبول انواع خطرات و هتک حرمت از طرف جانیان و پاسداران سود و سرمایه می دهند.
تیراندازی از سوی نیروهای مرزبانی رژیم، خطر میدانهای مین بجا مانده از جنگ ارتجاعی ایران و عراق، عبور از کوره راههای صعب العبور کوهستانی سقوط در دره و ریزش بهمن، باج خواهی و حق گمرک گرفتن از طرف برخی جریانات مرتجع ناسیونالیست و بسیاری موارد دیگر همگی نشان از این واقعیت دارد که با وجود همه این خطرات کولبری یک شغل و انتخاب آزادانه در شان یک انسان نیست.
از دیگر سو دستفروشان نیز برای تامین حداقل معاش مجبور به پهن کردن بساط ناچیز و ایستان در کنار خیابانها و ایستگاههای مترو برای بدست آوردن اندک درآمدی برای ادامه زندگی هستند. در این میان شاهدیم که هر روزه قداره بندها و عوامل مزدور حکومتی سازمانیافته در شهرداری تحت نام مامورین سد معبر به آزار و اذیت این دستفروشان و مصادره اندک سرمایه آنها می پردازند.
* به اعتبار موارد اشاره شده کنگره هشتم حزب حکمتیست مقرر میدارد که:
√ کولبری و دستفروشی شغل نیست بلکه از روی اجبار و تحمیل شده از طرف صاحبان سرمایه می باشد. باید همه افراد بالای ۱۶ سال بیمه بیکاری مکفی دریافت نمایند تا هیچ انسانی برای تامین حداقل نیازهای اولیه خود مجبور به کولبری، دستفروشی یا پناه بردن به شغلهای ناامن و پر خطر نگردد.
√ طرحهایی از طرف دولت سرمایه داران بنام “بیمه کولبران” و “ساماندهی دستفروشان” تنها برای بزک کردن و شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت این بخش از طبقه کارگر می باشد. داشتن شغل مناسب با علایق و تواناییها از حقوق ابتدایی و اولیه هر انسانی است.
***
قرار در مورد اعتیاد و ضرورت مبارزه با این پدیده شوم
اعتیاد در کنار سایر آسیبهای اجتماعی، زخم بزرگی بر پیکر جامعه ایران ایجاد کرده و هزاران جوان و کودک و خانواده آنها را به ورطه نابودی کشانده است. هم اکنون نه تنها مانعی در مقابل رشد آن ایجاد نمی شود، بر عکس، همچون اپیدمی هر روز جوانان و کودکان بیشماری را طعمه خود کرده و از آنان قربانی میگیرد. رشد این سم کشنده و ویرانگر هم اکنون مدارس و محیطهای آموزشی را نیز آلوده کرده است.
جمهوری اسلامی از آنجایی که با ایجاد اختناق سیاسی و فرهنگی و سرکوب آزادیهای سیاسی توان جلوگیری از رشد نارضایتی و مبارزه جوانان را ندارد، از مواد مخدر به عنوان ابزاری جهت نابودی انرژی و پتانسیل جوانان استفاده می کند و نظر به سود نجومی صنعت تولید و توزیع مواد مخدر، خود به عنوان یکی از شبکه های اصلی پخش مواد مخدر عمل می کند.
آمار های دولتی و غیر دولتی از وجود سه الی شش میلیون معتاد در ایران سخن می گویند. بعبارتی دیگر دستکم بیشتر از ده میلیون از اعضای خانواده ها با مسئله اعتیاد و عوارض اجتماعی و روحی و تاثیرات مخرب آن بر اطرافیان و کودکان این خانواده ها درگیرهستند. در حال حاضر همه تلاش فعالین مدنی و اجتماعی و ایجاد نهادهای غیر دولتی برای کمک به معتادین، با موانع قانونی و احضار فعالین روبرو می شود.
روشن است که ریشه و مسبب کلیه مصائب جامعه، از جمله اعتیاد و سایر آسیبهای اجتماعی، نظام سرمایه داری و مشخصا در ایران حکومت اسلامی سرمایه است. فقر و فلاکت و بیکاری و استیصال و از خود بیگانگی و موقعیت روحی ناشی ازاین شرایط است که جوانان را به سمت اعتیاد سوق می دهد. جای هیچ شکی نیست که عامل اصلی بوجود آوردنده نه تنها اعتیاد، بلکه سایر آسیبهای اجتماعی نظام سرمایه داری و جمهوری اسلامی حامی آن در ایران است و باز وجود این رژیم خود یکی از موانع اصلی حل این مشکلات در جامعه است.
بنابر این؛
– کنگره هشتم حزب حکمتیست (کنگره اکتبر) ارگانهای مربوطه حزب را موظف می کند که از هر نوع تلاشی برای آگاهی جامعه و جوانان برای پرهیز از مبتلا شدن به این بیماری دریغ نکند و در عین حال از هر تلاشی در این زمینه برای اعتیاد زدایی و کمک به جوانان برای ترک و بازگشت به زندگی عادی، از جانب نهادهای “اجتماعی و مدنی” غیر دولتی حمایت کند.
– نفس اعتیاد نباید جرم تلقی شود. غیر جنایی کردن زندگی معتادین و ایجاد امکانات و تسهیلات رایگان برای ترک اعتیاد و یا تامین داروی نیازمندان از وظایف اولیه هر جامعه مدرن و پیشرو است که دست باندهای مافیایی و سود جو را خواهد بست. باید حساب قاچاقچیان فروش مواد مخدر از مبتلایان به این بیماری را از هم جدا کرد.
– کنگره در عین حال تاکید می کند و حزب حکتیست عمیقا اعتقاد دارد که حل مشکل اعتیاد و سایر آسیبهای اجتماعی، اساسا در گرو تلاش و مبارزه آگاهانه کارگران، جوانان، زنان و آزادیخواهان جهت ساختن جامعه ای است که در آن آزادی و برابری و رفاه و تندرستی جامعه تضمین شود.
***
قرار در مورد اهمیت تشدید مبارزه علیه ناسیونالیسم در این دوره
١- مشاهده ساده اوضاع فعلی به ما میگوید که احزاب و گروهها و جریانات متعلق به گرایش ناسیونالیسم ایرانی، دارند به تحرک فکری، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی سابق خود به هدف دست بالا پیداکردن ناسیونالیسم ایرانی در صحنه سیاسی ایران و متحد کردن تدریجی جامعه حول این ناسیونالیسم، بعنوان قوی ترین و ریشه دارترین گرایش اجتماعی در ایران، شکلی هدفمند تر، آگاهانه تر و متحد تری میدهند. انگار از قبل با هم نشسته و در مورد آن توافق کرده اند.
٢- هدف از آنهم کاملا روشن است، مقابله کردن با جنبش طبقه کارگر و آزادیخواهانه و دور نگاهداشتن کمونیسم و کارگر از دست بردن به قدرت سیاسی در تحولات سیاسی آتی در ایران و این بار نیز تعیین تکلیف سرنوشت سیاسی جامعه توسط احزاب و نیروهای این جنبش.
٣- در پیشبرد این پروژه از درون خود جمهوری اسلامی و جناحهای آن تا اپوزیسیون پرو و غیر پرو رژیمی در داخل و خارج ایران تا خیل وسیعی از سخنگویان و سیاست پردازان و قلم بدستان این جنبش و حتی میدیا و رسانه های فارسی زبان سپانسور شده توسط دول بورژوازی کشورهای غرب نیز شرکت دارند. چنین فضائی، بعضی از افراد و نیروهای چپ ناسیونالیست سابق را نیز به صرافت پیش کشیدن ترمهای سابق خود، “میهن پرستی”، و یا “ضرورت دفاع از استقلال سیاسی ایران” بعنوان پلاتفرم امروزی خود انداخته است.
٤- همچنین احزاب و گروههای گرایش ناسیونالیسم محلی و قومی که سوخت و ساز سیاسی خود را، در سطح محلی، از وجود ستم ملی وسرکوب مردم توسط دولت بورژوازی مرکزی تامین کرده و تامین میکنند، نیز بیش از پیش برای گسترش نیروی جنبش خود به هدف کسب موقعیت بهتری در مقابل کمونیسم و کارگر در محل، به تکاپو انداخته است.
در رویاروئی با جنبش ناسیونالیستی و جریانات عمده آن:
کنگره هشتم حزب کمونیست کارگری ایران – حکمتیست از کمیته مرکزی منتخب این کنگره میخواهد که مبارزه وسیع و همه جانبه تری را علیه ناسیونالیسم در قالب ایرانی و قومی آن و نقد و افشاء احزاب و گروههای مربوطه را در جدال بر سر مسائل گرهی جامعه در تقابل روزانه خود با جمهوری اسلامی، در دستور کار خود قرار دهد.
***
قرار علیه موقتی سازی شغلی و سركوب تشكل های كارگری
حکومتهای سرمایه داری بخصوص بدنبال بحران اقتصادی یک دهه اخیر، بیش از پیش حقوق و دستاوردهای كارگری را مورد تهاجم قرار داده است. از جمله قراردادهای کار و امنیت شغلی، كه جزء ابتدایی ترین حقوق اولیه كارگر است. در ایران به موازات این تهاجم ها اقدام به إیجاد تشكیلات و تبیین قوانین تشویقی از جمله تأسیس دفتری در قوه قضائیه تحت عنوان “دفتر حمایت از تولید و سرمایه گذاری” و همچنین به اجراء درآوردن “بخشودگی جرائم بیمه ای كارفرما” توسط سازمان تامین اجتماعی كرده است. هدف اصلی این اقدامات تضعیف قدرت طبقه كارگر در مبارزه علیه سرمایه داری، به منظور جلوگیری از متشكل شدن كارگر و باز گذاشتن دست سرمایه دار برای سودآوری و استثمار شدیدتر است.
امروز عملا بیش از هشتاد درصد نیروی كار در ایران با قراردادهای موقت و بخشا سفید امضا كار میكنند. این موضوع در كنار بحران اقتصادی و پیامدهای آن، اصلاح همان قانون كار ارتجاعی بنفع سرمایه داران، بیكاری گسترده، سركوب هر نوع مبارزه كارگری برای ایجاد تشكل و سازمانهای كارگری ابعاد وحشتناكی پیدا كرده است، امری كه مورد اعتراض مستمر بخشهای مختلف طبقه كارگر ایران بوده است.
كنگره هشتم حزب حكمتیست از تلاش و مبارزه بخشهای مختلف طبقه كارگر برای كسب حقوق پایه ای از جمله حق تشكل و إیجاد سازمانهای توده ای كارگران مستقل از دولت، امنیت شغلی، انعقاد قراردادهای دائم، الغای قراردادهای موقت و موقتی سازی شغلی و همچنین قراردادهای سفید امضاء قاطعانه حمایت میكند و آنرا یك جبهه مهم مبارزه كارگری میداند.
كنگره حزب همچنین یك راه قدرتگیری طبقه و ابراز وجود و دخالت سیاسی كارگران در جامعه را، گسترش مبارزه برای امنیت شغلی و ایجاد تشكل های كارگری، مقابله با حیف و میل اموال كارگران از جمله در سازمان تامین اجتماعی و نظارات كارگران بر دارایی خود میداند.
مصوب کنگره هشتم حزب
***
قرار مصوبه کنگره هشتم حزب حکمتیست در مورد:
ضرورت تشدید مبارزه علیه تفرقه قومی و مذهبی در ایران
الف- بر بستر تداوم حاکمیت ننگین جمهوری اسلامی و گسترش تنفر عمیق مردم از این رژیم و با اتکا به ژورنالیسم نوکر و میدیای سخنگوی منافع بورژوازی و با اتکا به مهندسی افکار عمومی ویروس ناسیونالیسم و مذهب را در صحنه سیاسی ایران فعال کرده است. در غیاب هژمونی و نفوذ عمومی سیاست چپ در جامعه ایران، ناسیونالیسم عظمت طلب ایرانی و قوم پرستی بویژه موجب تحرکات قوم پرستانه و مذهبی در ایران و مشخصا در خوزستان، کردستان، آذربایجان و سیستان و بلوچستان شده است و در مواردی موجب پیدایش تظاهرات های ارتجاعی قوم پرستانه و ناسیونالیستی، زیر لوای مبارزه با جمهوری اسلامی شده است که پلاتفرم نفرت پراکنی قومی- مذهبی و پایه گذاشتن کینه و دشمنی در میان صف وسیع انسانهایی است که سالها در کنار هم زیسته اند.
ب- دامن زدن به تفرقه قومی و مذهبی در فضای سیاسی ایران، پدیده ای بسیار خطرناک است. حرکتی علیه زندگی و امنیت و مدنیت مردم و جامعه است. تحرک قوم پرستی و تشدید فعالیت جریانات و گروههای مذهبی در چند سال اخیر محصول حاکمیت ننگین جمهوری اسلامی و دخالتهای فرقه ای رژیم جنایتکار در خاورمیانه است.
ت- سرمایه گذاری دولت فاشیست ترامپ بر گروههای قومی و مذهبی همچون اهرم فشار و ابزار پیشبرد سیاستهای زور گویانه خود در ایران و منطقه و از طرف دیگر امید جریانات قومی و مذهبی به تکرار تجربه عراق و سوریه در ایران با اتکا به پول و اسلحه و امکانات تبلیغاتی آمریکا و دول مرتجع منطقه به بهانه مقابله با جمهوری اسلامی زمینه ساز جنگ و کشتار مذهبی و قومی در آینده و در عین حال بیشترین خدمت را به اهداف ارتجاعی رژیم اسلامی خواهد کرد.
حزب کمونیست کارگری – حکمتیست جبهه بی امان مبارزه مستمر علیه ناسیونالیسم و جریانات ضد انسانی و ضد مردمی مذهبی را گشوده است. طرد و رسوا کردن جریانات ناسیونالیست و مذهبی را وظیفه تخطی ناپذیر خود میداند.
کنگره هشتم حزب کمونیست کارگری- حکمتیست، کارگران و مردم ایران، صف میلیونی انسانهای متنفر از جمهوری اسلامی، جنبشهای آزادیخواهانه اجتماعی و سازمانها و نهادها و تشکل های چپ، مترقی و اجتماعی را به حضور فعال در صف مبارزه علیه ناسیونالیسم ایرانی و قوم پرستی و علیه تفرقه قومی- مذهبی و تاکید بر هویت انسانی و شهروندی یکسان و برابر فرا میخواند.
***
پیام به کنگره حکمتیست:
رفقا، با درود های گرم!
برگزاری هشتمین کنگره حزب را به شما صمیمانه تبریک میگوییم. متاسفانه علیرقم میل باطنی و به دلیل بعضی مشکلات نتوانستیم در کنگره شما شرکت کنیم ولی آنرا از طریق اینترنت با جدیت دنبال میکنیم.
هنوز چند روزی نیست که با سرود انترناسیونالیسم با محمد جراحی وداع کردیم که شاهد ربودن محمود صالحی جلوی درب بیمارستان بودیم. جمهوری اسلامی با دستگیری رهبران کارگری و فعالان سیاسی و اجتماعی و همچنین با آوردن فشار بر روی آنها و خانواده هایشان تلاش دارد تا از این شرایط بحرانی عبور کند. شرایطی که ما هر روز شاهد تظاهرات روزانه کارگران، معلمان، بازنشستگان، پیشکسوتان، دانشجویان، پرستاران، فعالین اجتماعی و محیط زیست، کولبران و همه و همه میباشیم. اینها نشانگر جامعه ای متلاطم و رادیکال میباشد که تغییر نظام را در دستور کار خویش نهاده و به درستی در مراسم وداع با محمد جراحی فریاد میزند که تنها راه رهایی سوسیالیسم است.
در شرایطی حضور منسجم و پر قدرت احزاب و سازمانهای کمونیستی بسیار ضروری و پر اهمیت میباشد. باید حضور ما در عرصه سازماندهی و متشکل کردن این اعتراضات فعال بوده و از فاز تحلیل و تفسیر اعتراضات عبور و به امر سازماندهی بپردازیم. سکتاریسم و محفلگرایی متاسفانه یکی از بزرگترین مشکلاتی است که چپ ما با آن درگیر میباشد. اتحاد هر چه بیشتر کمونیستها در چنین شرایطی ضروری و باید در دستور کار قرار گیرد.
دستتان را به گرمی میفشاریم و برایتان کنگره موفقی را آرزومندیم.
امیر از طرف رادیو پیام کانادا