سهم ما از توافق هسته ای
یک هفته پس ازانتشاربیانیه مشترک نمایندگان جمهوری اسلامی و کشورهای پنج بعلاوه یک در لوزان، کارناوال شادی، امید، وعده و وعید، تهدیدو دروغ و فریب، از طرف مذاکره کنندگان و رسانه های رسمی شان همچنان ادامه دارد. از غرولندها وخط ونشان کشیدنهای بخشهایی از حاکمیت که بگذریم، مقامات ریز و درشت دولت و ” نخبگان اقتصادی” به یکدیگر وعده میدهند ” این مسئله ثمرات مثبتی را برای اقتصاد ما به همراه خواهد داشت چراکه بخشی از منابع ما آزاد، بخشی از محدودیت‌های ما در فروش، صادرات و واردات کاهش پیدا میکند که برآیند این مسائل برای اقتصاد ما مثبت و قابل توجه است.” (جمشید پژویان، اقتصاددان)
هرچند روشن است که منظور از” ما” در گفته های ایشان، ما اکثریت جامعه، یعنی کارگران و مردم کارکن نیستیم، اما “دبیر اقتصاد کلان مجمع تشخیص مصلحت نظام”، برای اینکه خیالمان را کاملا راحت کرده باشد که ثمرات مثبت مورد نظر ایشان و کل بورژوازی ربطی به بهبود زندگی، معیشت و رفاه اکثریت مردم نخواهد داشت، بلافاصله اضافه می کند: “به طور قطع این تحریم‌ها در طول زمان و به تدریج خواهد بود، در نتیجه نباید انتظار یک جهش شگرف را داشته باشیم، بلکه باید انتظار ما به این‌گونه باشد که بهبودی نسبی در بودجه دولت پدید آید.”
تا آنجا که به تاثیرات اقتصادی توافق هسته ای در ایران مربوط میشود، شاه بیت تحلیلهای تمام جریاناتی که آنرا “پیروزی ملت ایران” اعلام می کنند، همین مواردی هستند که جمشید پژویان به ایلنا گفته است. به این ترتیب روشن است که از نظر اینها، سهم ما ازتوافق هسته ای، همانطور که خبر گزاری مهر گزارش کرده است، ” در بهترین حالت کمترین میزان حقوق و دستمزد در بین کشورهای مختلف جهان” خواهد بود. تجربه سی و شش ساله کارگران و مزدبگیران هم این را تایید میکند. جمهوری اسلامی چه با تحریم های غرب چه بدون تحریم، چه با رشد اقتصادی وچه در شرایط رکود و تورم، حکومت تحمیل فقرسیاه وفلاکت به جامعه است. چیزی که در این میان جدید است، وسران جمهوری اسلامی و دنبالچه های آنرا از حالا نگران کرده، موقعیت متزلزل حکومت پس از توافق هسته ای است.
برنامه هسته ای حکومت قرار بود پشتوانه شعار مرگ بر آمریکا و قدر قدرتی نظام اسلامی در منطقه باشد. بنابر این توافق هسته ای، که معنایی جز عقب نشینی حکومت از این هردو ندارد، یعنی تضعیف سیاسی و ایدئولوژیک نظام. مقامات حکومتی میدانند که حل مناقشه هسته ای، اگر به سرانجام برسد، تنها به کوتاه آمدن در برابر غرب ختم نخواهد شد. اولین تاثیر چنین توافقی، قدرت گرفتن مردم است که از سالهاپیش با شعار معیشت، منزلت حق مسلم ماست، مخالت خود را با آن اعلام کرده بودند. آنها بخوبی میدانند که برنامه هسته ای حکومت، نقش مهمی در فقرو فلاکت اکثریت جامعه داشته وعقب نشینی از آن، باعث اوج گیری اعتراضات، به فقر ودستمزدهای زیرخط فقر خواهد شد.
توافق هسته ای قطعا تنش بین غرب و جمهوری اسلامی را کاهش خواهد داد، اما در عین حال فرصت جدیدی را برای کارگران و اکثریت مردم بوجود خواهد آورد تا با گسترش اعتراضات خود سهم واقعیشان را از ” منابع آزاد شده ما” طلب کنند.
شاید هیچ کس بهتر از رییس شورای رقابت نداند که تنها در شرایطی که هزینه نیروی کاردر قیمت تمام شده کالاها 5 در صدباشد، بیش از90 درصد نیروی کاری قراردادهای موقت وسفید امضا داشته باشد و عین حال ” کمترین میزان حقوق و دستمزد در بین کشورهای مختلف جهان” را دریافت کند، ثمرات توافق هسته ای را برای سرمایه داری مثبت باشد.
حکومت ناچار شده است بر سر انرژی هسته ای در برابر غرب کوتاه بیاید. مردم همچنان باید کمربندها راسفت کنند.
” است”
“با کمال تاسف می‌توانم اعلام کنم که به دلیل نفوذ قدرت صاحبان ثروت و درآمد، به خصوص کسانی که درآمدهایشان سالم نبوده است، در سال 80 قانون مالیات مجموع درآمد، با وجود اینکه اجرا نمی‌شد، از قانون خارج شد.”