اخبار کارگری
بخش ایران: نسان نودینیان
بخش بین المللی داوود رفاهی
٧ آذر تجمع اعتراضی کارگران«گسترش مانا ساز»مقابل درب ورودی کارخانه
صبح روز هفتم آذرماه جمعی از کارگران کارخانه «گسترش مانا ساز» در شهرستان آبیک استان قزوین، در اعتراض به تعویق حقوق و سایر مطالبات صنفیشان در مقابل درب ورودی این کارخانه تجمع کردند.
به گفته کارگارن از خرداد ماه سال جاری کارفرمای «گسترش مانا ساز» به بهانه شرایط بد اقتصادی در پرداخت حق بیمه و سایر مطالبات مزدی آنها تاخیر کرده است.
کارخانه گسترش مانا ساز که یکی از شرکتهای معتبر در تولید قطعات سنگین بتنی و فلزی است که از سالهای قبل به بهانه کمبود نقدینگی دستمزدهای کارگران را با تاخیر پرداخت میکند. در این واحدد صنعتی ٧٠کارگر مشغول کارند و تاخیر در پرداخت حق بیمه باعث شده است تا از مردادماه سال جاری دفترچه بیمه‌های کارگران برای تمدید اعتبار با مشکل روبرو شود.
٧ آذر: کارگران بازنشسته کیان تایر تجممع خود را برگزار کردند
از ساعت هشت صبح روز هفتم آذر کارگران بازنشسته کیان تایر بنا بر فراخوان از قبل اعلام شده در مقابل وزارت صنعت دست به تجمعی اعتراضی زدند. اعتراض این کارگران به تعویق پرداخت حق سنوات ایام خدمتشان و خلف وعده های داده شده است. بنا بر خبر حدود ٤٠٠ کارگر این کارخانه از سال ٩٠ به تدریج بازنشسته شده‌اند و مطابق تعهدی که اعضای هیات حمایت از صنایع در مقام مدیریت موقت کارخانه ایران تایر داده بودند، قرار بود که تا تسویه کامل سنوات ایام خدمت هر ماه ٥٠٠ هزار تومان به آنهاا پرداخت شود. به گفته کارگران ٥ ماه است که این ٥٠٠ هزار تومان به آنها پرداخت نشده است و هر کدام از این کارگران بابت سنوات بازنشستگی خود بین ٨٠ تا ١٠٠ میلیون تومان در ماه طلبکارند. که حتی با پرداخت ٥٠٠ هزار تومان تسویه حساب کامل با آنها بیش از یک دهه طول خواهد کشید . بدنبال اعتراضات کارگران قرار شده بود که برای پرداخت مطالبات کارگران وامی ١ میلیاردی به کارخانه پرداخت شود که کاری صورت نگرفته است. در همین رابطه قبل از این کارگران کیان تایر در هفتم آبانماه تجمع داشتند. بنا بر خبرها در تجمع هفتم آذر جلسه ای میان هیات اجرایی در کارخانه برگزار شد که قرار شد نتیجه جلسه به وزارت صنایع اعلام و پس از تصمیم گیری وزیر نتیجه به کارگران اعلام شود کارگران نیز قرار گذاشتند که تا حصول نتیجه تجمعات خود را دهند و هفته آینده تجمعی داشته باشند. در حال حاضر میزان مطالبات معوقه بازنشستگان بالغ بر شانزده میلیارد تومان میباشد.
فراخوان بازنشستگان به تجمع در مقابل مجلس
١٩ آذر، ساعت ده صبح
بازنشستگان ت در ادامه اعتراضاتشان برای پیگیری خواستهای خود به تجمع در ساعت ده صبح روز ١٩ آذر فراخوان داده اند.
بخشی از فراخوان تجمع بازنشستگان با عنوان« مهمترین تجمع سال ٩٦» وبا امضای پیشکسوتان پیشرو کشوری ، پیشکسوتان پارک شهر و پیشکسوتان اندیشه بقرارزیراست:
با کنار نشستن به هدفمان که همانا استیفای حقوق از دست رفته مان است نخواهیم رسید .
این آخرین فرصت برای مجاب کردن دولت و مجلس در خصوص اجرای قانون مدیریت خدمات کشوری و اختصاص بودجه قابل توجه و حد اقل ١٢٠٠٠ میلیارد به ردیف ١٢٠ لایحه بودجه می باشد.
یکی از دستاوردهای تلاش شبانه روزی شما ، اختصاص ردیف بودجه برای پیشکسوتان بازنشسته کشوری و لشکری در لایحه بودجه سال ٩٦ بود که مقدار ٣٤٠٠میلیارد تومان به این ردیف اختصاص یافت ، باید تلاش کنیم به این مقدار حداقل ٨٠٠٠ میلیارد تومان اضافه شود .
دولتیان و مجلسیان در نظر دارند به شکل قطره چکانی در بازه زمانی ٥ ساله حقوق ما را با شاغل ها همتراز کنند که این غیر ممکن است با این روش هرگز با شاغل ها همتراز نخواهیم شد.
رسیدن به حقوق بالای خط فقر فقط و فقط همت و تلاش و پشتکار ما را می طلبد .
دوستان سکوت جایز نیست بیایید قدم‌های محکم‌تری برداریم .
امروز روز حرکت است .
از همه دوستان در سراسر کشور دعوت می شود در تجمع عظیم و با شکوه حق خواهی و حق طلبی شرکت نموده ، فریاد حق خواهی خود را به گوش دولتیان و مجلسیان برسانید.
دوست عزیز مشکل با حضور تعدادی دلسوز و دلسوخته همیشه همراه از سراسر کشور حل نمی شود ، نیاز به یک حرکت همگانی است.
تهران حدود « ٢٠٠٠٠٠ » پیشکسوت بازنشسته کشوری دارد اگر حتی یک دهم این تعداد در تجمع اعتراضی شرکت داشتند ما نیاز به بر گزاری اینهمه تجمع نداشتیم .
هر کدام از شما دوستان حد اقل «٥» نفر را با خود همراه کنید.
بیایید این بار کاری کنیم کارستان .
همراه شو عزیز
برای گرفتن حق پایمال شده خود تلاش کن .
قرار نیست از حاصل تلاش و کوشش دیگران بهره ببریم زیرا هر قدر تعداد رهروان این راه کمتر باشد ، دیر تر به نتیجه می رسیم .
بیایید با اتحاد و همدلی تجمعی پر شور و با شکوه برگزار کنیم و برای همیشه طومار فقر و فرق را پیچیده و کنار بگذاریم.
همراه شو عزیز
این درد مشترک هرگز جدا جدا
درمان نمی شود!!!!!!
بازنشستگان در تجمعات با شکوه قبلی خود در مرداد، شهریور، مهر و آبان ماه با شعارهای پرشور خود، خواستهایشان را اعلام کردند. افزایش حقوقها به میزان ٤ میلیون تومان، رفع تبعیض ها و همطرازی حقوقها و درمان رایگان و داشتن یک زندگی انسانی، خواستهای فوری بازنشستگان است. آنها در تجمع روز هشتم آبانماه خود همچون تجممعات قبلی شان با شعارهایی چون خط فقر ٤ میلیون حقوق ما یک میلیون، حقوق ما ریالیه، هزینه ها دلاریه، نیاز ما این زمان، معیشت است و درمان، ما همبسته ایم، از وعده ها خسته ایم، سی و هشت سال گذشته، عدالت کجا رفته، ، یک اختلاس کم بشه مشکل ما حل میشه، نوبخت نوبخت استعفا، تبعیض تاکی؟ اعتراض خود را به فقر، تبعیض و نابرابری، اختلاس ها اعلام کردند. در این تجمعات این شعارها بر پلاکاردهای بازنشستگان نیز نقش بسته بود و اینها همه خواستهای کل جامعه است. شعارهایی که در اعتراضات بخش های مختلف جامعه فریاد زده میشود و سراسری شده است. از مبارزات بازنشستگان وسیعا حمایت کنیم. اخبار این مبارزات را رسانه ای کنیم.
تجمع اعتراضی دوباره کارگران شرکت پویش معادن ذوب آهن اصفهان
براساس گزارش منتشره،یکی از کارگران حاضردرتجمع گفت: در دیداری که پیش از این با معاون فرماندار ویژه طبس* داشتیم قول راه اندازی مجدد معدن تا نیمه آبان و بعد از آن تا اول آذرماه را دادند. مقابل فرمانداری ویژه طبس تجمع کردند.
در همین رابطه این کارگران قبل از آن در ٢ آبان همزمان با نشست بررسی منطقه ویژه معدنکاری طبس دست به تجمع مقابل فرمانداری ویژه این شهرستان زدند.
بنا بر خبر در گذشته حدود ٥٠٠ نفر در معدن پویش معادن کار می کردند که از ابتدای سال نصف کار تعطیل شد و نیروها به ٢٥٠نفر کاهش پیدا کرد و گفتند می خواهند به زغال سنگ واگذار کنند و اکنون باقی کارگران نیز از کار بیکار شده اند.این معدن از نیمه مهرماه تقریبا تعطیل شده است و حدود ٢٠نفر که قرارداد داشتند باقی مانده اند. کارگران میگویند بسیاری از آنها ٢٠ سال سابقه کاری دارند. به اداره کار مراجعه کرده اند و اداره کار از بیمه بیکاری صحبت میکنند. اما کارگران خواستار بازگشت به کارشان هستند.
تجمع خانواده‌های کارگران مجتمع فسفات بافق بابت مطالبات معوقه
یک اتفاق مهم در هفته گذشته تجمع اعتراضی خانواده های کارگران مجتمع معدنی فسفات اسفوردی بافق در مقابل ساختمان فرمانداری در اعتراض به عدم پرداخت حقوق معوقه همسرانشان است. در این تجمع اعتراضی همسران کارگران از کاهش پایه حقوق کارگران از ١ میلیون و ٥٠٠ هزار تومان به ١ میلیون و ١٠٠ هزار تومان، از تعویق پرداخت سه ماه حقوق آنان و از اینکه ٥ ماه است بدنبال دریافت حق بیمه تکمیلی شان هستند، سخن گفتند و اعلام کردند که دیگر اعتمادی به هیچ وعده و وعیدی ندارند و اگر پاسخ نگیرند دوباره تجمع خواهند کرد. روشن است دستمزدهای چند بار زیر خط فقر، نپرداختن بموقع دستمزدها و بالا کشیدن آشکار آن از سوی کارفرمایان و فشار بر شرایط کار و زندگی کارگران معضلی است برای کل خانواده های کارگری و ابعادی اجتماعی دارد. از همین رو خانواده های کارگری یک نیروی اصلی در اعتراض علیه همه این تعرضات و برای داشتن یک زندگی انسانی هستند. اما سرمایه داری همواره تلاش دارد کارگر را بصورت یک انسان واحد و اتمیزه شده در نظر گیرد تا قدرت مبارزه اجتماعی آنرا پنهان نگاهدارد. یک پیشروی مهم جنبش کارگری در ایران به میدان آمدن هر چه بیشتر خانواده ها در جنبش اعتراضی کارگری است. تجمع خانواده های کارگران مجتمع فسفات بافق یک نمونه بارز آن است. نمونه دیگر در همین هفته فراخوان کارگران بازنشسته فولاد خطاب به کل کارگران فولاد و خانواده هایشان برای شرکت در تجمع اعتراضی ٢٩ آبانماه بود. اینها همه الگوهایی از اعتراضات کارگری است که بیش از بیش مکان اجتماعی این اعتراضات و قدرت واقعی آنرا به نمایش میگذارد.
اعتراض کارگران کمباین سازی تبریز یک ماه شد
بیش از یک ماه است که ٤٤ کارگر کارخانه کمباین سازی تبریز در اعتراض به تعویق پرداخت ٢٠ ماه دستمزدشان در اعتصاب بسر میبرند. این شرکت در سال ٩٠ حدود ٥٠٠ کارگر داشت اما اکنون تعداد آنها به ٤٤ نفر رسیده است. بالا کشیدن دستمزدها امروز در ایران به امری رایج در جامعه تبدیل شده و به معضل جدی کارگران، معلمان، بازنشستگان، پرستاران و بخش عظیمی از حقوق بگیران جامعه تبدیل شده است. بخشی مهمی از رانت خواری های حکومت اسلامی و دارو دسته هایشان به عنوان صاحبان کارخانجات و بزرگترین مراکز کارگری در جامعه از محل تعویق پرداخت دستمزدها و بالاکشیده آن و کاهش هر روزه سطح حقوقهاست. قوانین جاری و دستگاه قضایی و کل سیستم سرکوبش نیز در خدمت حفظ این بساط دزدی و غارت مردم است. از همین رو یک موضوع مهم اعتراض در محیط های کارگری، و در بخش های مختلف مردم اعتراض علیه تعویق پرداخت دستمزدها و این دزد بازار است. از جمله یک محور اعتراض سراسری بازنشستگان فولاد در همین هفته، اعتراض علیه دستمزدهای پرداخت نشده با شعار ما حقوق میخواهیم یالا، بود.
فراخوان کارگران بازنشسته کیان تایر به تجمع در هفتم آذر ماه
کارگران بازنشسته کیان تایر برای پیگیری عدم دریافت سنوات بازنشستگی خود ،روز سه شنبه ٧ آذر، ساعت ٩ صبح ،جلوی وزارت صنعت و معدن، خیابان سمیه تجمع خواهند کرد .
این کارگران قبلا نیز بنا بر فراخوانی از قبل اعلام شده در هفدهم آبانمان در مقابل وزارت صنعت تجمع داشتند. در هفته قبلترش نیز در مقابل شرکت تجمع کرده بودند. در تجمع هفدهم آبانماه به کارگران وعده داده شد که یک هفته بعد از آن به خواستهایشان جواب داده میشود، اما کارگران هیچ پاسخی به آنها داده نشد. کارگران نیز اعلام کرده بودند که اگر به خواست آنها رسیدگی نشود، به اعتراضات گسترده تری دست خواهند زد. کارگران بازنشسته کیان تایر از سال ٩١ تاکنون نتوانسته اند سنوات خود را بطور کامل دریافت کنند و بصورت اقساط، یعنی ماهیانه ٥٠٠هزارتومان و قطره چکانی به آنها پرداخت شده است. هر بار کارفرما به دلایلی چندین ماه ازپرداخت تعهدات خود سرباز زده است و بعد از اعتراضات متوالی کارگران بخشی از آنرا پرداخت کرده است. بعلاوه کارگران بازنشسته کیان تایر برای پیگیری خواستهایشان تا کنون به تمامی مراجع دولتی مراجعه کرده اند، اما پاسخی نگرفته اند. کارگران میگویند با این شکل پرداخت برای تسویه کامل طلبهایشان نیاز به طی سالهای زیادی میباشد.
کارگران کیان تایر سالهاست برای خواسته ها و مطالبات خود با کارفرمای شرکت در کشمکش هستند. بارها برای حقوق خود اعتصاب، تجمع و درگیری داشتند واکنون این کشمش در دوران بازنشستگی آنان نیز ادامه دارد.
اعلام روزی از قبل تعیین شده برای پیگیری خواستها یک گام مهم به جلو در مبارزات کارگران بازنشسته کیان تایر و الگویی برای همه کارگران است. با این کار کارگران با تدارک و سازمانیابی نقشه مندی تری، صف اعتراضشان را متحد میکنند و با اطلاع رسانی وسیع به جامعه، میتوانند زمینه جلب وسیعترین حمایت ها را فراهم کنند. در عین حال این فراخوانها اولتیماتوم به کارفرمایان مفتخور و مقامات مسئول است که اگر پاسخ ندهند، با اعتراضات گسترده تری از سوی کارگران روبرو خواهند شد. با چنین سطحی از تدارک اعتراض و مبارزه امکان شرکت وسیع خانواده ها نیز بیشتر خواهد بود.
کیان تایر یکی از مراکز پرجنب و جوش اعتراضی کارگری است. کارگران در این کارخانه همواره ابتکارات خوبی از اعتراض و مبارزه را به کار برده اند. از جمله برپایی مجمع عمومی بزرگ کارگری، انتخاب نمایندگان واقعی کارگران و خواست تخلیه اطاق شورای اسلامی، این نهاد دست ساز حکومتی و سپردن آن به نمایندگان کارگران، ایستادن در مقابل اخراج ها و تعویق پرداخت دستمزدها، نمونه هایی از مبارزات درخشان این کارگران در سالهای گذشته است و مبارزات آنها تا همین جا تاثیرات مهمی در پیشروی های جنبش کارگری داشته است. زنده باد کارگران کیان تایر
تجمع اعتراضی جمعی از کارکنان شرکت لاوان تابلو کرمان
روز شنبه ٤آذر ٩٦ جمعی از کارکنان شرکت لاوان تابلو کرمان در اعتراض به تعویق ٩ ماه دستمزد، در مقابل استانداری تجمع اعتراضی برگزارکردند.
تجمع کارگران اخراج شده شرکت سنگین کاران اراک مقابل فرمانداری ماهشهر
ظهر روز ٥ آذر کارگران شرکت سنگین کاران اراک از شرکت های بخش خصوصی پتروشیمی بندر امام خمینی به دلیل اخراج شدنشان، مقابل فرمانداری ماهشهر تجمع کردند.بنا بر خبر اخیرا شرکت مذکور به بهانه اتمام کار کارگران را اخراج کرده و بعد نیروی جدید استخدام کرده اند. کارگران اخراج شده سالهاست که در این شرکت ها کار میکنند. کارگران با این تجمع از فرمانداری خواستار بازگشت به کار می باشند
اعتصاب کارگران کارخانه روغن نباتی فریکو
پنجشنبه٢آذرماه٩٦ بیش از ١٥٠ نفر از کارگران کارخانه روغن نباتی فریکو منطقه ویژه اقتصادی سیرجان در دومین روز اعتصاب خود در اعتراض به اخراج کارگران و عدم پرداخت حقوق خود مقابل فرمانداری در این شهر تجمع کردند.
تحمع اعتراضی ساکنین منطقه ترمنیال جدید کرمان
روز پنجشنبه٢آذرماه٩٦ جمع زیادی از ساکنین منطقه ترمنیال جدید کرمان که پس از بیست سال سرپناهی برای فرزندانشان ساخته‌‌اند اما حالا اعلام شده است که در حاشیه قرار گرفته و هیچ امتیازی به آنها تعلق نمی‌گیرد؛ مقابل استانداری کرمان تجمع کردند.
تجمع اعتراضی کارکنان بیمارستان خمینی اهواز
روزچهارشنبه اول آذر،جمعی از کارکنان بیمارستان خمینی اهواز دراعتراض به عدم پرداخت ماه هاحقوق وحق بیمه مقابل استانداری خوزستان،تجمع کردند.
اعتصاب کارگران کارخانه کمباین سازی تبریز
اول آذر: از روز گذشته ٣٠ آبان، اعتصاب کارگران کارخانه کمباین سازی تبریز دراعتراض به عدم پرداخت ماه ها حقوق وحق بیمه، وارد ششمین هفته شد.
صبح چهار شنبه اول اذر ماه تجمع اعتراضی دوباره بازنشستگان فولاد مقابل مجلس
صبح چهار شنبه اول اذر ماه تجمع اعتراضی دوباره بازنشستگان فولاد مقابل مجلس در اعتراض به عدم پرداخت بموقع حقوقها، عدم پرداخت طلبهایشان از سال ٩١ ، سطح نازل حقوقها، وضعیت بیمه درمانی. این کارگران روز ٢٩ آبان مقابل مجلس تجمع سراسری داشتند
تجمع آتش‌نشانان در ایستگاه مرکزیِ آتش‌نشانی ساوه
اول آذر: تجمع آتش‌نشانان در ایستگاه مرکزیِ آتش‌نشانی ساوه بخاطر تعویق پرداخت دو ماه حقوق در ایستگاه مرکزی آتش‌نشانی این شهر
تجمع اعتراضی کارگران شرکت صلب سازه درکارخانه فولاد
سه‌شنبه٣٠ آبان ماه ٩٦ کارگران شرکت صلب سازه درکارخانه فولاد زرند در اعتراض به پرداخت نشدن ١٠ماه حقوقشان با بستن در کارخانه فولاد زرند دست به اعتصاب زدند.
تجمع پرنسل شركت حمل و نقل بین المللی خلیج فارس
٣٠ آبان: تجمع پرنسل شركت حمل و نقل بین المللی خلیج فارس روبروی فرمانداری اسلامشهر بدلیل تحقق نیافتن حق و حقوق پرسنل در تاریخ مقرر / ٣٠ آبان ٩٦
اعتراض کارگران امور شهری میاندوآب
کارگران امور شهری میاندوآب (ناحیه ٢) روز سه شنبه ٣٠آبان د راعتراض به تعویق پرداخت هفت ماه دستمزد و قراردادهای موقتشان مقابل استانداری آزربایجان غربی دست به تجمع زدند.
تجمع در امیدیه دراعتراض به عدم استخدام شرکت نفت
روز دوشنبه٢٩آبان، جمعی از مردم امیدیه برای استخدام در شرکت نفت؛ مقابل حسابداری شرکت نفت تجمع اعتراضی برگزار کردند .
تجمع اعتراضی کارگران شهرداری خرمشهر
تجمع اعتراضی کارگران شهرداری خرمشهرنسبت به عدم پرداخت ماه هاحقوق:صبح روزدوشنبه٢٩آبان،جمعی ازکارگران شهرداری خرمشهر دراعتراض به عدم پرداخت ماه هاحقوق تجمع کردند.این کارگران بیش از ٦ ماه است که حقوقی دریافت نکرده اند و برای تهیه مایحتاج خانه خود دچار مشکل هستند.
تجمع جمعی از بازنشستگان کاشان:
دوشنبه٢٩آبان، جدود ٥٠ نفر ازکارگران بازنشسته کاشان با اشاره به یکسان نبودن دستمزدها و اجرا نشدن برخی تعهدات سازمان تامین اجتماعی از جمله ساخت بیمارستان تامین اجتماعی در این شهرستان، و برای همسان سازی حقوق بازنشستگان سازمان تامین اجتماعی با دیگر سازمان ها مقابل شعبه تامین اجتماعی این شهرستان،تجمع کردند و خواستار عمل به وعده ها شدند.
کارگران
حق آسیب دیدگان زلزله کرمانشاه، ساخت خانه های ایمن و تأمین کلیه ملزومات زندگی یا پرداخت وام ٣٥ میلیون تومانی؟
مطابق آمار رسمی در اثر زلزله کرمانشاه ١٢ هزار واحد مسکونی به طور ١٠٠ در صدی تخریب شده و ٤٥ هزار واحد نیز نیاز به تعمیر دارند. معلوم است که بر ویرانه های واحدهای تخریب شده دیگر هیچ سقفی بر روی هیچ دیواری نسیت و همچنین هیچ دیواری هم پابرجا نیست، اما وقتی که از آسیب دیدگی ٤٥ هزار ساختمان در اثر لرزش زمین لرزه صحبت می شود، خرابی و صدمه دیدن در حد ریختن یا کدر شدن رنگ و نقاشی ناشی از خیس خوردگی، ترکیدگی لوله آب و گاز یا گرفتگی لوله فاضلاب ساختمان ها به نحوی که ممکن است در بعضی ساختمانها و در شرایط معمولی اتفاق بیافتد، نیست که قابل تعمیر باشند. این ٤٥ هزار ساختمان دچار فرو ریختگی بخش هائی از دیوارها و سقف هایشان شده اند و در بهترین حالت ترک بر دیوار و سقف آنها ایجاد شده و بی تردید ستونها و پایه هایشان استقامت اولیه خود را از دست داده و سست شده اند که با لرزشی با قدرتی کمتر از زلزله اخیر فرو خواهند ریخت. در نتیجه همه ساختمان هائی که دیوار و سقفشان آسیب دیده را باید در زمره تخریب شده ها و غیر قابل سکونت قرار داد که نیاز به بازسازی کلی دارند و در آن صورت نه ١٢ هزار واحد بلکه ٥٧ هزار واحد باید بازسازی گردند.
تفکیک کردن واحدهایی که دچار آسیب دیدگی شده اند از واحدهای تخریب شده، باز خود راه گریزی از پذیرش مسؤلیت در قبال جان صدها هزار انسان است که با لرزشی دیگر و یا با هر حادثه طبیعی دیگری به طور جدی به خطر خواهد افتاد.
حال با این وضعیتی که در نتیجه زلزله حداقل ٥٧ هزار واحد مسکونی به آن دچار گشته اند، دولت وعده ٢٥ میلیون تومان وام و ٥ میلیون تومان کمک بلاعوض برای بازسازی منازل تخریب شده روستائی و ٣٥ میلیون وام و ٦ میلیون تومان کمک بلاعوض به منازل تخریب شده شهری داده است! این وام آنطور که پیداست به صاحبان واحدهای تخریب شده و شاید هم به صاحبان واحدهای آسیب دیده پرداخت خواهد شد و هزاران یا شاید دهها هزار خانواده که در مناطق زلزله زده مستأجر بوده اند مشمول چنین وامی نمی شوند.
گذشته از این، با وامهای وعده داده شده حتی واحدهای ٦٠ ، ٧٠ متری نا ایمن از نوع مسکن مهر که در جریان همین زلزله اخیر قتلگاه هزاران نفر شد را نمی توان ساخت. لازم به ذکر است که بابت ساخت همین قتلگاهها، صاحب هر واحد علاوه بر تقبل باز پرداخت ٣٠ میلیون تومان وام، ٢٠ تا ٢٥ میلیون تومان هم نقدا پرداخت کرده است. از حدود ٦ ماه قبل قیمت انواع مصالح ساختمانی افزایشی سرسام آور داشته اند و اقلامی مانند تیر آهن و میلگرد بیشتر از دو برابر افزایش قیمت داشته اند و همین افزایش چند برابری مصالح ساختمانی عملا مبالغ وعده داده شده بیشتر از نیمی از مصالحی که قبلا بکار برده شده را تأمین نخواهد کرد. علاوه بر این، جمعیت مستأجر به کنار که با تحمل گرسنگی، بیماری و سرما و گرما باید اجاره خانه را هم بپردازند، اکثریت آسیب دیدگانی هم که دارای سرپناه های محقر و غیر استاندارد بوده اند بیکار، کم درآمد و ناتوان در تأمین هزینه حداقل ترین نیازهای زندگی شامل خوراک، پوشاک، پرداخت فیش های آب، برق گاز و غیره هستند که توان بازپرداخت هیچ مبلغ وامی را ندارند.
تا الان مردم آسیب دیده توسط کمک های انسان دوستانه از سراسر ایران و همچنین از خارج تا آنجائی که کمک کنندگان توانسته اند تحت عنوان توریست به داخل راه یابند، از مرگ و گرسنگی در امان بمانند. اما به خاطر عمق فاجعه و به خاطر اینکه هست و نیست این مردم به کلی نابود شده است، نیاز آنها به حمایت برای تأمین مسکن، خوراک، پوشاک، بهداشت، تحصیل و دیگر ملزومات زندگی طولانی مدت خواهد بود. مردم در این رابطه تمام توان خود را بکار برده اند و در ادامه نیز در حد توان خود کمک خواهند کرد.
دولت به عنوان در دست دارنده ثروت و سرمایه اجتماعی باید به جای دادن وعده وام، تمام امکانات زندگی زلزله زدگان از جمله مسکن مناسب و مجانی را فراهم نماید و در قدم اول و به فوریت به جای چادرهائی که نه در مقابل سرما مقاوم هستند و نه در مقابل نفوذ آب باران و بعلاوه به دلیل غیر ایمن بودن آنها (تاکنون چند چادر دچار حریق شده و ساکنین آنها به شدت سوخته شده اند و یک مورد هم خفگی ناشی از گازگرفتگی به خاطر نبود دریچه مخصوص هدایت گاز حاصله از وسایل گرما زای نفتی و گازی در چادرها اتفاق افتاده است) باید در کنار تأمین نیازهای فوری و اساسی، کانکس های ایمن در اختیار مردم آسیب دیده قرار دهد.
جوانمیر مرادی ٢/٩/١٣٩٦
کارگری که خانه‌اش ویران شده: “وام خواستم، ندادند | با حقوق کارگری چطور خانه را مقاوم می‌کردم؟
اتحادیه آزاد کارگران ایران ١ آذر ١٣٩٦
خبرآنلاین:یک هفته بعد از زلزله، نبض زندگی در «تپانی» نمی‌تپد.کارگری که خانه‌اش ویران شده: وام خواستم، ندادند | با حقوق کارگری چطور خانه را مقاوم می‌کردم؟
پدر مبینا، دفتر مشق دخترش را نشان میدهد: زن و دخترم را خودم از زیر آوار بیرون آوردم و دفن کردم. با حقوق کارگری چه می‌کردم؟ چطور خانه مقاوم می‌ساختم؟
ستاره‌ای در آسمان زمین ما نیست، که نیفتاده باشد.» این شعر، خلاصه‌ای از زندگی مردی است که روبه‌رویم ایستاده. بالای تلی از آوار، که زمانی خانه‌اش بوده، زندگی‌اش بوده. با دستهای خودش، سنگ‌ها را دانه دانه آورده و اینجا گذاشته، تا دیوار شده‌اند، سقف شده‌اند، زمینی شده‌اند برای خوابیدن و بیدار شدن و زیستن. و حالا هرچه هست، مرگ است: «اینجا را ساختم برای زندگی، حالا گور عزیزانم شده.
با لهجه کردی اینها را می‌گوید، با بغضی که هر آن ممکن است به صورتش سرازیر شود: «روستای تپانی سرپل‌ذهاب، بیشترین خرابی را در زلزله کرمانشاه داشته. بیشتر از ٩٠ درصد روستا خراب شده. روستایی که این همه سال هیچکس آن را ندید و حرفی از آن نزد. حالا همه می‌آیند. هر روز یکی می‌آید و حالمان را می‌پرسد. به چه دردمان می‌خورد؟ این همه سال اگر به ما رسیدگی کرده بودند، وضعمان این نبود. با حقوق کارگری این خانه را ساختم، میگویند چرا مقاوم نبوده؟ کی باید مقاومش می‌کرده؟ وقتی می‌خواستم خانه را بسازم، گفتند بروید خودتان هر جا خواستید خانه بسازید. وام خواستم، ندادند. سه بار رفتم گفتم به من وام بدهید خانه بسازم، هیچکس کمک نکرد. حالا همه دلسوزی میکنند. حالا که زنم مرده؟ حالا که بچه‌ام از بین رفته؟ دوازده سال زندگی‌ام را با دستهای خودم خاک کردم.»
پدر آریان و مبیناست. آریان همان نوزاد سه‌ماهه‌ای است که مادرش خودش را سپر کرده بود که آسیب نبیند، مادر جوان جانش را از دست داد و نوزاد زنده ماند. اما مادر تنها نبود. دخترش مبینا هم زیر آوار ماند. جایی که پدرش، دست همه را می‌گیرد و می‌برد آنجا را نشانشان دهد، یک بالشت، یک تسبیح و جانماز: «وقتی می‌خوابید، گفت برای نماز صبح بیدارم کن.» و اشک می‌آید.
دفتر مشق مبینا را می‌آورد، «فرشته بهشتی، خیلی قشنگ نوشتی»: «شاگرد اول مدرسه بود. همه نمره‌هایش بیست بود. همینجا مدرسه می‌رفت. همین نزدیک. مدرسه سالم مانده. تنها ساختمانی که اینجا سالم است. هر بار می‌بینم، داغ دلم تازه میشود. چرا مدرسه سالم ماند و خانه‌ها نه؟ چون مدرسه مقاوم بود. خانه‌های ما چی؟ همه خانه‌های اینجا خراب شد. پول نداشتیم درست بسازیم. با حقوق ٧٠٠ هزار تومانی چه کار می‌کردم؟ همه‌مان کارگریم. اگر هر روز یک چیزی برایمان می‌آوردند و به ما رسیدگی می‌کردند اینجا الان بهشت بود. بچه من الان زنده بود. حالا کمک کنند به چه دردم می‌خورد؟»
شش روز است غذا نخورده، از گلویش پایین نمی‌رود، فقط غصه می‌خورد و غصه: «این بچه معصوم من باید دکتر و مهندس می‌شد نه این که زیر آوار بماند. حیف نبود؟ مثل یک پروانه اینجا پیدایش کردم. دست‌هایش را گذاشته بود روی سینه‌اش. صورتش را بوسیدم گفتم دیدار به قیامت. توی یک پتو پیچیدمشان. بدون کفن و بدون شستن دفنشان کردم. چه کار می‌کردم؟ کاش من می‌مردم و آنها زنده بودند.» و دوباره چشم‌هایش خیس میشود.
صدایش بین لودرهایی که آواربرداری میکنند گم میشود. فقط اشک‌هایش می‌ماند و نگاهش به جایی که با مبینا برای آخرین بار خداحافظی کرده. دلش پیش آریان کوچک است که نمی‌داندچند سال بعد، باید چطور برایش این روز را تعریف کند، روز بد، سال بد.
آریان حالا در گهواره خوابیده، بی خبر از همه جا، عمه‌اش بالای سرش گریه میکند: «روزهای اول بهانه می‌گرفت. حالا آرامتر شده. شیرخشک نمی‌خورد ولی حالا عادت کرده. عکس و خبرش که در روزنامه‌ها منتشر شد، بعضی‌ها آمدند دیدنش، گفتند بده ما بزرگش کنیم. اما خودمان هستیم. همیشه مواظبش هستیم. نگران برادرمانیم. زن و بچه‌اش را از زیر آوار درآورده، هر چه دلداری‌اش می‌دهیم فایده ندارد. هر روز می‌رود کنار خانه، بالای سر جایی که مبینا را پیدا کرده. نمی‌دانیم باید چه کار کنیم. روانشناس هم آمده حرف زده اما اصلا غذا نمی‌خورد.
آن طرف‌تر، دختران «تپانی» به نظاره ویرانی نشسته‌اند، هانیه، فاطمه و شببو. جلوی یک چادر محقر، روی چند مقوا. فاطمه از بقیه بزرگتر است. دانشگاه قبول شده اما دور بوده، پول هم نداشته‌اند که برود. شبی که زلزله آمد را یادش هست: «زلزله اول که آمد، از خانه آمدیم بیرون. بعضی برگشتند چیزی بیاورند که زلزله دوم آمد. ما هر شب خوابمان نمی‌برد. تا چشم روی هم می‌گذاریم زلزله می‌آید جلوی چشممان. زندگی‌مان با خاک یکسان شده. زندگی‌مان شده همین چادر. مردم کمک می‌آورند اما احتیاج به کانکس داریم. از روز زلزله حمام نرفته‌ایم. برای دستشویی هم می‌رویم پشت تپه‌ها.
هانیه میان حرفش می‌پرد، نگران است چیزی از قلم بیفتد و ناگفته بماند: «چادر مسافرتی به چه درد ما می‌خورد؟ توی این سرما توی خانه هم بخوابی سرد است چه برسد به این که توی چادر باشی. پدر و برادرهایمان روی زمین می‌خوابند چون توی چادر جا نیست. خانواده هشت نفره چطور توی این چادرهای کوچک جا شویم؟ وسایل گرمایشی میخواهیم. از الان نگرانیم که دو روز دیگر زمستان بشود باید چه کار کنیم. میگویند قرار است باران و برف بیاید؟ تکلیف ما چه میشود؟ کانکس لازم داریم.
حرف‌هایش که تمام میشود، منتظر است شببو چیزی بگوید. شببو اما حرفی نمی‌زند. شببو فقط نگاه میکند.
طبق صورت وضعیت زندان، رضا شهابی هیجدهم دی ماه ٩٦ آزاد باید گردد
طبق آخرین صورت وضعیت که کارگر زندانی رضا شهابی از زندان دریافت کرده است. تاریخ آزادی اش از زندان هیجدهم دی ماه سال ٩٦ ثبت شده است. این راننده زحمتکش شرکت واحد با وجود اینکه طبق نامه ای که خودش در پرونده زندان مشاهده کرده است؛ محکومیت حبس پنج ساله اش ٩٤/٠٦/٢٤ به پایان رسیده بود. با فشار دادستانی تهران و با بهانه اینکه سه ماه از مرخصی اش تایید نشده برای گذراندن سه ماه حبس، خود را به زندان رجایی شهر معرفی کرد.
اما پس از ورود به زندان اجرای احکام زندان به ایشان ابلاغ کرد که ٩٦٨ روز از مرخصی پزشکی تایید نشده و غیبت محسوب شده و باید معادل ایام غیبت، زندانی باشد. در اعتراض به این اقدام فراقانونی شهابی پنجاه روز اعتصاب غذا کرد و کارگران در داخل و خارج از کشور شدیدا نسبت به این اقدام فراقانونی دادستانی تهران و نهادهای امنیتی اعتراض کردند.
رضا شهابی با وجود اینکه محکومیت اش به پایان رسیده بیش از سه ماه است که همچنان زندانی است و قصد دارند تا هیجدهم دی ماه ٩٦ همچنان او را در حبس نگاه دارند. سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه حکم زندان رضا شهابی و دیگر کارگران و معلمان را محکوم می کند. و اقدامات دادستانی تهران و نهادهای امنیتی برای به بند کشیدن این کارگر زندانی، علی رغم پایان محکومیت اش را اراده فراقانونی آنان برای فشار بیشتر بر شهابی به امید منصرف کردن وی از فعالیت های سندیکایی و دفاع از حقوق کارگران می داند.
به نقل از تلگرام سندیکای شرکت واحد
گزارش شماره ١ از جمع آوری کمک های مردم و توزیع آنها بین زلزله زدگان کرمانشاه توسط انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه و جمعی از فعالین کارگری مریوان و فعالیت های فعالین حقوق کودک در زمینه کاهش صدمات روحی از کودکان
از زمان وقوع زلزله ویرانگر کرمانشاه، تشکلهای کارگری به همراه بسیاری از نهادها، تشکلها، گروههای امدادرسان مردمی و همچنین در کنار حضور دهها هزار نفر از خود مردم انسان دوست به یاری زلزله زدگان شتافته و در امر جمع آوری کمکها و توزیع آنها بعلاوه مورد حمایت های روحی و روانی قرار دادن آسیب دیدگان فعالانه شرکت داشته اند.
دولت تا کنون هیچ کار اساسی ای نه از نظر تأمین نیازهای ضروری روزانه و نه از نظر اسکان آسیب دیدگان در مکان های امن و مناسب برای مردم زلزله زده انجام نداده و تنها تحت جو اعتراضی و نارضایتی عمومی اقدام به کمک رسانی های بسیار جزئی نسبت سیل عظیم کمک های مردم کرده است. دولت بیشتر فعالیت خود در منطقه را به بازدید مقامات و دادن وعده و بازی کردن با مردم محدود کرده است. در حالیکه آسیب دیدگان ١٥ روز است که در چادرهای نمناک و سرد بدون وسایل گرما زا و روی آب ناشی از باران بسر می برند، جهانگیری معاون رئیس جمهور در بازدیدش از منطقه هنگامیکه تحقیر آمیزانه با زیر پا گذاشتن حرمت و شأن انسانی آسیب دیدگان به همراه اسکورت ها و همراهانش با کفش وارد چادرها شده و زیراندازهایشان را لگدمال کرده، بخشی از وعده داده شده توسط روحانی یعنی وام بلاعوض برای بازسازی منازل را نیز باز پس گرفته و اعلام می نماید در صورت دریافت کانکس توسط زلزله زدگان، وام بلاعوض به آنان تعلق نخواهد گرفت. این مردم می بایست از همان روز اول توسط دولت در خانه های خالی فراوانی که در همه شهرهای ایران موجود هستند اسکان داده می شدند و تمام امکانات زندگی در اختیارشان قرار می گرفت. مردم زلزله زده همچنان به کمک های انسان دوستانه نیازمند هستند. همچنانکه تاکنون آنها را تنها نگذاشته ایم در ادامه نیز یارو و یاورشان باشیم.
اما پیداست مردمی که خود با هزاران مشکل معیشتی و مالی دست به گریبانند برایشان میسر نخواهد بود بتوانند در دراز مدت نیازها و بخصوص مسکن زلزله زدگان را تأمین کنند. این وظیفه عاجل دولت است و نباید از انجام وظیفه خود در قبال آسیب دیدگان سرباز زند. در نتیجه باید به موازات ادامه کمک ها از دولت بخواهیم فورا مردم را در خانه های خالی اسکان دهد و تا زمان بازگشت به شرایط کار و قادر شدن به تأمین معیشت خود همه امکانات را در اختیارشان قرار دهد.
خلاصه اقدامات انجام گرفته به شرح زیر می باشد:
١- مقدار اقلام جمع آوری شده شامل برنج، روغن، قند، چای، دارو، شیرخشک، پتو، پوشاک، پوشک و وسیله بهداشتی زنانه، نایلون، فوم، اسباب بازی و کپسول گاز پیک نیکی به ارزش بیش از ٤٥ میلیون تومان تا تاریخ ٢/٩/٩٦ در میان ٢٢٠ خانوار روستاهای بزمیرآباد از توابع سرپل ذهاب، روستاهای پشت کور، جانه در علیا، رجبی و میدان نمک از توابع ثلاث باباجانی(تازه آباد) توزیع گردیده است.
٢- علاوه بر جمع آوری و توزیع کمکها به طور مستقیم و مستقل در جمع آوری کمک به زلزله زدگان با تشکلها و گروههای امدادرسان دیگر همکاری فعال جریان داشه و ادامه خواهد یافت.
٣- یک تیم از فعالین عرصه کودکان از ٣ روز پیش در روستای کوئیک حسن از توابع سرپل ذهاب مستقر گردیده و مشغول کار اضطراب و استرس زدائی از کودکان آسیب دیده و ایجاد فضای شاد برای بازگرداندن آنها به زندگی عادی هستند.
گزارشات فعالیت های آتی کمک رسانی به زلزله زدگان متعاقبا به اطلاع عموم خواهد رسید.
جهت هماهنگی و اطلاع از نحوه ارسال کمک های خود می توانید با شماره تلفن های زیر تماس بگیرید:
کرمانشاه، جوانمیر مرادی ٠٩١٨٨٨٧١٤٠٥
مریوان، عبداله بلواسی ٠٩١٨٧٧٥٦١٩١
پیرانشهر، فایق رسولی ٠٩١٤٧٢١٢٣٧٨
انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه
جمعی از فعالین کارگری مریوان
فعالین دفاع از حقوق کودکان
٧/٩/١٣٩٦
@barayekoodakan
گزارش
قیمت نان در تهران افزایش یافت
این بخشنامه مربوط به سایر استان‌ها نیست و تصمیم‌گیری در مورد افزایش قیمت نان در شهرستان‌های ایران بر عهده استانداری‌ها خواهد بود.
آقای محمدی گفته است آنچه در تهران رخ داده این است که علاوه بر افزایش ١٥ درصدی قیمت نان، وزن چانه یا خمیر نان را هم نسبت به سال ١٣٩٣ کاهش داده‌اند.
او گفته است “با کاهش وزن چانه و افزایش ١٥ درصدی قیمت به طور میانگین، قیمت نان حدود ٣٢ درصد افزایش یافته است.”
مدیرکل تعزیرات حکومتی استان تهران گفته است مصوبه افزایش قیمت نان بر افزایش اختیاری قیمت آن دلالت دارد نه اینکه وزن نان هم کمتر شود.
هم اکنون قیمت نان بربری از ٦٥٠ به ٧٥٠ تومان، نان تافتون سنتی از ٤٠٠ به ٤٦٠ تومان، قیمت نان سنگک از ٨٠٠ به ٩٢٠ تومان و نان لواش و تافتون گردان از ٢١٠ به ٢٤٠ تومان افزایش یافته است.
قیمت‌های جدید در حالی اعلام شده که قیمت فروش نان در اکثر نانوایی‌های تهران از قیمت‌های اعلام شده جدید بیشتر است.
یک نمونه درخشان از سازماندهی در مدیای اجتماعی
یک پیشروی مهم در جنبش کارگری و جنبش های اجتماعی دیگر استفاده وسیع از مدیای اجتماعی برای سازمانیابی اعتراضات است. اکنون گروههای تشکیل شده در تلگرام به محل تبادل نظر هر روزه مردم معترضی تبدیل شده است که بدین طریق جمع شده و بر سر خواستها و اعتراضاتشان هم نظری میکنند، تصمیم میگیرند و اعتراضات سراسری خود را سازمان میدهند. معلمان پیشتاز این حرکت بودند و با تشکیل دهها گروها در شهرهای مختلف عملا شعبات شهری کانون صنفی را شکل دادند. نمونه دیگر آن بازنشستگان بودند. نتیجه آن نیزسازماندهی تجمعی ده هزار نفری در اسفند ٩٥ و تداوم مبارزات پرشورشان در سال جاری بود. این گروه ها عملا به مجمع عمومی دایر سازماندهندگان اعتراض تبدیل شده و نقش مهمی در دخالت گری حداکثری و اعمال اراده مستقیم اعضای شرکت کننده آن دارد. این اتفاق امکان داده است که گرایشات رادیکال و معترض هر روز جلوتر بیایند و گرایشات راست و سازشکار که تلاش میکنند با تصمیم گیری از بالا ، اعتراضات جاری را تحت کنترل داشته باشند، منزوی تر شوند. بدین ترتیب کارگرا ن و مردم معترض دارند راه سازمانیابی توده ای را پیدا میکنند. یک نمونه درخشانی از این نوع سازمانیابی گروههای تشکیل شده از سوی کارگران صنایع فولاد است. در فراخوانی از سوی این گروهها اعلام شده بود که از هشتاد و پنج هزار بازنشسته صنعت فولاد هنوز هفتاد و پنج هزار آنها در این گروهها عضو نشده اند. سپس به آنها و همه خانواده های بازنشستگان فولاد فراخوان به عضویت در این گروهها داده بود. این فراخوان ویژه بود، چرا که جای خانواده های کارگری را در تشکلیابی توده ای کارگری نشان میدهد. این فراخوان میتواند الگویی برای گروههای مبارزاتی دیگر در سطح جامعه باشد.(برگرفته از صفحه فیس بوک کارگران در فیس بوک)
از نامه یکی از تلاشگران برای کمک به زلزله زدگان غرب کشور!
سلام من در عمق فاجعه اسفبار در روستاهایی دور دست مستقر هستم،
منطقه ی شهر سرپل و روستاهای منطقه ی دشت ذهاب و ازگله. حدودا ٤٠ در صد از کل شهر در هم ریخته است. محله های فولادی، قیخا شکر ،مسکن مهر و فنی حرفه ای تا نود درصد تخریب شده اند. سایر محلاتی که بظاهر سرپا هستند و تنها دیوار و درب و پنجره هایشان فرو ریخته اند، اینها تماما از ناحیه ی سقف و ستونها دچار آسیب شده اند و از این نظر شهر تا حدود ٨٥ درصد غیر قابل سکونت می باشد. محله های دارایی، ناوکل، پیرانی و قسمتهای شمالی و دامنه ی کوه، بظاهر کمتر دچار آسیب کلی شده اند. حدودا از ٩٠ روستای آسیب دیده و تمام تخریب شده، تنها ٥٠ درصد از کل منطقه ی خسارت دیده هستند. در حال حاضر مردم سرگرم بازیابی و کنترل قربانیان و مسدومینشان هستند. دهها هزار چادر جلوی منازل خود، پارکها و در وسط بلوار، با تحمل گرد و خاک و سروصدای ناهنجار از دست مرگ رها شده اند. مواد خوراکی و امکانات گرمازایی، لباس، لوازم بهداشتی و دارویی در حال حاضر به اندازه ی کافی از طریق کمکهای مردمی از سراسر ایران توضیع شده است. بعلت قطعی شبکه های آب و برق و گاز در تمام شهر و روستاها، درصد امداد رسانی رفاهی در هوای سرد و تاریک بسیار مشکل شده است. البته کارگران متخصص و زحمت کشان بخش خدمات، نیرو با روحیه ی انقلابی و با دلسوزی تمام و بدور از برنامه های داده شده ی ارگانهای حکومتی بطور جدی، در استانهای مجاور و نقاط مختلف ایران شبانه روز در تلاشند. باید به این بخش از طبقه ی کارگر نیز درود فرستادوخسته نباشی گفت.
مردم متحد هیچگاه شکست نخواهند خورد.
بین المللی
ایتالیا– تظاهرات دانشجویان علیه اصلاحات آموزشی و کاهش بودجه آموزشی
پس از اعتصاب اخیر علیه اصلاحات آموزشی، دانش آموزان و دانشجویان بار دیگر به میدان بازگشته و در ٤٠ شهر ایتالیا علیه اصلاحات آموزشی و کاهش بودجه برای مدارس و دانشگاه ها تظاهرات اعتراضی کردند.
معترضان روز جمعه ١٧ نوامبر در مقابل وزارت آموزش و پرورش و دانشگاه ها تجمع کرده و در اعتراض به سیاست های آموزشی دولت، شعار نوشته آویزان کردند.
‘الیزا مارکتی’ هماهنگ کننده ملی اتحادیه ملی دانشجویان UDU با اشاره به دلیل برگزاری این تظاهرات اظهار کرد: دولت در سال های بحران اقتصادی، بودجه آموزشی را بیش از سایر بخش های دولتی کاهش داد. ایتالیا ٧.١ درصد از تولیدات ناخالص ملی را در بخش آموزشی هزینه می کند که آخرین در میان کشورهای توسعه یافته محسوب می شود در حالی که متوسط کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی به ١١.٣ درصد می رسد.
هزینه ها برای حمایت تحصیلی بسیار بالا است به همین سبب ترک تحصیل افزایش یافته است. محدودیت پذیرش دانشجو نیز مانع ورود دانشجویان به دانشگاه ها می شود. ما از این مانورها خسته شده ایم و باید این روش را تغییر داد.
مدارک تحصیلی در بازار کار در ایتالیا ارزشیابی نمی شوند و بیکاری جوانان افزایش یافته و سیاست هنوز به مانورهای پر هرج و مرج و هیستریک برای ایجاد اشتغال می پردازد و اگر اینگونه ادامه دهیم، سال ها محکوم به مشاغل بی اساس و موقت خواهیم بود.
دانشجویان و دانش آموزان معترض اعلام کردند که ما از مدرسه و دانشگاه انتظار آموزش با کیفیت و نه سوء استفاده، داریم .
آلمان – تظاهرات دو هزار نفر از کارکنان زیمنس
دو هزار نفر از کارکنان شرکت زیمنس روز جمعه ١٧ نوامبر در شهرهای مختلف آلمان در اعتراض به تصمیم این شرکت مبنی بر اخراج شش هزار و ٩٠٠ نفر از کارکنان تظاهرات کردند.
شرکت زیمنس روز پنجشنبه اعلام کرد شش هزار و نهصد شغل را حذف میکند یا دو درصد از نیروی کار جهانی خود را حذف خواهد کرد.
اتحادیه آی جی متال آلمان، تظاهرات در برلین و شهر اوفنباخ در نزدیکی فرانکفورت را در اعتراض به این تصمیم خواستار شده بود.
یونیسف – – وضعیت میلیون‌ها کودک در دهها کشور بدتر از ٢٠ سال پیش است
صندوق کودکان ملل متحد در تازه‌ترین گزارش خود می‌گوید ١٨٠ میلیون کودک از ٣٧ کشور جهان، بیشتر از ٢٠ سال پیش در معرض فقر مطلق، دسترسی نداشتن به مدرسه و یا مرگ ناشی از خشونت، قرار دارند. یمن، سوریه و عراق، از جمله این کشورها هستند.
در گزارش منتشرشده در روز جهانی کودک٢٠ نوامبر برابر با ٢٩ آبان امسال- یونیسف می‌گوید از هر ١٢ کودک، یکی از آنها در کشوری زندگی میکند که چشم‌انداز آینده در آن، به مراتب بدتر از ٢٠ سال پیش است.
تنش و جنگ، و نیز وضعیت بد اقتصادی و سیاسی در ٣٧ کشور جهان، عامل اصلی وضعیت فعلی برای ١٨٠ میلیون از ٢.٢ میلیارد کودکی‌ست که ساکن کشورهای مختلف هستند.
بدترین پس‌رفت، در حال حاضر، متعلق به سودان جنوبی‌ست؛ جایی‌که به گفته یونیسف، در میانه جنگ مرگبار داخلی، دورنمای آینده کودکان، در هر سه دسته‌بندی فقر، فقدان آموزش و مرگ ناشی از خشونت، تیره‌وتار است.
«مرگ ناشی از خشونت» در مورد شهروندان زیر ١٩ سال در هفت کشور جهان افزایش پیدا کرده‌است: یمن، سوریه، عراق، لیبی، اوکراین، سودان جنوبی و جمهوری آفریقای مرکزی.
وضع کودکان در چهار کشور سوریه، یمن، سودان جنوبی و آفریقای مرکزی در دو دسته‌بندی افت داشته‌است.
یونیسف می‌گوید در ٢١ کشور، از جمله در سوریه، ثبت‌نام در دبستان‌ها کاهش پیدا کرده‌است. مسائلی مانند خشونت و جنگ، بحران اقتصادی و نیز رشد جمعیت از موارد موثر بر این کاهش عنوان شده‌است.
سازمان ملل و نهادهای مرتبط به آن پیش از نیز به‌طور جداگانه در مورد مرگ‌ومیر کودکان به دلیل خشونت‌های ناشی از جنگ، دور ماندن آنها از مدرسه و نیز گرسنگی، فقر و بیماری‌های همه‌گیری مانند وبا در سوریه، عراق و یمن هشدار داده بودند.
ایتالیا – اعتصاب سراسری تاکسیرانان
رانندگان تاکسی در سراسر ایتالیا علیه آزادسازی در این بخش و رقابت خودروهای کرایه ای با راننده، دست به اعتصاب زدند. معترضان که از شهرهای مختلف ایتالیا برای اعتراض به پایتخت آمده بودند، با تحصن در مقابل ساختمان وزارت حمل و نقل ایتالیا، اعلام کردند: درآمد کسب و کار آنها بخاطر آزادسازی و رقابت خودروهای کرایه ای و شرکت آنلاین “اوبر”، تا ٦٠ درصد کاهش یافته است.
نمایندگان تاکسیرانان عقیده دارند که تدابیر دولت، باعث برهم زدن نظم خدمات عمومی تاکسی شده و بازار را به نفع رقبایی مانند شرکت تاکسیرانی “اوبر”، بر روی شرکت های چندملیتی باز کرده است.
تاکسیرانان ایتالیایی سال گذشته نیز علیه فعالیت خودروهای کرایه ای با راننده، به مدت ٦ روز اعتصاب کردند که در نهایت این اعتراض به درگیری با پلیس منجر شد.
افغانستان –تجمع اعتراضی در کابل در پی خودکشی یک دانشجوی دختر
صدها دانشجو در دانشگاه کابل به دنبال خودکشی یک دختر دانشجو در مقابل ریاست این دانشگاه تجمعی اعتراضی برپا کردند.
زهرا خاوری، دانشجوی سال آخر رشته دامپزشکی دانشگاه کابل صبح روز یکشنبه، ٢٨ آبان زهر نوع “مرگ موش” خورد و پس از ٢٤ ساعت، روز گذشته جان داد.
نزدیکان او میگویند زهرا به خاطر سخت‌گیری و رد شدن پی در پی پایان نامه‌اش از سوی استاد راهنما، دست به خودکشی زده است.
هم‌اتاقی‌های زهرا میگویند، او نزدیک به یک سال بوده که برای تکمیل پایان‌نامه خود هم به گونه تئوری و هم عملی کار می‌کرده اما هر بار پس از ایرادات استاد راهنما، کار را از نو آغاز می‌کرده است.
گفته شده بار آخر در حالی که روز دفاعیه از پایان‌نامه نزدیک شده بود، این موضوع فشار زیادی به زهرا وارد کرده و او مجبور به خودکشی شده است.
همزمان با مراسم تشییع جنازه زهرا، تجمع دانشجویان معترض در دانشگاه کابل جریان داشت.
دانشجویان معترض می‌گفتند زهرا خاوری یگانه قربانی “استبداد و خودکامگی” استادان دانشگاه‌ها نیست بلکه مانند او بسیاری مجبور شدند گاهی برای فرار از این مشکلات دست به ترک تحصیل بزنند.
آنها از وزارت تحصیلات عالی خواستند عاملان این رویداد را شناسایی و مجازات کند و مناری به یادبود زهرا در دانشگاه کابل بسازد. اصلاحات در نظام تحصیلات عالی افغانستان از دیگر خواستهای آنان بود.