اعتراض ۱۰ بهمن طلیعه شکستن در زندانهای جمهوری اسلامی

اعتراض ۱۰ بهمن طلیعه شکستن در زندانهای جمهوری اسلامی

در شب ۱۰ بهمن خانوادهای زندانیان سیاسی بهمراه مردم معترض و عاصی از نظام اسلامی با حضور وسیع و توده ای در مقابل درهای زندان اوین یک عقب نشینی مهم را بر این حکومت آدمکش اسلامی تحمیل کردند. در نتیجه این اعتراض چند روزه تا کنون نزدیک به ۶۰ نفر از عزیزان در بند آزاد شده اند. این تجمع اعتراضی و ادامه دار و چند روزه مردم در بطن اوضاع سیاسی کنونی و در ادامه اعتراضات گسترده و هر روزه مردم برای بزیر کشیدن جمهوری اسلامی طلیعه تعرضی بزرگتر از جانب مردم است. دربطن شرایطی که رژیم اسلامی با اعدام دوتن از زندانیان سیاسی و با در لیست قرار دادن ٩ نفر دیگر در ردیف اعدامیها عربده میکشد و تهدید میکند پیروزی با اهمیت و قابل توجهی برای مردم عدالتخواه است.
بدون شک برای ما که تجارب قیام ۵۷ را را بیاد داریم، بدرست تشابهاتی از شرایطی که مردم به خیابانها آمده اند و مسئله تغییر نظام و حاکمیت به امر روزشان تبدیل شده و رژیم برای حفظ خود از هر ابزاری استفاده می نماید، قابل درک است. تجمع اعتراضی بیش از هزار نفر از مردم و خانواده های زندانیان سیاسی در دو روز متوالی در ادامه اعتراض قدرتمند مردم لار و مردم مبارز سیرجان که مراسم شنیع اعدام را با سنگباران مامورین به مراسم تعرض به نیروهای امنیتی تبدیل کردند و بساط اعدام جانیان را جمع کرده قابل توجه است. ادامه اعتراض و مقاومت هر روزه مادران عزادار در تهران که خود به جنبشی اجتماعی علیه اعدام و زندان تبدیل شده است، با حضور خود در جلو زندانها مرا به یاد تجمع خانواده های زندانیان زیر حکم اعدام و جانباخته گان کمونیست در شهر سنندج می اندازد. تمام این نمونه ها نشان می دهد که تنفر و انزاجار عمومی مردم از اعدام، سنگسار زنان، زندان، بخشی از جنبش مردم ایران برای بزیر کشیدن جمهوری اسلامی است. این حرکت اعتراضی عزم مردم را در تحرکات آتی آنها برای حضور گسترده ترشان نشان می دهد. این نشان می دهد که مردم امروز نه تنها با تهدیدات رژیم، بلکه برای زندانی کردن و اعدام عزیزانشان ساکت نخواهند نشست. بیش از این مردم تحمل شکنجه و به سلاخی کشیدن عزیزانشان را در زندانهای مخوف این رژیم جنایتکار ندارند. طلیعه های این حرکت و جنبش اعتراضی علیه اعدام، ما را به روزهایی نزدیک میکند که با اراده و قدرت توده های خشمگین درهای زندانهای مخوف و جنایت این نظام را در هم بشکنیم و دسته دسته زندانیان را آزاد کنیم. این روزها در راه است. روزهای رقص و شادی و تظاهرات توده ای با بیرون آوردن زندانیان از زندان و سپردن امنیت و حرمت جانی و شخصیتی آنها به جامعه در راه است.
در طی سی سال اخیر رژیم اسلامی حاکمیتش را بر سرکوب و اعدام و زندان بنا کرده است. استبداد مذهبی با همین ابزار به قدرت رسید و با همین ابزار میخواهد برای بقای خود تقلا نماید. برای یک دقیقه فکر کنید که اگر چنین ابزاری از دست این جانیان افتاده باشد آیا جوانان، زنان و مردم در ایران اجازه خواهند داد که مشتی از گور برخواسته که با هر آنچه حقوق انسانی است خوانانی ندارند بر آنها حکم برانند؟
به همین دلیل است که یکی از نقطه های پیشروی جنبش اعتراضی مردم برای سرنگونی رژیم اسلامی در این دوره تلاش برای تحمیل لغو حکم اعدام و آزادی زندانیان سیاسی است. اینها آن مطالبه واقعی است که به هر درجه ای پیشروی عقب نشینی به رژیم تحمیل کند امکان حضور گسترده تر مردم در اعتراضات برای یکسره کردن کار این رژیم فراهم تر خواهد شد.
بدون شک رهائی از اعدام و از اینکه هیچ انسانی بجرم اعتقاداتش، بجرم تلاشش برای زندگی شایسته انسان زندانی و اعدام نگردد در گرو سرنگونی رژیم اسلامی است. اعتراضات توده ای این دوره این حکم مردم را برای بزیر کشیدن رژیم اسلامی به نمایش گذاشته است.
همزمان با اعتراضات مردم در ایران، خبر حرکت اعتراضی نیروهای چپ در روز چهارشنبه ۳ فوریه در برابر سفارت دولت اسلامی در شهر فرانکفورت در حمایت از مبارزات مردم در ایران اقدامی بموقع بود. اعتراض کنندگان که ترکیبی از نیروهای چپ ایران به همراه جوانان چپ آلمان بودند یکی از مزدوران کارمند سفارت را که میخواست به مردم حمله کند، تنبیه کردند و در سفارت را بر روی مزدوران قفل زدند. این حرکتی است که نیروهای چپ و انسانهای عدالتخواه برای بستن سفارتخانه ها و کنسولگریهای نظام اسلامی در کشورهای اروپائی براه انداخته اند.
اسد نودینیان
۱۳ بهمن ۱۳۸۸