حزب اتحاد کمونیسم کارگری چند اطلاعيه در باره پايان اعتصاب زندانيان سياسى زن٬ پرستاران بيمارستان فوق تخصصى رشت٬ کارگران شرکت ساختمانى پردال٬ کارگران سد بيجار

 

کارگران سد بیجار رودبار
2 ماه دستمزد معوق!

بنا به خبر دريافتى٬ بیش از 200 نفر از کارگران پروژه احداث سد بیجار رودبار در استان گیلان تا امروز چهارشنبه هفدهم آبان دستمزدها و مبالغ اضافه کاری 2 ماهه شهریور و مهر را دریافت ننموده اند. عوامل کارفرما با وعده های پوچ امروز فردا، با عوام فریبی و دروغ و با تهدید کارگران به اخراج و بیکاری همچنان با گستاخی از پرداخت دستمزدهای ناچیز کارگران طفره می روند. تعدادی از کارگران که از شهرستانهای دوردست هستند در کمپ واقع در محل احداث سد بطور شبانه روزی در شرایطی که از همه امکانات حداقل رفاهی و بهداشتی و غذایی محرومند به سر می برند. بخش دیگری از کارگران اهل مناطق بیجار و رودبار می باشند که بعلت بیکاری و فقر و عدم شغل مناسب به ناچار به کار شاق و توانفرسا در احداث سد بیجار تن داده اند درازای دستمزدهای ناچیزی که بطور مرتب عوامل کارفرما با جرزنی و ریاکاری همین دستمزدهای اندک را که خانواده های کارگری برایش بشدت در مضیقه و تحت فشار می باشند را با تاخیر و کارشکنی پرداخت می نمایند.

یکی از کارگران میگفت: زندگی در کمپ و اینجا فاجعه است. اولا ساعت کاری ما هیچ حد و مرزی ندارد. عمدتا در اکثر اوقات شبانه روز از ما کار می کشند. وضعیت و کیفیت غذا و تغذیه و بهداشت صفر، امکانات رفاهی و استراحتی هیچ، دستمزدهای 300 هزار تومانی که آن را هم نمی پردازند به جای خود، قراردادهای موقت و سفید امضا یک طرفه برابر با خواست و منفعت کارفرما به جای خود، خطر اخراج و بیکاری هر لحظه، فشار کار و استثمار بیش از حد و خستگی مفرط و همیشگی ناشی از کار اضافی، دوری از خانواده و عزیزان و نگرانی همیشگی از جهت اجاره خانه عقب افتاده و فقر و بی پولی خانواده و کمبود و کسری هزار و یک نیاز در زندگی خانواده هایمان. مدیران و سرمایه داران شرکت مهندسین و مشاورین یکم در اینجا ما را با زنجیر نیاز و احتیاج به بردگی و اسارت گرفته اند و خانواده هایمان هم دور از ما در آنجا در نهایت فقر و محرومیت و بی حقوقی در دنیایی از ستم و بی حقوقی غوطه ورند. زندگی ما و خانواده هایمان سند جنایت و دزدی و سود جویی سرمایه داران و حکومت اسلامیشان است.

سد بیجار واقع در منطقه رودبار از جمله پروژه های بزرگ تامین منابع آب در استان گیلان می باشد. کارگران سد بیجار با قراردادهای 1 تا 6 ماهه و دستمزدهای 300 هزار تومانی و ساعت کاری شبانه روزی طرف قرارداد شرکت مهندسین مشاورین یکم می باشند. عوامل کارفرما و شخص شنتیا مدیر شرکت در تبانی و زدوبند و اختلاس و رشوه و همچنین بالا کشیدن دستمزدهای ناچیز کارگران از قبل پروژه احداث سد بیجار به ثروت اندوزی و انباشت پولهای میلیاردی در حسابهای بانکیشان مشغولند.
مرگ بر جمهوری اسلامی!
آزادی٬ برابری٬ حکومت کارگری!
زنده باد جمهوری سوسیالیستی!

حزب اتحاد کمونیسم کارگری
۷ نوامبر ۲۰۱۲- ۱۷ آبان ۱۳۹۱
کارگران شرکت ساختمانی پردال
6 ماه دستمزد معوق!

بنا به خبر دريافتى٬ بیش از 30 نفر از کارگران شرکت ساختمانی پردال بیش از 6 ماه، یعنی از اردیبهشت ماه تاکنون ریالی دستمزد دریافت نکرده اند. عدم دریافت دستمزدهای بسیار ناچیز و اندک در حالیکه فقر و بیکار و گرانی و تورم کولاک می کند٬ زندگی و معیشت خانواده های محروم کارگران را در ورطه سقوط و نابودی جدی قرار داده است.

در جواب کارگران معترضی که دستمزدهایشان را میخواهند مافی و افشار مدیران شرکت با دروغگویی و آه و لابه با مظلوم نمایی و تظاهر به بی پولی و ورشکستگی با سماجت و کارشکنی از پرداخت دستمزدهای معوق کارگران خود داری می ورزند. بنا به اخبار موثق مافی و افشار در حالیکه دستمزدهای کارگران را نمی پردازند و با پول همین دستمزدهای پرداخت نشده کارگران در مناطق مختلف تهران از جمله در بلوار مرزداران با تمام توان و امکانات به بساز و بفروش و احداث آپارتمانهای بزرگ مسکونی و ثروت اندوزی مشغولند.

اوضاع زندگی کارگران شرکت بسیار اسف بار است. اکثر کارگران مهاجر بعلت بیکاری و فقر از استانهای کردستان و آذربایجان و تعدادی هم از شهروندان افغانستانی هستند. کارگران و انسانهای شرافتمندی که دور از خانه و خانواده، در تنهایی با جیبهای خالی و عمدتا ساکن در ساختمانهای نیمه کاره و در حال احداث و دل نگرانی و مشغله های ناشی از خانواده و کمبودهایش.

شرکت ساختمانی پردال با بیش از 30 نفر کارگر قراردادی با قراردادهای سفید امضا 20 تا 30 روزه و ساعت کاری صبح تا شب با دستمزدهای 300 تا 400 هزار تومانی پرداخت نشده٬ سازنده انواع برجها و پروژه های ساختمانی در شهر تهران است. از جمله پروژه های فعلی شرکت ساختمان سازی در مناطق بیمه شهرک اکباتان و بلوار مرزداران تهران می باشد.

مرگ بر جمهوری اسلامی!
آزادی٬ برابری٬ حکومت کارگری!
زنده باد جمهوری سوسیالیستی!

حزب اتحاد کمونیسم کارگری
۷ نوامبر ۲۰۱۲- ۱۷ آبان ۱۳۹۱
پرستاران بیمارستان فوق تخصصی رازی رشت
بازهم دستمزدهای معوق!

در اطلاعیه قبلی در تاریخ 12/6/91 اعلام داشتیم بیش از 300 نفر از پرستاران و نیروهای خدماتی بخشهای مختلف بیمارستان فوق تخصصی رشت دستمزدهای چندین ماهه بابت انجام اضافه کاری را طلبکارند. گفتیم شفقی مدیر بیمارستان به همراه عواملش از پرداخت دستمزدهای پرستاران طفره رفته و پرستاران معترض را مورد تهدید اخراج و بیکار سازی قرار داده اند و اما تا امروز هفدهم آبان ماه نیز مبالغ اضافه کاری 3 ماهه مرداد، شهریور و مهرماه پرستاران و نیروهای خدماتی پرداخت نشده است. شفقی در جایی با تهدید و عتاب گفته است: اعتراض بی اعتراض، هر کسی که خیلی ناراحته و معترضه بیاد تا من تکلیفش رو روشن کنم، نگاهی به وضع مملکت بیاندازید، نگاهی به این همه بیکاری و نابسامانی بیاندازید٬ پس قدر اینجا را بدانید.

این حرفها عمدتا مزخرفاتی است که در همه جا و در همه مراکزی که دستمزد و کار و زندگی و معیشت کارگران به تاراج میرود توسط سرمایه داران و پادوهای درجه چندم حکومت اسلامی نشخوار می شود. حکومت اسلامی و همه کاربدستان جنایتکار و آدمکشان دزد و حرفه ایش باید بدانند نمی توان زندگی دهها میلیون انسان زحمتکش و شرافتمند را به گرو گرفت، گرسنگی داد و در لجنزار فقر و محرومیت و بی حقوقی مطلق فرو نمود و در عین حال با زبان تهدید و سرکوب و زورگویی و زندان و شکنجه و اعدام به دنبال حفظ و گسترش بساط جنایت و دزدی بود.

این شرایط فقر و فلاکت و این دنیای سرکوب و ستم حکومت اسلامی و سرمایه داران دیری نخواهد پایید. طغیان خشم و آتشفشان گرسنگان و محرومان در راه است.
مرگ بر جمهوری اسلامی!
آزادی٬ برابری٬ حکومت کارگری!
زنده باد جمهوری سوسیالیستی!

حزب اتحاد کمونیسم کارگری
۷ نوامبر ۲۰۱۲- ۱۷ آبان ۱۳۹۱
پایان اعتصاب غذای زندانیان سیاسی زن

روز سه شنبه ۹ آبانماه، تعدادی از زندانیان سیاسی زن بند ۳۵۰ در اعتراض به اذیت و آزار، تحقیر و توهین و آزار جنسی زندانبانان دست به اعتصاب غذا زدند. طبق گزارشات رسیده در این روز ۲۰ نفر از نیروهای گارد یکان حفاظت زندان اوین، به این بهانه که مشکوک به ارسال تکست از طریق تلفن موبایل به بیرون زندان هستند، به بند ۳۵۰ یورش بردند. ابتدا تمام زندانیان را از بند خارج کرده و بند را بازرسی کردند. سپس تک تک زندانیان سیاسی را بشکلی بسیار آزار دهنده و شنیع مورد بازرسی بدنی قرار دادند.

این آزار و توهین با اعتراض کلیه زندانیان سیاسی بند زنان ۳۵۰ روبرو شد. آنها از مسئولین خواستند که بخاطر این توهین و آزار از زندانیان عذرخواهی کنند و ضمانت دهند که دیگر چنین اتفاقی رخ نخواهد داد. زندانبانان اسلامی به خواستهای زندانیان وقعی نگذاشتند و در نتیجه تعدادی از زندانیان بنام بهاره هدایت، شیوا نظر آهاری، ژیلا کرم زاده مکوندی، نسیم سلطان بیگی، نازنین دیهیمی، مهسا امرآبادی، حکیمه شکری، ژیلا بنی یعقوب و راحله زکایی، تصمیم گرفتند اعتراض خود را با دست زدن به اعتصاب غذا پی گیرند.

بدنبال این اعتصاب غذا، روز پنجشنبه ۱۱ آبان، ۳۳ نفر از زندانیان سیاسی بند زنان ۳۵۰، طی نامه ای به رئیس زندان اوین ضمن اعتراض به برخورد خشن و شنیع مامورین گارد حفاظت، حمایت خود را از زندانیانی که به اعتصاب غذا دست زده اند، اعلام کردند. مسئولین زندان ابتدا فشار بیشتری را بر اعتصابیون غذا تحمیل کرده و آنها را به انتقال به سلول انفرادی و ممنوعیت ملاقات با خانواده تهدید نمودند. پس از یک هفته از این اعتصاب غذا، طبق گزارشات واصله بدنبال وعده مسئولین زندان به پیگیری خواست آنها و برخورد با خاطیان، اعتصابیون به اعتصاب غذای خود پایان دادند.

اما نسرین ستوده پس از سه هفته هنوز در اعتصاب غذا بسر می برد. نسرین ستوده پس از اعتصاب غذا به بند امنیتی ۲۰۹ زندان اوین منتقل و ممنوع الملاقات شده است.

حزب اتحاد کمونیسم کارگری، اسارت، شکنجه و اذیت و آزار این زنان را قاطعانه محکوم می کند. رژیم جنایتکار اسلامی طی سی و سه سال حاکمیت، فقط و فقط با توسل به زندان، شکنجه و اعدام مخالفین، آزادیخواهان و کمونیست ها توانسته قدرت خود را حفظ کند. اما شرایط برای ادامه حیات آن هر روز سخت تر و سخت می شود. اعتراضات مردم، اعتراضات کارگری، زنان و جوانان دائما کابوس سقوط را در مقابل چشمان آن ترسیم می کند. اعتراضات زنان زندانی سیاسی، یک نمونه از مبارزات مردم علیه این رژیم کثیف و جنایتکار است. باید با همبستگی و حمایت از خواستهای این زندانیان رژیم اسلامی را به عقب نشینی واداریم.
مرگ بر جمهوری اسلامی!
آزادی٬ برابری٬ حکومت کارگری!
زنده باد جمهوری سوسیالیستی!

حزب اتحاد کمونیسم کارگری
۷ نوامبر ۲۰۱۲- ۱۷ آبان ۱۳۹۱