باز هم قتل ناموسی
(ایسکرا685)
آوات فرخی
این بار قرعه بنام صنوبر زن بخت برگشته دیگری افتاد صنوبر با وجود اینکه حامله بود توسط همسرش بنام رحمان مرادی که اطلاعاتی و از توزیع کنندگان مواد مخدر در شهر پیرانشهر است با بیش از صد ضربه چاقو به قتل رسید و خود به کردستان عراق فرار کرد . رحمان مرادی قاتل صنوبر شخصی منفور در شهر سازمان داده شده از طرف اطلاعات به منظور پخش مواد مخدر در بین جوانان، زندگی دهها و صدها نفر را از بین برده و در نهایت قساوت و سنگدلی جان صنوبر و جنینش را هم گرفت . اما فرار چرا؟ و چرا به کردستان عراق؟
اگر فرار نمی کرد جمهوری اسلامی برای او چه مجازاتی در نظر می گرفت؟
همه می دانیم که هیچ مجازاتی در انتظار این قاتلین را نیست چون این داستان فقط به این نمونه قتل منتهی نمی شود. روزی نیست که خبر قتل زنی را نشنویم. در مریوان چندی پیش سویبه بدست برادارنش سر بریده شد وهمه این قتلها مورد تایید حکومتی است که خود در صدر نشسته و روزانه از هر امکانی برای ترویج و تبلیغ زن کشی استفاده می کند .اما فرار کردن رحمان مرادی به کردستان عراق هم حکایت دیگری دارد فرار به جایی که دست کمی از قلدری و حاکمیت جمهموری اسلامی ندارد و در آنجا هم زنان کشته می شوند کردستان عراق تحت حاکمیت ناسیونالیسم کرد قتلگاه دیگر زنان است سنگسار دعا در جلوی چشمان پلیس و نمونه های فراوانی که در این نوشته کوتاه مجال پرداختن به صدها مورد انجام شده از این قتلها نیست و هنوزهم ادامه دارد. زن کشی در اشکال دیگر هنوز ادامه دارد و نه تنها برای پیشگیری از زن کشی کاری نمی کنند بلکه با اشاعه قوانین مذهبی وضد زن روز به روز باعث ترویج هر چه بیشتر زن کشی و ضدیت با زنان می شوند. فرار رحمان مرادی به کردستان عراق مانند فرار آن دسته از مردانی است که در همین کشورهای اروپایی همسر خود را به قتل رسانده اند و به ایران فرار کرده اند . با این تفاوت در کشورهای اروپایی قاتل مجازات می شود. در واقع کردستان تحت حاکمیت ناسیونالیسم کرد و ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی مأوا و پناهگاه امن قاتلین زنان است. حاکمین مرتجع کردستان عراق و آخوندهای مرتجع در ایران تنها بر علیه زنان قانون وضع می کنند باید به این حاکمان مرتحع فشار آورد که این قاتلین را زندانی و تحت درمان قرار دهند باید علیه زن کشی و ضدیت با زنان و قوانین عقب مانده و مردسالاری بسیج شد و این کار دولتهای مرتجع نیست کار مردم است . مردم حق دارند در جامعه ای آزاد و برابر و امن بدور از قاتلین زندگی کنند و این باید خواست مردمی باشد که از قتل و کشتار و ناامنی خسته شده اند و نمی خواهند عادی از کنار این فجایع بگذرند.