کوبانی مظهر استقامت مردمی، برای دفاع از زندگی و آزادی است
اکنون بسیاری از مردم دنیا میدانند مبارزه مردم کوبانی برای چیست و شاهد مقاومت تودهای،زنان ومردان کوبانی هستند.به همین دلیل نیازی برای ارائه شناخت این زنان و مردان و جوانان نمی بینم.بلکه میخواهم برای چندمین بار و برای آن کسانی که به خواب خرگوشی فرو رفتهاند یاد آوری شود،برای پیروزی واقعی مبارزه علیه ستمگریهای سرمایهداری کنونی به جز اتکا به خود طبقه کارگر و زحمتکش و همه مردم آزادیخواه،آزادی تصویری خیالی است.زیرا در هیچ شرایطی سرمایهداری جهانی رهایی انسان را در برنامهاش قرار نداده است.پروژههای اخیر امپریالیستی در مناطق خاورمیانه و مانورهای خندهآور و مضحکشان و نقش قهرمان منطقه،علیه داعش را بازی کردن،سناریو و پروژهای بیش نبوده،زیرا هدفشان کلاه گذاشتن بر سر تودههای مردم و فریب آنها است.و این سناریو بسیار عالی طراحی شده و به آسانی قابل لمس است.در واقع نیازی به اعداد و ارقام پیچیدهای نیست.همه چیز با برنامه ریزی مناسب پیش میرود.غارت ارزان نفت و گاز و فروش انواع اسلحههای پیش رفته،بازار گرم و خوبی برای کارخانههای آدمکشی سرمایهداران رنگارنگ پدید آورده است،طعم همیشگی آن نیز فعال نگهداشتن تنور تفرقههای مذهبی و قومی است.داعش و امثال داعش پروژههایی هستند تا بتوانند به اتکای آنها،علاوه بر منحرف نمودن افکار تودهها از توجه به مشکلات اساسی،همچون بیکاری،فقر و بی مسکنی و عدم تامین آزادیهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگ انسانی وانواع مصیبتهای وارده،به مسائل حاشیهای همچون جنگهای قومی و مذهبی رانده شده، تا در سایه این پراکندهگی به آسانی سودهای بسیار هنگفتی از غارت نفت و گاز و سایر معادن منطقه برایشان ایجاد شود.
حال پدیده بردهداری نوین،بربریت آشکاری را برای ما بیان میکند.پروژهای چندین ساله آنها اکنون در این سرزمینها برایشان افقی تازه گشوده است.به هر اندازه کارگران و زحمتکشان نسبت به دفاع از خویش بی تفاوت باشند به همان اندازه و بیشتر، آنها سود خواهند برد.برای همین است همه جناحهای امپریالیستی از پیروزی مردم کوبانی وحشت دارند.زیرا این حرکت اجتماعی،حرکت تودههای تحت ستم بوده و مستقیما توسط خود آنها هدایت و رهبری میشود و علاوه بر آن نشانه دفاع از زندگی و برابری در آن نمود یافته است.که این شیوه دفاع و مبارزه با متدولوژی و روش سرمایهداری کنونی همساز نیست.و برای یاد آوری تاریخی نیز به نکته و پیشنهادی که تعدادی از کارگران و فعالین کارگری کردستان ایران در گذشته طی بیانیهای که ارائه داده بودند،اشاره مینمایم(1).در آن بیانه به موضوعی واقعی و عینی برای مقابله با ستم گری و گرفتن کسب امتیاز و رفع ستم ملی پرداخته شده بود و آن هم اتکا به نیروی مادی و عینی و قدرتمند که همان نیروی خود کارگران و زحمتکشان تحت ستم است.زیرا راه حل مطالبات و خواستههای واقعی و انسانی،تنها در گرو مبارزه خستگی ناپذیر و متحدانه تودهای به دست خواهد آمد.و هر گز نباید از سرمایهداران انتظار دفاع از خواستههای انسانی باشیم،زیرا سرمایهداری هر گز در پی متحقق شدن خواستههای بر حق زحمتکشان نیستند.اگر خلاف آن را انتظار داشته باشیم بی شک دچار توهم خواهیم شد. خوشبختانه تا کنون چنین روش تسلیم طلبانهای در کوبانی عقیم بوده زیرا توده ستم دیده کوبانی نشان داد تنها اراده خود مردم زحمتکش، کارگران و انسانهای تحت ستم میتواند مسیر مبارزه سالم و درست انسانی را برای رهایی تدوام بخشد.حتی اگراین مقاومت به شکست هم منجر شود،بی شک این شکست بهتر از قبول یوغ ستمگران و سرمایهداران است.وظیفه همه انسانهای آزادیخواه دفاع از حقانیت مردم و مقاومت کوبانی در مقابل جریان ارتجاعی داعش و سایر نیروهای ستمگرمی باشد .به هر اندازه تودههای مردم آزادیخواه به پشتیبانی مادی و معنوی آنها به پردازند،مسیر پیروزی آنها هموارتر خواهد شد،و نهایتا زیر بار ستمگریهای سرمایهداران نخواهند رفت.
جهانگیر محمود ویسی ،عضو کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری
12/07/1393
http://kargardk.mihanblog.com/post/6