اعلامیه حزب کمونیست کارگری ایران – حکمتیست در باره:
“کنگره ملی کرد”
اهداف سیاسی بورژوازی کرد کدامند؟
بار دیگر در اردوی ناسیونالیسم کرد در منطقه تحرک جدیدی براه افتاده است. با امید به این که بدنبال سالهای طولانی جنگ و کشمکش درونی و انشقاق به فرقه های متعدد، ناسیونالیسم کرد یک افق و سیاست مشترک جنبشی برای دخالت در سیاست خاورمیانه را پیش روی خود قرار دهد. “کنگره ملی کرد” ظرفی برای تجمع احزاب و جریانات و فرقه های متعدد ناسیونالیستی و قومی و اسلامی در مناطق کردنشین کشورهای ترکیه، سوریه، عراق و ایران، بر اساس منافع مشترک بورژوازی کرد و ایجاد چترسیاسی واحدی برای ارائه خود به عنوان یکی از بازیگران اردوی ارتجاع منطقه و جهانی در خاورمیانه است. مستقل از وضعیت ویژه و موقعیت ناسیونالیسم کرد در هر یک از این کشورها، مستقل از سابقه چندین ساله پروژه “کنگره ملی کرد” و اینکه دلایل عدم پیشرفت تاکنونی آن کدام است، اقدام کنونی صاحبان و سازماندهندگان این پروژه در متن اوضاع جدیدی در خاورمیانه صورت میگیرد. به این اعتبار پروژه جدیدی است و اهداف سیاسی و ارتجاعی خاصی را دنبال میکند. پروژه ای ضدمردمی که باید توسط جنبش سوسیالیستی طبقه کارگر در این کشورها افشا گردد و به شکست کشانده شود. اگر در سالهای گذشته به خاطر مخالفت دولتهای ترکیه و ایران و عراق و سوریه این کنفرانس پا نگرفته بود این بار با صلاحدید دولت ترکیه و اساسا به منظور کشاندن کل ناسیونالیسم کرد به دنبال ارابه سیاستهای ضدمردمی دولت اردوغان و حمایت از طرح مشخص اردوغان در بندوبست با پ.ک.ک در کردستان ترکیه است که چنین کنگره ای جواز برگزاری یافته است.
روشن است تلاش برای برگزاری “کنگره ملی کرد” یک تحرک سیاسی ناسیونالیسم کرد در منطقه در متن اوضاع بحرانی خاورمیانه با هدف کسب موقعیت جدید در پروسه تجدید تقسیم و تغییر جغرافیای سیاسی منطقه و در شکاف رقابتها و جدالهای جاری دولتها و صفبندیهای جدید ارتجاع منطقه است. این تلاشی فراکشوری، با اهداف فراکشوری و البته استنتاجات کشوری، و اساسا با هدف تعیین جایگاه ناسیونالیسم کرد در معادلات سیاسی منطقه در چارچوب و کنار ارتجاع امپریالیستی غرب و مشخصا در حاشیه طرحهای ارتجاعی دولت ترکیه در منطقه است. تصویری که این جریانات و کنگره آنها خواهد داد اینست که: “کردها در منطقه متحد شده اند، پیام صلح و آشتی میدهند و سهم شان را میخواهند”! در واقع پیام اصلی شان به قدرتهای غربی و دولتهای منطقه اینست که جریانات و احزاب ناسیونالیست کرد با کارنامه آشکار عملکرد ضدمردمی، ضدکارگری و ضد زن بعنوان مدافعان عریان استبداد سیاسی و نظم سرمایه برسمیت شناخته شوند، بیشتر به بازیشان بگیرند، سهم شان در قدرت سیاسی و چپاول ثروت جامعه را بیشتر کنند و گرنه منطقه با چشم انداز تشدید جنگ قومی مواجه میشود. در شرایطی که خاورمیانه را خیزشهای توده ای و انقلابی فرا گرفته، احزاب رنگارنگ جنبش ناسیونالیسم کرد تمام قد در کنار ارتجاعی ترین اردوی این جدال در منطقه می ایستند. در ترکیه کنار حزب اسلامی اردوغان قرار میگیرند، در ایران با امید به توجه روحانی تسبیح انتظار میگردانند، در صحنه سناریوی سیاه سوریه همزمان در تلاش ساخت و پاخت با دولت ترکیه و حفظ همجهتی با بشار اسد هستند و در عراق با مالکی مشغول بندوبست و امتیازگیری میشوند. در نتیجه بورژوازی کرد با این همه خدمت به ارتجاع منطقه انتظار سهم بیشتری در آرایش جدید سیاسی منطقه را دارد. “کنگره ملی کرد” از همه بخشهای کردستان قرار است این سهم خواهی منطقه ای بورژوا ناسیونالیسم کردرا مطالبه کند. “کردها صلح طلب هستند”، اسم رمز “دیالوگ” و بده و بستان احزاب ناسیونالیست کرد با ارتجاع منطقه از بالای سر مردم و بنام مردم کرد زبان است. شعار “کنگره ملی کرد” که “کردها آشتی میخواهند”، اعلام آمادگی برای بند و بست با دولتهای ارتجاعی منطقه است.
بورژوازی کرد فکر میکند حال که در عراق قدرت را بیش از دو دهه است در دست دارد، حال که در سوریه به لطف جنگ داخلی و توافق بشار اسد مناطق کرد نشین را بدست گرفته است، در شرایطی که در ترکیه پروسه توافق و بند و بست پ ک ک و دولت اسلامی اردوغان در جریان است، و در ایران آخوندی “معتدل” به کرسی ریاست جمهوری جلوس کرده است، باید فرصت را غنیمت شمرد و در مقیاس منطقه ای سهم بیشتری از قدرت حاکمه و چنگ زدن به ثروت جامعه را طلب کند. بورژوازی کرد از سهم کنونی خود ناراضی است. از دولت ترکیه ناراضی است چون در اعتراضات اخیر صدها هزار نفری مردم علیه حکومت اسلامی کنار اردوغان ایستاد و هنوز پاداشش را نگرفته است. ناراضی است چون در کردستان عراق با گلوله و سرکوب و فشار اعتراضات آزادیخواهانه مردم کارگر و زحمتکش را جواب داد اما هنوز از حمایت کافی آمریکا و غرب در چانه زدن با مالکی برخوردار نیست. در مناطق کرد زبان سوریه با رژیم بشار اسد همراه شده اما هنوز رسمیت ندارد و به دولت اردوغان سر سازش فرود آورده اما هنوز پذیرفته نشده است. ناراضی است چون که در ایران رژیم اسلامی علیرغم خودشیرینی های سران این جریانات برای خامنه ای و اخیرا روحانی و ضدیت شان با کمونیسم و آزادیخواهی در کردستان هنوز به بازی شان نمیگیرد. “کنگره ملی کرد” اساسا روی مختصات سیاسی جدید منطقه، و مشخصا رویدادهای سیاسی در کشورهای ترکیه و سوریه و عراق و ایران متمرکز است و افزایش سهم منطقه ای جنبش ناسیونالیسم کرد را در برنامه خود گذاشته است.
صف بندی جدید ارتجاع ناسیونالیستی علیه کمونیسم و آزادیخواهی
“کنگره ملی کرد” بنا به اهداف سیاسی و طبقاتی اش، بنا به ماهیت و کارنامه شرکت کنندگانش، بنا به سیاست مشترکی که در پیش گرفته اند، جریانی ضدمردمی و ضد کارگری است. این صف و آرایش جدید بورژوازی کرد در مقابل کارگران و توده های محروم در کردستان و کشورهای منطقه است. این صف ارتجاعی در مقابل صف آزادیخواهی در منطقه قد علم میکند و به همین عنوان خود را در بارگاه دولتهای غرب و ارتجاع منطقه لانسه میکند. این صف اعلام آمادگی میکند که بعنوان پاسبان سرمایه در مقابل تعرض کارگران در کنار و در سنگر بخشهای دیگر بورژوازی منطقه میجنگد. این صف ذره ای، مطلقا ذره ای از گردن گذاشتن به ترقیخواهی، مدرنیسم، آزادیهای فردی و اجتماعی و برابری طلبی را نمایندگی نمیکند و علیه همه اینهاست. این صفی است که به نوبت متحد صدام و جمهوری اسلامی است و به نوبت در کنار میت ترکیه و اردوغان و بشار اسد است.
حزب حکمتیست ماهیت سیاسی و طبقاتی و اهداف ارتجاعی و ضد کارگری این صف را میشناسد و قاطعانه با آن مقابله میکند. حزب حکمتیست علیه توهماتی که این جریان میپراکند و حسابی که در مورد مسئله کرد باز کرده است، قاطعانه می ایستد و ماهیت سیاسی و جایگاه واقعی و ارتجاعی شان در صف بندیهای خاورمیانه و هر کشور را به کارگران و مردم نشان خواهد داد. حزب حکمتیست هر گونه سازش با سیاست و عملکرد ناسیونالیسم کرد و قبول کردن صورت مسئله از جانب این نیروها را قاطعانه رد میکند و اهداف واقعی و زمینی و سیاسی این جریانات در چهارچوب تحولات کنونی خاورمیانه را افشا میکند.
بورژوازی کرد از موضع منافع طبقه خویش گام بلندی برای تحکیم قدرت منطقه ای خود برمیدارد و کارگر و کمونیست در کردستان نیز باید گامهای بلندی برای کسب آمادگی و امکانات و توانائیهای بیشتر در جهت تحکیم صف انقلابی و کمونیستی خود علیه صف ضد کارگری و ضد آزادیخواهی بورژوازی کرد بردارد. صف مبارزه سیاسی و طبقاتی شفاف تر میشود، پرده های توهم روز به روز بیشتر فرو میریزند، انتخابهای سیاسی روشن تر میشوند، و صف ارتجاع و آزادی بیش از پیش روبروی هم قرار میگیرند.
حزب کمونیست کارگری حکمتیست توجه کمونیستها و انقلابیون در منطقه و ایران و کردستان را به ماهیت ارتجاعی و ضد کارگری پروژه “کنگره ملی کرد” جلب میکند. حزب حکمتیست تلاش میکند که صف کارگر و کمونیسم در تقابل با مدافعین ناسیونالیست سرمایه داری و بردگی مزدی در این جدال آگاهتر، سازمانیافته تر و متحدتر بیرون بیاید.
حزب کمونیست کارگری ایران – حکمتیست
12 مرداد 1392- 3 اوت 2013