بیانیه حزب کمونیست کارگری کردستان در مورد برگزاری رفراندم!
ستم و سرکوب قومی دیرینه مردم کردستان توسط دولتهای سرکوبگر و نژادپرست عراق نارضایتی وسیع مردم را ببار آورده است. این امر همزمان، به پایه اختلاف و کشمکشهای سیاسی دراز مدت میان دولت مرکزی عراق و جنبش ناسیونالیستی کرد تبدیل شده است. عدم وجود و حضور یک راه موثر و کارساز برای حل این مسئله از یکطرف و از طرف دیگر اختلاف و انشقاقی که توسط هر دو جنبش ناسیونالیستی کرد و عرب میان مردم کرد زبان و عرب زبان ایجاد و دامن زده شده است، به مرورزمان این مسئله را چنان عمیق کرده است که باهم زیستن آزادانه مردم کردستان و سایر مردم عراق با مشکل مواجه شده است. بدنبال خیزش سال ١٩٩١ بدلیل اوضاع سیاسی و اداری، کردستان عملا راه جداگانه ای در پیش گرفت. در دوره بلاکلیفی سیاسی و سپس در سال ٢٠٠٣ و غرق کردن کردستان در فدرالیسم ارتجاعی قومی، اختلاف و کشمکش قومی را تشدید کرده و یکبار دیگر بناچار مسئله جدایی را در مقابل جامعه کردستان قرار داده است.
حزب کمونیست کارگری کردستان همیشه بر این امر تاکید کرده است که راه حل مناسب و موثر برای حل این معضل مراجعه به آرای عمومی مردم کردستان در یک رفراندم است که طی آن مردم کردستان تصمیم بگیرند ،که آیا میخواهند از عراق جدا شده و دولت مستقلی تشکیل دهند و یا اینکه با برخورداری از حقوق برابر شهروندی و بدور از هرگونه تبعیض و فشاری درچارچوب عراق بمانند. پس از گذشت ٢٢ سال از تصویب و اعلام این راه حل توسط حزب کمونیست کارگری در ژوئیه سال ١٩٩٥، احزاب در قدرت ناسیونالیسم کرد بالاخره به آن تن دادند. در آن بیانیه برمبنای اینکه در عراق رژیمی ناسیونالیست و قومپرست عرب برسرکار است و مردم کردستان را بعنوان شهروندان درجه دوم بحساب میآورد، حزب کمونیست کارگری پیشنهاد میکند که مردم کردستان به جدایی از عراق و تشکیل دولت مستقل رای بدهند. همزمان نیز، جهت تضمین برخورداری از دولتی مترقی و بدور از تعلقات ارتجاعی قومی و مذهبی و تامین برابری حقوقی همه شهروندان، برضرورت دولتی سکولار و غیرقومی تاکید میکند. درطی این ٢٢ سال حزب ما مدام برای تحقق این امر تلاش کرده است.
درطی این ٢٢ سال و در ادامه لگدمال کردن اراده مردم کردستان، احزاب بورژوا-ناسیونالیست و اسلامیها نه تنها از این حق مردم در کردستان دفاع نکرده اند، بلکه در برابر تلاش حزب کمونیست کارگری برای متحد کردن مردم کردستان حول این مسئله مانع ایجاد کرده اند. حتی اتحادیه میهنی کردستان به بهانه اینکه این موضوع “امنیت ملت کرد” را بخطر میاندازد، در سال ٢٠٠٠ با زور اسلحه فعالیت حزب کمونیست کارگری عراق را ممنوع کرد! سران ناسیونالیست کرد، از جمله جلال طالبانی، از استقلال کردستان بعنوان رویا نام میبرند.
بدین شیوه، سیاست منفعت طلبانه بورژوازی کرد و احزابش، باعث شد که جامعه کردستان از برداشتن چنین گامی عقب بیافتد. درطی این ٢٢ سال این احزاب، مردم کردستان و موضوع رفراندم را بنا به منافع خود قربانی کرده، و بیش از دو دهه است که جامعه کردستان را در تلاطم بحران سیاسی و جنگ و اختلافات داخلی و دخالت دولتهای مرتجع منطقه و جهان، و فدرالیسم قومی و قدرت میلیشیایی نگاه داشته اند. شکاف و دودستگی قومی را وسعت بیشتری داده و خطر جنگ قومی را به تهدیدی جدی تبدیل کردند.
امروز احزاب بورژوازی کرد پای برگزاری رفراندم در روز ٢٥ سپتامبر امسال آمده اند. ما معتقدیم که این مدت زمان برای برگزاری رفراندم کوتاه است و فرصت کافی برای آشنایی مردم با برنامه و پلاتفرم سیاسی احزاب و جریانات موجود، را تامین نمیکند (ما قبلا اعلام کردیم که یکدوره ٦ ماهه قبل از برگزاری رفراندم برای تامین چنین شرایطی ضروریست)، بویژه درشرایط فعلی که قدرت و پول و میدیای گسترده در دست و تحت کنترل کامل آنهاست. علیرغم این، حزب کمونیست کارگری کردستان در جهت و برای برگزاری رفراندمی که مردم کردستان بتوانند بدور از هرگونه فشار و زورگویی و با چشمانی باز در آن نقشی موثر و فعال ایفا کرده و درباره آینده این جامعه تصمیم بگیرند، میکوشد. برای تامین این مسئله ما بر پرنسیپها و اصول زیر تاکید و پافشاری کرده و تمام تلاش خود را جهت برگزاری رفراندم برمبنای این اصول خواهیم کرد. برهمین مبنا تمام مردم کردستان و همه احزاب و گروههای سیاسی را جهت پیروی از این اصول فرامیخوانیم. حزب کمونیست کارگری کردستان آمادگی کامل خود برای بحث و مذاکره و تبادل نظر و همکاری با هرگروه و جریانی که خود را طرفدار و مدافع این اصول میداند، اعلام میکند:
۱- رفراندم بمنظور رای گیری از مردم کردستان برای اینکه آیا میخواهند جدا شده و دولتی مستقل تشکیل دهند، و یا اینکه میخواهند با برخورداری از حقوق مساوی با عراق بمانند، در تمامی مناطق کردنشین، یعنی “اقلیم کردستان” و “مناطق مورد مشاجره”، همزمان انجام میشود.
۲- رفراندم تحت نظارت سازمانی بین المللی، نظیر “سازمان ملل متحد” برگزار شود.
۳- رفراندم باید در شرایط و محیطی آرام، همراه با تامین و تضمین شرایطی مناسب برای شرکت شهروندان در فضایی سیاسی و بدور از هرگونه فشار و زورگویی برگزار شود. بدین منظور جز نیروهای امنیتی – حفاظتی، همه میلیشیا و نیروهای مسلح باید از شهرها و محل و مناطق زندگی مردم دور نگه داشته شوند.
۴- تمام احزاب و گروههای سیاسی در کردستان باید دارای فرصت مساوی برای تبلیغ مواضع خود در مورد برگزاری رفراندم باشند.
۵- بدنبال اتمام رفراندم و اعلام نتیجه آن، اگر نتیجه تصمیم بر جدایی کردستان شد باید بدنبال آن و بلافاصله رفراندمی دیگر در مناطق کردنشین خارج از محدوده تسلط اقلیم و “مورد مشاجره”، میان همه ساکنین این مناطق مستقل از انتسابشان به هر ملیتی، برای تعیین تکلیف این نواحی و رای دادن به اینکه میخواهند به دولت مستقل کردستان بپیوندند و یا در چارچوب عراق بمانند، انجام گیرد.
این، سناریویی مناسب و موثر برای تامین این امر است که مردم کردستان و کرکوک و نواحی دیگر بدور از هرگونه فشاری رای خود را جهت تعیین تکلیف مسئله ای بسیار حساس و پیچیده در عراق، به نحوی که راه را بر هرگونه مصائب ناخواسته و نگرانی از جنگ و اختلاف قومی میبندد، بدهند.
حزب کمونیست کارگری همه مردم کردستان را به شرکت فعال در پروسه برگزاری رفراندم فرا میخواند. ما همچنین اعلام میکنیم که نتیجه رفراندم باید بعنوان تصمیم مردم کردستان برسمیت شناخته شده و عملی و اجرا گردد. ما علیه هرگونه بازی با نتیجه رفراندم و سواستفاده از آن برای مقاصد سیاسی احزاب سیاسی در قدرت خواهیم ایستاد. همچنین علیه اعمال هرگونه فشاری که از جانب دولت عراق و جریانات ناسیونالیستی و اسلامی و میلیشیاهای عراق و یا دولتهای منطقه و جهان علیه تصمیم و اراده مردم کردستان، خواهیم ایستاد.
حزب کمونیست کارگری همه مردم کردستان را به دادن رای به جدایی و تشکیل دولتی مستقل در این رفراندم دعوت میکند. این، جامعه را از خطر و نگرانی جنگ و اختلافات قومی دور نگه میدارد و مانعی بزرگ برسر راه مبارزه طبقاتی طبقه کارگر را از میان برمیدارد، و به پوچی و دروغ بودن همسرنوشتی کارگر و بورژوازی کرد خاتمه میدهد. همزمان، از همین حالا براین تاکید میکنیم که دولت مستقل کردستان باید دولتی سکولار و غیر قومی باشد. یعنی دولت همه ساکنین کردستان باشد و تمامی شهروندان بدور از هرگونه تعلق و تعریف قومی و طایفه ای و مذهبی، به صرف شهروند بودن، در مقابل قانون دارای حقوق یکسان باشند و هرگونه تبعیض میان شهروندان برمبنای قومیت و مذهب و طایفه ای و جنسی و … باید ممنوع باشد.
اواسط ژوئن ۲۰۱٧