حزب کمونیست کارگری ایران- سه اطلاعیه اطلاعیه درمورد نامه ١٨٥ نفر به اتحادیه اروپاجلوگیری از برگزاری مراسم کانون نویسندگان را محکوم میکنیم اعتصابات سراسری گسترش می یابد

اطلاعیه درمورد نامه ١٨٥ نفر به اتحادیه اروپا

 

بجای نجات حکومت اسلامی، به فکر نجات خود از خشم مردم باشید!

١٨٥ نفر از چهره های پرو روحانی از ایران و دیگر کشورها در نامه سرگشاده ای به موگرینی نماینده اتحادیه اروپا خواستار حفظ توافقنامه برجام و بقول خودشان “نجات این توافقنامه” شده اند. انگیزه این اقدام ظاهرا خروج دولت آمریکا از برجام است اما مضمون نامه نشان میدهد که دغدغه امضا کنندگان  صرفا “نجات برجام” نیست. این در واقع  بیانیه عده ای از استحاله چی های حکومتی در ایران و در خارج ایران برای نجات حکومت در حال سقوط جمهوری اسلامی است. در این نامه از روحانی بعنوان رئیس جمهور متعهدی که دوبار بوسیله مردم انتخاب شده نام برده میشود و ادعا میشود مردم ایران با جشن و پایکوبی از برجام استقبال کرده اند. طرفداران روحانی مواضع و احساسات خودشان را بپای مردم مینویسند. مردم ایران بارها، قبل و بعد از برجام، و آخرین بار در دیماه گذشته در بیش از ٩٠ شهر، به خیابانها آمده اند و اعلام کرده اند جمهوری اسلامی نمی خواهیم. اعلام کرده اند مرگ بر روحانی، مرگ بر خامنه ای. اعلام کرده اند “اصلاح طلب، اصولگرا یگه تمومه ماجرا”. اعلام کرده اند “دشمن ما همینجاست، الکی میگن آمریکاست”.

در چنین شرایطی به بهانه نجات برجام به دفاع از روحانی برخاستن مقابله با مردم بپاخاسته ایران است. توافقنامه برجام امری مربوط به روابط بین دولتها و مشخصا دولت آمریکا و جمهوری اسلامی است. مردم ناگزیر نیستند بین نیروهای دو طرف قرارداد برجام و یا لغو و ادامه آن یکی را انتخاب کنند. خواست و راه مردم جداست. مردم ایران همواره در کشاکش بین دولت آمریکا و جمهوری اسلامی صف و خواست مستقل خود را داشته اند. لغو تحریمهائی که زندگی مردم را تحت فشار قرار میدهد خواست همیشگی مردم ایران و نیروهای آزدایخواه بوده است. اما فقر و فلاکت و گرانی و بیکاری که در جامعه بیداد میکند با تحریمها آغاز نشده بود و با رفع تحریمها هم بپایان نرسید. برجام بر خلاف وعده های روحانی نه چرخ های اقتصاد را به راه انداخت و نه اشتغال و رفاهی به ارمغان آورد.

راه رهائی مردم ایران از مسیر برجام یا لغو و ادامه آن نمی گذرد. همانطور که تضمین صلح و ثبات و امنیت در ایران و منطقه نیز ربطی به برجام ندارد. جمهوری اسلامی خود عامل مهمی در ناامنی و بی ثباتی منطقه است. عامل گسترش فقر و فلاکت عمومی در برابر حقوقها و ثروت نجومی آیت الله های میلیاردر نیز همین حکومت است. مردم ایران عزم جزم کرده اند که با قیام علیه این حکومت، که با شعار حکومت اسلامی نمیخواهیم در بیش از ٩٠ شهر آغاز شد و آخرین بروز آن قیام قهرمانانه مردم کازرون است، جمهوری اسلامی را بزیر بکشند.

ترامپ و اروپای واحد و دولت روسیه و حکومت اسلامی هر یک سیاستها و اهداف ارتجاعی ای را نمایندگی میکنند که در نقطه مقابل خواست مردم ایران قرار دارد. مردم ایران هم علیه ترامپ و سیاستهای فاشیستی اش هستند و هم علیه فاشیستهای حاکم بر ایران. تعیین تکلیف با ترامپ امر مردم آمریکا است اما تسویه حساب با حکومت اسلامی امر عاجل توده مردم ایران است. در این میان امر امضا کنندگان نامه کذائی به اتحادیه اروپا، اعتبار بخشیدن به حکومتی است که آفتاب عمرننگیش بر لب بام است.

در این شرایط اگر کسی به صرافت ارسال نامه سرگشاده به دولتها می افتد بهتر است اعلام کند جمهوری اسلامی نماینده مردم ایران نیست، قاتل آنها است و از آنها بخواهد حکومت آپارتاید جنسی در ایران را، مانند رژیم آپارتاید نژادی در آفریقای جنوبی، طرد و منزوی کنند.

زمان نامه پراکنیهای نوع دوخردادی مدتهاست سپری شده. خط استحاله و دوخرداد نیز با سرنگونی جمهوری اسلامی برخواهد افتاد و آن زمان، که بزودی فرا خواهد رسید، کسی باید به فکر نجات طرفداران خجول خارجی و داخلی حکومت فاشیستی جمهوری اسلامی از گزند خشم و نفرت توده مردم ایران باشد.

حزب کمونیست کارگری ایران

٢ خرداد ١٣٩٧، ٢٣ مه ٢٠١٨

جلوگیری از برگزاری مراسم کانون نویسندگان را محکوم میکنیم

چهارم خرداد ماموران امنیتی و انتظامی با یورش به جشن پنجاهمین سال تأسیس کانون نویسندگان ایران، مانع از برگزاری آن شدند. ساعاتی پیش از آغاز مراسم، نیروهای یادشده مکان برگزاری جشن و اطراف آن را محاصره و از ورود اعضای کانون و سایر دعوت شدگان جلوگیری کردند. ماموران سپس با استناد به حکم قضایی به مکان برگزاری مراسم هجوم برده و ضمن بازداشتن اعضای گروه تدارک جشن، اموال کانون شامل پوسترها، فلش‌ها و بشقاب‌های مزین به آرم کانون را که به رسم یادگار تهیه شده بود به غارت بردند. این بخشی از بیانیه کانون نویسندگان درمورد یورش اوباش حکومت به جشنی است که حتی اعلام علنی نشده و قرار بوده در مکانی خصوصی برگزار شود.

این یورش چه چیزی جز وحشت حکومت از تجمع تعدادی از نویسندگان و ناشران و هنرمندان را میرساند؟ جمهوری اسلامی از برگزاری این جشن ممانعت کرد، اما نه میتواند نویسندگان متعهد و آزاده را مرعوب کند و نه میتواند مانع بیان اعتراض و انتقاد و افشاگری آنها شود. بیانیه کانون خود گویای این حقیقت است که علیرغم قتل زنجیره ای مختاری و پوینده و شماری دیگر از نویسندگان منتقد و چپ،‌ علیرغم بازداشت ها و زندانی کردن های فعالین کانون و علیرغم انواع تهدیدات و محدودیت هایی که مستمرا برای کانون نویسندگان در دهها سال گذشته ایجاد کرده اند، اما این کانون “از ایفای نقش آزادیخواهانه و فرهنگی خود باز نمانده است، پنجاه سالگی خود را پشت سر گذاشته، به حیات سرفراز خود ادامه داده و با نسل جوان نویسندگان آزادیخواه روز به روز شکوفاتر و شاداب‌تر شده است”.

حزب کمونیست کارگری یورش نیروهای سرکوبگر جمهوری اسلامی به مراسم کانون نویسندگان ایران را شدیدا محکوم میکند و اعلام میکند که آزادی اعتصاب و تجمع و گردهمایی و آزادی بیان و عقیده حق بیچون و چرای همه مردم است. دوره ارعاب مدتها است سپری شده و چنین اعمال سرکوبگرانه ای مانع تدادم و گسترش تجمعات و اعتراضات نخواهد شد. کافی است صحنه اعتراضات مردم در اقصی نقاط کشور در هفته های گذشته را مرور کنیم. مردم جلوتر و جلوتر آمده و اعتصابات و تجمعات اعتراضی هرروز سراسری تر و پرقدرت تر شده و حکومتیان در مقابل سیل خروشان مردم که همه جا دارند به میدان میایند، ناتوان تر و پراکنده تر شده اند. یورش به مراسم کانون نویسندگان باید از جانب همه تشکل ها و فعالین آزادیخواه محکوم شود.

حزب کمونیست کارگری ایران

٧ خرداد ١٣٩٧، ٢٨ مه ٢٠١٨

اعتصابات سراسری گسترش می یابد

اعتصابات سراسری به فاکتور تازه ای در جامعه تبدیل شده و به سرعت در حال گسترش به بخش های مختلف جامعه است. از جمله کارگران بخش تراورس راه آهن که حدود ٧٠٠٠ نفر در سطح کشور میباشند و موجی از اعتصابات و تجمعات اعتراضی آنها در شهرهای مختلف از ٢٠ اردیبهشت شروع شده بود، فراخوان اعتصاب و تجمع سراسری برای روزهای ٥ تا ١٠ خرداد دادند. دستمزدهای پرداخت نشده، ناامنی شغلی، قراردادهای موقت و بیمه های ناکارآمد از جمله موضوعات اعتراض کارگران تراورس است.

روز ٢٠ اردیبهشت کارگران راه آهن تبریز در محوطه ایستگاه راه آهن این شهر دست به تجمع اعتراضی زدند. روز ٢٢ اردیبهشت‌ کارگران راه‌آهن در زنجان دست به اعتصاب زده و در برابر استانداری تجمع کردند. ٢٤ اردیبهشت کارگران راه آهن اصفهان اعتصاب کرده و در مقابل ساختمان مدیریت شرکت تجمع کردند. در همین روز کارکنان شرکت تراورس راه آهن مشهد، دست به اعتصاب زدند. ٢٩ اردیبهشت کارگران تراورس گلستان ـ گرگان در برابر دفتر این شرکت تجمع کردند. در همین روز کارگران راه آهن ورامین دست به اعتصاب زده و از حرکت قطارها جلوگیری کردند. روز ٣٠ اردیبهشت کارگران نگهداری خط و ابنیه فنی راه آهن لرستان وارد هفتمین روز اعتراض شدند. ٣٠ اردیبهشت کارگران راه آهن زاگرس نیز برای دومین روز متوالی دست از کارکشیده و در محل کار خود تجمع کردند. روز ٣١ اردیبهشت، شماری از کارگران راه آهن اندیمشک، برای سومین روز متوالی به اعتصاب ادامه دادند که در روز اول خرداد اخراج شدند. در عکس العمل به این اخراجها کارگران در روز دوم خرداد مجددا تجمع کردند. در همین روز کارگران راه آهن ورامین نیز دست از کار کشیدند و بار دیگر از حرکت قطارها جلوگیری کردند. در پی این اعتصاب، سرکوبگران حکومت با حضور در محل تجمع کارگران، با کارگران درگیر شدند. روز ٣ خرداد کارگران راه آهن تراورس مشهد دست به تجمع زدند و روز ٥ خرداد کارگران تراورس در اصفهان، شاهرود، سمنان و دامغان وارد هفتمین روز اعتصاب خود شدند. لازم به توضیح است که کارگران متروی تهران همبستگی خود را با فراخوان اعتصاب سراسری توسط کارگران تراورس اعلام کردند.

دست زدن به اعتصابات سراسری برای تحقق خواست های کارگری امری ضروری و مهم بشمار میرود. اکنون امکان آن نیز فراهم شده است. اعتصابات سراسری توسط رانندگان و کامیونداران و اعتصابات و اعتراضات طولانی مدت در بانه و برخی دیگر از شهرهای کردستان، تجمع و اعتصاب سراسری دو ساعته معلمان در اردیبهشت ماه و اعتراض کارگزاران صندوق بیمه کشاورزی از سراسر کشور در تهران در روز ششم خرداد، نشان میدهد که شرایط برای سازماندهی اعتصابات و تجمعات سراسری به همت اعتراضات گسترده کارگران فراهم شده است. با تمام قوا به استقبال آن برویم.

پیش به سوی اعتصابات و اعتراضات سراسری

حزب کمونیست کارگری ایران

٦ خرداد ١٣٩٧، ٢٧ مه ٢٠١٨