اطلاعیه – اطلاعیه شماره دو کمیته مرکزی کومه له در ارتباط با برگزاری “کنگره ملی کرد”

اطلاعیه شماره دو کمیته مرکزی کومه له در ارتباط با برگزاری “کنگره ملی کرد”
“کمیته تدارک کنگره ملی کرد” طی اطلاعیه ای به تاریخ دهم نوامبر 2013 اعلام کرده است که به دلیل برخی موانع سیاسی و به انجام نرسیدن کار تدارکاتی، “کنگره ملی کرد” در زمان تعیین شده یعنی 25 نوامبر سال جاری برگزار نمی شود. “کمیته تدارک” با صدور این اطلاعیه برگزاری کنگره ملی کرد را به مدت نامعلومی به تأخیر انداخت و اظهار امیدواری کرد که موانع سیاسی سر راه تشکیل کنگره ملی با دیالوگ و اهمیت دادن به منافع والای ملی برطرف گردند. در این اطلاعیه به مضمون این موانع سیاسی اشاره ای نشده است. حقیقت این است که همان نیروهای سیاسی که در زمان آغاز بکار “کمیته تدارک کنگره ملی کرد” بر تعجیل در امر برگزاری کنگره حتی بدون تدارک لازم پافشاری می کردند، اکنون مانع برگزاری کنگره در زمان مقرر هستند و بر به تعویق انداختن آن به زمانی نامعین پافشاری می کنند.
با استناد به گزارشاتی هم که از مباحث “کمیته تدارک” در سطح رسانه ها انتشار یافته است و بنا به ارزیابی ما روشن است که نمایندگی “پ.ک.ک” و “حزب دمکرات کردستان عراق” (پارتی) که مبتکر طرح برگزاری کنگره در شرایط کنونی بودند، همان دو جریانی هستند که در ابتدا بر برگزاری هرچه زودتر کنگره پافشاری می کردند و اکنون خواهان به تأخیر انداختن آن هستند. علت این تغییر سیاست را در شرایطی بایستی جستجو کرد که روند موسوم به “پروسه صلح در کردستان ترکیه” به آن دچار شده است. در واقع این دو جریان می خواستند برای این حرکت کسب اعتبار نمایند و مهر تأیید کنگره ملی را به این پروسه که چیزی جز تسلیم شدن به زیاده خواهی های دولت ترکیه نبود، بکوبند. آنها می خواستند از طریق مکانیسم کنگره با جلب حمایت و سمپاتی احزاب سیاسی بخش های مختلف کردستان از “پروسه صلح در کردستان ترکیه”، برای آن مقبولیت اجتماعی در همه بخشهای کردستان بدست بیاورند. این جهت گیری ها در عین حال از حمایت دولت ترکیه نیز برخوردار بود. اما دولت ترکیه در مقابل اقدامات عملی پ.ک.ک مبنی بر رعایت آتش بس، خارج کردن نیروهایش از مناطق کردستان ترکیه، آزادی زندانیانی که در اختیار داشت، ایفای نقش در فرونشاندن مبارزات توده ای در شهرهای کردستان ترکیه، هیچگونه امتیازی نداد، روند مذاکرات عملا به بن بست رسید. دولت ترکیه نه تنها زندانیان سیاسی را آزاد نکرد، بلکه در برابر همه امتیازاتی که از پ.ک.ک گرفته است، هنوز حتی پیش نویس متن قانون اساسی جدیدی که قرار است در آن امتیازاتی برای مردم کرد برسمیت شناخته شود را تهیه نکرده و یکجانبه “پروسه آشتی” را متوقف نموده است. روشن بود که در چنین شرایطی پارتی و پ.ک.ک نمی توانستند برای چنین روند ناکامی در “کنگره ملی کرد” کسب اعتبار نمایند و با تکیه به آن شعار صلح و آشتی با دولت های سرکوبگر مردم کردستان را به جهت گیری اصلی کنگره تبدیل نمایند.
موضوعات مرتبط
کردستان سوریه، فرصت ها و مخاطرات

موج تشدید سرکوب را در هم بشکنیم
طبقه کارگر در موقعیتی دشوار با رسالتی تاریخی
رژیم جمهوری اسلامی در “ژنو” به زانو در آمد
اطلاعیه کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران
با بروز نشانه های به بن بست رسیدن پروسه صلح “پ.ک.ک” و دولت ترکیه، اینبار همین دو جریان سیاسی نه تنها پافشاری بر برگزاری زودرس کنگره را کنار گذاشتند، بلکه ابتدا با به تأخیر انداختن جلسات روتین کمیته و سپس با توسل به این برهان که موانع سیاسی بر سر راه تشکیل کنگره وجود دارد، خواهان تعویق برگزاری آن برای مدت نامعلومی شدند و اکثریت کمیته را نیز در این رابطه با خود همراه کردند.
یکی دیگر از “موانع” سیاسی سر راه تشکیل “کنگره ملی کرد” به جدال و کشمکش هایی مربوط می شود که در کردستان سوریه بر سر حاکمیت و تقسیم قدرت در بین نیروهای سیاسی آن وجود دارد. در کردستان سوریه بین “حزب اتحاد دمکراتیک ملی” (پ.ی.د) وابسته به سیاست های پ.ک.ک و احزاب و نیروهایی که بخشی از آن ها اخیرأ در حزب دمکرات کردستان سوریه متشکل شدند و تحت نفوذ سیاست های “پارتی” قرار دارند، بر سر چگونگی اداره مناطق تحت کنترل و تقسیم قدرت اختلاف و چند دستگی وجود دارد. پارتی و نیروهای تحت نفوذ وی حکومت انتقالی اعلام شده در کردستان سوریه را برسمیت نمی شناسند و “پ.ی.د” را به انحصار طلبی و جنگ افروزی با جریانات اسلامی افراطی متهم می کنند. بنابراین کشمکش بین این دو جبهه از نیرو های سیاسی یکی دیگر از “موانع” سر راه برگزاری کنگره ملی کرد است و حتی می تواند برگزاری آن را بکلی منتفی نماید.
علاوه بر این باصطلاح موانع، موضع انحصارطلبانه نمایندگان پ.ک.ک و پارتی در کمیته تدارک بر سر مبحث مربوط به تعیین سهم نمایندگان هر کدام از بخش های کردستان برای شرکت در کنگره، روند تدارک برای تشکیل کنگره را با معضل جدی روبرو کرد. در این مورد هم آشکار بود که هر دو جریان تلاش می کردند که با به انحصار در آوردن اکثریت نمایندگان کنگره هژمونی خود را بر آن اعمال نمایند.
از نقطه نظر کومه له که از همان ابتدا از زاویه دفاع از منافع اکثریت مردم ستمدیده کردستان بر مواضع اصولی خود در کمیته تدارک کنگره پای فشرده است، نه بن بست مذاکرات پ.ک.ک با دولت ترکیه و نه کشمکش دو جبهه نیروهای سیاسی در کردستان سوریه بر سر تقسیم قدرت بخودی خود مانعی بر سر راه برگزاری کنگره ملی کرد نیستند. این دو مسئله سیاسی فقط در شرایطی عملا به مانع برگزاری کنگره تبدیل شده اند که پارتی و پ.ک.ک و کلیه احزاب ناسیونالیست کرد نه از زاویه تأمین منافع و حقوق عادلانه اکثریت مردم ستمدیده کردستان، بلکه از زاویه تأمین منافع طبقه سرمایه دار کردستان، مصالح حزبی و حفظ قدرت و تنظیم روابط دیپلماتیک با این یا آن دولت و جلب رضایت آنها به جایگاه “کنگره ملی کرد” نگاه می کنند. پافشاری این نیروها بر ضرورت حضور نمایندگان دولت های سرکوبگر مردم کردستان و نماینده دولت آمریکا در کنگره ملی کرد که خط قرمز ما برای شرکت در کنگره بود، نمونه روشنی است از اینکه احزاب ناسیونالیست کرد تا چه اندازه از مبارزه جدی و واقعی برای رفع ستم ملی از مردم کرد فاصله گرفته اند.
اگر کنگره ملی کرد از جانب احزاب و نیروهای ناسیونالیست وجه المصالحه حفظ قدرت و تحکیم مناسبات دیپلماتیک با دولت های سرکوبگر منطقه قرار نمی گرفت، “کمیته تدارک کنگره ملی کرد” می توانست از موضع دفاع از منافع اکثریت مردم کردستان ماهیت سیاست های ضدانسانی دولت ترکیه و صلح خواهی دروغین آن در روند مذاکره با پ.ک.ک را برای مردم روشن کند؛ می توانست با حمایت و پشتیبانی از مردم کردستان سوریه و انگشت گذاشتن بر مخاطراتی که این مردم ستمدیده را در شرایط پیچیده کنونی تهدید می کند روحیه همسرنوشتی را در بین مردم کردستان دامن بزند؛ می توانست با محکوم کردن اعدام فعالین سیاسی در کردستان ایران توسط رژیم هار جمهوری اسلامی به قوت قلبی برای همه مردم ستمدیده کردستان تبدیل شود. در آنصورت کنگره ملی کرد قبل از آنکه به دنیا بیاید از اعتبار برخودار می شد و در آینده می توانست به تکیه گاهی برای تحت فشار قرار دادن دولت های سرکوبگر مردم کردستان تبدیل شود. همانطور که کومه له بارها تأکید کرده است و روند تاکنونی تدارک برای برگزاری کنگره ملی کرد و سیاست و جهت گیری های احزاب ناسیونالیست در کردستان هم بروشنی نشان داد، این احزاب منافع طبقاتی و حزبی خود را بر مصالح اکثریت مردم ستمدیده کردستان ترجیح می دهند و مردم کردستان برای رهائی از ستم ملی و کسب حق تعیین سرنوشت خود نمی توانند به آنها اتکاء کنند. مردم کردستان برای احقاق حقوق عادلانه خود در مبارزه با دولت های سرکوبگر بیش از هر زمان دیگری باید به نیروی آگاهی، اتحاد و همبستگی مبارزاتی خود متکی باشند.

کومه له – سازمان کردستان حزب کمونیست ایران
7 آذر 1392
28 نوامبر 2013