اخبار کارگری
بخش ایران: نسان نودینیان
بخش بین المللی داوود رفاهی
تجمع اعتراضی بازنشستگان مقابل مجلس
روز هشتم بهمن ماه علیرغم هوای بسیار سرد امروز تهران در میان برف تعدادی از بازنشستگان که اغلب مسن هستند در مقابل مجلس تجمع کردند. این تجمع از ساعت ١٠٣٠ طبق معمول شروع شد و با دخالت نیروی انتظامی روبرو شد و یکی از بازنششستگان لشگری دستگیر شد.
بازنشستگان بدلیل وضع بد هوا شب گذشته ، بسته شدن جاده ها و مشکل آمدن همکارانشان از شهرهای دیگر، برگزاری تجمع بزرگ و سراسری خود را در مقابل مجلس لغو و اعلام کردند که به زودی تجمع عظیم خود را برگزار خواهند. کرد.
تعدادی از بازنشستگان کشوری که دیروز از نقاط مختلف به سمت تهران حرکت کرده بودند در مسیر با مشکل بسته شدن جاده ها روبرو شدند و عملا به تهران نرسیدند. با توجه به اینکه خبر لغو تجمع در آخرین ساعات شب قبل منتشر شده بود جمعی از بازنشستگان در تهران برای ادای احترام به بازنشستگانی که از لغو برنامه اطلاع نداشتند و از سایر نقاط به تهران آمده بودند در مقابل مجلس حاضر شدند. این حضور به قصد برگزاری تجمع بزرگی که بازنشستگان تدارک دیده بود نبود. اما اما با برخورد خشن نیروهای امنیتی روبرو شد .
استعفای دسته‌جمعی
٨ بهمن استعفای دسته‌جمعی کارکنان و پرسنل آموزش‌وپرورش شهرستان آغاجاری به دلیل عدم پرداخت مطالبات
پرداخت نکردن حقوق ها!
٨ بهمن ساعت ٧صبح کارگران کاشی نیلو اصفهان تجمع داشتند . این کارگران ٢٨ ماه حقوق نگرفتند
اعتصاب کارگران قطعه دیزیچه
ساعت هشت صبح رو ٨ بهمن کارگران قطعه دیزیچه در ناحیه اصفهان بخاطر حقوق معوقه و بیمه و سنوات شان دست به اعتصاب زدند.
اعتصاب کارگران راه آّهن زاگرس
٨ بهمن ساعت ٨صبح کارگران راه آّهن زاگرس طبق فراخوان قبلی بخاطر ٤ ماه حقوق معوقه و وضعیت قراردهایشان تجمع کردند. ٨ بهمن کارگران راه آهن در مناطق مختلف در اعتصاب بودند.
ادامه اعتصاب و تجمع کارگران شرکت تراورس حوزه راه آهن شمالشرق
ادامه اعتصاب و تجمع کارگران شرکت تراورس حوزه راه آهن شمالشرق؛ کارگران راه قطارهای تهران- مشهد را بستند. ٧٨٠٠ کارگر شرکت تراورس در سراسر کشور با معضل دستمزدهای پرداخت نشده روبرویند.
اعتصاب
٨بهمن: اعتصاب کارگران راه آّهن زاگرس، قطعه آبنیل ناحیه اصفهان
اعتراض و تحصن
صبح روز هشتم بهمن کارگران زحمت‌کش زاگرس اندیمشک در اعتراض به عدم دریافت ٤ ماه حقوق خود، دست به اعتراض و تحصن زدند
تجمع اعتراضی
٨بهمن: تجمع ١٨٠ تولیدکننده بذر گندم مقابل وزارت جهاد کشاورزی در اعتراض به عدم پرداخت یارانه های بذر
اعتراض کارگران به تعویق پرداخت
کارگران خط و ابنیه فنی تراورس راه آهن در ادامه اعتراضاتشان به تجمع اعتراضی برای روز نهم بهمن ماه ساعت هشت صبح در محل کارشان در شهرهای مختلف فراخوان داده اند. این اعتراضات سراسری است. اعتراض کارگران به تعویق پرداخت دستمزدها و نوع قرار دادشان است.
اعتصاب ادامه دارد!
-٣٥٠٠ کارگر گروه ملی فولاد اهواز متحدانه به اعتصاب ادامه میدهند. روز ٤ بهمن کارگران فولاد اهواز دومین روز اعتصاب متحدانه خود را در اعتراض به سه ماه تعویق دستمزدهایشان پشت سر گذاشتند. این اعتراضات امروز هشتم بهمن ادامه داشت.
مقابل ساختمان شهرداری تهران تجمع
یکشنبه٨بهمن٩٦، جمعی از کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی_تهران و حومه در اعتراض به وضعیت نامعلوم پروژه‌های مسکونی سپیدار ٢ و ٣ مقابل ساختمان شهرداری تهران تجمع کردند.
اعتصاب
٨بهمن : کارگران میراث جهانی چغازنبیل به علت عدم پرداخت حقوق ٤ ماهه خود اعتصاب کرده و مسیر ورود ماشین به این اثر جهانی را بستند.
تجمع اعتراضی
٨ بهمن : مردم و جمعی از کشاورزان رابرکرمان؛ در اعتراض به انتقال آب رابر و نادیده گرفتن ملک های زراعی موجود در مسیر این آب که موجب اختلال در کار و زندگی مردم این منطقه می شود؛ در مقابل استانداری رژیم دراین شهرتجمع اعتراضی برگزارکردند.
تجمع اعتراضی
عده ای از اهالی برخی روستاهای شریعه سید عبود ، سبعه ، کاظمی و رحمانیه در مسیر اهواز-خرمشهر در مسیر اهواز-خرمشهر پیش از ظهر روز شنبه ٧ بهمن ماه با خواست کار در مقابل گیت شرقی شرکت کشت و صنعت نیشکر میرزا کوچک خان تجمع کردند.
تجمع اعتراضی
روز شنبه ٧ بهمن کارگران شرکت راه‌آهن «تراورس» حوزه زنجان در اعتراض به عدم دریافت حقوق چند ماهه تجمع کردند
تجمع اعتراضی
٧بهمن تجمع اعتراضی کارگران شهرداری درمقابل شهرداری بروجرد جهت پیگیری حق وحقوق معوقه شان
تجمع اعتراضی
کارگران شهرداری منطقه ٢ اهواز به دلیل عقب افتادن مطالبات چند ساله خود دست از کار کشیده و اقدام به تجمع و اعتراض در برابر ساختمان شهرداری این منطقه کردند
تجمع اعتراضی
شنبه ٧ بهمن اعتصاب و تجمع اعتراضی پرسنل شرکت تراورس (راه آهن شمال شرق) در دامغان- ٤ ماه حقوق نگرفتند و ٦ ماه حقوق و حق بیمه از قبل طلبکارند
تجمع اعتراضی
٧بهمن؛ کارگران راه‌آهن زاگرس در شهر صالحیه (اندیمشک) در برابر ساختمان این شرکت تجمع کردند. آنان نسبت به عدم دریافت حقوق ٤ ماه گذشته خود و نداشتن بیمه و عدم امنیت شغلی معترض هستند.
تجمع اعتراضی
صبح شنبه ٧ بهمن ماه؛ کارگران کاشی نیلو در اصفهان در مقابل اداره تعاون شهرستان نجف آباد دست به یک تجمع اعتراضی زدند. این کارگران بعلت خصوصی سازی مشکلاتی دارند که بمدت سه سال در بلا تکلیفی بسر می برند
تجمع اعتراضی
صبح ٧روز ٧ بهمن ماه سومین هفته از تجمع کارگران کارخانه «کیان کُرد» ملایر در اعتراض به خلف وعده کارفرما برای پرداخت معوقات مزدی آغاز شد. این کارگران دست‌کم ٥ ماه، دستمزد و عیدی سالهای ٩٥ و ٩٦ را طلب دارند.
اعتصاب
شبنه ٧ بهمن ساعت ٨ صبح کارگران راه آهن زاگرس بدنبال فراخوان های اعلام شده از قبل اعتصاب کردند
تجمع اعتراضی
شبنه ٧ بهمن ساعت ٨ صبح تجمع کارگران راه آّهن اسلامشهر در اعتراض به نگرفتن حقوق سنوات بیمه.
تجمع اعتراضی
تجمع کارگران راه آّهن شمالغرب در اعتراض به نگرفتن چندین ماه حقوق در مقابل محل کارشان -شبنه ٧ بهمن ساعت ٨ صبخ
فراخوان
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان با صدور بیانیه‌ای از مطالبات بازنشستگان، حمایت کرد و به شرکت در تجمع هشتم بهمن ماه فراخوان داد.
تجمع اعتراضی
٧بهمن ماه٩٦ کارگران سازمان ساماندهی مشاغل میوه و تره بار در اعتراض به ٤ماه حقوق معوقه مقابل درب شهرداری اهواز تجمع کردند.
تجمع اعتراضی
پنج‌شنبه٥بهمن‌ماه٩٦ معلمان زنجان در اعتراض به عدم تحویل خانه‌های خود پس از ١١سال مقابل استانداری تجمع کردند.
اعتصاب و تجمع کارگران شهرداری بروجرد
٩ بهمن:اعتصاب و تجمع کارگران شهرداری بروجرد مقابل ساختمان شهرداری بخاطر یک سال حقوق معوقه
٩بهمن؛ تجمع اعتراضی کارکنان غار علیصدر به خاطر بلاتکلیفی شغلی شانن.
هشتم بهمن ماه،جمعی از کارگران کارخانه فولاد آلیاژی ایران دراعتراض به سن بازنشستگی مشاغل سخت وزیان آور مقابل استانداری یزد تجمع کردند.
تجمع اعتراضی کارگران قراردادی اداره کل راهداری و حمل و نقل
٩ بهمن: تجمع اعتراضی کارگران قراردادی اداره کل راهداری و حمل و نقل استان کهگیلویه و بویراحمد نسبت به نداشتن امنیت شغلی وشرایط کاری مقابل استانداری
اعتصاب و تجمع کارگران شهرداری بروجرد
٩ بهمن:اعتصاب و تجمع کارگران شهرداری بروجرد مقابل ساختمان_شهرداری بخاطر یک سال حقوق معوقه
تجمع اعتراضی کارگران و کارکنان شرکت_راه آهن_جنوب در ندیمشک
٩ بهمن: کارگران و کارکنان شرکت_راه آهن_جنوب در ندیمشک بدلیل عدم پرداخت مزد چند ماهه مقابل دفتر مدیرعامل شرکت تجمع کردند.-
درگیری مردم با مأموران شهرداری در بندرعباس
مردم در محله دو هزار در بندرعباس روز شنبه ٧بهمن در اعتراض به تخریب خانه‌هایشان توسط مأموران شهرداری با پرتاب سنگ به آنها حمله کردند و از محل فراری دادند.
تجمع اعتراضی کارگران کاشی نیلو در اصفهان
شنبه ٧ بهمن ماه؛ کارگران کاشی نیلو در اصفهان در مقابل اداره تعاون شهرستان نجف آباد دست به یک تجمع اعتراضی زدند. این کارگران بعلت خصوصی سازی مشکلاتی دارند که بمدت سه سال در بلا تکلیفی بسر می برند
تجمع اعتراضی جمعی از کارگران کارخانه فولاد آلیاژی ایران
٨ بهمن ماه،جمعی از کارگران کارخانه فولاد آلیاژی ایران دراعتراض به سن بازنشستگی مشاغل سخت وزیان آور مقابل استانداری یزد تجمع کردند.
تجمع اعتراضی کارگران کارخانه «کیان کُرد» ملایر
٧ بهمن ماه سومین هفته از تجمع کارگران کارخانه «کیان کُرد» ملایر در اعتراض به خلف وعده کارفرما برای پرداخت معوقات مزدی آغاز شد. این کارگران دست‌کم ٥ ماه، دستمزد و عیدی سالهای ٩٥ و ٩٦ را طلب دارند.
اعتصاب کارگران راه آهن زاگرس
شبنه ٧ بهمن ساعت ٨ صبح کارگران راه آهن زاگرس بدنبال فراخوان های اعلام شده از قبل اعتصاب کردند
تجمع کارگران راه آّهن اسلامشهر
شبنه ٧ بهمن ساعت ٨ صبح تجمع کارگران راه آّهن اسلامشهر در اعتراض به نگرفتن حقوق سنوات بیمه.
٧ بهمن تجمع کارگران راه آّهن شمالغرب
تجمع کارگران راه آّهن شمالغرب در اعتراض به نگرفتن چندین ماه حقوق در مقابل محل کارشان.
بیانیه شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان با صدور بیانیه‌ای از مطالبات بازنشستگان، حمایت کرد و به شرکت در تجمع هشتم بهمن ماه فراخوان داد.
تجمع اعتراضی تعاونی مسکن شرکت واحد
کارگران عضو پروژه سپیدار ٢و٣ تعاونی مسکن شرکت واحد اتوبوسی در اعتراض به تعویق ٥ ساله تحویل مسکن درمقابل شهرداری تهران تجمع کردندو▫️این اعتراض هر روز ادامه دارد-این پروژه ٢٦٠ عضودارد
اعتراض کارمندان راه آهن دامغان شمالشرق
٩ صبح ٧بهمن :اعتراض کارمندان راه آهن دامغان شمالشرق بخاطر عدم پرداخت ٤ ماه حقوق و حق بیمه آنها
در سومین روز اعتصاب کارگران گروه ملی صنعتی فولاد ایران، آنان رسما تهدید به اخراج شدند
در سومین روز اعتصاب متحدانه کارگران گروه ملی فولاد ایران، مدیر منابع انسانی این مجتمع بزرگ تولیدی، کارگران اعتصابی را تهدید به ثبت غیبت از کار، محروم شدن از کلیه مزایای پرسنلی در روزهای عدم کارکرد و نهایتا اخراج کرد.
بنا بر گزارشهای ارسالی کارگران گروه ملی صنعتی فولاد به اتحادیه آزاد کارگران ایران، این تهدید رسمی در حالی صورت گرفته است که کارفرمای این مجتمع بزرگ فولاد، در نتیجه اعتصاب کارگران، تا دیروز فقط تا آخر آبانماه حقوقهای معوقه آنان را پرداخت کرده و از پرداخت مابقی مطالبات ٣٥٠٠ کارگر به بهانه های واهی خودداری میکند.
بنا بر اظهار کارگران گروه ملی صنعتی فولاد ایران، کارفرما تاکنون علیرغم تهدیدات شفاهی کارگران اقدام به تهدید رسمی مکتوب نکرده بود، اما در دور اعتصاب جدید این کارگران که از سه روز پیش شروع شده است طی نامه ای مکتوب آنان را تهدید به اخراج کرد.
کارگران گروه ملی صنعتی فولاد ایران، علاوه بر خواست حقوقهای معوقه خود، تعهد کارفرما برای پرداخت بموقع دستمزدها، پرداخت حق بیمه تامین اجتماعی و برقراری بیمه تکمیلی و برکناری مدیرانی هستند که آنان را مسبب شرایط کنونی شرکت میدانند.
اتحادیه آزاد کارگران ایران – ٥ بهمن ماه
تجمع اعتراضی کارگران راه آهن کرج
کارگران راه آهن کرج برای ساعت ٩ صبح روز ٧ بهمن در محل ایستگاه ملکی فراخوان به تجمع دادند. این کارگران در روز ٤ بهمن همراه با کارگران راه آهن تراورس در شهرهای تهران، شاهرود، حوزه ٢٢ مراغه و اسلامشهر در اعتراض به نداشتن ایمنی شغلی و حقوقها معوقه کارگران تراورس در این اعتراضات دست از کار کشیده و با ایستادن جلوی ریل مانع حرکت قطارها شدند. در سوم بهمن نیز کارگران تراورس در شمالغرب میانه تجمع اعتراضی برپا کرده بودند.
تجمع اعتراضی کارگران کاشی نیلو در اصفهان
٤ بهمن کارگران کاشی نیلو در اصفهان در اعتراض به عدم پرداخت ٨ تا ٩ ماه حق بیمه و ماهها دستمزد خود و بلاتکلیفی سه ساله بار دیگر در مقابل اداره تعاون نجف آباد تجمع کردند. کارگران نیلو برای ادامه اعتراضاتشان به تجمع در ساعت هشت صبح روز هفت بهمن فراخوان داده اند.
اعتراض به گرسنگی و بیکاری
٦ بهمن: بستن دروازهای هفت تپه وتاکستان توسط جوانان بیکار شوش روستای عین در اعتراض به گرسنگی و بیکاری
بستن درب کارخانه قند نیشابور
٦ بهمن: بستن درب کارخانه قند نیشابور به دلیل عدم پرداخت کرایه توسط رانندگان
اعتراضات متحدانه ٣٥٠٠ کارگران گروه ملی فولاد اهواز
اعتراضات متحدانه ٣٥٠٠ کارگران گروه ملی فولاد اهواز ادامه دارد. این کارگران در سومین روز اعتراضاتشان تهدید به اخراج شدند. زیر فشار این اعتراضات حقوق آبان ماه آنان پرداخت شد. کارگران خواستار پرداخت باقی حقوق های معوقه-تعیین زمان دقیق و ثابت برای پرداخت بموقع دستمزدها-پرداخت حق بیمه تامین اجتماعی و برقراری بیمه تکمیلی-تسریع در راه اندازی کارخانجات تولیدی-برکناری مدیران ناکارآمد سابق میباشد-کارگران اعلام کرده اند که تا رسیدن به خواستهایشان به اعتراض خود ادامه خواهند داد.
تجمع اعتراضی کارگران پیمانی پتروشیمی تندگویان
کارگران پیمانی پتروشیمی تندگویان ماهشهر حدود ١٥روز است در اعتراض به مطالبات معوقه و عدم انعقاد قرارداد کاری به صورت نخوردن غذای کارخانه در اعتراض به سر میبرند. این کارگران حدود ٢٠ ماه است بدون قرارداد کار می‌کنند و فیش حقوقی بسر میبرند. خواست دیگر آنها اجرای طرح طبقه بندی و همسان سازی حوقها، و پرداخت ٥٠٠ هزار تومان بابت حق بدی آب و هوا است.
تجمع اعتراضی معلمان غیر دولتی
پنجم بهمن جمعی از معلمان غیر دولتی (بسته حمایتی یا خرید خدمت) در یزد برای سومین روز در اعتراض به عدم پرداخت ده ماه حقوق خود مقابل استانداری تجمع کردند. این معلمان همچنین به بلاتکلیفی استخدامی و به حقوقهای ٧٠٠ هزار تومانی و سطح نازل آن اعتراض دارند.
بازنشستگان برای پیگیری خواستهایشان به تجمع برای ساعت ده صبح هشتم بهمن ماه فراخوان دادند. بازنشستگان کشور، لشگری، تامین اجتماعی و فولاد اعلام کرده اند که همه خواهند آمد و با پوسترهایشان که بر روی آنها خواستهایشان اعلام شده است و قطعنامه هایشان به استقبال این روز میروند. اعتراض بازنشستگان به تبعیض، حقوقهای چند بار زیر خط فقر، محرومیت کل جامعه از بیمه های اجتماعی چون درمان رایگان، تحصیل رایگان، بیمه بیکاری و اختلاس های و دزدی هاست. بازنشستگان در قطعنامه هایشان خواستار آزادی تمامی دستگیر شدگان و زندانیان سیاسی و پایان دادن به امنیتی کردن مبارزات شده اند. شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان کشور با اعلام اینکه بازنشستگان، آیینه ی تمام نمای آینده شاغلان هستند فراخوان به شرکت در این تجمع را داده است.
تجمع اعتراضی کارگران کارخانه قند ممسنی شهرستان رستم
٦ بهمن کارگران کارخانه قند ممسنی شهرستان رستم در ادامه اعتراضاتشان بخاطر بلاتکلیفی شغلی ومعیشتی مقابل این واحدتولیدی تعطیل شده اجتماع کرده و اعلام داشتند که تاتعیین تکلیف نهایی به تجمعاتشان ادامه خواهند داد.
کارگران
تحویل کانکس به بچه های روستای قلعه بهادری
گزارش شماره ٢ انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه از ادامه کمک رسانی و وضعیت زلزله زدگان استان کرمانشاه.
از زمان وقوع فاجعه زلزله استان کرمانشاه در تاریخ ٢١ آبان ٩٦ دو ماه و نیم می گذرد. در تاریخ ٧ آذر ٩٦ انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه، جمعی از فعالین کارگری مریوان و فعالین مدافع حقوق کودکان گزارش مشترکی از وضغیت زلزله زدگان و فعالیت های انجام گرفته توسط این تشکل و فعالین کارگری و کودکان در امر کمک رسانی به آسیب دیدگان منطقه منتشر نمودند.
گزارش دوم، شامل ادامه فعالیت های کمک رسانی و تشریح وضعیت زلزله زدگان بعد از دو ماه و نیم از زمان وقوع آن می باشد.
ادامه فعالیت های کمک رسانی به زلزله زدگان:
فعالین انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه، اتحادیه آزاد کارگران ایران، کانون مدافعان حقوق کارگر و فعالین مدافع حقوق کودکان همچنان به جمع آوری کمک های مردم ادامه داده و با حضور خود در منطقه زلزله زده ضمن توزیع اقلام کمکی، در جهت کمک به کاهش رنج ها و آسیب های روحی مردم مصیبت دیده تلاش کرده اند. این نوع فعالیت ها تا هنگامی که امکان جمع آوری کمک های انساندوستانه مردم وجود داشته باشد ادامه خواهند یافت. اما با توجه به وضعیت فلاکت بار و تنگدستی عمومی که بیشتر از این، توان کمک رسانی از جانب مردم میسر نمی باشد، ضرورت دارد به طور عمومی و سراسری به لاقیدی دولت نسبت به وضعیت هولناک زلزله زدگان اعتراض کرده و تا وضعیت غیر انسانی زلزله زدگان فجایع دیگری را به دنبال نیاورده است، تأمین کلیه ملزومات زندگی برای زلزله زدگان توسط دولت را به یک خواست توده ای تبدیل کرد.
وضعیت زلزله زدگان:
اگر چه زلزله زدگان به همت انسان دوستی متحدانه مردم سراسر ایران و همچنین انسانهای شریف بسیاری از نقاط دیگر دنیا، کمک های فراوانی شامل نیازمندی های اولیه و ضروری را دریافت نمودند و علاوه بر وجود کمک های بی دریغ و فراوان مادی، حضور گرم و سرشار از احساسات انساندوستانه مردمی که از نقاط دور و نزدیک چه از داخل و چه از خارج توانسته بودند خود را به منطقه برسانند، تسکینی هر چند موقتی بر درد و آلامشان بود، اما به تدریج با کم شدن حضور مردم انساندوست در منطقه آسیب دیده، بازماندگان از زلزله به خاطر برآورده نشدن انتظاراتشان از قبیل داشتن سرپناه، امکانات رفاهی و بهداشتی و تحصیلی، بی تأمینی و بی درآمدی و ندیدن روزنه ای از کمترین امیدی برای اداره و تأمین نیازمندیهای زندگی در فردای خود که همه اینها از تبعات شانه خالی کردن دولت از پذیرش و انجام وظایف بی چون و چرای خود در این راستا است، حس بی پناهی بر اذهانشان مستولی گشته و اکثرا دچار افسردگی و یأس و ناامیدی گشته اند.
باوجود هجوم هوای سرد زیر صفر درجه و بارش برف و باران و بادهای تند در منطقه، هنوز بیشتر خانواده ها فاقد کانکس هستند. به گفته مقامات دولتی ٤٠ درصد از مردم زلزله زده زیر چادر زندگی می کنند، هر چند که این آمار واقعی نیست. در منطقه به راحتی قابل رؤیت است که در هر محله و هر جا که اسکان زلزله زدگان بر پا است تعداد چادرها چندین برابر تعداد کانکسها است. با ابن وجود از میان کانکسها هم کاملا مشهود است که تعداد کانکسهایی که مردم با هزینه خود خریداری کرده و به زلزله زدگان تحویل داده اند، چندین برابر تعداد کانکسهای دولتی می باشند.
دولت که قرار بود به هر خانواده ٥ میلیون تومان کمک بلاعوض پرداخت کند، حالا در ازای تحویل هر کانکس، هزینه آن را به طور قسطی از خانواده دریافت کننده بازپس می گیرد. به خاطر نپرداختن هزینه مصرف، آب و برق کانکسها را قطع می کنند و زلزله زدگان ساکن در کانکسهایی که مردم به آنها کمک کرده اند را به زور بیرون می کنند.
حاصل مجموعه شرایطی که تا امروز به خاطر قصور دولت از انجام وظایفش فاجعه دیدگان زلزله را احاطه و محصور کرده است، بیماری و مرگ و میر ناشی از بی سرپناهی در سرمای چند درجه زیر صفر و محرومیت از بسیاری از امکانات رفاهی، بهداشتی و بوجود آمدن فضای یأس و ناامیدی و شیوع خودکشی در میان مردم مصیبت دیده است. مرگ سارینا کودک ٢ ساله از تب و تشنج به خاطر نداشتن سرپناه در روستای «ناوه فره» سرپل ذهاب، مرگ محمد کودک ٤ ماهه و دختر ١٧ ساله در چادرهای روستاهای اطراف سرپل ذهاب طی دو سه روز گذشته، مرگ چندین نفر در شب سوم بهمن ٩٦ از شدت سرما (به گفته نماینده اورامانات در مجلس)، خودکشی بیش از ٢٠ نفر و اقدام سرپرست خانواده به آتش زدن خود و زن و دو فرزندش به همراه چادرشان تنها نمونه های رسانه ای شده از فاجعه ای است که پس از وقوع زلزله در حال گسترش و عمق یافتن است.
انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه ٧/١١/١٣٩٦
بر گرفته از کانال انجمن کارگران برق و فلزکار کرمانشاه
این تو بمیری از آن تو بمیری ها نیست!
یاسر ریگی فعال صنفی معلمان
مولاوردی،دستیار رئیس‌جمهوری می‌گوید برای آن که صدای مردم شنیده شود، بوستان گفت وگو یا پارک لاله می‌تواند محلی برای تجمعات آرام باشد./ایسنا”
خانم مولاوردی مردم را به پارک راهنمایی می کند تا صدای اعتراضشان شنیده شود! چرا که صدای اعتراض این مردم در خیابان برای ایشان کرکننده و بالاتر از فرکانس تحمل گوش ایشان و درنتیجه غیر قابل شنیدن است!
ایشان این بار مردم را به خانه هایشان هدایت نمی کند تا چهار سال بعد کلیدی برای بازکردن درهای بسته رونمایی شود. چون می داند مردم گرسنه و بیکار خانه ای برای رفتن ندارند. پس همان پارک برای آنها بهترین جاست. جلوی چشم نباشند بهتر است . مثل کارتن خوابی که بهتر است گوشه خیابان نباشد و جایی باشد که دیده نشود تا حقوق شهروندی هم حفظ شود!
البته زندان هم جای خوبی است برای اینکه اینها دیده نشوند. مگر همیشه زندان راهگشا نبود؟ آری اما اینبار یک مشکل هست: این همه آدم در زندان جای نمی گیرند. لعنتی یکی دوتا نیستند! پس همان پارک بهتر است. آواز کرکس ها در پارک خوش تر است!
شاید ذهن امنیتی ایشان و مشاوران دولت او را به این راهکار می کشاند که باید همواره جمعیت به خیابان آمده را در گوشه ای متمرکز و سرکوب و یا البته محترمانه به ون و زندان هدایت کرد. اما این روش هم دیگر زیاد خوب نیست و با روح حقوق شهروندی نامتناسب است .پس همان پارک بهتر است تا هرچه می خواهند داد بزنند. داد بزنید تا خفه شوید! خیلی متمدانه است!
البته ایشان تاکید می کند که پارک مکانی برای تجمعات آرام است. دقت کنید:آرام! حواستان باشد اینجا پارک است نه سلول انفرادی که هرچه فریاد بزنی صدایت شنیده نشود. اگر میخواهی بیشتر از حدمجاز فریاد بزنی و نا آرام باشی به جای دیگری هدایت خواهی شد. پس به همین حقوق شهروندی قناعت کن و کیف تظاهرات آرامت را ببر!
اما ایشان به عنوان سخنگوی اتاق های فکر دولت به خوبی می دانند که اعتراضات ادامه خواهد داشت که چنین به دنبال راهکار برای اعتراضات بعدی هستند. و البته مثل همیشه راهکار حل کردن مشکل مردم نیست. چراکه برای حل مشکل یک مشت آشوب گر و اغتشاش گر و سوریه ای کن مملکت راهکاری وجود ندارد. پس همان پارک بهتر است!
سرکوب با ژست احترام به حقوق بشر و طبقه متوسطی راهکار تکراری اصلاح طلبان و اعتدالیون برای سرکوب نرم است. اما آنچه اینبار قضیه را پیچیده می کند تفاوت جنس مردمی است که اینبار به خیابان آمده اند. مردمی که نمی توانند آرام اعتراض کنند. باید گفت این بازی دیگر بازی حقوق بشری و حقوق شهروندی نیست. این مردم به دنبال بازی رنگها نیستند که آنها را به پارک با چمن های سبز و گل های بنفش هدایت کرد. این بار قضیه خیلی جدی است. نان، کار وآزادی را نمی توان با لبخند دیپلماتیک و بازی رنگ ها و حقوق شهروندی سرکوب کرد. مشکل نان و کار و آزادی را فقط می توان با نان و کار و آزادی حل کرد و لاغیر!
در یک کلام باید به ایشان و دوستان شان از اعتدالی و اصلاح طلب گفت: ” این تو بمیری از آن تو بمیری ها نیست”!.
جلسه بازپرسی نجیبه صالح‌زاده برگزار شد
تشکیل پرونده امنیتی برای نجیبه صالح زاده را شدیدا محکوم میکنیم
نجیبه صالح‌زاده همسر محمود صالحی از فعالین کارگری امروز یکشنبه ٨ بهمن‌ماه در شعبه سوم دادگستری شهرستان سقز به اتهام “تبلیغ علیه نظام” تفهیم اتهام شد. وی پس از اتمام جلسه بازپرسی با قرار جواز کسب تا زمان برگزاری مراسم دادگاه بصورت موقت آزاد شد.
اتهام اصلی نجیبه صالح زاده دفاع از حقوق کارگران و مبارزات همسرش محمود صالحی در زمانی که او در زندان بود. نجیبه صالح زاده در بیانیه هایش همواره خواستار آزادی همسرش و تمامی کارگران زندانی و زندانیان سیاسی شده بود. او الگوی درخشانی از نقش خانواده های برای آزادی عزیزان در بندشان بود. تهدید و فشار بر روی خانم نجیبه صالح زاده را شدیدا محکوم کنیم. پرونده امنیتی تشکیل شده برای او و برای فعالین کارگری و معلمان معترض و تمامی زندانیان سیاسی باید بسته شود و احکام زندان صادره شده برای آنها باید فورا لغو شود.
زندان کردن انسانها بخاطر عقاید، بیان، تلاش برای تشکل، و داشتن تحزب و غیره یعنی نقض آشکار پایه ای ترین آزادی ها در جامعه. تمامی زندانیان سیاسی باید فورا آزاد شوند. ما خواستار وسیعترین آزادی ها در سطح جامعه از جمله حق تشکل، حق اعتصاب، حق تجمع، آزادی بیان، آزادی عقیده هستیم.
کمپین برای آزادی کارگران زندانی
شهلا دانشفر
٨ بهمن ٩٦
shahla.daneshfar٢@gmail.com
اتحادیه کارگران حمل و نقل مینیاپولیس آمریکا با سندیکای شرکت واحد و هفت تپه اعلام همبستگی کرد
این بیانیه حمایتی از سوی رایان تیملین، رییس اتحادیه ادغام شده حمل و نقل محلی، مینه سوتا، ایالات متحده امریکا در ٢٤ ژانویه ٢٠١٨ منتشر شده است.
متن کامل بیانیه را در زیر میخوانید:
دوستان عزیز در حمل و نقل ایران
هنگامی که بیانیه سندیکای کارگران حمل و نقل عمومی تهران را در SocialistWorld.net دیدم به عنوان یک سوسیالیست و فعال اتحادیه ای به وجد آمدم. شرایط کاری که شما توصیف کرده اید – دستمزدهای خط فقری، خصوصی سازی، پیمان سپاری، و حمله به امنیت شغلی – اگر چه به مراتب به درجات شدیدتری اعمال می شود همان هایی هستند که رانندگان در شهرهای مشابه در ایالات متحده متحمل می شوند. خوشبختانه، ما هنوز در معرض آن سرکوب رذیلانه ای که شما وصف کرده اید قرار نگرفته ایم.
کارگران و سوسیالیست ها در ایالات متحده، که دولتش در گذشته از دیکتاتوری های تبهکاری همچون شاه حمایت می کرده و اکنون نیز در پی سلطه بر مردم خاورمیانه است، وظیفه ویژه ای برای اعلام همبستگی با مبارزه کارگران ایران علیه دیکتاتوری، ریاضت اقتصادی و سرکوب حقوق دمکراتیک دارند. ما مخالفت خود را با هر گونه تلاش مداخله جویانه از سوی رژیم ترامپ و سایر دولت های امپریالیستی، که در خدمت سود شرکت های بزرگ و نه خدمت نیازهای کارگران هستند، اعلام می داریم.
به عنوان کارگر، ما تنها بر نیروی خود تکیه داریم. مبارزه شما برای ایجاد اتحادیه های مستقل کارگری، در اوج رژیم سرکوب، الگویی از شهامت است. من با تمام وجود از تلاش شما برای ایجاد اتحادیه مستقل کارگری حمایت کرده و از مینیاپولیس، مینه سوتا، همبستگی خود را با شما اعلام می دارم.
مبارزه اتحادیه های مستقل زیربنای قدرتمند ایجاد جنبش توده ای کارگران و تهیدستان در ایران، نه تنها برای سرنگونی دیکتاتوری بلکه براندازی سرمایه‌داری و ایجاد جامعه ای سوسیالیستی است. این سرمشقی از دلاوری برای کارگران در سراسر جهان است. مترصد اخبار تحولات آتی هستم. همبستگی همیشگی با شما!
رایان تیملین، رییس اتحادیه ادغام شده حمل و نقل محلی، مینه سوتا، ایالات متحده امریکا
٢٤ ژانویه ٢٠١٨
برگرفته از اخبار روز
در سومین روز اعتصاب کارگران گروه ملی صنعتی فولاد ایران، آنان رسما تهدید به اخراج شدند
در سومین روز اعتصاب متحدانه کارگران گروه ملی فولاد ایران، مدیر منابع انسانی این مجتمع بزرگ تولیدی، کارگران اعتصابی را تهدید به ثبت غیبت از کار، محروم شدن از کلیه مزایای پرسنلی در روزهای عدم کارکرد و نهایتا اخراج کرد.
بنا بر گزارشهای ارسالی کارگران گروه ملی صنعتی فولاد به اتحادیه آزاد کارگران ایران، این تهدید رسمی در حالی صورت گرفته است که کارفرمای این مجتمع بزرگ فولاد، در نتیجه اعتصاب کارگران، تا دیروز فقط تا آخر آبانماه حقوقهای معوقه آنان را پرداخت کرده و از پرداخت مابقی مطالبات ٣٥٠٠ کارگر به بهانه های واهی خودداری میکند.
بنا بر اظهار کارگران گروه ملی صنعتی فولاد ایران، کارفرما تاکنون علیرغم تهدیدات شفاهی کارگران اقدام به تهدید رسمی مکتوب نکرده بود، اما در دور اعتصاب جدید این کارگران که از سه روز پیش شروع شده است طی نامه ای مکتوب آنان را تهدید به اخراج کرد.
کارگران گروه ملی صنعتی فولاد ایران، علاوه بر خواست حقوقهای معوقه خود، تعهد کارفرما برای پرداخت بموقع دستمزدها، پرداخت حق بیمه تامین اجتماعی و برقراری بیمه تکمیلی و برکناری مدیرانی هستند که آنان را مسبب شرایط کنونی شرکت میدانند.
اتحادیه آزاد کارگران ایران – ٥ بهمن ماه
سند تهدید کارگران گروه ملی صنعتی فولاد ایران به اخراج
گزارش
واکاوی اعتراضات مردمی اخیر در ایران:
گفتگو با جعفر ابراهیمی، فعال صنفی معلمان:
این جنبش قادر است به سازمان‌یابی از پایین به بالا دست پیدا کند
بیدارزنی: در روزهای گذشته شاهد اعتراضات خیابانی مردم بودیم، اعتراضاتی که ٧ دی ماه از مشهد، کاشمر، نیشابور و شاهرود شروع شد و در روزهای بعد به شهرهای کوچک و بزرگ نظیر سنندج، بانه، شیراز، دورود، کرمان، رشت، لاهیجان، زنجان، اردبیل، همدان، قزوین، خرم‌آباد، اصفهان، تاکستان، کرج، کرمانشاه، تهران، نجف آباد، خمینی‌شهر، تویسرکان، نهاوند، قم، قهدریجان، ارومیه، ساری، ایلام، زاهدان، اهواز، ایذه، چابهار، قشم، الیگودرز، آمل، باغملک، آبیک، محمدیه، ساوه، تنکابن، بندرعباس، شهرکرد، ملایر، ابهر، سمنان، بهشهر، خوی، شاهین‌شهر، شهرضا، خمام، قزوین، اراک، تاکستان، گناوه، خرمدره و مراغه و … گسترش یافت. در جریان این اعتراضها بیش از ٢٠ نفر کشته شدند. بسیاری در خیابان و خانه‌ها بازداشت شدند و موج دستگیری‌ها به دانشجویان و فعالان مدنی رسید. برای تحلیل آنچه که گذشته و نیز در برخی مناطق علیرغم سرکوب به اشکالی هر چند کوچک همچنان ادامه دارد، به سراغ فعالان مدنی و تحلیلگران سیاسی و اجتماعی رفته‌ایم تا نقطه نظر آنها را در رابطه با چیستی و بستر اعتراضها و چشم‌انداز آن جویا شویم. گفتگویی که در ادامه میخوانید با جعفر ابراهیمی، فعال صنفی معلمان، ترتیب داده شده است.
شما به‌عنوان یک فعال حقوق صنفی اعتراضات اخیر را چگونه می‌بینید و چه تفاوتی میان آن با اعتراضات ٨٨ می‌دانید؟
جنبش دی‌ماه ٩٦ که به سرعت توده‌ای و فراگیر شد از عمق مطالبات سرکوب‌شده برخاست و چون بر پایه تضاد اصلی و مهم شکاف طبقاتی بروز پیدا کرد نمی‌توانست نسبت به سطوحی که این مناسبت‌های تبعیض‌آمیز را بازتولید می‌کنند بی‌توجه باشد به خاطر همین جهت‌گیری شعارها به سمت اعتراض به ساختار سیاسی نظام حاکم سوق پیدا نمود.
این جنبش تفاوت‌های اساسی با اعتراضات ٨٨ دارد. در ٨٨ یک جناح از حکومت به خاطر بازگشت به قدرت، عملکرد ٤ ساله و تقلب در انتخابات را مورد نقد قرار داد و کوشید مردم را به خیابان بیاورد و جناح مقابل این حرکت را سرکوب و رهبری بخش حاکمیتی را تطمیع، مرعوب، دستگیر و محصور نمود و جنبش به محاق رفت. اما بخش مستقل آن جنبش یا سرخورده شد یا معترض باقی ماند و ممکن است همین بخش امروز در تظاهرات سراسری حضور داشته باشند.
بخشی از رهبری جنبش در سال ٨٨ در انتخابات سالهای ٩٢ تا ٩٦ به موضع قدرت برگشتند هر چند هرگز از دایره نظام خارج نبودند که امروز و در خلال اعتراضات دی ماه می‌توان جایگاه آنان را در موضع سرکوب حرکت مردم تحلیل نمود از موضع‌گیری جلایی‌پور و عبدی تا خاتمی و روحانی می‌توان به وضوح دید که آنها از جناح مقابل در سرکوب جنبش پیشی گرفته‌اند از این منظر جنبش ٩٦ با ٨٨ تفاوت‌های کمی و کیفی فراوانی دارد.
در بعد طبقاتی بسیاری جنبش ٨٨ را یک جنبش طبقه متوسطی تحلیل می‌کنند اما بررسی بدنه اجتماعی جنبش بخصوص افرادی که زندان رفتند نشان می‌دهد که جنبش فراطبقاتی بود اما هژمونی با مطالبات طبقه متوسط بود و مشکلات طبقه کارگر و فرودستان عمده نبود. اما اینک در ٩٦ این مطالبات مطرودان و فرودستان است که به سطح شعارهای جنبش عروج نموده است. این جنبش با ماهیت طبقاتی خود را از ٨٨ جدا میکند. به خاطر همین فعالان، روشنفکران و دانشجویانی که از مردم دفاع می‌کنند طیفی هستند که همواره مدافع منافع فرودستان بوده‌اند. به عبارتی کسانی که منافع طبقاتی آنها در گرو حفظ وضعیت موجود است به خاطر سویه رادیکال و طبقاتی این مطالبات در خلوت خود هم نمی‌توانند شعار مردم را زمزمه کنند.
یک تفاوت دیگر بعد جغرافیایی این جنبش است که باز متاثر از بعد طبقاتی آن است. در سال ٨٨ تهران و شهرهای بزرگ در اعتراضات حضور داشتند. در این روزها شهرهای کوچک و محلات حاشیه‌ای هم درگیر هستند. از این بعد می‌توان جنبش را سراسری و فراگیر تحلیل نمود.
فکر می‌کنید منشا و بستر سراسری شدن این اعتراضات چه بود؟ چه چیزی قابلیت چنین بسیج جمعیتی را در شهرهای مختلف ایجاد کرد؟ چطور سازمان‌دهی شد براساس شواهد شما؟
کسانی که جامعه را ایستا تحلیل می‌کنند تولد جنبش را مکانیکی و آنی و حتی توهم‌آمیز می‌بینند. استمرارطلبان ملبس به اصلاح و اعتدال همین کار را کردند و کوشیدند بی رهبر بودن جنبش را به بی‌هدف و کور بودن تعمیم داده و باند رقیب را عامل تولد این حرکات تحلیل کنند اما مساله این است که بسترهای اقتصادی و اجتماعی و سیاسی این جنبش برای آنان که چشم دیدن دارند هویدا است.
فساد ساختاری در تمام حوزه‌ها، گرانی و بیکاری افسارگسیخته همراه با سیستم رانتی و دزدی حاکم بر اقتصاد، آسیب‌های اجتماعی در کنار فقدان اعتماد عمومی به حاکمیت و امید به آینده، فقدان آزادی‌های اجتماعی و … در عرصه اجتماعی و سرکوب فعالیت‌های سیاسی و مدنی، سرکوب تشکل‌یابی مستقل، فقدان سازوکار دموکراتیک و مشارکتی و فقدان اشکال مختلف آزادی و … در حوزه سیاسی و عدم پذیرش تنوع فرهنگی و مدارا با عقاید مختلف و … از جمله عوامل زمینه‌ساز اعتراضات اخیر است که با مرور اعتراضات سراسری معلمان، بازنشستگان، کارگران، زندانیان سیاسی و مالباختگان و طرفداران سایر مذاهب می‌توان ریشه‌های این اعتراضات را مشاهده کرد.
اما آن چیز که قدرت بسیج عمومی را داشت تضاد و مساله اصلی جامعه یعنی گرانی و فقر رو به فزاینده و ستم طبقاتی بود. برای مردم عادی سرکوب معیشت و دستمزد و ارزان‌سازی نیروی کار ملموس‌تر از اشکال دیگر سرکوب است و این مساله موتور محرک حرکت بود و مادامی‌که این تضاد به سود مردم و طبقات تحت ستم حل نشود، جنبش ادامه خواهد داشت.
جنبش‌های دیگر از جمله جنبش اعتراضی معلمان در مواجهه با این اعتراضات چه رویکردی می‌توانند داشته باشند؟
جنبش معلمان تا حدودی سازمان رهبری‌کننده مشخص دارد، مطالبات صورت‌بندی شده است اما فراگیر و عمومی نیست و بیشتر هوادارانش درون صنف است اما نگاهش رو به جامعه است به عبارتی پا در صنف دارد و جهت‌گیری جنبش رو به جامعه است.
جنبش اعتراضی امروز مطالبات کلی دارد و به ظاهر آن سازمان رهبری‌کننده مشخص را ندارد اما در دل خود قادر است هم به سازمان‌یابی از پایین به بالا دست پیدا کند و هم در مسیر مبارزه رهبران مقطعی و مرحله‌ای خود را ایجاد نماید اما مطالباتش فراگیر و عام‌تر و رادیکال‌تر از جنبش‌های صنفی است.
در بسیاری از موارد به خصوص در بعد معیشتی و اقتصادی، جنبش معلمان مطالباتش همان مطالبات مردمی است مثل نه به فقر و گرانی و تلاش برای حقوق و دستمزد بالای خط فقر. جاهایی که معلمان از آزادی فعالیت صنفی سخن می‌گویند همان جایی است که مردم خواهان آزادی و دموکراسی هستند.
یک نکته بسیار مهم در بعد جغرافیایی جنبش معلمان یک جنبش سراسری است و تنها جنبشی بوده است که طی ٤ سال گذشته ٦ حرکت سراسری داشته است اما وسعت سراسری و فراگیر بودن جنبش اعتراضی مردم بسیار بیشتر از جنبش معلمان است.
یک نکته جالب دیگر اینکه جنبش مدنی و مسالمت‌آمیز معلمان طی سالهای گذشته همواره سرکوب شده است و فعالان جنبش اخراج، تبعید و زندان شده‌اند. هیچ‌گاه مجوز به معلمان داده نشده است و امروز دولت مدعی است اعتراض حق مردم است ولی باید مسالمت‌آمیز باشد و سوال معلمان این است چرا حاکمیت و دولت به صورت مستمر حرکت صنفی را سرکوب کرده است؟ چرا معلمان در زندان هستند؟ چرا مجوز فعالیت داده نمی‌شود؟ و … هیچ کس به اندازه معلمان پوشالی بودن این ادعا را درک نمی‌کند. همین درک عینی از مطالبات مردم است که کانون های صنفی معلمان و شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران و فعالان پیشرو صنفی را در طی روزهای اخیر در موضع حمایت و همراهی با مطالبات سراسری مردم قرار داد.
چشم‌انداز این اعتراضات را چگونه می‌بینید؟ چه سناریوهایی برای آن متصور هستید؟
یک سناریو همین سناریوی متحد اصلاح‌طلبان و اصولگرایان است که می‌کوشند با زدن نقاط مترقی جنبش و عمده کردن اینکه جنبش کور، بی‌هویت و خشونت‌زا است با سرکوب، جنبش و مطالبات مردم را به محاق ببرند. در صورت بروز این شرایط که نیازمند گسترش سطح سرکوب و خشونت است جنبش به صورت مقطعی ممکن است خاموش شود اما چون تضادهای بنیانی را حل نکرده است هر لحظه ممکن است مطالبات به سطح خیابان برگردد این جنبش از دینامیستی برخوردار است که سرکوب مطلق آن غیرممکن است.
یک سناریوی محتمل دیگر این است که حاکمیت و دولت عقب‌نشینی کند، به بخشی از مطالبات پاسخ دهد و تنش را کاهش دهد. اما این با ماهیت دولت در تضاد است دولتی که ارزان‌سازی نیروی کار، خصوصی‌سازی و سرکوب تشکل‌یابی مستقل را در دستور کار دارد چگونه قادر است بر مساله بیکاری غلبه کند؟
به‌عنوان نمونه مجلس در همسویی با دولت در میان اعتراضات اخیر کلیت بودجه ٩٧ را تصویب کرد، بودجه‌ای که بروزش در رسانه‌ها خود یکی از علل اعتراض مردم بود.
یک سناریوی محتمل هم حرکت جنبش به سمت ایجاد سازمان و شبکه و صورت‌بندی مطالبات است. اگر جنبش را مرحله‌ای از مسیر تحول جامعه بدانیم و نگاه پویا داشته باشیم هر سناریوی محتمل به سود سناریوی آخر تعیین تکلیف خواهد شد.
چنین اعتراضاتی چگونه می‌تواند منشا اثر در سیاست‌های کلان باشد؟
این اعتراضات اگر منجر به بروز و ظهور نیروهایی شود که در سپهر سیاسی ایران چیزی فراتر از به اصطلاح اصولگرایان و اصلاح‌طلبان، حافظان شرایط موجود، برای عرضه دارند، بر مطالبات طبقات فرودست تاکید کند و به مناسبات دموکراتیک و مشارکتی باور داشته باشد می‌تواند منشا تغییرات اساسی گردد. طبیعی است این نیرو نمی‌تواند یک جریان راست یا انشعاب از جریان‌های اصلاح‌طلب و اصولگرا باشد. نیروی آلترناتیو، نیروی مردمی متشکل و سازمان یافته است.
مردم نگران جان زلزله زدگان غرب کشور، بی خانمانها، کودکان کار و خیابان و کارتن خوابها هستند!
با گذشت هفته ها از وقوع زلزله و در پی آن ورود موج برف و سرمای شدید به کشور، زنگ خطری به صدا در آمده است. مرگ حداقل دو نوزاد در اثر سرما و نبود امکانات اولیه و سرپناه زمینه را برای احتمال وقوع فاجعه ای جبران ناپذیر گوشزد می کند!
دمای هوا امشب در بعضی نقاط تا ٢٠ درجه زیر صفر خواهد رسید و ناتوانی مدیران کشوری در همه سطوح، هرگونه امیدی را برای تغییر در شرایط اسکان بی سرپناهان، از بین برده است. اما صحبت از مرگ و زندگی انسانهاست؛ چگونه می توان بی تفاوت بود؟
تعدادی از فراد مشهور وارد عرصه کمک رسانی شدند اما در این مدت حسابهای میلیاردیشان را پرتر کردند، آنها را کنار بگذاریم تا روزی که بخواهند کلنگی بزنند و کار فرهنگی!! شان را در این مناطق فلاکت زده شروع کنند!
چاره کار چیست؟
متاسفانه و در شرایط نا کار آمدی و بی تفاوتی مسئولین، اولین و قابل دسترس ترین امکان نجات جان مردم در این سرمای جانسوز، گسیل آنان به اماکن دولتی است که حداقلی از امکانات گرمایشی را دارند؛ مساجد و حسینیه ها و حتی مدارس و نمازخانه های ادارات دولتی باید هرچه سریعتر در اختیار زلزله زدگان و سایر مردم بی سرپناه قرارگیرد. این اموال بدون تردید متعلق به همین مردم است و حق استفاده از آن را دارند. استفاده از امکانات مغفول مانده ای چون هتلها و مسافرخانه ها و حتی مجتمع های خالی، بدون تردید راهبردی انسانی و منطقی
است.
در این میان نقش نیروهای مردمی و مستقل هم بسیار حائز اهمیت است چنانچه تا به حال نیز کوتاهی نکرده اند.
شناسایی منازل و مکانهایی که اعلام آمادگی کرده و می کنند، دادن مشاوره های روحی و بهداشتی به مصیبت دیدگان و دیگر بی خانمانها و رساندن و تقسیم به موقع و مناسب کمکها، گامهایی هستند که از طرف نیروهای داوطلب برداشته شده و همچمان ادامه دارد.
وظیفه ما رساندن این پیام به همه مسئولین در خواب مانده است که: بیدارشوید و تکانی به خود دهید؛ شما باید پاسخگو باشید.
وظیفه همه نهادهای حکومت است که به صورت عاجل و ضربتی به داد مردم برسند! هیچ توجیهی قابل پذیرش نیست. همه آنها مسئولند اعم از دولتی و مجلسی و…! یک بار دیگر تاکید می کنیم: ما نگران یخ زدگی کودکان و زنان و مردان در این شبهای سرد هستیم، تا همین جا هم فاجعه کم قربانی نگرفته است.
“گروه اتحاد بازنشستگان”
٩٦/١١/٨
بین المللی
آمریکا – تظاهرات سراسری زنان علیه سیاست‌های ترامپ
دومین تظاهرات سراسری زنان در اعتراض به سیاست‌های دونالد ترامپ، همزمان با اولین سالگرد آغاز ریاست جمهوری او برگزار شد.
سال گذشته، همزمان با اولین روز کاری ترامپ، میلیونها نفر در بسیاری از شهرهای آمریکا تظاهرات کردند که یکی از بزرگترین اعتراضات تاریخ آمریکا را رقم زد.
شعارهای تظاهرات سراسری زنان, که در شهرهای مختلف برگزار شد، بر موضوعات سیاسی و مطالبات اجتماعی -از جمله مساله مهاجران و نابرابری حقوق زنان و مردان- تمرکز داشت.
امسال، همچنین مساله آزار جنسی زنان، یکی از موضوعات اصلی مورد توجه شرکت کنندگان در تظاهرات بود.
کویت – فیلیپین کار شهروندانش را در کویت موقتا ممنوع کرد
دولت فیلیپین مهاجرت کاری شهروندانش را به کویت موقتا ممنوع کرده است. این ممنوعیت به گفته این دولت تا زمانی است که نتیجه تحقیقات درباره مرگ چندین شهروند فیلیپین در کویت مشخص شود.
این ممنوعیت موقتی پس از آن اجرایی شدکه رییس جمهوری فیلیپین رودریگو دوترته ادعا کرد کارفرمایان بدرفتار در این کشور حاشیه خلیج فارس باعث خودکشی ٤ مستخدم فیلیپینی شده‌اند.
رییس جمهوری فیلیپین گفته است از آزار جنسی بسیاری از زنان فیلیپینی نیز در این کشور نفت خیز مطلع است.
کویت می‌گوید با مقام‌های فیلیپینی برای گفتگو درباره این موضوع تماس گرفته است.
سیلوستره بلو وزیر کار فیلیپین از تعداد بیشتری نمونه‌های مرگ مشکوک خبرداده و گفته است تحقیقات درباره مرگ شش یا هفت نفر در کویت درجریان است.
در اوایل ماه ژانویه خانواده یک زن فیلیپینی که ظاهرا در کویت خودکشی کرده بود گفتند بر پیکر این زن نشانه‌های آزار دیده می‌شود و برخی از اندام‌های داخلی بدن او مفقود شده‌اند.
به گفته وزارت امور خارجه فیلیپین بیش از ٢٥٠ هزار شهروند این کشور در کویت کار می‌کنند و اغلب آنها به عنوان مستخدم مشغول شده‌اند.
نزدیک به ٢.٣ میلیون کارگر فیلیپینی رسما خارج از این کشور کار می‌کنند و به جز کویت اغلب به امارات متحده عربی، عربستان سعودی و قطر میروند.
یونیسف: یک چهارم کودکان عراق نیازمند کمک‌های بین‌المللی هستند
یونیسف، صندوق کودکان ملل متحد، هشدار داده است که آینده میلیونها کودک عراقی بر اثر درگیریهای این کشور و فقر موجود در خطر است.
یونیسف می‌گوید حدود ٤ میلیون کودک عراقی، تقریباً یک چهارم کودکان عراق، در فقر به سر میبرند و نیازمند کمک‌های بین‌المللی هستند.
دولت عراق موفق شده است به جنگ در بسیاری از قسمت‌های کشور پایان دهد، ولی کودکان همچنان از درگیریهای خشونت آمیز و نبود آموزش و نیازهای اساسی در رنج هستند.
بنا به گزارش یونیسف، شهر موصل یکی از نمونه‌های این نوع مشکلات است و اگر چه عراق موفق شده نیروهای داعش را از این منطقه بیرون کند، اما مشکلات ناشی از درگیریها همچنان وجود دارد و بیشتری تاثیر را بر کودکان شهر و آینده آنها می گذارد.
یونیسف می‌گوید جنگ و درگیری روند آموزشی سه میلیون کودک را در عراق مختل کرده است و برخی از کودکان هرگز پایشان به کلاسهای درس نرسیده است.
جهان -یک درصد متمول‌ترین ها صاحب ٨٢ درصد ثروت جهانند
موسسه آکسفام در گزارشی گفته است که شکاف میان ابرثروتمندان و باقی جهان سال گذشته افزایش یافت و اقلیتی کوچک همچنان صاحب بخش اعظم ثروت جهان است.
به گفته این گروه خیریه حدود ٨٢ درصد ثروتی که سال گذشته تولید شد در اختیار یک درصد از متمول ترین افراد جهان قرار گرفت درحالی که درآمد ٥٠ درصد جمعیت فقیرتر جهان اصلا بالا نرفت.
آکسفام در پنج سال گذشته گزارش های مشابهی تولید کرده است. این گروه در سال ٢٠١٧ حساب کرده بود که ثروت هشت نفری که از نظر دارایی در صدر قرار می گیرند معادل ثروت ٥٠ درصد جمعیت فقیرتر جهان است.
آکسفام گفت که امسال دارایی های ٤٢ نفر اول در فهرست ثروتمندترین ها، به اندازه ٥٠ درصد جمعیت فقیرتر جهان است. این گروه همچنین ارقام سال پیش را اصلاح کرد و گفت دارایی ٦١ نفر از ثروتمندترین ها برابر نیم فقیرتر جهان است. این گروه می گوید که روند “نابرابری فزاینده” همچنان ادامه دارد.
مارک گلدرینگ رئیس آکسفام گفت که اصلاح دایمی ارقام، منعکس کننده این واقعیت است که گزارش متکی بر “بهترین اطلاعات موجود در زمان تهیه است.”
او گفت: “با این حال اگر به آن نگاه کنید، می بینید که این میزان نابرابری غیرقابل قبول است.”
گزارش آکسفام همزمان با شروع مجمع اقتصاد جهانی در مرکز سیاحتی داووس در سوئیس منتشر می شود. این کنفرانس سالانه بسیاری از سیاستمداران و رهبران بخش مالی را جذب می کند.
موضوع نابرابری معمولا در صدر دستور کار مباحثات داووس قرار دارد اما آقای گلدرینگ گفت که موضع گیری های سرسختانه در مورد مقابله با فقر به سرعت “زایل می شود.”
این موسسه خواستار بازنگری در مدل های کسب و کار است و استدلال می کند که اشتباه است که شرکت ها به حداکثر رساندن سود سهامدار را به جای اثرگذاری وسیع تر اجتماعی در اولویت قرار می دهند.
آکسفام می گوید نظر ٧٠ هزار نفر در ده کشور را بررسی کرده و بخش خیلی بزرگی از آنها (٧٢ درصد) می گویند خواهان “رسیدگی فوری دولت هایشان به شکاف درآمد میان فقیر و غنی” هستند.
گزارش آکسفام بر داده های فوربز و “داده های ثروت جهانی کردیت سوئیس” استوار است که توزیع ثروت جهانی را از سال ٢٠٠٠ به این طرف ارائه می کنند.
فرانسه –اعتصاب سراسری زندانبانهای فرانسوی
حمله و خشونت پلیس علیه زندان بانهای فرانسه باعث شد تا سندیکای آنه از روز دوشنبه ٢٢ ژانویه اعلام اعتصاب سراسری کند. به این ترتیب نزدیک به ١٣٠ زندان در این کشور با بحران ویژه‌ای از روز دوشنبه روبرو شده اند. تعداد زندانهای فرانسه به ١٨٨ می رسد.
به این ترتیب تخمین زده می شود نزدیک به دو سوم زندانبانهای فرانسوی از کار دست بکشند. بدلیل حساسیت بالای کار آنها، مقامات امنیتی فرانسه نگران شورش زندانیان هستند. اعتصابات در زندانهای فرانسه بیشتر از دو هفته است که آغاز شده است و بازداشت و خشونت پلیس علیه زندان بانهای ناراضی در روزهای اخیر باعث شده تا بسیاری از همکاران آنها به جریان اعتراض ها بپیوندند.
دلیل اصلی اعتراضها و اعتصاب، وضعیت بد بهداشتی و پاکیزگی، کمبود تجهیزات و نیروی کار از یک طرف و پذیرش زندانیان در ندامتگاههایی که پیشاپیش بیش از حد ظرفیت و گنجایش در آن افراد خاطی گنجانده شده است، می باشد. زندان بانها می گویند با وجود کار سختی که دارند حقوق مکفی دریافت نمی کنند.
زندان بانان در برخورد مستقیم با بسیاری از زندانیان خطرناک هستند و بارها مورد حمله این زندانیان قرارگرفته اند. برخی از آنها زخمی و روانه بیمارستان هم می شوند. بارها در گزارشهای سازمان ملل تاکید شده است که وضعیت بهداشت و پاکیزگی زندانهای فرانسوی بسیار پایین تر از شرایط استاندارد است. سازمان ملل بارها دولت‌های پیشین فرانسه را به عدم رعایت حقوق اولیه انسانها درزندان‌های فرانسه متهم کرده است.
آلمان –ثروت ٤٥ نفر در آلمان برابر ثروت نیمی از جمعیت این کشور است
آمار جدیدی که انستیتوی پژوهش‌های اقتصادی آلمان منتشر کرده نشان می‌دهد که نابرابری در این کشور بیش از حدی است که تا کنون تصور می‌شد.
از روز سه‌شنبه ٢٣ ژانویه سیاستمداران ارشد و مدیران شرکت‌های بزرگ و موسسات مالی جهان در مجمع جهانی اقتصاد در داووس سوئیس گرد هم می‌آیند تا به بحث و تبادل نظر درباره روندها و چشم‌اندازهای اقتصاد جهان بپردازند. برای بسیاری از ناظران این سوال مطرح می‌شود که رشد اقتصادی و سودهایی که از آن حاصل می‌شود به نفع چه کسانی است؟
به نظر فلوریان دیکمان، نویسنده نشریه “اشپیگل”، بخشی از پاسخ به این پرسش را می‌توان با نگاهی به چگونگی تقسیم ثروت در یک جامعه داد.
دیکمان در گزارش خود به آلمان می‌پردازد و اشاره میکند به اینکه آمارهایی که تا کنون درباره تقسیم ثروت از جمله از سوی اداره فدرال آمار یا از چند سال پیش از سوی بانک مرکزی اروپا منتشر شده نشانگر تقسیم نابرابر ثروت در آلمان هستند، اما این آمارها میزان نابرابری را به روشنی نشان نمی‌دهند. دلیل این امر از جمله این است که آمار بر پایه پاسخ‌های داوطلبانه افراد به پرسش‌هایی به دست می‌آید که برای آمارگیری لازم است. هر چه ثروت افراد بیشتر باشد کمتر مایل به پاسخگویی به پرسش درباره دارایی‌های خود هستند.
اینک اما یک تیم متشکل از کارشناسان مالیاتی به سرپرستی اشتفان باخ از انستیتوی پژوهش‌های اقتصادی آلمان با بررسی داده‌های بانک مرکزی اروپا و فهرست ثروتمندان که توسط Manager Magazin منتشر می‌شود لیستی درباره ثروتمندان سه کشور اسپانیا، آلمان و فرانسه تهیه کرده است.
نتیجه تحقیقات این تیم نشان می‌دهد که در آلمان ٤٥ نفر دارای ثروتی هستند که با تمامی ثروت نیمی از جمعیت این کشور برابری میکند. در سال ٢٠١٤ ثروت این ٤٥ نفر در مجموع ٢١٤ میلیارد یورو و مساوی با مجموع دارایی‌های نصف جمعیت آلمان بوده است.
در مقایسه با دیگر کشورهای اروپایی هم ثروت در آلمان به طور شدیدتری نابرابرانه تقسیم شده است. در اسپانیا نیمه فقیرتر جمعیت حدود ١٢ درصد دارایی‌های کشور را در اختیار دارد. در فرانسه این میزان به ٦ درصد می‌رسد و اما در آلمان این میزان تنها ٢ و ٣ دهم درصد است.