ابراهیم حیدری – شعر ، نوستالوژی

نوستالوژی

با یە عکس بچەگیم تو طاقچەی یە پنجرە

با رد نگاهی بی انتها …

یهو با اون بزرگ میشم ، پیر میشم

در این بزرگیم

کوچک ، کوچەهای خاطرات میشم …

با دل کە نە

با ، تە ، تە ، تە دلم

مثە یە بادبادک توی فضا

عکس سیاە و سفید میبردم

کشان ، کشان بە کوچەهای باریک ، کاهگلی

عطر گل اقاقیا و شمعدانی بوی گل یاس سفید

چون کودکی شاد خرم

لی لی کنان ، یا سوت زنان

زمزم زمە و نجوا کنان

انگولکی ، ناخنکی

بە این زدن ، بە آن زدن

بە تخمەای بە سنجدی  بە ترشی و لواشکی

گاهی دلم غش میرە ، واسەی اون بچەگیام

کتاب و دفتر و مداد یە پاکن و مداد تراش و دیگە هیچ

یە کمی کش بە جای کیف

همەش و کردە کادو پیچ

دو شمارە بزرگتر بود کفشامون

کفش بزرگ پای کوچیک

تا نصف کفش پنبە میشد

راە رفتنا ، تلپ ، تلپ صدا میداد

با این باید ، تا بکنی

یە سال دیگە قد میکشی بزرگ میشی

کفشارو اندازە میشی .

گاهی دلم بد جور هوات و میکنە …

کت و شلوار دو رنگ تو مدرسە ، نمیرسید تا مچ پا !!

با اون کت کوتاە یقە سفید ، کە موندە بود نمیرسید میان راە !!

زنگ تفریح بچەها ، با کلەهای گندەی تراشیدە

دم در مدرسەها ول ولە بود

بە گرد پیرە مرد دستفروش واسەی خرید

شکلات کە میکشید دندونارو

یا تخمەایی با ورق دفتر مشق و املا

مثل یە قیف پیچدە بود

یە آبنبات پرچمی لولەای ….

دلم هوات و میکنە …

پیژامەی بشور بپوش کە تازه مد شدە بود

شبها و خواب ، روی پشتە بوم

حال میداد تو پشە بند دو تا چشامون پر میشد از آسمان و ستارە

با خوردن یە قاچ هندونە ، کە پوستشم مزە دارە

آب فروشان ، دم گاراژ ،

چرکی و نحیف و پا پتی ، با زردی عیان بە رخ

یە کاسە و یە پاچ آب ، یە خوردە یخ

قلوپ ، قلوپ ، لب میزدیم ، می نوشیدیم

همە با این یە کاسە آب چە حال میداد ، گرما و عرق ریزان

یە صلوات ، واسە سلامتی

شوفر و شاگرد شوفر ، مسافران

مسافرت چە حال و کلاس میداد با ، تی بی تی

نوشتن روزهای موندە بە عید ، رو سینەی تختە سیاە

فشفشهای نوروزی ، ترقە و آتیش بازی

وحشت اون تکالیفای کیلویی ،  تو تعلیلات نوروزی

دلم هوش و میکنە …

دعوای صف تو نونوایی

یە سنگک و یە بربری یا تافتونی

با یک وجب زبون ، لیس زدنا از تە دل بە بستنی

توپ و ماشین آخر مدل ، پلاستیکی

من دکترو اونم مریض

با دختر همسایەمون ، سوزن بازی

یورش و حملە وجنگ ، تو محلات ، بالایی یا ، پایین یا

ز ترکە ز شاخە و برگ درخت ، شیهە زنان با اسبها !!

گاهی هواش و میکنم ، با  تە دل

اون همە برف زمستونی

سرسرە و گولە بازی

رگبار تند بارونش ، هیاهوی آدماش

بە سیلاب و گرفتگی معابرش

تو اون همە بیا برو ، از تە دل خندیدنش ..

اون همە عشقهای بزرگ

جون میگرفت تو کوچەهای باریک و کوچیک

با اون همە شرم و حیا

کە انتهاش رد و بدل یە نامەای یە کاغذی

یا دشت میشد ، بە دزدکی یە بوسەای

آی … هوات و میکنم …

گاهی هنوز میخ میشم

دم در مدرسەی دخترونە

تا تو بیای

نیگات کنم ، صدات کنم

گام بە گام ، پشت سرت

عاشقونە نجوا کنم ، شعر بخونم

میخوام تورو شکار کنم

چە دخترای خوش ادا

موی بلند ، بافتە شدە

همە یە دس بالا بلند

کفش و جوراب و شلیتە

یە نیم کت یقە سفید

با برو رویی گل گلی

این جملە بود رو لباشون

مثە ترکە تو دستاشون

آخە داداشم میبینە ، ببینە دعوا میکنە

کە اوفتادی دنبالمون

 

***

چشام رو عکس خواب میمونە

زین روزگار آخە دیگە خستە شدم

نمیرسە صدام کنە !

نمیبینە نیگام کنە !

بیدارم میکنە یواشکی

پاشو برو دیرە بخواب

بس کن دیگە نوستالوژی .

 

ابراهیم حیدری . سوئد . ٠٣ / ٢٠١٧