پیشروی گرایش راست جنبش کارگری* – فقرواستثمار بیشتر کارگران !
امروز چهار شنبه 25 اسقند ماه 1395 آقای ربیعی اعلام کرد که حداقل دستمزد سال 96 معادل 14.5 درصد افزایش یافته است . بر این اساس حداقل مزد، 930 هزار تومان تعیین شد.
بله ، با تصویب مزد سال 96 ، بار دیگر ثابت شد که از شامورتی بازی های شورایعالی کار هیچ منفعت کارگری بیرون نخواهد آمد. دگر بار ثابت شد که دخیل بستن به این ماده و آن بند ، از قوانین ، نه تنها منفعتی برای کارگران ندارد ، بلکه برعکس، حواله دادن کارگران و ارجاع آنها به قوانین ضد کارگری، باعث محکمتر شدن زنجیرهای فقرواستثمارکارگران خواهد شد.
امسال بر خلاف چند سال گذشته بعضی از تشکل ها مستقل در جنبش کارگری ایران به جای باور به نیروی طبقاتی کارگران، با هزار سلام و صلوات خواستند به کارگران بقبولانند – در واقع با ایجاد توهم – که بی حقوقی طبقه کارگر در ایران، نه از سایه شوم نظام هار و افسار گسیخته سرمایه داری ، بلکه از اجرایی نشدن ماده 41 و بخصوص بند دو این ماده می باشد!؟. این رویکرد در سال 1395 توانست بیشترین توهم را ایجاد کند که آخرین مورد آن، بیانیه جمعی از معلمان عدالت‌خواه بود که خواستار اجرایی شدند بند دو ماده 41 شده اند. این نگاه و این رویکرد قطعا بر ضد منافع آنی و آتی طبقه کارگر گام برداشته است و باید اذعان کرد که در سال 1395 این رویکرد توانست در این عرصه پیشروی کند.
عامل پیشروی گرایش راست و رفرمیستی چه بود؟ فعلا و بطور خلاصه می شود به دو مورد اشاره داشت. یکی اینکه این رویکرد با استفاده ازظرفیت های قانون مداری و قرار گرفتن در چهار چوب قانون – قوانین ضد کارگری – مباحث خود را فرموله کرده بود تا بتوانند به این اعتبار، بخش ناآگاه ، متوهم و عقب مانده را با خود همراه کنند، ودیگر اینکه در مقابل این رویکرد مماشات طلبانه، گرایش چپ و سوسیالیستی جنبش کارگر سکوت اختیار کرد !.
واقعیت این است که دیدگاه های محافظه کارانه و عقب مانده – که ناشی از عدم آگاهی طبقاتی کارگران می باشد – همیشه در بخش هایی از طبقه کارگر وجود داشته است. گرایش راست و رفرمیستی برای محق نشان دادن رویکرد خود، تلاش می کند این بخش را در همراهی با خود داشته باشد. گرایش راست ورفرمیستی بر خلاف گرایش چپ وسوسیالیستی در تلاش نیست که ماهیت ذاتی نظام سرمایه داری که عامل سیه روزی ، فقر، کارمزدی و استثمار است را برای کارگران روشن سازد ، بلکه آگاهانه در راستای موجه کردن و حقانیت دادن به نظام سرمایه داری ، در تلاش است تا از اعتراضات انقلابی و رادیکال کارگران ممانعت به عمل آورد . این گرایش با تبلیغ و ترویج این باور را ، که گویا با اتکا به قوانین موجود ، – از قوانین ضد کارگری قانون کارگرفته تا قانون اساسی – می شود لقمه ای بیشترنان بدست آورد ، کارگران را وادار به مماشات با این یا آن جناح حکومتی کرده وآگاهانه و در همسوئی با نظام استثمارگر سرمایه داری در باز تولید ،فقر، استثمار ، بی حقوقی و… و دیدگاه های محافظه کارانه و عقب مانده در بین کارگران نقش اساسی را ایفا می کنند . این همان نقطه اشتراک نظام سرمایه داری با رفرمیست ها و گرایش راست درون جنبش کارگری است که می کوشند به هر وسیله ممکن، ازحرکت قهرآمیز و انقلابی طبقه کارگر برای خود رهایی و برچیدن مناسبات استثمارگرانه ممانعت بعمل آورند. به این اعتبار، توفیق فعلی گرایش راست و رفرمیستی و جولان آنها را باید در احترام به خط قرمزهای نظام سرمایه داری دید، نه در حقانیت بیان نظرات آنها !.
اما گرایش چپ و سوسیالیستی درون جنبش کارگری در یک دهه گذشته نشان داده است که می تواند قطب نمای مبارزه نظری و عملی کارگران برای طرح بیشترین و منسجم ترین خواست ها و مطالبات طبقاتی کارگران درایران باشد. بطور مثال باید اشاره کرد که دقیقا از سال 1384 به بعد بود که گرایش چپ و سوسیالیستی جنبش کارگری برعلیه شورایعالی کار و مکانیزم سه جانبه گرایی به مبارزه پرداخت و ماهیت ضد کارگری آن را به اشکال گوناگون نشان داد، گرایش سوسیالیستی بود که نشان داد که مبارزه طبقاتی تنها به نیروی خود طبقه کارگر میسر است و لاغیر، گرایش سوسیالیستی جنبش کارگری بود که نشان داد ، استقلال مالی کارگران برای پیشبرد مبارزه طبقاتی از اصول پایه ای مبارزه است و همین گرایش بود که نشان داد باید خارج از مدار نظام سرمایه داری مبارزه ای را پیش برد که هدف آن نفی استثمار انسان از انسان باشد و…
اما در سال 1395 گرایش سوسیالیستی جنبش کارگری نسبت به مسائل مطرح شده حول و حوش مزد کارگران، نتوانست ازآنچنان انسجامی برخودار باشد که بتواند بحث جدی را در درون جنبش کارگری به پیش ببرد.
به این اعتبارباید اذعان داشت که گرایش راست متعلق به جنبش کارگری ایران در سال 1395 در ارتباط با مسئله مزد، از انسجام و وحدت عمل بیشتری نسبت – حداقل در بیان نظرات – به گرایش چپ و سوسیالیستی داشته است. موفقیت این رویکرد در درون جنبش کارگری نشان داد که گرایش چپ و سوسیالیستی نیاز به یک بازبینی مجدد دارد. برای گرایش راست و مماشات طلب مهم نیست که افق وآینده جامعه بشری چگونه رقم خواهد خورد ؛آنچه برای گرایش راست و رفرمیست ها مهم است، احترام به قانون – قوانین ضد کارگری – محترم شمردن مالکیت صاحبان سرمایه و توجیه استثمار، با پوشش های کارگری است. اما وظیفه خطیر و تاریخی مبارزه طبقاتی و سوسیالیستی کارگران ، دقیقا برچیدن تمامی مظاهراستثمارگرانه نظام سرمایه داری است و می طلبد برای رهایی طبقه کارگر و تمامی بشریت از یوغ استثمار و بندگی در مقابل تمامی مدافعان این نظام قد علم کرد.
Sohrabi.behzad@gmail.com
بهزاد سهرابی
03/15/2017
*از نگاه من خانه کارگر ، شوراهای اسلامی کار ،انجمن های صنفی و شورایعالی کار و دیگر تشکل های دست ساخت حکومت ، تماما تشکل های اطلاعاتی و امنیتی بوده و بخشی از نیرو های سرکوب گر نظام هستند. منظور من از گرایش راست آن جریاناتی است که مبارزه کارگران را خارج از مدارضد سرمایه داری به پیش میبرند.