اصغر کریمی
درمورد نشست با رهبری حزب حکمتیست
٢١ فوریه ٢٠١٣
روز دهم فوریه نشستی با رفقای رهبری حزب حکمتیست داشتیم. تقاضای این نشست ابتدا در ماه ژوئیه سال گذشته از جانب ما مطرح شده بود. رفقا ابتدا با این نشست موافقت کردند و بعد بدلایلی تصمیم خود را عوض کرده و نشست را لغو کردند. ملاقات اخیر با اعلام آمادگی این رفقا و حول دستوری که حزب ما طرح کرده بود برگزار شد. دستور نشست درمورد چشم انداز مناسبات دو حزب و مشخصا حول نزدیکی و اتحاد احزاب و جریانات و فعالین کمونیسم کارگری بود. در ابتدای جلسه حمید تقوائی در مورد طرح نزدیکی و اتحاد و ضرورت سیاسی – اجتماعی آن و امکان عملی شدن آن صحبت کرد ولی متاسفانه رفقا وارد مضمون این بحث نشدند. بلکه ترجیح دادند در عوض به مسائل سیاسی و اختلافات و موضوعات قدیمی که قبلا بارها جواب گرفته بود بپردازند، از جمله مسائل متعددی حول انشعاب ٢٠٠٤ و اختلافات سیاسی حزب حکمتیست با حزب کمونیست کارگری.
در مورد انشعاب به رفقا یادآوری شد که انشعاب بدنبال و در اثر سیاستهائی که کورش مدرسی در پلنوم شانزدهم در سال ٢٠٠٢مطرح کرد صورت گرفت و مسئولیت انشعاب طبعا با کسانی است که انشعاب کرده اند و نه با حمید تقوائی و یا هر فرد دیگری. در مورد مسائل سیاسی که در گزارش رحمان حسین زاده نیز به آنها اشاره شده ما وارد بحث نشدیم و تاکید کردیم که این مسائل بارها به شکل کتبی و علنی و مشروحا از جانب ما جواب گرفته است و طرح مجدد این مباحث تنها نشاندهنده آنست که این رفقا از سیاستهای گذشته خود فاصله نگرفته اند. تاکید ما در این نشست بر ضرورت فاصله گرفتن از آن دوره و زمینه های سیاسی و اجتماعی نزدیکی و تحزب گسترده تر در شرایط امروز متمرکز بود. هنوز هم هدف و جهتگیری ما بر همین مبنی استوارست.
ما از اختلاف رهبری حزب حکمتیست با طرح نزدیکی و اتحاد احزاب کمونیست کارگری از قبل مطلع بودیم با این همه این پروژه و این نیاز را جدی میدانستیم و با احساس مسئولیت این پروژه را در این نشست دنبال کردیم. با توجه به اظهار نظر رفقا، اعلام کردیم این بحث لااقل در این مقطع با حزب حکمتیست خاتمه یافته است. طبعا تا زمانی كه رفقا اسیر سیاست های گذشته هستند و به همان شيوه های گذشته برخورد ميكنند امکان نزدیکی بین ما وجود ندارد.
اما ارزیابی ما از موضع رفقا این است که علیرغم جدائی اخیر در حزب حکمتیست هنوز از تئوری ها و جهتگیریهای گذشته شان، که سر منشاء انشعاب سال ٢٠٠٤ و بدنبال آن برخورد بسیار پاسیو، انفعالی و خانه نشینی در قبال جنبش عظیم حق طلبانه مردم در سال ٨٨ و بسیاری سیاست های انحرافی دیگر بوده است، فاصله نگرفته اند. جهت گیری و سیاستهائی که امروز نماینده منسجم و پیگیر آن، محفل جدا شده از حزب حکمتیست است. این مساله حزب حکمتیست را با تناقضات جدی ای مواجه خواهد کرد. تصور و امید ما این بود که حزب حکمتیست با توجه به موضعگیریهای متفاوتی که امروز بر سر مسائل مشخص سیاسی دارد، تئوریها و مشی سیاسی گذشته را نیز به همان محفل جدا شده واگذارد و خط و جهت گیری تازه ای در پیش بگیرد. متاسفانه به نظر میرسد که ارزیابی ما خوشبینانه بوده است.
با اینهمه خط و سیاست ما در مورد نزدیکی نیروهای کمونیسم کارگری از شرایط و ضروریات سیاسی- اجتماعی ای نشات میگیرد که همچنان به قوت خود باقی است و ما کماکان این سیاست را دنبال خواهیم کرد. تا آنجا که به حزب حکمتیست مربوط میشود نیز امیدواریم در آینده زمینه های مساعدتری برای پیشرفت این طرح فراهم بشود. ما به سهم خود در ایجاد این شرایط مساعد تلاش خواهیم کرد.