اسماعیل ویسی- در مراسم های 8 مارس ” به موجودیت حکومت اسلامی ، نه ” باید گفت!
39 سال قبل ضد انقلاب اسلامی در ایران در تقابل با انقلاب بر حق مردم که بخاطر زندگی ای بهتر با تامین و تضمین حق و حقوق انسانی- اجتماعی شان بمیدان آمده بودند، برای بر بست کردن و به شکست کشانیدن آن انقلاب، بدلیل توهم جریانات سیاسی بورژوازی – پوپولیستی و سنتهای توده ایستی به ” اسلام – مذهب انقلابی ” و عدم حزب سیاسی کمونیستی و اجتماعی برای هدایت و رهبری مبارزات مردم بمیدان آمده و دستیابی به خواسته های انسانی – اجتماعی شان، تحت عنوان نتایج انقلاب 57 ، به مردم در ایران حقنه گردید.
حکومتی که از همان اوان بقدرت خزانیده شدنش، برای تحمیل عقب مانده ترین سنتهای مذهبی. اسلامی اجتماعی بویژه بر زنان و کودکان از جمله ” محجبه کردن و پوشش اسلامی ” که سمبل و مارک فاشیستی اسلامی در جهت نهادینه کردن فرودستی زن میباشد، چون اساسی که پایه های موجودیتش را شکل میداد و میدهد، گله های حزب اللهی با سردمداری رهبران کنونی اصلاح طلبان ، تحت لوای شعار ” یا روسری یا توسری ، برای متحقق نمودن فتوای خمینی رهبر فوق ارتجاعی شان ” به خیابانها و معابر اصلی شهرها سرازیر شده به ضرب و شتم زنان پرداخته و با پونیس حجاب را به پیشانی زنان نصب میکردند. قاطعانه گام برداشت و از هیچگونه تلاش و سرکوبگری ای تا کنون، دریغ نکرده است.
روز 17 اسفند 1357 زنان مبارز و آزادیخواه طی برگزاری آکسیون و راهپیمائی گسترده به رژیم اسلامی در دفاع از حق و حقوق انسانی- اجتماعی خود، با سر دادن شعار نه روسری نه توسری، اعلان جنگ دادند. که نقطه عطفی اساسی در شکل گیری ” جنبش آزادی زن- جنبش دفاع از حقوق اجتماعی زن ” می باشد. از آن تاریخ 39 سال می گذرد. عیلرغم تمامی تلاشهای ارتجاع حاکم برای نهادینه کردن فرودستی زن از طریق ” محجبه ” کردنشان و تصویب انواع و اقسان قوانین ارتجاعی، سرکوب، دستگیری، زندان و شکنجه و … در جهت متحقق نمودن اهداف سیاسی- اجتماعی اش. موفق نشده است.
در طول این 4 دهه کشمکشی جدی و واقعی مابین ” زنان. جنبش آزادی زن- جنبش دفاع از حقوق اجتماعی زن ” و ارتجاع حاکم بطور روزمره در جریان بوده است، زنان به سیاستهای ضد انسانی. ضد زن و تبعیض آمیزجنسیتی اش. نه گفته و عملا بشکست کشاندیده اند. پیام قاطع و بدون اما و اگر علیه کل موجودیت رژیم اسلامی- سرنگونی حکومت اسلامی ، اعتراضات اجتماعی اخیر و حرکات زنان که بیان نوعی از ابراز نارضایتی شان در ایران می باشد، تاکیدی است اساسی و عملی که کل دست اندرکاران حاکم و اعوان و انصار و مدافعینش آنرا گرفته اند!
در مراسم های 8 مارس ” به موجودیت حکومت اسلامی ، نه ” باید گفت!
اعراضات اجتماعی اخیر در سراسر ایران که بر اساس زمینه واقعی معضلات و ورشکسته شدن عمیق سیستم اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی که در وجود ” تحمیل زندگی 50 درصد جمعیت زیر خط فقر مطلق، میلیونها میلیون جوان بیکار تحصیل کرده، میلیونها کارگر بیکار، معتاد، کودکان کار و خیابانی و رشد و گسترش حاشیه نیشنی- عملا گرسنگی دادن به اکثریت مردم در ایران ” همچنان پا برجا و دارد زبانه می کشد. پایه های حکومت اسلامی را بلرزه در آورده است. هیچ راه حل و درباز شدنی بجز سرنگون شدنش، ندارد. روز 8 مارس امسال میتواند نقطه عطفی اساسی و تاریخی در تاکید بر این روند در جهت گسترش بطور سازمانیافته و هدفمند در پروسه سرنگونی رژیم اسلامی سرمایه داران باشد.
لازم است از هماکنون فعالین جنبش آزادی زن- مدافعین حقوق زن و رهبران جنبش آزدادیخواهی و برابری طلبی- در هماهنگی با همدیگر، تدارک سیاسی- عملی با برنامه ریزی و سازماندهی دقیق را کرده و مراسمات هر چه باشکوهتری را به نسبت سالهای گذشته به هر شیوه ممکن برگزار کرد. بروشورهای وسیع و باندرولهائی را تهیه کرد و به تمامی قوانین ارتجاعی و تبعیض آمیز و عقب مانده ضد زن و فرهنگ و سنت اجتماعی بویژه مرد سالاری و ناموس پرستی، در تمامی شئونات زندگی زنان از لحاظ سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی که توسط حکومت اسلامی در ایران نهادینه شده است. نه بگویند. قطعنامه صادر کرده و بر حق و حقوق انسانی- اجتماعی و برابر خود با مردان، در تمامی شئونات زندگی پافشاری کنند. فرهنگ و سنت عقب مانده اجتماعی مرد سالاری و ناموس پرستی را به چالش بکشند. و … و رسما و عملا خواهان لغو تمامی قوانین تبعیض آمیز بشوند.
در كردستان چه كارهايی مى توان كرد؟
جنبش آزادیخواهی و برابری طلبی درجامعه ایران و کردستان جنبشی زنده، بالقوه و تا حدی هم بالفعل و به نسبت فعال می باشد. و حکومت اسلامی در تمامی طول حاکمیتش تلاش نموده است به هر شیوه ممکن قوانین ارتجاعی خود را به آنان بقبولاند. بخصوص نگاه تحقیر آمیز جامعه را به زنان نهادینه کند. خوشبختانه در این کشمکش چندین دهه تاکنون رژیم موفق نشده است و این چالشی بسیار جدی در ابعا اجتماعی در تقابل رژیم اسلامی می باشد. به همین خاطرتوسط فعالین این جنبش در گرامیداشت روز 8 مارس همیشه مراسمات و تجمعاتی بزرگ در شهرهای ” تهران و سنندج ” برگزارشده است. فعالین و رهبران این جنبش رابطه ارگانیکی در کردستان و ابعاد سراسری با همدیگر دارند زیرا موقعیت فرودستی که حکومت اسلامی تلاش کرده است بر زنان در ایران تحمیل کند، در کردستان نیز وضع بر همین منوال بوده است.
شاید بتوان تاکید کرد که برگزاری مراسمات و تجمعات در گرامیداشت 8 مارس در جامعه کردستان به سنتی اجتماعی مبدل شده است. فعالین این عرصه انسانها و شخصیتهای حقیقی وحقوقی هستند. بطور حتم تاکنون در رابطه با گرامیداشت این روز چون سنت همیشگی سال های قبل، با همدیگر تماس و هماهنگی ایجاد کرده اند و بررسی چگونگی گرامیداشت این روز را بشیوه ممکن، کرده اند.
بطور حتم نهادهای امنیتی- انتظامی حکومت اسلامی برای بر بست و جلوگیری از برگزاری مراسم ها، سیاست آفریدن فضای رعب و وحشت، بگیر و ببند و احضار فعالین را در پیش خواهد، گرفت. باید آنرا بطور هدفمند و با برنامه ریزی دقیق به بن بست کشاند. اگر فعالین جنبش آزادیخواهی و برابری طلبی زنان در کردستان بخواهند مراسمات و تجمع های باشکوهی را برگزار کنند. لازم است:
1-قبل ازهر جیزی اساس را بر برگزاری مراسم در مراکز شهرها باید گذاشت. در این جهت برنامه ریزی و سازماندهی همه جانبه نمود. 2– برای بشکست کشانیدن سیاستهای سرکوبگران،از تنگ نظری، فرقه گرائی و بهانه تراشی که مانع تجمع ها و مراسم های بزرگ و باشکوه می شوند، دوری جویند و بعنوان روزی جهانی بدان بنگرند. تا بتوانند با شرکت کردن هر چه مردم بیشترمراسمات و تجمعات باشکوهتری را در مراکز اصلی محل تردد در شهرهای کردستان برگزار کنند. 3- بنا سوابق گذشته تلاش نهادی امنیتی در بگیر و ببند و احضار ” فعالین آزادیخواه و برابری طلب و اجتماعی ” در شهرهای کردستان، که فشار برای جلوگیری از برپائی و برگزاری مراسم و تجمع های گرامیداشت 8 مارس می باشد. از هم اکنون باید بر” محلات شهرها ” نیز تمرکز و سازماندهی کرد. در روز 8 مارس کل محلات آذین بندی بشوند ساکنین محلات با ایجاد فضای شاد، پخش شیرنی و رقص و … در همبستگی مراسم گرامیداشت را برگزار کنند. که عملا برای نیروهای سرکوبگر رژیم، غیر قابل کنترل و خنثی کردن سیاستهای رزیم اسلامی، می باشد. و …
زیرا برگزاری مراسم و تجمع ها در روز 8 مارس مستقیما حکومت اسلامی و سنت و فرهنگ ارتجاعی را نشانه می گیرد و به چالش می کشد. و باید بدین شیوه به تمامی قوانین ضد انسانی و فرهنگ و سنت عقب مانده اجتماعی ” نه ” گفت و عملا و رسما خواهان الغاء تمامی آن قوانین گردید. بر حق و حقوق انسانی- اجتماعی خود در تمامی شئونات زندگی از لحاظ ” سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ” عملا پا فشاری نمود.نفس چنین حرکت و عملکردی، عملا تاکید است بر سرنگونی حکومت اسلامی!
اسماعیل ویسی
15 بهمن ماه 1396- 4 فوریه 2018
منتشر شده در نشریه اکتبر شماره 234 نشریه کمیته کردستان حزب حکمتیست
***