جمهوری اسلامی و ترفند”ملت ایران”
آیا زنان، کارگران و کودکان جزو “ملت ایران” هستند؟
ابراهیم باتمانی
آیا حکومت جنایتکارجمهوری اسلامی در ایران، که خود را نماینده “ملت ایران”میداند؟ و هر بار مقامات در باب دفاع از “ملت و مردم” ایران هذیان گوئی میکنند، هیچگاه حق وحقوق آن مردم را به رسمیت شناخته اند؟ قبل از اینکه به این سوال مهم بپردازیم باید گفت که مقوله”ملت” برای ما کارگران و کمونیستها و آزادیخواهان مفهوم و جایگاهی ندارد چونکه مقوله و حربه ای علیه شهروندان وآزادی و برابری واقعی انسانها و تنها به نفع دولتها و ستمگران مورد استفاده قرار گرفته است. هیچ منفعت مشترکی را در زیر سقف “ملت” یا “کشور” و دولت” نمیتوان جستجو نمود! الان در این دنیای سیاه سرمایه داری که به اصطلاح داریم زندگی میکنیم همه چیز طبقاتی بوده و هر طبقه و بخشی دنبال منفعت طبقاتی خود است. القاب فوق برای پوشاندن این واقعیات و در جهت منفعت زورگوایان و استثمارگران تهیه و مورد بهره برداری قرار میگیرد. واقعیت این است که جامعه به دو طبقه بنا شده است. از سوی اقلیت مفتقخور و استثمارگر طبقه سرمایه دار، که دولتهای کنونی نیز دولت آنها میباشند!، و در مقابل اکثریت عظیم طبقه کارگر و زحمتکشان و محرومانی وجود دارند که ٩٩ درصد جامعه را تشکیل میدهند.از اینرو این اكثریت، “دولت” و “ملت مشترک” و منفعت یکسان با “همه مردم” و از جمله با جنایتکاران اسلامی حاکم بر ایران و سرمایه داران ندارند!.
در هر صورت دولتی که مدعی دفاع از منافع “ملت” و “مردم” است باید دید که چگونه از آن “ملت” و “مردم” دفاع میکند؟. این حکومت در این ٣٩ سال که به عمرننگینش هنوز دارد ادامه میدهد ابتدائی ترین حقوق شهروندان آن “ملت” و “مردم” را به رسمیت نشناخته و نمیشناسد. “ملت و مردم” برای ارتجاع یعنی تسهیل ملزومات کسب قدرت یا تداوم حاکمیت یک طبقه و یک جنبش بر طبقه و جنبش دیگر، یعنی تداوم حاکمیت نظام جانی جمهوری اسلامی با همراه شدن بخشی از “اپوزسیون” و “مردم” در سایه این نوع ترفندهای دروغین و اما “عامه پسند” ارتجاعی.
زنان و “ملت ایران”
برای نمونه نصف جامعه ایران زن هستند. این جمعیت بزرگ فاقد هر نوع تصمیم گیری و حق و حقوق در جامعه در برابر قانون و شراکت در “انتخاباتها” و یا در قوانین ناظر بر خانواده و حق برابر با مرد نبوده، نیست. و از طرف دولت اسلامی نه تنها از این “ملت” زنان که نصف جامعه است هیچ دفاعی نمیشود که بانی سرکوب و نابرابری برای زنان نیز هست. جمهوری اسلامی با تمام قدرت دم و دستگاه اداریش و با تفکر پوسیده قرون وسطی وگروه حراست و نهی از منکر و سربازان گمنام امام زمان و لباس شخصیها و اسید پاشها و در رادیو تلویزیون و طریق اخوندهای اوباش روی منبر و دها نمونه دیگر کارشان دقیقا این شده که “نه” گفتن به حق وحقوق زنان را به یک امر “طبیعی” و مهندسی شده و تبدیل آن به فرهنگ کل جامعه را مهمترین امر خود دانسته اند! این نوع برخوردها توهین و بی حرمتی و تحقیرزنان ایران است که در پوشش اسلام و ملت و دولت مرتجع اعمال میگردد و اما نباید جامعه هشتاد میلیونی، به خصوص زنان، بیش از این چنین اوضاعی را قبول کنند.
وظیفه هر انسان شرافتمند و آزادیخوا و برابری طلب و کمونیست میباشد در مقابل این تحقیر و زورگویی به ایستد و جوابشان را بدهند و بشان بگویند از کجا وچه کسانی این حق و پا درازیرای را به شما را داده اند تا چنین غیر انسانی به زنان در این مملکت برخورد کنید؟ مگر زن انسان نیست؟ مگر زن “ملت ایران” نیست؟ زنان در جامعه ایران چه کمتر از زنان در اروپا دارند ؟ زنان خودشان صاحب اختیار خود باید باشند همانگونه که در جوامع غربی به نسبت چنین موقعیتی بدست آمده به همت مبارزاتی که صورت گرفته است.
اینکه چه جور لباس میپوشند، چه جور آرایش میکنند. علاقه به چه نوع ورزشی دارند، چه هنری را دوست دارند، چه نوع ترانه ای را دوست دارن، و غیره تصمیم زندگی کردن با خودشان است. خودشان صاحب تن خودشان هستنند.سفر رفتن حق بی چون وچرا زنان است. لازم به اجازه گرفتن از کسی از جمله از دولت و قانون ندارد. ازدواج کردن امر خصوصی افراد است ربطی به شریعت و قانون ندارد. ازدواج زیر ١٨ سال ممنوع .سیغه یک نوع تن فروشی است که حکومت شریعت از آنجا که زن را فقط برای سکس و خانه و بچه داری برای مرد میخواهد چنین قوانین ضد انسانی اعمال میکند. زنان حق خودشان است به هر مقام و سمتی که استعداد و توانش دارند دست پیدا کنند. با مردان کاملا برابر هستند و باید باشند! هر نوع مانع تراشی و دخالت شرعی و قانونی در باره زنان ممنوع باید اعلام گردد!
کودکان و “ملت ایران”
کودکان هم عضو مهمی از “ملت” هستند! آیا جمهوری اسلامی به این بخش از “ملت” هم توجه دارد” یا عامل بدبختی آنها نیز شده است؟ همین چند روز پیش مقامات بالای جمهوری اسلامی از “تجاوز به ٩٠ درصد کودکان کار و خیابانی” پرده بر داشت و همین کافی است برای اثبات موقعیت له شده کودکان در سایه حکومت فاسێست اسلامی!
در دنیایی امروزی کودک اولویت هر جامعه ای است. ودولت مسئول سلامتی روحی و جسمی و شادابی و تهیه کننده امکانات آموزشی رایگان و تغذیه کودک مستقل از موقعیت اقتصادی و اجتماعی خانواده میباشد. اما در حکومت جمهوری اسلامی بچه مثل آدام به حسابش نمیاورند. به ویژه فرزندان اکثریت جامعه کارگری و زحمتکشانی که کل ثروت جامعه و حقوق جنایتکاران حاکم ضد کودک نیز از قبل کار و رنج آنها تامین میگردد. میتوانم به جرات بگویم بد شانسترین بچهای دنیا فرزندانی هستند که زیر سایه حکومت جمهوری اسلامی متولد شده و قربانی میشوند. کودک خط قرمز هر جامعه ای انسانی است. مردم نباید رفتار ضد کودک و بی توجهی دولت حاکم اسلامی سرمایه داران را نسبت به کودکان را قبول کنند. کارکردن حق کودک نیست! باید ممنوع اعلام گردد! کودک نباید شاهد مشکلات خانوادگی یا شرایط بد اقتصادی پدر و مادر باشد. دکتر و درمان و آموزش رایگان برای کودک به عهده دولت است. کتک کاری بچه جرم بزرگی است. نگهداری از کودکان بی سر پرست و تامین امنیت جسمی و روحی و اقتصادی آنها وظیفه اول هر دولتی است برای پرورش انسانی آنها نه تجاوز و پرورش آنها برای جبهه و جنگ و خرافات دینی! از طرف نظامی که خود را “دولت مردم” می داند. کودکان و نسل نوجوان و حق دارند یک زندگی استاندارد در همه ضمینه های آموزشی اقتصادی، تفریحی و بدور از خرافات دینی و نژادپرستانه زندگی کنند، و اما تنها با نابودی رژیم ضد کودک جمهوری اسلامی این حداقل های انتظار از تامین حق و حقوق کودکان و جوانان ممکن خواهد گردید.
کارگران و “ملت ایران”
علاوه بر زنان و کودکان، کارگران ایران نیز بخش اعظم “ملت ایران” را تشکیل می دهند! ، بخش سازنده و تولیده کننده هستی کل جامعه کارگران ایران هستند. که خود نه تنها در ردیف “ملت ایران” محصوب نمیشوند از طرف جمهوری اسلامی و سرمایه داران جانی و ظالم، که به شنیعترین شکل ممکن مورد سرکوب و تحقیر و فقر روبرو هستند. کارگر باید حق تشکل و اعتراض داشته باشد، کارگر باید از بهترین امکانات اقتصادی و دستمزد بالا برخوردار باشد، کارگران و کودکان و خانواده آنها نباید به خاطر فقر و نداری از آموزش و تفریح و امنیت و خوشبختی محروم گردند. در محیط کار باید با وسایل ایمنی برخودار باشد. کارگر باید سر ماه حقوقش پرداخت شود. کارگر به هر دلیلی بیکار میشود و یا بیکار است دولت موظف به پرداخت بیمه بیکاری به آنها است. کارگر در سال باید حداقل ٣٥ روز مرخصی داشته باشد با حقوق . کارگر باید بتواند در سال دو بار سفر کند به کشورهای دیگر که مورد علاقه خودش است. برود کنار دریایی افتابی بگیرد ابجو و مشروبی نوش جان کند و غذاهایی خوش مزه و متنوعی امتحان کند. قرارداد موقت و سفید ممنوع باید گردد. با تامین کار یا بیمه بیکاری مناسب نباید راه کار سیاه یا “غیر قانونی” کردن و با دستمزد پائین کار کردن را باز گذاشت.
هر کاری که شروع میگردد از همان هفته او باید صد در صد قانونی شود و کسی امکان دست درازی و و زور گوئی و فریب کارگر نداشته باشد. کارگر حق اتحادیه و شورا و مجمع عمومی و هر نهاد دیگر که خودشان درست میکنند برای دفاع از حق وحقوق خودشان باید داشته باشد. دولت و کارفرما و قانون اجازه ندارند مانع تراشی کنند در ایجاد تشکل یابی کارگران. نماینده ای که از طرف کارگران انتخاب میشود کار فرما و دولت باید به رسمیتش بشناسد. کارفرما نمیتواند و نباید حق داشته باشد بدون اجازه تشکل کارگری و مشورت قبلی با نماینده کارگران هیچ کارگر را از کار اخراج کند. در حین کار کردن اگر مشکل ایمنی برای کارگر پیش امد دولت،کارفرما و بیمه مسئول هستند. کارگر زن بچدار باید شامل یک سال مرخصی شود با حقوق کامل. دستمزد زن و مرد در کار مشابه باید برابر باشد. و دها مورد مشابه دیگر.
حق شهروندی همگانی و “ملت ایران”
در باره حق شهروندی همگانی نیز روشن است که دولت اسلامی نه تنها دولت “ملت ایران” نیست که ضد حق شهروندی اولیه هر فردی است. هر صدای مخالفی حتی در صف خانواده مرتجع خودشان را هم با تفنگ و زندان و اوباش لباس شخص و غیره جواب می دهند! و به این هم می گویند دفاع از “مردم و ملت ایران”!
هیچ انسانی به خاطر اعتراض و یا داشتن عقاید و مذهب و یا بی مذهبی نباید مورد بازخواست قرار بگیرد. نباید زندانی سیاسی در کشوری وجود داشته باشد اگر سر سوزنی حاکمیتش به شهروندا آن کشور ربط داشته باشد. آزادی بی قید و شرط حق بی چون چرای هر انسانی است. دولت و نیروهای سرکوبگر حق دخالت ندارند در امر خصوصی شهروندان، هر کسی به هر دلیل میخواهند بازداشتش کنند باید ٢٤ ساعت قبل اطلاع به طرف بدهند و جرمش با حضور وکیل ان فرد اعلام کنند و دادگاهای بسته و مخفی را پایان دهند و قضات و سیستم قضائی را باید از دولت و حاکمیت و مذهب و قدرت مستقل کرد!، وووووو
اما صورت مسئله واقعی این است که متاسفانه در ایران هیچ حق و حقوقی که به آزادی و رسالت انسانی انسانها مربوط باشد اجرا نمی گردد. کارگری که ٦ ماه تا یک سال کار هم کرده اما حقوقش پرداخت نمیشود که هیچی اگر هم اعتراض کند شلاقش هم میزنند زندانش هم میکنند. مگر امثال رضا شهابی و محمود صالحی ها چه جرمی کرده اند ؟ چرا در اوج وقاهت باید بتوانند زندانیان کارگری که در حال مرگ هستند و بیمار و در تخت بیمارستانها قرار دارند به زنجیر بکشند؟ چرا نباید همه بیایند بیروند و علیه این شراط خفت بار اعتراض نمایند؟
بدین ترتیب در عرصه های مهم اجتماعی که بر شمردیم و اکثریت شرافتمند و زحمتکش و کارکن جامعه ایران را تشکیل میدهند معلوم است که این حکومت به دروغ از اسم “دفاع از ملت و میهن” حرف می زند. معلوم است این شعارها رمزی است دقیقا برای سرکوب همین بخش از جامعه و اعمال حاکمیت اقلیت دزد و سرکوبگر دینی و سرمایه دارانه خود بر کل جامعه. وقتی از چنین کلمات و تحریکات ارتجاعی استفاده میکنند ضمن تلاش برای فریب دادن همین اکثریت انسانهای زحمتکش، باید متوجه شد که منظور جمهوری اسلامی و هر دولت مشابه، این است که در این پوشش هدف سرکوب این همین بخش از “ملت” شرافتمند و کارکن است در راستایی دفاع واقعی اش یک مشت زالو صفت مرتجع، نوکر منش، اسلامی، آخوند و سرمایه داران و مزدوران مفت خوری تا بدین طریق به بقای تداوم نظام فاسدش ادامه دهد.
مردم آزادیخواه!
در دفاع از حق وحقوق خودتان باید متحد شوید ویک زره کوتاه نیاید. این جنایتکاران ٣٩ سال است حق وحقوق شماها را خوردند و دزدیدن و خرج حزب الله لبنان و جنگ ضد مردمی در سوریه وعراق و یمن و غیره کرده اند بدون اینکه از شما نظری خواسته باشند! بدون اینکه به کسی حساب پس بدهند! در حالی که هر روز به شما ها بی حرمتی و دهن کجی کرده اند و اقتصاد و ثروت که مال شما است میبرند در این جنگها و در بین داروسته های دزد حاکم خدا پرست و سرمایه داران تقسیم میکنند.
باید جواب اینها را با قاطعیت داد. با تشکل و اتحاد و با نقشه روشن داشتن و بدون توهم به هیچ بخشی از جناحبندی این رژیم یا احزاب طرفدار سرمایه داران و مذهبی و ناسیونالیستی یا امید بستن به کشورهای دیگرو غیره خودتان با اراده و نیروی خود کار این رژیم را یکسره کنید. فریب این جناح و ان جناح نخوردید. همه امتحان پس داده هستند و ضد کارگر و زن و کودک و آزادی و برابری هستند.
حزب سوسالیست انقلابی ایران با تمام توان فکری وعملی در کنار شما است برای به زیر کشیدن این رژیم. به حزب سوسیالیست انقلابی که حزب کارگران و ستم دیدگان و زنان و آزادیخوان و انسانهای شرافتمند است بپیوندید و تلاش کنید این حزب را به دیگران بشناسید و از آن خود بدانید.
زنده باد آزادی، برابر، رفا و خوشبختی انسانها .